Δάσος Γραμμένης Οξυάς, ένα δάσος ...πληροφοριοδότης

Πηγή: https://skiagmata.com

Στην υπηρεσία του αγώνα

Όταν οι Έλληνες ξεσηκώθηκαν σε πόλεμο ενάντια στον Οθωμανικό ζυγό, τα βουνά και τα δάση ήταν οι πιο σημαντικοί τους σύμμαχοι. Κλέφτες και Αρματολοί έβρισκαν καταφύγιο ανάμεσα στα πυκνά δέντρα και τρεφόντουσαν από τους καρπούς τους. Τα δάση ήταν τα πεδία των μαχών για τον ανταρτοπόλεμο.

 

Εφημερίδες Στρατιωτικές

Η επικοινωνία ανάμεσα στους αγωνιστές ήταν πολύ δύσκολη. Τα νέα μεταφέρονταν αργά με αγγελιαφόρους ή από στόμα σε στόμα. Και έπρεπε να υπάρχει μυστικότητα, μην τους πάρουν χαμπάρι οι αντίπαλοι. Ας δούμε δύο από τα τεχνάσματα που σκαρφίστηκαν οι Έλληνες για να ξεπεράσουν αυτές τις δυσκολίες. Ο Κολοκοτρώνης τα χαρακτήριζε «Εφημερίδες
Στρατιωτικές».

 

Το κλέφτικο τραγούδι

Μάλιστα, τραγουδώντας! Οι στίχοι στα κλέφτικα τραγούδια μεταφέρανε μηνύματα και συνθήματα για μάχες, για νίκες και για μελλοντικές επιχειρήσεις!

 

Η Γραμμένη Οξυά

Πάρτε για παράδειγμα το δάσος της Γραμμένης Οξυάς. Οι οπλαρχηγοί που περνούσαν από εδώ το Χειμώνα, γράφανε ένα σημάδι στις οξυές. Tο χειμερινό σημάδι γράφεται ψηλά στους κορμούς των δέντρων για να μην καλύπτεται από τα πολλά τα χιόνια.
Όταν ερχόταν η άνοιξης και τα χιόνια λιώνανε, όσοι ξαναπερνούσαν από κει, έγραφαν χαμηλά στο ίδιο δέντρο, νέο σημάδι. Η γραμμενη οξυά, λοιπόν, ήταν η απόδειξη ότι ένας αγωνιστής ήταν ακόμα εν ζωή.

Από το βιβλίο Θρύλοι στην Ορεινή Ναυπακτία,

έκδοση Αιτωλική Αναπτυξιακή Α.Ε.(2008)