Όταν το χωριό-φάντασμα αναδύθηκε από την λίμνη του Μόρνου!

Όταν δέκα χρόνια πριν, η στάθμη της τεχνητής λίμνης του Μόρνου έπεσε δραματικά, είχε σαν αποτέλεσμα το χωριό-φάντασμα του Καλλίου να ανασυρθεί ξανά στην επιφάνεια.. Το γεγονός απασχόλησε μέσα ενημέρωσης της εποχής, και γράφτηκαν κάποια πολύ ενδιαφέροντα άρθρα όπως το παρακάτω της Μαρίας Μεϊμάρη από την Espresso:

  Φανερώθηκε το χωριό-φάντασμα του Μόρνου!

Σχεδόν ανέπαφα τα σαράντα σπίτια του χωριού Κάλλιο, που ήταν βυθισμένο στην τεχνητή λίμνη του Μόρνου στη Φωκίδα, βγήκαν στο φως εξαιτίας της λειψυδρίας.

Ενα εντυπωσιακό κι απόκοσμο θέαμα έχει αποκαλυφθεί εδώ και λίγο καιρό στην τεχνητή λίμνη του Μόρνου, στο Λιδωρίκι Φωκίδας. Ενα ολόκληρο χωριό που «αναπαυόταν» για χρόνια στον πυθμένα της λίμνης ήρθε στο φως, σαν να το ρυμούλκησε και το ανέσυρε στην επιφάνεια κάποιος υποβρύχιος μηχανισμός.

Πριν από κάποια χρόνια, σπίτια σαν αυτό της φωτογραφίας κατοικούνταν από ανθρώπους

Το φράγμα του Μόρνου ολοκληρώθηκε το 1979 για να καλύψει τις ανάγκες ύδρευσης του νομού Αττικής και μετά την κατασκευή του δημιουργήθηκε η τεχνητή λίμνη. Στα νερά της καταποντίστηκε την Πρωτοχρονιά του 1980 το χωριό Κάλλιο και εμφανίστηκε πρώτη φορά το 1989, εξαιτίας της λειψυδρίας. Εκτοτε έχει φανερωθεί άλλες τρεις φορές. Πριν από λίγες μέρες βγήκε πάλι στην επιφάνεια για να πάρει μια... ανάσα πριν ποντιστεί ξανά στην υγρή φυλακή του.


Οι εικόνες είναι εντυπωσιακές. Πότε-πότε στις άνυδρες περιοχές της λίμνης, πάνω σε μικρούς λόφους και πλαγιές, ξεχωρίζει κι από ένα κουφάρι σπιτιού. Σε άλλα σημεία της λίμνης, στα οποία η στάθμη του νερού έχει υποχωρήσει αρκετά, βλέπεις γκρεμισμένους τοίχους, στέγες, ερείπια, ό,τι έχει απομείνει από τα σπίτια που κάλυψε το νερό της λίμνης. Συνολικά σαράντα σπίτια του παλιού οικισμού Κάλλιο βγήκαν στην επιφάνεια εξαιτίας της λειψυδρίας και του περσινού, φτωχού σε βροχές χειμώνα. Καλυμμένα με φύκια και μύδια, μοιάζουν σαν να έχουν βγει από τις σελίδες παραμυθιού ή κάποιου βιβλίου με κελτικούς μύθους, νεράιδες και θαλάσσια τέρατα.

Στο Λιδωρίκι οι βράχοι έχουν πάνω... μύδια

«Οι τουρίστες έρχονται από παντού για να το φωτογραφίσουν και φεύγουν εντυπωσιασμένοι. Η περιοχή όμως έχει ενδιαφέρον για ακόμη ένα λόγο: ο οικισμός ήταν χτισμένος δίπλα στα ερείπια της Καλλίπολης, της πιο σημαντικής Αιτωλικής πόλης της αρχαιότητας» είπε στην «Epsresso» ο δήμαρχος Λιδωρικίου Γιώργος Κουλούλας.

Μαχαιριά στην καρδιά των παλιών κατοίκων του χωριού Κάλλιο, που την Πρωτοχρονιά του 1980 καταποντίστηκε στα νερά της λίμνης, αποτελούν αυτές οι εικόνες

Οπως εξηγεί ο καθηγητής στον Τομέα Υδάτινων Πόρων του Μετσόβιου Πολυτεχνείου Δημήτρης Κουτσογιάννης, ιδωμένο από επιστημονική σκοπιά, το φαινόμενο είναι φυσιολογικό. «Είναι φυσικό να αυξομειώνονται τα αποθέματα των ταμιευτήρων. Ο περσινός χειμώνας ήταν ξηρός και δεν έβρεξε πολύ. Αν συνεχιστεί και φέτος όμως η λειψυδρία, θα έχουμε πραγματικό πρόβλημα» τόνισε.

Η στάθμη της λίμνης του Μόρνου έχει υποχωρήσει επικίνδυνα. «Αν συνεχιστεί και φέτος η λειψυδρία, θα έχουμε πραγματικό πρόβλημα» τόνισε ο Δημήτρης Κατσογιάννης, καθηγητής στον Τομέα Υδάτινων Πόρων του Μετσοβίου Πολυτεχνείο

Στον Μόρνο, που ενισχύει την υδροδότηση του λεκανοπεδίου της Αττικής, τα αποθέματα ελαττώθηκαν κατά 67% σε σχέση με την προηγούμενη χρονιά. Σε μετρήσεις της ΕΥΔΑΠ στις 2 του μήνα η τεχνητή λίμνη διέθετε 208,3 εκ. κυβ. νερού έναντι 631,41 της αντίστοιχης περσινής ημέρας. Το αύριο προδιαγράφεται ακόμη πιο δύσκολο, αν και ο φετινός χειμώνας αποδειχθεί ήπιος, χωρίς πολλές βροχές.

Οι πονεμένες  ιστορίες  της λίμνης

 

Παράθυρα με θέα στη... λίμνη. Πλωτό... σπίτι. Σαν βάρκα που επιπλέει στα νερά της λίμνης μοιάζει αυτό το σπίτι

Εκτός του ότι αποτελεί τουριστική ατραξιόν, η λίμνη κρύβει και πολλές πονεμένες ιστορίες. Μία από αυτές είναι της 63χρονης Κατίνας Καραχάλιου που το σπίτι της καταποντίστηκε στη λίμνη. Το κοιτά αποσβολωμένη να στέκει σωστό ερείπιο, γνωρίζοντας πως θα ξαναβυθιστεί στον πάτο της λίμνης.

«Δεν μπορώ να στρέψω το βλέμμα αλλού. Η καρδιά μου σκίζεται βλέποντας το σπίτι μου. Κάθε φορά αισθανόμαστε σαν να γίνεται εκταφή και αποκαλύπτονται τα κόκαλα των συγγενών μας» λέει.

Στο διώροφο σπίτι της στο Κάλλιο έζησε οκτώ ευτυχισμένα χρόνια μαζί με τον άντρα της που δεν βρίσκεται πια στη ζωή. Οταν πλημμύρισε το χωριό τους, μετακινήθηκαν στο Λιδωρίκι και κατόπιν στο πατρικό σπίτι του άντρα της, στο Κλήμα, μια περιοχή κοντά στο νέο Κάλλιο, που χτίστηκε σε μεγαλύτερο υψόμετρο, στη θέση του χωριού που βυθίστηκε στη λίμνη. Εκεί ζει σήμερα ολομόναχη, χωρίς παρέα και γείτονες.

Μαζί με την κ. Κατίνα το έργο στον Μόρνο ξεσπίτωσε ακόμη πενήντα οικογένειες που διασκορπίστηκαν στα γύρω χωριά ή έχτισαν άλλα σπίτια στο νέο οικισμό. «Ημασταν σαν πρόσφυγες στην ίδια μας τη χώρα. Ξεσπιτωθήκαμε για να πιει η μισή Ελλάδα νερό. Αυτή τη στιγμή στο Κάλλιο υπάρχουν μόνο τρεις άνθρωποι» καταλήγει με παράπονο.

πηγή: http://www.espressonews.gr

Στους ταμιευτήρες του Μόρνου τα αποθέματα νερού ελαττώθηκαν κατά 67% σε σχέση με την προηγούμενη χρονιά