Συνέχεια της τέχνης στον Δάφνο

 

Ολοκληρώθηκε το βάψιμο και το ζωγράφισμα όλων των κάδων του χωριού μας. Το αποτέλεσμα απέσπασε κυρίως θετικά σχόλια από την πλειοψηφία των συγχωριανών μας. Ευχαριστούμε ξανά την κα. Βίκυ Παπαπαναγιώτου, σύζυγο του ”Νηστορόγιαννου”, για το τέλειο αποτέλεσμα καθώς και την κα. Χρυσούλα Κυλάφη η οποία με μεγάλη χαρά μας προσέφερε όλα τα χρώματα και υλικά που χρειάστηκαν για την ολοκλήρωση αυτής της πρωτοβουλίας.

Παραθέτουμε φωτογραφίες από όλους τους κάδους.

  Εκ του Δ.Σ. της ”Ένωσης”

 

Πηγή: ΕΝΩΣΗ ΔΑΦΝΑΙΩΝ ΔΩΡΙΔΑΣ

Εορτή Προφήτη Ηλία και αρτοκλασία στο Δάφνο

 

Στις 20 Ιουλίου 2020 ημέρα της εορτής του Προφήτη Ηλία τελέσθηκε θεία λειτουργία στο εξωκλήσι του προστάτη του χωριού μας. Όπως κάθε χρόνο η "Ένωση Δαφναίων Δωρίδας 1935" πραγματοποίησε αρτοκλασία, τρισάγιο και κατάθεση στεφάνου στο ηρώο πεσόντων στην πλατεία του χωριού μας το μεσημέρι της 20ής Ιουλίου αμέσως μετά την επιστροφή από την θεία λειτουργία όπου και προσφέρθηκαν από την ΄΄Ένωση’’ καφέδες, αναψυκτικά και γλυκά. Το Δ.Σ. της "Ένωσης" εκπροσωπήθηκε από τον Πρόεδρο κο. Διαμαντή Δ. Θανάση, την ταμία κα. Αποστολοπούλου Χαρίκλεια, τον κο. Παπανδρέου Ανδρέα και τον Πρόεδρο της ελεγκτικής επιτροπής κο. Αλαφογιάννη Μάκη.

Ένωση Δαφναίων Δωρίδας 1935

 

Η Ομάδα Έρευνας & Διάσωσης Μεσσολογγίου στη Πενταγιού

Κατόπιν ενεργειών του Προέδρου της Κοινότητας Πενταγιών κ. Απόστολου Ασημάκη, θα έχουμε τη χαρά να παρευρεθεί στο χωριό μας η Εθελοντική Ομάδα Έρευνας & Διάσωσης της Ιεράς Πόλεως Μεσσολογγίου (Ε.Ο.Ε.Δ.) προκειμένου να μας μεταφέρει πολύτιμες γνώσεις μέσω ενός Σεμιναρίου Α' Βοηθειών.
Σας περιμένουμε όλους να παρακολουθήσετε αυτό το άκρως ενδιαφέρον Σεμινάριο, το Σάββατο 1 Αυγούστου 2020 στην κεντρική πλατεία του χωριού, στις 7:00 μ.μ.

Σύλλογος Πενταγιωτών

Ελάχιστος φόρος τιμής το μνημείο πεσόντων Δωριέων στον Κήπο Ηρώων Μεσολογγίου

των Αντωνόπουλου Κωνσταντίνου *
Ηλιόπουλου Κωνσταντίνου **
Ιούνιος 2020

Στο πλαίσιο ανάδειξης των αφανών πτυχών της τοπικής μας ιστορίας, παραθέτουμε μερικά στοιχεία για το οφειλόμενο χρέος μας προς τους γνωστούς και άγνωστους Δωριείς που έδωσαν τη ζωή τους υπερασπιζόμενοι την ιδέα της Ελευθερίας στις πολιορκίες 1825-1826 και την έξοδο του Μεσολογγίου στις 10 Απριλίου 1826.

Είναι γνωστή η συμμετοχή των ένοπλων τμημάτων Οπλαρχηγών της Δωρίδας σε επιχειρήσεις αντιπερισπασμού για την δέσμευση οθωμανικών δυνάμεων, προς το σκοπό της ενίσχυσης του αμυντικού αγώνα στο Μεσολόγγι.

Χαρακτηριστικές περιπτώσεις είναι:

Το μοναστήρι της Βαρνάκοβας, κέντρο εφοδιασμού του Μεσολογγίου κατά τα έτη 1822-1826 μέχρι και την έξοδο. Γραπτές μαρτυρίες έχουμε από τον Στρατηγό Γεώργιο Βαλτινό που είχε την έδρα του, ως γενικός φροντιστής της περιφέρειας Δωρίδας –Κραβάρων,στο μοναστήρι.

Η πολιορκία του οχυρού της Ναυπάκτου από τμήματα των Δωριέων οπλαρχηγών Τριαντάφυλλου Αποκορίτη, Μπήτη, Μποσυνέκη, Κουτρούκη, Μαστραπά, Γιωργούλα, Παπα-Καραμεοίνη και άλλων.

Η αποστολή εφοδίων, κυρίως τροφίμων, περιοχής Μαλανδρίνου, από το νησί Τριζόνια, που είχε οργανώσει ο Παπα –Πολίτης από τη Σεργούλα. Τα εφόδια μετέφεραν τη νύχτα στο Μεσολόγγι, οι τολμηροί Δωριείς.

Οι αποστολές συντεταγμένων δωρικών ένοπλων τμημάτων, που ενίσχυσαν τον αμυντικό αγώνατου Μεσολογγίου, με αρχηγούς τον Κώστα Καλύβα με δυνάμεις από την ορεινή Δωρίδα και τον Αποστόλη Αποκορίτη με δυνάμεις από τη νότια Δωρίδα. Οι Δωριείς αγωνιστές με τον Κώστα Καλύβα έδωσαν την ιστορική μάχη της Κλείσοβας, δεύτερη μετά την Έξοδο.

Η αποστολή εκατόν είκοσι παλληκαριών της Δωρίδας τα Χριστούγεννα του 1825,με αρχηγούς τον Τριαντάφυλλο Αποκορίτη και Πιστιόλη Σιαφάκα, για ενίσχυση των υπερασπιστών του Μεσολογγίου.

Από τα ένοπλα τμήματα της Δωρίδας άλλοι έπεσαν στους αμυντικούς αγώνες, άλλοι κατάτην έξοδο το 1826, άλλοι τραυματίστηκαν και άλλοι ακολούθησαν την πορεία προς τη Δωρίδα. 

Οι Δωριείς αγωνιστές ενώθηκαν με τα ένοπλα τμήματα της Δωρίδας και έλαβαν μέρος, στις επιχειρήσεις για επιβράδυνση της προέλασης του Κιουταχή ενεργώντας στο Μοναστήρι της Βαρνάκοβας, υπό τον Κώστα Καλύβα και Ιωάννη Φραγκίστα, σε συνδυασμό με τις επιχειρήσεις των οπλαρχηγών Τριαντάφυλλου Αποκορίτη, Σκαλτσοδήμου τμημάτων του Σιαφάκα που ενεργούσαν σε επίκαιρες θέσεις εκτός της Μονής.

Όπως είναι κατανοητό, εκείνη την ταραγμένη εποχή δεν τηρούσαν συστηματικά αρχεία και δεν γνωρίζουμε αρκετά στοιχεία για γεγονότα ή πρόσωπα, με αποτέλεσμα η μικρή ή μεγάλη προσφορά τους να μη έχει καταγραφεί.

Συστηματική αρχειακή έρευνα και δημιουργία καταλόγων αγωνιστών, αριστείων, οπλαρχηγών, συντάξεων αναπήρων και πεσόντων από τη Δωρίδα και την Παρνασσίδα, έχει κάνει ο ΕυθύμιοςΣταθόπουλος από την Αγία Ευθυμία. Οι κατάλογοι αναγράφονται στο βιβλίο του «Η Φωκίδα της Επανάστασης». Ανάλογες έρευνες έχουν γίνει κατά καιρούς και από άλλους, με αναφορά κυρίως στον τόπο καταγωγής τους.

Τα αρχεία των αγωνιστών παρουσιάζουν κενά, διότι ηΕπιτροπή που συστάθηκε το 1845 για το σκοπό αυτό, δεν έκανε δεκτές αιτήσεις από χήρες και ορφανά αγωνιστών που έπαιρναν έστω και μικρή σύνταξη, αξιωματικούς και υπαξιωματικούς της Επανάστασης που είχαν κάποια θέση στο στρατό και έπαιρναν έστω και μικρό μισθό, αγωνιστές που έδρασαν μακριά από τη Φωκίδα και δεν υπήρχαν πλέον οι οπλαρχηγοί τους για να δώσουν το σχετικό πιστοποιητικό.

Επίσης δεν καταχωρήθηκαν στα μητρώα, όσοι είχαν σκοτωθεί μαχόμενοι και δεν άφησαν προστατευόμενα μέλη για να λάβουν σύνταξη, όσοι απεβίωσαν μέχρι το 1845 και οι δικοί τους για διάφορους λόγους δεν έκαναν αίτηση και τέλος όσοι αγωνιστές δεν θέλησαν να υποβάλουν αίτηση.

Το 1865 η νέα Επιτροπή έκανε δεκτές και αιτήσεις που δεν δεχόταν η Επιτροπή του 1845, διότι έκριναν ότι είχαν αδικηθεί αρκετοί αγωνιστές και προστατευόμενα μέλη πεσόντων.

Στο τέλος του 1865 η Επιτροπή καταγράφει στα μητρώα και αγωνιστές χωρίς αιτήσεις, διότι αντιλήφθηκε ότι τα αρχεία θα ήταν μειωμένης αξίας, αν δεν συμπεριλαμβάνονταν μερικοί από τους επιφανέστερουςαγωνιστές που δεν είχαν θελήσει ούτε αυτοί, ούτε οι δικοί τους να υποβάλουν αίτηση.

Όπως αναφέρει χαρακτηριστικά ο Ευθύμιος Σταθόπουλος, «χωρίς τις παραπάνω παραχωρήσεις της Επιτροπής του 1865 το Αρχείο Αγωνιστών δεν θα κατέγραφε καν τον Γέρο Πανουργιά, τον Γιάννη Γκούρα, τον Ανδρούτσο, τον Σαφάκα, τον Σαλώνων Ησαΐα, τον Θανάση Διάκο και άλλους. Και πάλι κάπως έγινε κι ο Δήμος Σκαλτσάς έμεινε πάλι απέξω» 

Από τον συνδυασμό των παραπάνω αρχειακών εργασιών γνωρίζουμε τα στοιχεία δώδεκα (12) καταγραμμένων πεσόντων Δωριέων στις πολιορκίες και την έξοδο του Μεσολογγίου και έξι (6) που έπεσαν ή αιχμαλωτίστηκαν στην πολιορκία της Βαρνάκοβας.

Στο Μεσολόγγι έπεσαν,

1. Αρμάγος Δημήτριος του Ιωάννη από Παλιοκάτουνο σημερινό Κροκύλειο, στην πολιορκία Μεσολογγίου υπό τον Κίτσο Τζαβέλα. Ατομικός φάκελος, Κ.15 (ΑΑ-134).

2. Γαϊτάνος Κωνσταντίνος του Δημητρίου (ή Βάκρινος) από Αρτοτίνα, εντός του Μεσολογγίου. Ατομικός φάκελος, Κ.27 (ΑΑ-220).

3. Καμπερόπουλος Αγγελής του Δημητρίου από Πενταγιού, στρατιώτης, στην έξοδο του Μεσολογγίου. Ατομικός φάκελος, Κ.71 (ΑΑ-565).

4. Κολοβός Ηλίας (ή Σαπλαούρας) από Καρυά, στην Κλείσοβα Μεσολογγίου. Ατομικός φάκελος του αδελφού του Αθανασίου Κ.88 (ΑΑ-738).

5. Κοτρότζος αγνώστου μικρού ονόματος από Παλαιοξάρι, στο Μεσολόγγι. ΠΤ-14

6. Λιακόπουλος Παναγιώτης από Ξυλογαϊδάρα σημερινή Καλλιθέα, στην έξοδο του Μεσολογγίου. Ατομικός φάκελος αδελφού του Σπύρου Κ.110 (ΑΑ-955).

7. Λιαρογεωργόπουλος Αντώνιος από Αρτοτίνα, στην έξοδο του Μεσολογγίου. Ατομικός φάκελος Κ.111 (ΑΑ-958).

8. Μπαλής Κώστας (ή Κούτελος) από Αρτοτίνα, στο Μεσολόγγι το 1825, υπό τον Σαφάκα. Ατομικός φάκελος Κ.135 (ΑΑ-1119).

9. Μπομπότας Ανδρέας (ή Αναγνώστης) από Αρτοτίνα, «Έξωθι τουΜεσολογγίου υπό τον Σαφάκαν». Ατομικός φάκελος του αδελφού του Ηλία Γράτζου Κ.41 (ΑΑ-330).

10. Ράικος Ιωάννης του Δ. από Αρτοτίνα, στην έξοδο του Μεσολογγίου. Ατομικός φάκελος Κ.182 (ΑΑ-1486).

11. Σκουρόπουλος Αυγέρης από Κριάτσι, «Επαλουκώθη εις Μεσολόγγι». Ατομικός φάκελος Κ.193 (ΑΑ-1563).

12. Στράτος αγνώστου μικρού ονόματος από Παλαιοκάτουνο σημερινό Κροκύλειο, «Εις Μεσολόγγι υπό τον Σαφάκαν». Ατομικός φάκελος του αδελφού του Ιωάννη Στράτου Κ.201 (ΑΑ-1631).

Στη Βαρνάκοβα αιχμαλωτίστηκαν ή έπεσαν,

1. Αλτάνης Αθανάσιος και το παιδί του, από Άνω Παλιοξάρι σημερινή Ποτιδάνεια. Είχαν αιχμαλωτιστεί στη Βαρνάκοβα, αγνοούμενοι. ΑΑΦ. 619 (ΑΑ-53). 

2. Αποστόλης, από Κάτω Κλήμα και τα δύο παιδιά του. Αιχμαλωτίστηκαν στη Βαρνάκοβα το 1826, αγνοούμενοι. Ατομικός φάκελος του γιού και αδελφού των αγνοουμένων Σωτήρη Αποστολόπουλου. Κ.13 (ΑΑ-120).

3. Σκούρας Αθανάσιος από Σεργούλα, έπεσε στη Βαρνάκοβα το 1826. Ατομικός φάκελος του γιού του Χρήστου Α. Σκουρόπουλου Κ.193 (ΑΑ-1564).

Από την Παρνασσίδαέχουν καταχωρηθεί τριάντα (30) πεσόντες αγωνιστές στις πολιορκίες και την έξοδο του Μεσολογγίου. 

Με τη δημοσίευση, θέλουμε να ευαισθητοποιήσουμε τους σύγχρονους Δωριείς, καθώς και τον Δήμο Δωρίδος, για την κατασκευή και τοποθέτηση στον Κήπο Ηρώων Μεσολογγίου, μνημείου πεσόντων αγωνιστών της Δωρίδας στις πολιορκίες και την έξοδο Μεσολογγίου. 

Το δημοσίευμα αυτό θα αποτελέσει τη βάση εισήγησης, που θα καταθέσουμε και θα καταθέσουμε και θα υποστηρίξουμε,μαζί με την Ένωση Δωριέων Επιστημόνων, στο Δημοτικό Συμβούλιο του Δήμου Δωρίδος για τη λήψη της σχετικής απόφασης.

Ο Δήμος Δωρίδος, είτε μόνος, είτε σε συνεννόηση με τον Δήμο Δελφών οφείλει να κινήσει την διαδικασία έγκρισης από τον φορέα διαχείρισης του Κήπου των Ηρώων, για την κατασκευή και τοποθέτηση μνημείου πεσόντων αγωνιστών της Δωρίδας ή συνολικά της Φωκίδας στον Κήπο, ως ελάχιστο φόρο τιμής στους γνωστούς καταγραμμένους και τους άγνωστους αγωνιστές που πρόσφεραν τη ζωή τους στην πατρίδα, για να είμαστε εμείς ελεύθεροι.

Τέλος, η σύνταξη Βιογραφικού Λεξικού των Δωριέων Αγωνιστών του 1821, είναι ένα ακόμη ιστορικό ερευνητικό πεδίο της Ένωσης Δωριέων Επιστημόνων, στο πλαίσιο του εορτασμού των 200 χρόνων από την Επανάσταση του 1821.

* Ο Κωνσταντίνος Αντωνόπουλος είναι Οικονομολόγος, Αντιπρόεδρος της Ένωσης Δωριέων Επιστημόνων και του Ομίλου Προετοιμασίας Στελεχών Αυτοδιοίκησης, π. Αντιδήμαρχος Δήμου Δωρίδος.
** Ο Κωνσταντίνος Ηλιόπουλος είναι Δάσκαλος, Πρόεδρος του Συλλόγου Δασκάλων και Νηπιαγωγών Δωρίδας, π. Πρόεδρος Κοινότητας Κλήματος.
***Δημοσιεύθηκε τον Ιούνιο2020,στηνεφημερίδα«Το Ευπάλιο»και στην ιστοσελίδα www.doridanews.gr

Η τουριστική προβολή για το δήμο Δωρίδος ξεκινάει "οργανωμένα" και με "σχέδιο"

“Οργανωμένα” ενεργεί άλλη  μια φορά η Δημοτική Αρχή Καπεντζώνη δίνοντας 5.000 ευρώ για να διαφημιστεί ο δήμος μας με σποτ στις τηλεοράσεις της γραμμης ferry boat Άγιος Νικόλαος- Αίγιο. Με μια σημαντική λεπτομέρεια να παραλείπεται…. το ferry boat δεν έχει ξεκινήσει ακόμα δρομολόγια!

Όπως δήλωσε όμως και στο Δημοτικό συμβούλιο ο δήμαρχος μπορεί να μην είναι και διαφήμιση, αλλά να είναι  έμμεση επιχορήγηση.

Μια έμμεση επιχορήγηση σε μια πορθμειακή γραμμή χρήσιμη και απαραίτητη για την περιοχή αλλά και με εξασφαλισμένη κίνηση λόγω των φορτηγών με τα σκουπίδια του Αιγίου που θα πηγαίνουν στην Άμφισσα.

Μία έμμεση επιχορήγηση, τη στιγμή που οι εργαζόμενοι στην καθαριότητα στο δήμο δεν έχουν πληρωθεί τις υπερωρίες τους από τον Ιανουάριο και τους ζητάμε να βάλουν  πλάτη γιατί έχουμε πρόβλημα με τα σκουπίδια.

Μία έμμεση επιχορήγηση όταν σύμφωνα με δημόσιες δηλώσεις του δημάρχου Καπεντζωνη έχουμε οφειλές σε εργολάβους και προμηθευτές οι οποίες καθυστερούν.

Μια έμμεση επιχορήγηση όταν ο ίδιος σε προηγούμενο δημοτικό συμβούλιο δεσμευόταν οτι δεν θα επιδοτησουμε κανένα ιδιώτη και ας αναλάβουν το επιχειρηματικό ρίσκο μόνοι τους.

Μια έμμεση επιχορήγηση που δείχνει το πόσο στραβά αρμενίζουμε, όταν παίρνουμε τα χρήματα από τη μια τσέπη και τα βάζουμε στην άλλη και νομίζουμε ότι έχουμε τα διπλά!

Οι δημότες της Δωρίδα θέλουν η γραμμή Άγιος Νικόλαος - Αίγιο  να λειτουργήσει αποδοτικά, θέλουν μια τουριστική προβολή που θα έχει αποτέλεσμα, θέλουν ένα δήμο που θα παίρνει τις αποφάσεις του με στρατηγική και θα ενεργεί με σχέδιο και οργανωμένα και δυστυχώς η Δημοτική Αρχή Καπεντζώνη προδίδει την εμπιστοσύνη τους καθημερινά.

ΟΡΑΜΑ ΓΙΑ ΤΗ ΔΩΡΙΔΑ

ΘΑΝΟΣ ΑΣΗΜΑΚΗΣ

Ανακοίνωση του Συλλόγου Αρτοτινών για τα Διάκεια

Αγαπητοί συγχωριανοί και φίλοι της Αρτοτίνας,

εξαιτίας της πανδημίας του κορονοϊου COVID-19 και των περιοριστικών μέτρων για την αντιμετώπιση του, το Δ.Σ. του συλλόγου με αίσθημα ευθύνης θα τροποποιήσει το πρόγραμμα και τις δραστηριότητες των Διακείων 2020, με βάση τις επίσημες οδηγίες της πολιτείας. Κύριο μέλημα μας είναι η προστασία και η προφύλαξη των συγχωριανών μας. Ως εκ τούτου, οι δραστηριότητες των Διακείων θα ανακοινωθούν το προσεχές διάστημα και θα είναι σύμφωνες με τις εκάστοτε επίσημες οδηγίες.

Η βράβευση των επιτυχόντων στις Πανελλήνιες εξετάσεις του 2019 για την εισαγωγή τους σε σχολές Α.Ε.Ι. ή Τ.Ε.Ι.  θα πραγματοποιηθεί κανονικά. Παρακαλούμε όποιος ενδιαφέρεται σχετικά, μπορεί να ενημερώσει το Σύλλογο έως την 19/7/2020 είτε μέσω e-mail: artotina.diakos@gmail.com, είτε μέσω fax: 2107655568, αποστέλλοντας σχετική επιστολή με το ονοματεπώνυμο του επιτυχόντα και τη Σχολή Εισαγωγής.

Το Δ.Σ. του Συλλόγου Αρτοτινών "Ο ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΔΙΑΚΟΣ"

Πως έδρασε η Αρτοτίνα και τα γειτονικά χωριά για την πρώτη διάνοιξη του δρόμου

ΔΡΟΜΟΥΣ  ΕΙΣ  ΤΗΝ  ΡΟΥΜΕΛΗΝ

Η  ΒΟΡΕΙΟΣ  ΔΩΡΙΣ

ΒΡΟΝΤΟΦΩΝΕΙ  ΤΗΝ  ΑΠΟΦΑΣΙΝ  ΤΗΣ  Ν’  ΑΠΟΚΤΗΣΗ  ΔΡΟΜΟΝ  ΕΝΤΟΣ  3ΕΤΙΑΣ

Ιδρύθη σύνδεσμος κοινοτήτων και εξελέγη επιτροπή, ήτις αφικνουμένη εις Αθήνας θα ζητήση την ενίσχυσιν του Κράτους Η Αρτοτίνα προς την Δωρικήν Αδελφότητα 10.000 ημερομίσθια προσωπικής εργασίας.

Ο κ. ΜΕΤΑΞΑΣ ΑΠΟ ΤΟΥ 1927 ΕΙΧΕ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΕΙ ΩΣ ΕΘΝΙΚΗΝ ΤΗΝ ΟΔΟΝ ΛΙΔΩΡΙΚΙΟΥ – ΑΡΤΟΤΙΝΗΣ 

ΕΜΠΡΟΣ ΔΙΑ ΒΡΑΧΙΟΝΩΝ! 

ΑΡΤΟΤΙΝΑ ΔΩΡΙΔΟΣ, (ανταποκριτού μας). – Ως ήτο φυσικόν, πολύ μεγάλην απήχησιν εύρεν εις τας καρδίας των δυστυχών και αποκλήρων κοινοτήτων της ορεινής Δωρίδος αι δηλώσεις τας οποίας έκαμεν προς την εφημερίδαν «Ακρόπολιν» των Αθηνών το νέον Διοικητικόν Συμβούλιον της «Δωρικής Αδελφότητος»σχετικώς με την εν γένει δράσιν της Αδελφότητος και με τας μελλοντικάς αυτής βλέψεις και σκοπούς. Βεβαίως, επειδή οι Διοικούντες νυν την Αδελφότητα είναι άνθρωποι από την Δωρίδα φυσικά, αλλά και από το τμήμα αυτής το οποίον είναι επάνω από το περίφημον θηρίον... Γρανιτσόρευμα, με το οποίον πλειστάκις ησχολήθη ο «Ρουμελιώτης», και επειδή πολλάς φοράς θα ευρέθησαν και αυτοί εις την δύσκολον θέσιν να δοκιμάσουν τα δεινά τα οποία υφίστανται οι δυστυχείς κάτοικοι των άνω κοινοτήτων,   διαβαίνοντες   τον   άνω   ποταμόν   αγεφύρωτον   κατά   τον   χειμώνα   με κίνδυνον της ζωής των, και επί πλέον επειδή επείσθησαν ότι μόνον αι ολίγαι αύται κοινότητες ηγνοήθησαν όταν ο δρόμος Ιτέας – Ναυπάκτου εγύριζε κάτω από του«Καραπιστόλη» δια ευνοήτους λόγους έθεσαν ως πρώτον σκοπόν των προσπαθειών των την επίτευξιν συνδέσεως δια δρόμου της Αρτοτίνης με το χάνι Καραπιστόλη. Απεφάσισαν τούτο, βέβαιοι όντες ότι θα έχουν ως βοηθούς των και τας κοινότητας, αι οποίαι θα εξυπηρετηθώσι από την οδόν ταύτην. Η Αρτοτίνα, προς ενίσχυσιν των προσπαθειών της Αδελφότητος, ομοφωνούντων των κατοίκων, εξέλεξεν επιτροπήν εκ των κ.κ. Κ. Διάκου, Αθ. Κουτσαγγέλου, Β. Φασίτσα, Γρηγ. Λουκοπούλου, Βασ. Βήλου και Γ. Μαμαλούγκα, η οποία εξουσιοδοτήθη όπως πράξη παν ό,τι θα συντελέση εις την επιτυχίαν του άνω σκοπού.Ευχαρίστως   δε   βεβαιούμεν   διά   της   στεντορείας   φωνής   του   «Ρουμελιώτου» άπαντας τους Δωριείς και εκείνους της βορείου Ναυπακτίας ότι η άνω επιτροπή,επιδείξασα ραγδαίαν ενέργειαν και δράσιν, κατώρθωσε να επιτύχη τα εξής:

1) Να κάμη σύνδεσμον κοινοτήτων Αρτοτίνης, Διχωρίου, Υψηλού Χωρίου, Κριατσίου, Γραμμένης Οξυάς και Κερασιάς, εδήλωσαν δε ότι θα συνδεθώσι και αι κοινότητες Δάφνου, Τριστένου, Κυδωνιάς και Μανδρινής.

2) Εξεύρε το ποσόν το οποίον θ’ απαιτηθή ίνα ειδική επιτροπή, με επικεφαλής τον απόγονον του ήρωος Αθανασίου Διάκου ιατρόν κ. Κ. Διάκον, μεταβή εις Αθήνας και μετά του δραστηρίου νέου διοικητικού Συμβουλίου της Αδελφότητος και άλλων επιλέκτων Δωριέων και του διευθυντού «Ρουμελιώτου» παρουσιασθή ειςτον κ. Πρόεδρον της Κυβερνήσεως, ίνα τω επαναφέρη εις την μνήμην ότι το 1927 ως υπουργός της Συγκοινωνίας απεφάσισεν, ήτοι την οδόν Λιδωρικίου – Αρτοτί-νης μήκους 22 χιλιομέτρων.

Την οδόν ταύτην ο κ. Μεταξάς τότε την είχεν χαρακτηρίσει ως Εθνικήν και απαραίτητον διά το Κράτος, διότι δι’ αυτής, ως εδήλωσεν,το Κράτος θα εξεπλήρου ελαχίστην ευγνωμοσύνην και σεβασμόν προς την μνήμην του Τέκνου της Αρτοτίνης, του ήρωος Αθανασίου Διάκου αφ’ ενός, και αφ’ ετέρου θα εχάριζεν την συγκοινωνίαν εις ένα πληθυσμόν άξιον συμπαθείας μεγάλης και υποστηρίξεως. Ήδη ολίγη καλή θέλησις και ενέργεια απαιτείται και ηοδός αύτη δύναται να γίνη. Επί πλέον, ο άνω σύνδεσμος των Κοινοτήτων είναι αποφασισμένος να διαθέση και υπέρ τας 10 χιλιάδας ημερομίσθια προσωπικής εργασίας, προς ενίσχυσιντου Κράτους. Μόνον η Αρτοτίνα θα διαθέση 8 χιλιάδας ημερομισθίων.Αν και είμεθα βέβαιοι ότι ο Εθνικός Κυβερνήτης μας θα θελήση να πραγματοποιήση την παλαιάν του απόφασιν, εν τούτοις παρακαλούμεν τον κ. Διευθυντήντου «Ρουμελιώτου» όπως μας ενισχύση, ακολουθών τον δρόμον του αειμνήστου πατρός του. Επίσης, παρακαλούμεν την νέαν Διοίκησιν της «Δωρικής Αδελφότητος» όπως καταβάλη κάθε προσπάθειαν διά την επιτυχίαν του άνω σκοπού. Σεβόμενοι τας φιλοξένους στήλας του «Ρουμελιώτου», σταματώμεν με την δήλωσιν ότι η Αρτοτίνα ή ούτως ή άλλως είνε αποφασισμένη πλέον, εντός 3ετίαςνα έχη δρόμον και θα τον έχη. Θα ήτο παράλειψις, εάν δεν αναφέραμεν ότι αρίστην   συμβολήν   εις   την   ανωτέρω   υπόθεσιν   προσέφερον   οι   κ.κ.   Ι.   Καρτσακλής ενωμ/χης και Δημ. Ζαρονίκος και Γ. Παπαϊωάννου, διδάσκαλοι.

Αρτοτινιώτης 

Eφημ. Ρουμελιώτης 

Πηγή: ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΑΡΤΟΤΙΝΑ ΑΦ110 ΙΟΥΛ-ΑΥΓ-ΣΕΠ 2010

Ματαίωση εκδήλωσης της ΕΝΩΣΗΣ ΕΥΠΑΛΙΩΤΩΝ ΔΩΡΙΔΑΣ

Με αίσθημα ευθύνης το Δ.Σ. της Ένωσης Ευπαλιωτών Δωρίδας, λόγω των συνθηκών που διαμορφώνονται από την πανδημία του κορωνοϊού, αποφάσισε να ματαιώσει τις δύο καλοκαιρινές εκδηλώσεις που είχε προγραμματίσει για φέτος στο Ευπάλιο….

1. Την πανηγυρική μουσική εκδήλωση παραμονή της Αγίας Παρασκευής 25 Ιουλίου στο χώρο “Κτίρια Ευπαλίου”. Η αρτοκλασία ανήμερα της Αγ. Παρασκευής Κυριακή 26 Ιουλίου θα πραγματοποιηθεί κανονικά.

2. Την άσκηση ζωγραφικής για τους μικρούς φίλους και φίλες όπως αυτή έχει καθιερωθεί εδώ και αρκετά χρόνια κάθε καλοκαίρι.

Οι ευχές μας θα συνοδεύουν όλες και όλους να έχουν ένα όμορφο, ευχάριστο και ξέγνοιαστο καλοκαίρι όπου και αν βρεθούν.

Το Διοικητικό Συμβούλιο
14 ΙΟΥΛΙΟΥ 2020

Κάλεσμα του Συλλόγου Διχωριτών για τη δημιουργεία αρχείου

Πηγή: http://dixori.com/

Διαχείριση του Ξενώνα Διχωρίου

Σχετικά με το Πολιτιστικού Κέντρου-Ξενώνας Διχωρίου και σύμφωνα με απόφαση του Ν.Π.Δ.Δ του Δήμου Δωρίδας ισχύει πως αρμόδιος για τη διαχείριση αυτού είναι ο Πρόεδρος της Κοινότητας Διχωρίου κ. Δημήτριος Κουτσόπουλος.

 Τηλ. Κρατήσεων 6947291292

Καθαρίστηκαν τα μνημεία στην πλατεία της Αρτοτίνας

 

Με πρωτοβουλία του Συλλόγου Αρτοτινών πραγματοποιήθηκε καθαρισμός των τριών μνημείων που βρίσκονται στην πλατεία της Αρτοτίνας. Εξειδικευμένος συντηρητής αρχαιοτήτων και έργων τέχνης πραγματοποίησε μηχανικό καθαρισμό, βελτίωση των γραμμάτων και μικρή αποκατάσταση των μνημείων του Αθανασίου Διάκου, του μνημείου των πεσόντων των πολέμων 1912-1913 και 1940 αλλά και του μνημείου των φονευθέντων χωροφυλάκων του 1947. 

Τα υλικά με τα οποία έγινε ο καθαρισμός είναι τα εγκεκριμένα που χρησιμοποιούνται και για τη συντήρηση των γλυπτών του Παρθενώνα.

 

Κλάδεμα πλατάνων στην πλατεία του Δάφνου

Παραδόθηκε στον Πρόεδρο της κοινότητας Δάφνου κ. Διαμαντή Θανάση το κονταροπρίονο που αγοράστηκε από προσφορές μελών της Ένωσης Δαφναίων Δωρίδας και θα έχει ως σκοπό να καλύπτει τις ανάγκες του χωριού μας για των καθαρισμό των σοκακιών και των δρόμων από τα κλαδιά των δέντρων ώστε να διευκολύνεται η διάβαση πεζών και οχημάτων.

Μόλις ο πρόεδρος της κοινότητας παρέλαβε το μηχάνημα ξεκίνησε αμέσως το καθάρισμα των πλατάνων που βρίσκονται στον χώρο στάθμευσης κάτω από την πλατεία έχοντας ως βοηθούς την ”Νεολαία” του χωριού τους οποίους η ”Ένωση” ευχαριστεί για την άμεση ανταπόκριση και βοήθεια στο κάλεσμα του Προέδρου.

Η Ένωση θέλει επίσης να ευχαριστήσει για τις προσφορές τους ώστε να αγοραστεί το βενζινοκίνητο κονταροπρίονο τους:

    Διαμαντή Βασιλίκη του Δημητρίου

    Καραίσκου Φαίη

    Σκρέκη Νικόλαο του Ιωάννη

    Ράπτη Κώστα

    Κοντογιάννη Παναγιώτη του Ανδρέα

Πηγή:  https://www.enosidafnos.gr

Τοποθέτηση πινακίδων στο Αλποχώρι

 Ξεκίνησε από τον Σύλλογο Αλποχωριτών, η τοποθέτηση πινακίδων που δείχνουν τις γειτονιές, τους δρόμους αλλά και τα μονοπάτια του χωριού.

Τα ξωκκλήσια της Αρτοτίνας

Ο Άγιος Γεώργιος, μεγαλοπρεπής Ναός, ίσως ο μεγαλύτερος στη Δωρίδα, πολυούχος της Αρτοτίνας, χτισμένος μμε πελεκητά αγκωνάρια από Ηπειρώτες τεχνίτες στα 1905, μέσα στην πλατεία του χωριού, στο κέντρο της οποίας δεσπόζει η προτομή του Αθανασίου Διάκου.

Ο Άγιος Νικόλαος, παλιά εκκλησία στο νότιο-ανατολικό άκρο του χωριού

Η Παναγία, μικρή εκκλησία στο κέντρο του χωριού, χτισμένη πριν το 1800 ως ιδιωτική εκκλησία των Σαφακαίων.

Η Αγία Σωτήρα (Μεταμόρφωση του Σωτήρος), ένα μικρό εκκλησάκι στο Κοιμητήριο της Αρτοτίνας που βρίσκεται στις βορειοανατολικές παρυφές του χωριού.

Τα ξωκλήσια της Αρτοτίνας είναι πολλά:
1. η Αγία Τριάδα
2. ο Άγιος Κωνσταντίνος
3. ο Άγιος Αθανάσιος
4. ο Άγιος Σπυρίδωνας
5. ο Άγιος Παντελεήμων
6. η Αγία Παρασκευή
7. ο Άγιος Μάρκος (Αηγιοράκης)
Όλα λειτουργούν κατά την εορτή του Αγίου στον οποίο είναι αφιερωμένα.

Πηγή: https://www.artotina.com

Σχετικές αναρτήσεις:

Οι εκκλησίες της Αρτοτίνας

Τα ξωκκλήσια του Τριστένου

 Τα ξωκκλήσια του Κουπακίου

Ο Άγιος Παντελεήμων των Πενταγιών
Η ιστορία τριών ξωκλησιών που "πνίγηκαν" στη λίμνη Μόρνου

Το άγνωστο μοναστήρι της Αϊ-Μονής στο Λούτσοβο Τα 100+1 χρόνια ενός ναού - μαυσωλείου στο Διχώρι

Στα ψηλά βουνά

Ένα πρωινό αφήσαμε, το τότε, πολυάνθρωπο χωριό και μέσα σε τρεις ώρες, ποδαράτοι, φτάσαμε  στο   Λάκο,   στους   πρόποδες του βουνού. Υπάρχουν μεγάλες λάκες, πλούσια βοσκοτόπια, το μέρος είναι σπάνιο και το τοπίο αλπικό. Μόνο μερικοί θάμνοι υπάρχουν από παλαμονίδεςκαι λυκόλουρα. Εδώ ζουν μόνιμα το καλοκαίρι έξι - επτά τσοπάνηδες, σαν  ερημίτες, με τα  ισάριθμα   κοπάδια τους, τα λυκόσκυλα, τις στρούγκες και το κονάκι στη ρίζα μιας κυκλώπιας κοτρώνας. Χωθήκαμε μέσα στο καλύβι και τους περιμέναμε.   Κατά   το  μεσημεράκι βάλανε τα  πρόβατα  στο στάλο και ήρθαν οι ορεσίβιοι ένοικοι. Μεταξύ αυτών ήταν ο πατέρας μου και οι άλλοι όλοι συγγενείς και φίλοι. Τους είπαμε τα νέα από το καπετανοχώρι Αρτοτίνα και είπαν τα δικά τους ποιμενικού ενδιαφέροντος. Ήρθε το μεσημέρι και φάγαμε όλοι μαζί ό,τι υπήρχε μέσα στα σακούλια, λιτά και απλά. Τα ελλείποντα,   εδώ   που  βρισκόμαστε,  αναπληρώνει   η θεία χάρις.

Ξαπλώσαμε κατάχαμα ο ένας δίπλα στον άλλο, αλλά δεν κλείσαμε μάτι ούτε στιγμή. Ξαφνικά σηκώθηκε ο μπαρμπα Σπύρος, Μπενίρης το καλλιτεχνικό του, με το τσιμπούκι μονίμωςστο στόμα και βγήκε έξω, προφανώς να πάει προς νερού   του.   Αργούσε   όμως   να   γυρίσει,   γι’   αυτό   ο μπάρμπα Θόδωρος, Κούπας τα καλλιτεχνικό, ση-κώθηκε και κοίταζε έξω. Βλέπει «το δραπέτη» να κόβει βόλτες πέρα - δώθε, ψάχνοντας επίμονα σα να έχασε πολύτιμο θησαυρό και ψάχνει να τον βρεί. Τον φώναξε και ήρθε μέσα «Τι έχασες Σπύρο και ψάχνεις»; τον ρώτησαν. «Έχασα του τσ’ μπούκι μ’», μουρμούρισε, «μήπους του κρύψατ’ ισείς;» Το τσιμπούκι   όμως   το   είχε   στο   στόμα   ασυναίσθητα   και όμως το έψαχνε. Τότε τον ζυγώνει ο μπαρμπα - Θόδωρος του αφαιρεί το λιβανιστήρι, θυμίαμα του διαβόλου και του λέει: «Βρε κριμανταλά τούτου πούχεις στου στόμα τιειν’   ρακοβύζ’»;   γέλασε   κάθε   πικραμένος   με   την αφαιρεμάρα του αρειμάνιου καπνιστή, γέρο-μπάρμπα. Με κάτι τέτοια ψυχαγωγούνταν τότε ο κόσμοςτου μόχθου και του πόνου, της κάπας και της τσάπας. Μεγαλύτερες χαρές αποτελούσαν αγαθό εν ανεπαρκεία.

Το απόγευμα ξαπόστατοι, πήγαμε πιο πάνω σεμια δύσβατη χαράδρα, που αρχίζει από τον Αράπη (τοπωνύμιο) και πάει πάνω ψηλά. Εκεί υπάρχει χιόνι χρονικής, μέχρι που έρχεται το φρέσκο και σκεπάζει   το   παλιό.  Εδώ   μείναμε   κατάπληκτοι.  Εν μέσω καλοκαιριού, αντικρύσαμε εικόνες εαρινές. Λουλούδια παντός είδους χρώματος και μυρωδιάς, κυματίζουν στο λιγοστό χώμα περιμετρικά του χιονιού, σα να μας καλωσορίζουν στο άβατο τούτο μέρος. Βρισκόμαστε μπροστά σ’ ένα μικρό επίγειο παράδεισο, δε χορταίνουν τα μάτια να βλέπουν και ταρουθούνια να τραβούν μυρωδάτο αέρα. Τα γράφω αυτά για όσους δεν τα έχουν δει και κυρίως για επίδοξους μιμητές που είναι ερωτευμένοι με τη ζωή, το καθαρό φυσικό περιβάλλον και την άγρια παρθένα φύση. Αποζημιωμένοι καλά, γυρίσαμε το βράδυ στο κονάκι, κάτι βρήκαμε στα σακούλια και κοιμηθήκαμε για να ξυπνήσουμε πρωί.

Χαράματα! Πάμε για την ψηλότερη κορφή. Στο διάβα μας συναντήσαμε κάμποσα ρέματα με κρυσταλλένια, κατακάθαρα κρύα νέρα, που οδεύουν ασταμάτητα μέρα - νύχτα μέχρι να φτάσουν στη θάλασσα να ξαποστάσουν. Στα απάγκια του βουνού θαυμάσαμε κάτι αγέρωχα, υπεραιωνόβια μελόκεδρα, που σποραδικά ευδοκιμούν. Ανεβήκαμε πιο ψηλά και φτάσαμε στα βράχια. Μ’ αυτά που ακούμε δεν πιστεύουμε στα αυτιά μας. Δεξιά, αριστερά,  πέρα  και   δώθε   ακούγονται   συναυλίες. Είναι τα καλλικέλαδα πουλιά με πρωτοψάλτες σ’ αυτή τη χορωδία τις πλουμιστές, πανέμορφες, καμαρωτές πετροπέρδικες που αφθονούσαν   σ’  εκείνα  τα  μέρη. Βλέπετε   και   τα   πτερωτά έχουν το δικό τους τρόπο να εκπέμπουν ύμνους στο Δημιουργό. Είναι κάτι που αμελούν πολλές φορές οι αγνώμονες και φαντασμένοι άνθρωποι. Τώρα   αρχίζουν   τα δύσκολα,   γιατί   φτάσαμε πολύ ζαβά και απότομα. Αραιά και που κυλάνε πέτρες από πάνω. Κοιτάξαμε και βλέπομε ένα κοπαδάκι αγριόγιδα στα βράχια. Μόλις μας πήραν χαμπάρι, σήκωσαν το κεφάλι, Εντύπωση μας έκαναν τα ξύλα τους που ήταν γυρισμένα μπροστά, σαν αγκίστρια και όχι πίσω όπως σχεδόν σ’ όλα τα αιγοειδή.

Η φωτογραφία απεικονίζει στιγμές στις αρχές της δεκαετία του 1950. Αριστερά της φωτογραφίας εικονίζεται ο Νικ.Ιωαν. Μαυραγάνης και δεξιά ο Νικ. Αθ. Μαυραγάνης, ο τρίτος οδοιπόρος που απαθανάτισε τη στιγμή είναι ο Γιάννης Χρυσάλης, καθηγητής, εν συντάξει, σε Βρετανικό Πανεπιστήμιο ανιψιός του αείμνηστου Καλλίμαχου Γράτσου από αδερφή.

Εδώ στα ψηλά μόνα αυτά, γύπες και σταυραετοί κατοικούν. Τον τελευταίο καιρό μόνο ελάχιστες πέρδικες απομένουν μάρτυρες παλαιών μεγαλείων.Όλα τ’ άλλα τά ’φαγε το σκοτάδι, τά ’φαγε ο αδηφάγος σύγχρονος πολιτισμός. Ύστερα από τρεις ώρες, ασθμαίμοντες, φτάσαμε στην πολυπόθητη κορφή, όμως, δεύτεροι και καταϊδρωμένοι, γιατί μας πρόλαβε ένας κατακόκκινος αυγουστιάτικος ήλιος. Αυτός, έχει το προνόμιο, τις ψηλότρες κορφές να τις πρωτοχαιρετίζει. Ακουμπάμε, ήδη, την ψηλότερη   κορφή   των Βαρδουσίων, ένα από τα ψηλότερα βουνά της πατρίδας. Εξαϋλωμένοι και ανάλαφροι, αναπνέουμε κατακάθαρο αέρα και απολαμβάναμε το μεγαλείοτης κτίσης. Οι εικόνες απ’ εδώ είναι απείρου κάλλους. Φθιώτιδα, Θεσσαλία, Αράκυνθος απλώνονται μπροστά μας. Στη τσιμεντομολύβδινη   στήλη,   που   φαίνεται,αναγράφεται το υψόμετρο 2.490 μ. Τη στήλη αυτή έστησε, το 1950, η Τοπογραφική Υπηρεσία Στρατού. Η ανάβαση, όπως σας ξαναείπα, ήταν δύσκολη, η κατάβαση ακόμα πιο δύσκολη και επικίνδυνη, γιατί η βαρύτητα σε σπρώχνει στο γκρεμό. Αν τα πόδια ακολουθούσαν την επιθυμία (το πνεύμα πρόθυμοη σάρκα αδρανής) θα επαναλάμβανα αυτό το θεσπέσιο οδοιπορικό προς τα αθάνατα ψηλά βουνά, φυσικά μνημεία της θείας φύσης.

Γυρίσαμε στις στάνες, παρακαλέσαμε το μπαρμπα - Σπύρο να πει το τραγουδάκι που ήξερε και ταίριαζε στην ηλικία του. Έβγαλε το τσιμπούκι απ’ τοστόμα και άρχισε: Πόσα χρόνια πέρασα κι άσπρισα και γέρασα πάνω στα ψηλώματα βόσκοντας τα πρόβατα τι κορφές επάτησα και νυχτοπερπάτησα.  Αποχαιρετήσαμε τους συμπαθέστατους εξοχίτες, που έχουν στήσει το θρόνο τους στα ψηλά και κυβερνούν με αγάπη το λαό τους. Κυβερνούν το κοπάδι και το πάνε στη βοσκή. Δεν υπάρχουν πλέον στη ζωή, απεδήμησαν εις αιωνίας μονάς, πλην ενός που αγγίζει τα 100. Του εύχομαι να τα ξεπεράσει. Το ειδύλλιο τελείωσε και γυρίσαμε στο όμορφο χωριό, υποσχόμενοι να το επαναλάβουμε, αλλά...δεν κατέστη δυνατόν. 

Νικ. Αθ. Μαυραγάνης 

Αύγουστος 2010 

Ευηνοχώρι Μεσολογγίου 

Πηγή: Εφημερίδα ΑΡΤΟΤΙΝΑ AΦ101 • Σεπ-Οκτ-Νοε 2010

Το πανηγύρ’ κι ο νεροφόρος

Για τα ορεινά χωριά, που ήταν αποκομμένα από τα αστικά κέντρα ελλείψει δρόμων και συγκοινωνίας, το πανηγύρι ήταν παράδοση   και   πολιτισμός.   Μια   ολόκληρη   χρονιά περίμεναν   κάποιοι   «να   βγούν   στο   πανηγύρι». 

― Τι κάνεις εσύ Γιώργαινα; Χασίρεψες τις δουλειές κι ορμώθηκες για το πανηγύρι; 

― Αχ, σε ποιο πανηγύρι να πάω εγώ; Ανήμερα θα πάρω το νερό για το γιούρτ’(ι).

― Καλά κι αυτός ο Χριστιανός εσένα διάλεξε να δώσει το νερό να ποτίσεις αυτή τη μέρα; 

― Σαν με φώναζε και μου το ’πε τσακωθήκαμε   για   τα   καλά!   Γίναμε   από   δυό   χωριά   πουλένε. Εκείνος όμως μουλάρωσε. Αύριο είναι η σειρά σ’ μ’ απάντησε. 

―   Καλά   Γιώργαινα,   ο   άντρας   σου   δεν   τουέβαλε τις φωνές; 

― Τώρα μάλιστα, ο Γιώργος καλή μου, άμαγυρνάει απ’ τα γίδια ορμώνεται και φεύγει για το καφενείο. Όλα τ’ άλλα τάχω φορτωθεί εγώ κι   άμα   του   λέω   τίποτα   εκείνος   αγριεύει   και   μ’απαντάει: ―   Είσαι   νέα   κι   αντέχεις.   Εξάλλου   μήπωςσε φάγαν τα παιδιά; Αυτό αγαπητήμ’ Φώτω τόχει ψωμοτύρι. Τρία χρόνια   μου   λέει,   είμαστε   παντρεμένοι   και «παιδί» δε βλέπω. Κι αυτό Φώτω με πληγών’(ει)πολύ.

― Και εσύ τι του απαντάς;

― Τι να του πω Φώτω, άντρας μου είναι κι όπως   ξέρεις   είμαι   ξένη   στο   χωριό.   Στο   χωριό μου ήμουν η καλύτερη! Εδώ που με φέρανε, τα υπομένω   όλα.   Αλλά   για   να   σου   πω   τη   μαύρη αλήθεια,   πότε   τον   βλέπω,   για   να   κοιμηθούμε αντάμα...   Φώτω,   βάσανα,   βάσανα...   Τον   παντρέψανε με μένα, μήπως και ξεκόψει από την αδερφή   του   αγροφύλακα,   αλλά   αυτός,   δε   βαριέσαι, εκεί είναι ο νους του. 

― Καλά κι εσύ Γιώργαινα, κάθεσαι με σταυρωμένα χέρια; 

― Τι να κάνω Φώτω; Να τον βάζω στο κρεβάτι με το ζόρι;   Άμα  φτάνει στο σπίτι, τρώει, ντύνεται  και   φεύγει.   Άμα   καμιά   φορά   ανοίγωτο στόμαμ’ (ου) να του πω, πως εμένα δεν με λογαριάζει σαν γυναίκα, νευριάζει και μου λέει:Εσύ το νού σου στο κεχρί τον έχεις... Εγώ έχω τόσες δουλειές και το δίνει στα πόδια... 

―   Τώρα   ύστερα   απ’   αυτά   που   μου   είπες, δεν σε βλέπω αύριο στην εκκλησία. 

―   Τι   να   σου   πω   Φώτω   κι   εγώ   μια   τέτοια μέρα περιμένω να βγω σε κόσμο. Αλλά...

―   Μωρέ   Ελευθερία,  ας  τ’   αφήσουμε   το Γιώργαινα,  ξέρεις  τι   σκέφτηκα; Να   φωνάξεις το   νεροφόρο, ελεύθερο   παλικάρι είναι και μπερμπάτης, καθώς ακούγεται και να τον γλυ-κοκοιτάξεις... Να   τον   αφήσεις   να   περιμένει κάτι   από   εσένα.   Εκείνος   θα   μπει   στο   νόημα. Νέα είσαι, μια χαρά γυναίκα είσαι. Ο νεροφόρος θα τσιμπήσει άκου που σου λέω. 

Οι ώρες περνούσαν. Η Ελευθερία προσπαθούσε   να   τελειώσει   τις   δουλειές  του  σπιτιού, ώστε την άλλη μέρα στο πανηγύρι, να μην τις βρει μπροστά της. Έβαλε το ψωμί στο φούρνο, έβαλε   και   μια   γαλατόπιτα   στη   γάστρα   για   να ψηθούν.   Αύριο   έπρεπε   να   υπάρχει   καλή   ετοιμασία, όλο και κάποιος ξένος θα ’ρχόταν. Εκείνη την ώρα χτύπησε η ξώπορτα. 

―   Εμπρός,   φώναξε   από   την   κουζίνα,   πουήταν   ξαναμμένη   με   τις   φωτιές   και   πήγε   ν’ανοίξει. Μπήκε ο νεροφόρος. 

― Καλώστονε. Τι γίνεται Κωστάκη; Πώς ταπας με τα νερά; 

―   Δε   βαριέσαι,   κυρά   Ελευθερία,   όλο   τσακωμούς έχω. Κάθε νοικοκυρά θέλει να ποτίσει,όποτε τη βολεύει... Μα είναι δυνατόν; 

―   Έλα   Κωστάκη   μου,   εσύ   άμα   θέλεις   βρίσκεις τρόπο να κάμεις και κάποια εξυπηρέτηση. ―   Μα τι λες   κυρά   Ελευθερία...   Δεν  κάνω χατίρι σε κανέναν. Όπως έρχεται η αράδα του. Εκτός...

―   Τι   εκτός   ρώτησε   εκείνη   με   νάζι   και   τον κοίταξε επίμονα στα μάτια. Καλά Κωστάκη μου, σε μένα δε θα κάνεις ένα χατιράκι, να μου δώσεις το νερό μετά το πανηγύρι; 

― Μα τι λες κυρά Ελευθερία; Είναι δυνατόν; 

―   Άκου   Κωστάκη   μου,  θέλω   να  με λες Ελευθερία, σκέτη.   Άστο το   κυρία  για  άλλους και κάθισε δίπλα μου... Ο νεροφόρος, ένας παίδαρος, εικοσιπεντάρης περίπου, άρχισε να αναβοκοκκινίζει,   ξεροκατάπινε   και   βρισκόταν   σ’αμηχανία.  Η   Ελευθερία   του   την   είχε   δώσει, τον είχε φουντώσει. Το ψωμί σιγοψηνόταν στοφούρνο. Η πίτα κόντευε να ψηθεί. 

―   Δε   μου   λες,  ο  άντρας  σου που είναι; Τόλμησε να ρωτήσει ο νεροφόρος. 

― Ε, που θα είναι Κωστάκη μου; στα γίδια. 

― Δεν πιστεύω να ’ρθει ξαφνικά; 

―   Αχ   παίδαρε, ο   Γιώργος   δεν   έρχεται   να κοιμηθεί   μαζί   μου   τον   άλλο   καιρό,   απόψε   θα’ρθει;...   Άντε   σήκω   πάμε   μέσα,   λέει   εκείνη   με λαχτάρα... 

Ο νεροφόρος την ακολούθησε στην κρεβατοκάμαρα.   Η   Ελευθερία   ξεντύθηκε   γρήγορα - γρήγορα και ξάπλωσε. Ο νεροφόρος δεν άργησε να βρεθεί στην αγκαλιά της... Το παιχνίδι του κρεβατιού κάποτε τελείωσε... Η Ελευθερία ντύθηκε   και   έτρεξε   στην   κουζίνα να   δει  την πίτα.   Η   πίτα   όμως   είχε γίνει   σκρούμπος, κάρμαλο. Η πίτα κάηκε αλλά κι εγώ δεν πήγα πίσω... παντρεμένη γυναίκα... ο νεροφόρος κάθισε σε μια καρέκλα κι άναψε τσιγάρο. 

―   Κωστάκη   μου   να   σου   ψήσω   ένα   καφέ; Θέλεις γλυκό; 

― Σαν κι αυτό που μού ’δωσες στο κρεβάτι; Απαντάει εκείνος γελαστά. 

―  Α,  να  χαθείς   παλιόπαιδο,   με   πειράζεις κιόλας; Δε φτάνει που ’μαι... νιόπαντρη γυναίκα. 

― Δε μου λες πότε θέλεις το νερό; 

―  Κωστάκη   μου   μετά   το   πανηγύρι   όποτε θέλεις. 

― Την Τρίτη το θέλεις; 

―  Ναι,   ναι,   απαντάει   η   Ελευθερία   χαρούμενη...

Είχε νυχτώσει, ο νεροφόρος άνοιξε την πόρτα   και   χάθηκε στα σοκάκια   του χωριού. Η Ελευθερία αποτελείωσε τις δουλειές και πήγενα πλαγιάσει. Έπρεπε να σηκωθεί πρωί να πάει στην εκκλησία. Θ’ άναβε ένα κερί στον Άγιο να της συγχωρέσει την αποψινή αμαρτία. Ο ύπνος όμως δεν έλεγε να την πάρει... Τα κήπια   θα   διψάσουν   για   μια   δυο   μέρες...   Αλλά το δικό της «μπαξέ» φρόντισε και τον δρόσισε ο νεροφόρος. 

Αναδημοσίευση απ’ το περιοδικό «δάφνη»

Ξωκκλήσια στην Κωστάρτσα

 

Η Αγία Παρασκευή από μια παλαιά φωτογραφία

Η Εκκλησία της Αγίας Παρασκευής έμοιαζε σκόπιμα με παλιό αχερώνα γιατί οι Τούρκοι όταν συναντούσαν Χριστιανική Εκκλησία έμπαιναν μέσα με τα άλογά τους.

Το Εκκλησάκι του Αϊ-Γιώργη

Το Εκκλησάκι του Αϊ-Δημήτρη

Το Εκκλησάκι του Αϊ-Δημήτη

Της Φύσης το ξυλόγλυπτο, η κεραυνοβολημένη καστανιά του Αϊ-Δημήτρη, του αγαπημένου καβαλάρη των βοσκών, αυτού που τους καταβόδωνε στο φθινοπωρινό ξεκίνημα τους για τα χειμαδιά της πεδινής Δωρίδας και της Αττικής

Από το Λεύκωμα της Μαρίας Λουκοπούλου Παττίχη

πηγή: http://www.kostartsa.gr/id45.htm

Δύο νέες υποτροφίες για το ακαδημαϊκό έτος 2019-20 από το Ίδρυμα Τσώρη

Για άλλη μία χρονιά το Ίδρυμα Υποτροφιών Αναστασίου Τσώρη, το κληροδότημα του καταγόμενου από την Πενταγιού και πρώτου προέδρου του Συλλόγου Κροκυλιωτών "Ο Μακρυγιάννης" Αναστασίου Ιωάννη Τσώρη,  χορήγησε δύο Υποτροφίες ύψους 4080€ η κάθε μία, σύμφωνα με την σχετική προκύρηξη που δημοσίευσε. Σκοπός του Ιδρύματος είναι η παροχή υποτροφιών σε παιδιά που κάνουν μεταπτυχιακές σπουδές και έρευνες στο εξωτερικό και έχουν καταγωγή από την περιοχή μας και κυρίως από τα χωριά Κροκυλείου και Πενταγιών. Οι υπότροφοι του Ιδρύματος για το Ακαδημαϊκό Έτος 2019-20 είναι δύο νέες κοπέλες:

• η Αγριαντώνη Μαργαρίτα, Πολιτικός Μηχανικός ΕΜΠ που κάνει το διδακτορικό της στην Ελβετία, στον Κλάδο των περιβαλλοντικών και αστικών οικονομικών) με καταγωγή από Πενταγιού
• και η Σωτηρία Σταθοπούλου Ηλεκτρολόγος Μηχανικός & Μηχανικός Υπολογιστών ΕΜΠ που κάνει μεταπτυχιακό στις ΗΠΑ, στον Κλάδο της Κυβερνοασφάλειας, με καταγωγή από Δωρίδα και Κροκύλειο

Η Αγριαντώνη Μαργαρίτα είναι κόρη του Νικόλαου Αγριαντώνη, Αρχιτέκτων Μηχ. ΕΜΠ και στέλεχος του ΕΟΤ από την Πενταγιού. Μεγάλωσε στην Αθήνα και είναι κάτοχος δύο μεταπτυχιακών τίτλων στους κλάδους "κοινωνικές επιστήμες, χώρος και ανάπτυξη" και "πολεοδομία - χωροταξία". Εκπονεί την διδακτορική της διατριβή με διάρκεια 4 ετών στο Πολυτεχνείο της Λωζάνης (EPFL) .

Η Σωτηρία Σταθοπούλου είναι κόρη του Δημήτρη Σταθόπουλου, τεχνικού ασυρμάτων δικτύων που παρέχει υποστήριξη και το wifi του Κροκυλείου. Μεγάλωσε στην Ερατεινή, κατάγεται από την Περιθιώτισσα ενώ από την πλευρά της μητέρας της οι ρίζες της βρίσκονται την Μηλιά Δωρίδας και οι ποιο μακρινές στο Κροκύλειο. Εφέτος ολοκληρώνει το μεταπτυχιακό της στο Πανεπιστήμιο του Maryland. 

Στις 17 Ιουνίου λάβαμε από την Σωτηρία Σταθοπούλου την παρακάτω ευχαριστήρια επιστολή:

Με την παρούσα επιστολή θα ήθελα να ευχαριστήσω θερμά το ίδρυμα υποτροφιών Αναστάσιου Τσώρη για την γενναιόδωρη οικονομική χορηγία, με την οποία θα μπορέσω να υποστηρίξω την συνέχιση των μεταπτυχιακών μου σπουδών στην Αμερική. Με αυτή την υποτροφία μου δίνεται η δυνατότητα να αφοσιωθώ στις σπουδές μου στην κυβερνοασφάλεια σε ένα από τα καλύτερα πανεπιστήμια παγκοσμίως αλλά και να καταφέρω να συνεισφέρω με τις γνώσεις μου και την έρευνά μου στην παγκόσμια κοινότητα.

Εύχομαι το ίδρυμα να συνεχίσει παρόμοιες ενέργειες και στο μέλλον, βοηθώντας έτσι νέους συντοπίτες μας να πραγματοποιήσουν τις σπουδές τους και τα όνειρά τους.

Σας ευχαριστώ πολύ,
Σωτηρία Σταθοπούλου

Το ΔΣ του Ιδρύματος Τσώρη και του Συλλόγου μας, συγχαίρει τις δύο υποτρόφους και τους εύχεται επιτυχία και πρόοδο στο έργο τους. 

 

Πηγή: www.krokilio.gr