ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ Γ. ΤΣΕΛΙΟΥ
ΕΙΣΑΓΩΓΗ
(Η αλήθεια και το δίκαιο έχουν από τη φύση τους μεγαλύτερη δύναμη από το ψέμα και το άδικο). ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗΣ.
Καθήκον κάθε ανθρώπου είναι ν’ αφήνει πίσω του κάποια στοιχεία που να βεβαιώνουν το πέρασμά του στη γη, αυτό επιτυγχάνεται είτε με απλές αναφορές των πράξεών του είτε με τα ίδια τα έργα-μνημεία που άφησε πίσω του, είτε τέλος με γραπτές ή προφορικές παραδόσεις άλλων που έζησαν την ίδια περίπου εποχή. Δυστυχώς, στην εποχή του Αγώνα για την Ελευθερία του Έθνους, η ιστορία έχει πολλά κενά. Αυτά τα κενά προσφέρθηκαν να καλύψουν οι ιστοριογράφοι οι οποίοι ανάλογα με τις γνώσεις που είχαν και την αντικειμενικότητα που τους διέκρινε άρχισαν να γράφουν την ιστορία της επανάστασης του 1821. Αυτή η περίοδος της Ελληνικής Ανεξαρτησίας, με ατελείωτες θυσίες και αγώνες, έπρεπε να αποτυπωθεί στο χαρτί. Εκείνη την εποχή δεν υπήρχαν σπουδαγμένοι Έλληνες ιστορικοί που θα αναλάμβαναν να ερευνήσουν και να γράψουν την πραγματική ιστορία της Ελληνικής Επανάστασης με αποτέλεσμα να υπάρχουν πολλά θολά γεγονότα για τα οποία παρά τις επανορθώσεις που επιχείρησαν μεταγενέστεροι ιστορικοί συγγραφείς παραμένουν θολά, π. χ. ο χρόνος και ο τόπος που άρχισε η Επανάσταση του 1821 . κ.λ.π. Ελάχιστα έχει μελετηθεί σε βάθος η ιστορία του θρυλικού ΗΡΩΑ της επανάστασης του 1821 Αθανασίου Διάκου. Τα ιστορικά κείμενα που αναφέρονται στη ζωή και τη δράση του Αθανασίου Διάκου «εκτός από λίγες εξαιρέσεις» δεν είναι αξιόπιστα, οι συγγραφείς αρκέστηκαν στην φαντασία τους, στα από στόματος ακούσματα, (φέρεται δια στόματος) ή (ως λέγουσιν) ή στην αντιγραφή ιστορημάτων που προηγήθηκαν χωρίς ν’ αναφέρουν τις πηγές πληροφόρησης που είναι απαραίτητο στοιχείο αξιοπιστίας. Για να γίνει αυθεντική απεικόνιση της ιστορίας όταν λείπουν οι πηγές είναι απαραίτητη η φαντασία του ιστορικού, όμως αυτή θα πρέπει να αποτυπώνεται με μέτρο και να μην υπεισέρχονται φανταστικά στοιχεία στη θέση των πραγματικών με αποτέλεσμα, λαθεμένες εκτιμήσεις και συμπεράσματα. Ένας άλλος παράγων που έχει υπεισέλθει στα ιστορικά έργα είναι και το εγώ του ιστορικού, γι’ αυτό η αντικειμενικότητα είναι πάντοτε σχετική και όχι απόλυτη. Σε λίγο συμπληρώνονται διακόσια χρόνια από την κήρυξη της Ελληνικής Επανάστασης του 1821 και το ελληνικό κράτος δεν κατάφερε να γράψει μέσω των ανωτάτων πνευματικών ιδρυμάτων του την πραγματική ιστορία απαλλαγμένη από διαστρεβλώσεις, παραχαράξεις, φανταστικά κατασκευάσματα και σοφιστείες που βρίθουν σε όλα σχεδόν τα ιστορικά συγγράμματα. Η έλλειψη της αληθινής ιστορίας, με αυστηρή τήρηση της αντικειμενικής καταγραφής των γεγονότων γίνεται αντικείμενο παραποίησής της από μεμονωμένα άτομα, ή μικρό-ομάδες που αποβλέπουν στο στενό τοπικό ιδιωτικό συμφέρον. Οι ομάδες αυτές που διαθέτουν άφθονα μέσα, οικονομικά, πολιτικά, Μ.Μ.Ε και πλειάδα βαρύγδουπων ονομάτων οι οποίοι με το κύρος που έχουν ερμηνεύουν κατά το δοκούν τις ασάφειες και τις παραλήψεις της ιστορίας. Αυτοί οι βαρύγδουποι «ιστορικοί» που επιστρατεύτηκαν από κύκλους που διαθέτουν άφθονα τεχνικά και υλικά μέσα έχοντας την κατάλληλη ενορχήστρωση αποπειρώνται κάθε τόσο με κατασκευασμένες πηγές-«δήθεν αναξιοποίητες ως τώρα αυθεντικές μαρτυρίες, ανέκδοτα έγγραφα, αρχεία, μελέτες κλπ» συνεπικουρούμενοι -δυστυχώς- από ιστορικούς συγγραφείς με αναμφισβήτητη (σε άλλα θέματα) ερευνητική ικανότητα, επιδίδονται στην παραχάραξη και παραποίηση της ιστορικής πραγματικότητας, χάρη στα μέσα που διαθέτουν ή επηρεάζουν κάνουν πλύση εγκεφάλου του μέσου πολίτη που δεν έχει ιστορική άποψη. Είναι αφελείς όσοι πιστεύουν ότι οι πηγές που κατασκεύασαν θ’ αντέξουν στην κριτική και στο χρόνο, πρέπει να γνωρίζουν ότι οι μυθοπλασίες και τα σοφίσματα δεν έχουν θέση στην αληθινή ιστορία, ο λαός λέει ότι ….για να ειπεί κάποιος ένα ψέμα χρειάζονται άλλα δέκα για να το σκεπάσει… Η κατ’ επιταγή συγγραφή της ιστορίας (λέγε Παπαχρήστου) όσο κι αν είχε την προστασία κύκλων της Ακαδημίας και υψηλά ιστάμενων, Μουσουνιτσιωτών κρατικών λειτουργών αποκαλύφθηκε. Υπάρχουν νοήμονες άνθρωποι που να πιστεύουν ότι ένα κατάπτυστο κείμενο που προβλήθηκε και προβάλετε χωρίς ντροπή, με κάθε μέσω, μπορεί να πείσει κανένα; ιδιαίτερα τον αποδέκτη που έχει προσωπική γνώση των γεγονότων; Πρέπει επIτέλους να καταλάβουν ότι με Μακιαβελικές μεθόδους όπως: (Όλα τα μέσα, ηθικά ή ανήθικα είναι επιτρεπτά προκειμένου να επιτύχουν το σκοπό τους και δεν πρόκειται να κάνουν συζήτηση). Ήρθε η ώρα ν’ αποκαλυφθεί η αλήθεια και να εντοπισθούν τα αμφιλεγόμενα σημεία και τα μυθεύματα που δίνουν τη δυνατότητα στους παραχαράκτες να δουλεύουν στο σκοτάδι κάνοντας το μαύρο άσπρο. Πρέπει επIτέλους να δημοσιευθεί μια εμπεριστατωμένη μελέτη στην οποία, με ακαταμάχητη επιχειρηματολογία θα γραφτεί η αληθινή ιστορία του Δάφνοστεφανομένου πρωτομάρτυρα του 21 ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ ΔΙΑΚΟΥ. Στις σελίδες που ακολουθούν θα παραθέσουμε και θα σχολιάσουμε όλα τα ιστορικά στοιχεία πραγματικά και επίπλαστα που αφορούν όλες τις φάσεις της ζωής του ήρωα. Φρονώ ότι αν τα στοιχεία που παραθέτω μελετηθούν από καλόπιστους ιστορικούς και ιστοριοδίφες θα εξαλειφθεί η λεγόμενη ιστορική διχογνωμία.
Ως εθνικός ήρωας ο Διάκος ανήκει στο πανελλήνιο και πατρίδα του είναι κάθε τόπος και κάθε γωνιά της Ελλάδας που αισθάνεται το εθνικό χρέος να τιμήσει τη μνήμη του. Η καταγωγή του είναι από την Άνω Μουσουνίτσα. Γενέτειρα όμως, σύμφωνα με την ζώσα τότε παράδοση και τις ατράνταχτες γραπτές ιστορικές μαρτυρίες που υπάρχουν ως σήμερα, είναι η Αρτοτίνα Φωκίδας.
(Η αφεντιά σας αγαθοί αναγνώστες, σας περικαλώ αν θέλετε να μάθετε την αλήθεια, ρευνήστε όλα αυτά που θα ιδήτε, αν είναι αλήθεια ή ψέματα. Ένα σας περικαλώ όλους τους αξιοτίμους αναγνώστες δεν έχετε το δικαίωμα να φέρετε καμιά κρίση ούτε υπέρ ούτε κατά, αν δεν το διαβάσετε όλο.) ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗΣ.
