Του Βαγγέλη Καρανικόλα*
Το έχει αναδείξει ως μείζον από τα θέματα που αφορούν το δήμο. Επάνω του έχει επενδύσει πολλά, εστιάζοντας τόσο στην ουσία του θέματος, όσο φυσικά και στο στίβο της επικοινωνίας. Για τα αντισταθμιστικά του Μόρνου ο λόγος και το πως ο δήμος Δωρίδος έχει τα τελευταία χρόνια ρίξει μεγάλο από το βάρος των δυνάμεών του προς αυτή την κατεύθυνση, ελπίζοντας, όμως, πως κάποια στιγμή οι κόποι του θα δικαιωθούν.
Πρόκειται αναμφίβολα για δύσκολη υπόθεση, η οποία χρειάζεται υπομονή, καθώς όλοι γνωρίζουν το από που πρέπει να περάσει, αλλά και τι να ξεπεράσει ο δήμος, για να πετύχει το στόχο του. Συνυπολογίζοντας το τι μπορεί να προκαλέσει μια ενδεχόμενη δικαίωσή του, ως ντόμινο εξελίξεων, τότε καταλήγουμε στο ασφαλές συμπέρασμα πως ο χειρισμός του απαιτεί χειρουργική ακρίβεια, και καλά μεθοδευμένες- στοχευμένες προσπάθειες.
Για το θέμα έχει χυθεί πολύ μελάνι έως σήμερα, έχοντας συνολικά, όσοι καταπιάστηκαν μαζί του, υπεραναλύσει κάθε του πτυχή. Πού είμαστε όμως σήμερα; Αυτή τη στιγμή βρισκόμαστε στο στάδιο της αναμονής, καθώς μετά το κόκκινο φως που άναψε η κυβέρνηση στο καλοκαιρινό αίτημα για την ψήφιση τροπολογίας, το ενδιαφέρον στρέφεται προς τα όργανα της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Ο δήμος φαίνεται να βάζει κατά μέρους, για την ώρα, το κεφάλαιο ελληνική βουλή, περιμένοντας την κατάλληλη στιγμή, προφανώς με τους καλύτερους συσχετισμούς, για το πότε θα το επαναφέρει. Έως τότε, όμως, αυτό που παίρνει σειρά είναι η εστίαση στον άλλο δρόμο- για διμέτωπο αγώνα έκαναν άλλωστε λόγο στη Δωρίδα- και αναφέρομαι φυσικά στη λύση μέσω των διεθνών οργάνων.
Αφορμή της επαναφοράς του θέματος μπροστά από τα φώτα, από μέρους μου, είναι μία συζήτηση που είχα πρόσφατα με άνθρωπο που το παρακολουθεί από κοντά, ο οποίος μεταξύ άλλων μου είπε πως το τελευταίο χρονικό διάστημα… σαν να έχασε τα ίχνη του. «Το είχα αφήσει στην κατάθεση της αναφοράς από μέρους του δήμου και έκτοτε η τύχη του αγνοείτε», μου είπε χαρακτηριστικά, κι ομολογώ ότι όσο το έψαξα, εδώ και κάποιες ημέρες, άκρη δεν βρήκα.
Καλό θα ήταν ο δήμαρχος, που έχει αναλάβει το θέμα σχεδόν αποκλειστικά από την πλευρά του δήμου, να μας κάνει μια ενημέρωση, καθώς κάνει εντύπωση το γεγονός της παρατεταμένης σιωπής, γύρω πάντα από το ζήτημα.
Το ντεμαράζ ανακοινώσεων και φωτογραφιών από τις συναντήσεις με εκπροσώπους κομμάτων και κυβέρνησης έδωσε τη θέση του στην απόλυτη σιωπή, και πολλοί θεωρούν, για να μην κρυβόμαστε πίσω από το δάκτυλό μας, πως αυτή οφείλεται, από τη μία στο κενό που απλώθηκε μετά και την αρνητική εξέλιξη της τροπολογίας, και από την άλλη στον όχι και τόσο εύκολο δρόμο των ευρωπαϊκών οργάνων.
Προκειμένου οι παραπάνω φωνές, λογικές θα πω εγώ, να λάβουν τις απαντήσεις τους, ο δήμος θα πρέπει να σπάσει αυτή την παρατεταμένη σιωπή, μιλώντας για ότι έχει στα χέρια του, έστω και έως εκεί που μπορεί να φτάσει η δημόσια τοποθέτησή του αυτή την ώρα, μιας και σε έναν «πόλεμο» πάντα υπάρχει και η στρατηγική.
Στο συγκεκριμένο ζητούμενο κατέληξε, να σας πω, και η συζήτηση που είχα με τον άνθρωπο που σας προανέφερα, μόνο που στο τέλος πρόσθεσε και κάτι ακόμα, αρκετά σημαντικό.
«Η σιωπή», μου είπε, «θα πρέπει να σπάσει εάν ο δήμος έχει να μιλήσει για κάτι ουσιαστικό». Και συνέχισε με τα εξής: «Στην πολιτική η τέχνη της επικοινωνίας είναι σημαντική, μόνο που για να σε πάει μακριά και με επιτυχία, θα πρέπει ταυτόχρονα να υπάρχει και παραγωγή έργου. Αλλιώς το να επικοινωνείς μονίμως εξαγγελίες κάποια στιγμή… ξεφτίζει».
Το εάν «ξεφτίζει», είναι ένα θέμα, εάν συμβαίνει, όμως θέμα στη Δωρίδα είναι και το ποιος μπορεί να το αναδείξει, καθώς στα άλλα πολιτικά στρατόπεδα…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.