Λιγότερα από 20 τα αγριόγιδα των Βαρδουσίων

 Η   παρουσία   του   αγριόγιδου   στη   Στερεά   Ελλάδα   εντοπίζεται   σε   τρία   ορεινά   συγκροτήματα:   στη  Γκιώνα,  στα  Βαρδούσια  και  στην  Οίτη.  Ένας  τέταρτος  πληθυσμός,  που  υπήρχε  στον  Παρνασσό,  έχει  εκλείψει   εδώ   και   πολλά   χρόνια,   αν   και   τελευταία   υπάρχουν   ορισμένες   πληροφορίες   για  μεμονωμένες  εμφανίσεις  αγριόγιδων  στη  ζώνη  σύνδεσης  μεταξύ  της  Γκιώνας  και  του  Παρνασσού  (Χαρ.  Παπαϊωάννου  προσ.  Αρχείο)

 Στη  Γκιώνα  τόσο  το  1986  όσο  και  το  1991  αναφέρεται  η  παρουσία  ενός  πληθυσμού  70 - 100  ατόμων  (Χατζηρβασάνης  &  Μαλακού  1986,  Hatzirvasanis  1991).  Σύμφωνα  με  τα  πιο  πρόσφατα  δεδομένα  το  πληθυσμιακό   μέγεθος   του   αγριόγιδου   στη   Γκιώνα   φτάνει   τα   110   άτομα   με   μια   πληθυσμιακή  πυκνότητα   2   ατόμων/   100   ha   σε   μια   έκταση   5502ha   (Papaioannou   et  al   2014).   Όσον   αφορά   τα  δημογραφικά  δεδομένα  τα  μικρά  αντιπροσωπεύουν  το  21%  του  πληθυσμού,  τα  χρονιάρικα  το  8%,  τα  ενήλικα  θηλυκά  το  35%  και  τα  ενήλικα  αρσενικά  το  36%  (Papaioannou  et  al  2014).

Στα  Βαρδούσια  αναφέρεται  αρχικά  η  παρουσία  30 ‐ 70  ατόμων  (Χατζηρβασάνης  &  Μαλακού  1986),  ενώ  πέντε  χρόνια  αργότερα  αναφέρεται  η  παρουσία  μόνο  10  ατόμων  (Hatzirvasanis  1991).  Βάση  της  πιο  πρόσφατης  αναφοράς  για  το  αγριόγιδο  στα  Βαρδούσια,  στο  βουνό  αυτό  υπάρχουν  λιγότερα  από  20  αγριόγιδα  (Παπαϊωάννου  2007).  Αιτίες  της δραματικής  αυτής  μείωσης  είναι  η  λαθροθηρία που  διευκολύνεται  από  τους  πολλούς  ορεινούς  δρόμους  που  έχουν  διανοιχτεί  στο  βουνό,  κυρίως  κατά  τη  δεκαετία  του  80.

Στην   Οίτη   αναφέρεται   αρχικά   η   παρουσία   50   περίπου   αγριόγιδων   (Χατζηρβασάνης   &   Μαλακού  1986),  ενώ  λίγα  χρόνια  αργότερα  μόνο  10-30  άτομα  (Hatzirvasanis  1991).  Το  είδος  θεωρούνταν  ότι  απαντάται  κύρια  στις  ΒΑ  χαράδρες  της  Οίτης  που,  κατά  κύριο  λόγο,  βρίσκονται  έξω  από  τον  Εθνικό  Δρυμό   Οίτης.   Τα   προβλήματα   για   το   αγριόγιδο   στην   Οίτη,   που   αναφέρονται,   σχετίζονται   με   την  παράνομη  θήρα,  που  διευκολύνεται  από  τη  διάνοιξη  δασικών  και  ορεινών  οδών,  όπως  επίσης  και  από  τον  ανταγωνισμό  με  κοπάδια  κτηνοτροφικών  ζώων.

 

Τελειώνοντας  υπογραμμίζουμε  τη  μεγάλη  σημασία  του  πληθυσμού  του  αγριόγιδου  στην  Οίτη,  ο οποίος  μαζί  με  τους  άλλους  2  πληθυσμούς  της  Ρούμελης  (Γκιώνα  και  Βαρδούσια)  βρίσκονται  στο  νοτιότερο  όριο  της  φυσικής  εξάπλωσης  του  είδους  στην  Ευρώπη.  Είναι  επίσης  πολύ  σημαντικό  να  επισημανθεί  ότι  σύμφωνα  με  τα  τελευταία  επιστημονικά  δεδομένα  τα  αγριόγιδα  των  νοτιότερων  περιοχών   της   εξάπλωσής   τους   στην   Ευρώπη   (πχ   βουνά   της   Ρούμελης)   φαίνεται   πως   έχουν   να  αντιμετωπίσουν  όχι  μόνο  τις  «συνηθισμένες»  απειλές  που  προέρχονται  από  τον  άνθρωπο,  αλλά  και  ευρύτερα   περιβαλλοντικά   ζητήματα,   όπως   είναι   η   κλιματική   αλλαγή   και   η   αύξηση   της  θερμοκρασίας  (Papaioannou  et  al  2014).  Κατά  συνέπεια  για  αυτούς  τους  λόγους  καθίσταται  ακόμα  περισσότερο   επιτακτική   η   άμεση   λήψη   μέτρων   περιορισμού   των   ανθρωπογενών   τουλάχιστον  απειλών  και  πιέσεων  που  δέχεται  το  είδος  στην  περιοχή  μελέτης,  ώστε  να  περιοριστεί  το  όποιο  ενδεχόμενο  πιθανής  εξαφάνισης  στο  παρόν  και  στο  μέλλον  και  να  εξασφαλιστεί  κατά  το  καλύτερο δυνατό  τρόπο  η  διατήρηση  και  αύξηση  του  πληθυσμού  του  αγριόγιδου.

Αποσπάσματα από την περίληψη της μελέτης ΕΚΤΙΜΗΣΗ  ΤΗΣ  ΚΑΤΑΣΤΑΣΗΣ  ΤΟΥ  ΑΓΡΙΟΓΙΔΟΥ  (Rupicapra  rupicapra  balcanica)  ΣΤΟΝ  ΕΘΝΙΚΟ  ΔΡΥΜΟ  ΟΙΤΗΣ του Βιολόγου Παπαϊωάννου Χαριτάκη που έγινε για τον Φορέας Διαχείρισης Εθνικού Δρυμού Οίτης.