Κουπάκι, μάννα γη

ΜΑΝΝΑ ΓΗ

Ποίημα Μιλτ Θ. Ζάκκα (το ακρωνύμιο σχηματίζει τη λέξη ΚΟΥΠΑΚΙ)

Κ αμαρωτό στο ξάγναντο, αυγούλας ηλιαχτίδα

Ο λόχαρο κι ολόδροσο, στέκεις μικρό χωριό μας

Υ φαίνοντας το όνειρο με την κρυφήν ελπίδα

Π αντοτινό να σ' έχουμε της ζήσης φυλακτό μας

Ά γιο προσκυνητάρι μας, στα τρίστρατα του κόσμου

Κ αημό, λαχτάρα μας κι ευχή, απαντοχή εντός μας

Ι σκιο της έρμης ξενιτιάς, της μάνας γης το φως μας