…το κουρείο του προπάππου μας.
Σε αυτή τη φωτογραφία θέλουμε να σταθούμε.
Ο Γεώργιος Κατσόγιαννος ήταν κουρέας στην Πενταγιού Φωκίδας. Στον ίδιο χώρο είχε και τσαγκάρικο, όπου δημιουργούσε σκληροτράχηλα άρβυλα για αγρότες και τσοπάνηδες της περιοχής. Τα απογεύματα ο χώρος γέμιζε από τους ήχους του βιολιού του με δημοτικές ερμηνείες. Το μικρό κουρείο αποτελούσε χώρο συγκέντρωσης χωριανών και περαστικών. Στο υπόγειο βαρέλια με κρασί φρόντιζαν για την χαλάρωση τους. Η προγιαγιά μας ή Μαρία προσέφερε μεζέδες και κρασί για τα μικρότερα ή μεγαλύτερα γλέντια.
Σήμερα σε εμάς ο χώρος μοιάζει πολύ παράξενος. Το κουρείο με τον καθρέπτη παραμένει στη θέση του. Η πολυθρόνα του επισκέπτη περιμένει τον επόμενο πελάτη. Τα ψαλίδια και τα ξυράφια είναι … έτοιμα, τροχισμένα στο συρτάρι τους. Λίγο πιο μέσα το τσαγκάρικο με απίστευτα χειροποίητα εργαλεία. Στο υπόγειο τα άδεια πλέον βαρέλια ολοκληρώνουν τη μουσειακή εικόνα. Ο μπαμπάς μας λέει ότι ο πάππους του ήταν δίκαιος μα και πολύ αυστηρός άνθρωπος. Το 2006 σε μεγάλη ηλικία άφησε για πάντα την αγαπημένη του Πενταγιού και το φιλόξενο κουρείο του.
Αυτή η χειροποίητη επιγραφή στόλισε ξανά το καλοκαίρι του 2019 το μαγαζί του Γεωργίου Κατσόγιαννου, μετά από περίπου 35 χρόνια. Η αναζήτηση της κράτησε χρόνια, ακόμα και από τον ίδιο όταν ήταν στη ζωή. Βρέθηκε φέτος από τον μπαμπά μας σε ένα απρόσμενο σημείο του σπιτιού.
Μαζί με το βιολί του αποτελεί κειμήλιο του σπιτιού, και της οικογένειας Κατσογιάννου.
Ο Κυρ-Γιώργος να είναι όρθιος να παίζει το βιολί και να τραγουδάει μπροστά στην Κυρά Μαρία καθισμένη στην πολυθρόνα. Και εκείνη να τον κοιτάζει και να χαμογελάει ,να χαμογελάει και ο Κυρ Γιώργος. Και εγώ να κάθομαι απ έξω από την πόρτα με τις τσάντες με τα ψώνια που μου είχε παραγγείλει στα χέρια .Όταν τελείωσε το παίξιμο ο Κυρ Γιώργος τότε εγώ χτύπησα την πόρτα για να δώσω τα ψώνια. Μια εικόνα που με συγκίνησε κάποιο Φθινοπωρινό βράδυ εκεί στα 1997-98 περίπου!!!
Σε αυτή τη φωτογραφία θέλουμε να σταθούμε.
Ο Γεώργιος Κατσόγιαννος ήταν κουρέας στην Πενταγιού Φωκίδας. Στον ίδιο χώρο είχε και τσαγκάρικο, όπου δημιουργούσε σκληροτράχηλα άρβυλα για αγρότες και τσοπάνηδες της περιοχής. Τα απογεύματα ο χώρος γέμιζε από τους ήχους του βιολιού του με δημοτικές ερμηνείες. Το μικρό κουρείο αποτελούσε χώρο συγκέντρωσης χωριανών και περαστικών. Στο υπόγειο βαρέλια με κρασί φρόντιζαν για την χαλάρωση τους. Η προγιαγιά μας ή Μαρία προσέφερε μεζέδες και κρασί για τα μικρότερα ή μεγαλύτερα γλέντια.
Σήμερα σε εμάς ο χώρος μοιάζει πολύ παράξενος. Το κουρείο με τον καθρέπτη παραμένει στη θέση του. Η πολυθρόνα του επισκέπτη περιμένει τον επόμενο πελάτη. Τα ψαλίδια και τα ξυράφια είναι … έτοιμα, τροχισμένα στο συρτάρι τους. Λίγο πιο μέσα το τσαγκάρικο με απίστευτα χειροποίητα εργαλεία. Στο υπόγειο τα άδεια πλέον βαρέλια ολοκληρώνουν τη μουσειακή εικόνα. Ο μπαμπάς μας λέει ότι ο πάππους του ήταν δίκαιος μα και πολύ αυστηρός άνθρωπος. Το 2006 σε μεγάλη ηλικία άφησε για πάντα την αγαπημένη του Πενταγιού και το φιλόξενο κουρείο του.
Αυτή η χειροποίητη επιγραφή στόλισε ξανά το καλοκαίρι του 2019 το μαγαζί του Γεωργίου Κατσόγιαννου, μετά από περίπου 35 χρόνια. Η αναζήτηση της κράτησε χρόνια, ακόμα και από τον ίδιο όταν ήταν στη ζωή. Βρέθηκε φέτος από τον μπαμπά μας σε ένα απρόσμενο σημείο του σπιτιού.
Μαζί με το βιολί του αποτελεί κειμήλιο του σπιτιού, και της οικογένειας Κατσογιάννου.
Μάξιμος & Ρωμανός
Ο Κυρ-Γιώργος να είναι όρθιος να παίζει το βιολί και να τραγουδάει μπροστά στην Κυρά Μαρία καθισμένη στην πολυθρόνα. Και εκείνη να τον κοιτάζει και να χαμογελάει ,να χαμογελάει και ο Κυρ Γιώργος. Και εγώ να κάθομαι απ έξω από την πόρτα με τις τσάντες με τα ψώνια που μου είχε παραγγείλει στα χέρια .Όταν τελείωσε το παίξιμο ο Κυρ Γιώργος τότε εγώ χτύπησα την πόρτα για να δώσω τα ψώνια. Μια εικόνα που με συγκίνησε κάποιο Φθινοπωρινό βράδυ εκεί στα 1997-98 περίπου!!!
Κώστας Ασημακόπουλος
Πηγή: http://sinidisi.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.