Λίγα λόγια & σταράτα ...

Μία ανάρτηση με σκέψεις, κρίσεις & προβληματισμούς για το Ψηλό Χωριό σχετικά με την συμμετοχή αλλά και την ευθύνη που φέρουμε όλοι μας για τα κοινά, διαβάσαμε πρόσφατα στην ομάδα ΨΗΛΟ ΧΩΡΙΟ ΦΩΚΙΔΑΣ του facebook. Η ανάρτηση του Νίκου Αλατά θεωρούμε πως είναι ιδιαίτερη εύστοχη και τη δημοσιεύουμε γιατί οι σκέψεις και οι προβληματισμοί  αφορούν μάλλον πολλά χωριά και Συλλόγους της περιοχής μας.

***ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ & ΣΤΑΡΑΤΑ (NO FILTER)***

 

Αυτό το post περιέχει σκέψεις, κρίσεις & προβληματισμούς που μοιράζονται από κοινoύ οι Nikos Alatas, Mantha Partida & κάποια από τα "εκλεκτά" μέλη της επικής παρέας που κάθε καλοκαίρι έκανε το Ψηλό Χωριό να μοιάζει με ένα μεγάλο ΠΑΡΤΥ.

• Που, όντας όλοι γεννημένοι στις δεκαετίες του '70 & του '80 (οι σημερινοί...Σαραντοπενηντάρηδες δηλαδή), περάσαμε αξέχαστες διακοπές σε παρέες που αριθμούσαν 80+ άτομα!
• Που κάθε Παρασκευόβραδο του Αυγούστου περίμενε με αγωνία στην Αγία Μαρίνα. Για να διακρίνει μέσα στο σκοτάδι το φως από το πούλμαν του Παλασκόνη (Θεός!) και να καλοσωρίσει τα νέα μέλη της Dream High Village Team που έφταναν μετά απο ένα πολύωρο ταξίδι, έχοντας ξεκινήσει μεσημέρι από το Καλλιμάρμαρο!
• Που, για όσους ήμασταν μέσα στο πούλμαν, έχοντας ταξιδέψει για 10 ώρες, η κούραση έδινε τη θέση της στην απόλυτη ευτυχία (για να μην το πούμε αλλιώς!) με το που έστριβε το πούλμαν στο χωματόδρομο της ένωσης.
• Που μετράγαμε τα δευτερόλεπτα ένα προς ένα όταν το πούλμαν - λεωφορείο (ή κάτι τέτοιο) έφτανε στην Αγία Παρασκευή! Και η διαδρομή μέχρι την Αγια Μαρίνα (που περίμενε η παρέα) μας έμοιαζε ΑΙΩΝΑΣ!

Και μέχρι το 15Αύγουστο η σύνθεση του team είχε πλέον ολοκληρωθεί, ήταν ΟΛΟΙ εκεί και ήταν ΟΛΟΙ μια οικογένεια!

• Που δεν μας ένοιαζε τίποτε άλλο από το να είμαστε στο λατρεμένο μας High Village. Getting HIGH on REAL LIFE!

Αυτό το χωριό ΘΕΛΟΥΜΕ. Και ΘΑ ΤΟ ΕΧΟΥΜΕ ΠΑΛΙ ΠΙΣΩ, και μάλιστα ΣΥΝΤΟΜΑ. Στο πλευρό του Συλλόγου και οποιουδήποτε άλλου, ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΑ από χρώματα & πολιτικές πεποιθήσεις.

ΑΝ ΕΙΝΑΙ ΔΥΝΑΤΟΝ ένα χωριουδάκι μια σταλιά, με...16 ψηφοφόρους & 2 μόνιμους κατοίκους που αθροιστικά ξεπερνούν τα 150 χρόνια (καλά να είναι οι άνθρωποι & να φτάσουν 200+) ΝΑ ΕΧΕΙ ΔΙΑΧΩΡΙΣΤΙΚΕΣ ΓΡΑΜΜΕΣ ανάμεσα σε μπλε, κόκκινους, πράσινους κοκ

Νιώθουμε ΥΠΟΧΡΕΩΣΗ γιατί έχουμε αδρανοποιηθεί σε βαθμό υπερθετικό εδώ & χρόνια, γιατί έχουμε ίσως βολευτεί με την ιδέα πως "έλα μωρε, νταξει, άσε το Χρηστάρα το Μητρόπουλο & τον Άγγελο και τους άλλους να τρέχουν και ΟΛΑ ΚΑΛΑ..

Νιώθουμε ΥΠΟΧΡΕΩΣΗ γιατί το χωριο είμαστε ΕΜΕΙΣ, γιατί εαν εμείς είμαστε ΑΟΡΑΤΟΙ το μαγαζί της πλατείας, που κάποτε είχε 80 άτομα στις 3 τα ξημερώματα να παίζουν μπουγέλο & να χορεύουν, τώρα θα είναι ΚΛΕΙΣΤΟ.

Νιώθουμε ΥΠΟΧΡΕΩΣΗ γιατί ενώ κάποτε είχαμε ΓΗΠΕΔΑΡΑ & ΕΛΙΚΟΔΡΟΜΙΟ τώρα πάμε ...στην Πενταγιού για μπάλα και στο...Ζωριάνο για μπάσκετ.

Νιώθουμε ΥΠΟΧΡΕΩΣΗ γιατί ενώ κάποτε πηγαίναμε στην Αρτοτίνα για μπάλα, με "λαό" 100+ άτομα (εύκολα) και μάλιστα εκτός έδρας (!), με την ασπροπράσινη ποδοσφαιρική εμφάνιση (με σήμα το έλατο!), τώρα δεν μας φωνάζουν ΚΑΝ στα τουρνουα που κάνουν τα άλλα χωριά..

Ας προσέχαμε.

Πάθαμε. Κάναμε αυτοκριτική. Μάθαμε.

Και τώρα;

Well, guess what:

WE ARE BACK. YES WE CAN. ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ.

ΓΙΑΤΙ ΠΛΕΟΝ ΔΕΝ ΠΕΡΙΣΣΕΥΕΙ ΚΑΝΕΙΣ.

Το γκρουπ αυτό, εδώ και λίγες ημέρες, ΑΛΛΑΞΕ ριζικά τη φιλοσοφία του & εαν στηριχτεί & διαχειριστεί σωστά & μεθοδικά μπορεί να μετατραπεί σε ένα ΠΟΛΥΤΙΜΟ ΕΡΓΑΛΕΙΟ με ΠΟΛΛΑΠΛΑ ΩΦΕΛΗ.

To ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟ κέρδος θα είναι ένα: η "επιστροφή στις επάλξεις" δρατήριων & δημιουργικών ανθρώπων που, για διάφορους λόγους, απείχαν μέχρι σήμερα από τα κοινά.

Δεν θα κάνουμε τη "χάρη" σε κανέναν (ούτε καν στους εαυτούς μας πρωτίστως) να χαϊδέψουμε αυτιά, να κάνουμε τα "στραβά μάτια" κοκ διότι ΑΓΑΠΑΜΕ όσους προσφέρουν και ΔΕ ΓΟΥΣΤΑΡΟΥΜΕ όσους ξέρουν ΜΟΝΟ ΝΑ ΜΙΛΑΝΕ χωρίς να ΣΥΜΜΕΤΕΧΟΥΝ ΠΟΥΘΕΝΑ.

ΑΓΑΠΑΜΕ το ΣΥΛΛΟΓΟ ΜΑΣ & ΟΣΟΥΣ προασπίζουν τα συμφέροντα του τόπου.

ΔΕΝ αντιπροσωπεύουμε σε αυτό το γκρουπ ΚΑΝΕΝΑ συλλογικό όργανο, ΚΑΝΕΝΑ δημοτικό / κοινοτικό / τοπικό φορέα.

Ο Σύλλογος μας έχει το ΔΙΚΟ του δικτυακό τόπο, ο Δήμος το ίδιο, ομοίως η Περιφερεια κοκ.

ΤΕΛΙΚΑ ΣΕ ΠΟΙΟΝ ΑΝΗΚΕΙ ΤΟ ΓΚΡΟΥΠ ;

Το γκρουπ αυτό είναι ΕΣΥ, ΕΓΩ, ΟΛΟΙ ΜΑΣ, είτε ανήκουν σε κάποιο όργανο είτε οχι.

Το γκρουπ αυτό είναι της Δανάης & της Μανθας. Της Βίκης & της Σωτηρίας. Του Άγγελου και του Χρήστου και του Κώστα και ΟΛΩΝ των παιδιών του ΧΩΡΙΟΥ.

Και όποιος θέλει να είναι μέλος είναι πάντα ευπρόσδεκτος. Από τον Μητρόπουλο και τον Αλατά, μέχρι το Βρέττα και τον Αραβοσιτά.

Όποιος δεν θέλει, αποχωρεί οικιοθελώς.

ΤΟ "ΣΥΜΠΑΝ" ΜΑΛΛΟΝ ΕΧΕΙ ΠΙΟ ΣΟΒΑΡΕΣ ΔΟΥΛΕΙΕΣ ΝΑ ΚΑΝΕΙ, ΒΑΡΕΘΗΚΕ ΝΑ ΣΥΝΟΜΩΤΕΙ ΓΙΑ ΤΟ ΧΩΡΙΟ.

Όταν εμείς αντί για ΕΡΓΑ μένουμε στα λόγια.

Οταν εμείς θέλουμε, ζητάμε, κριτικάρουμε, "θάβουμε" ΧΩΡΙΣ όμως να κουνάμε το δαχτυλάκι μας.

Ε, τότε σας έχουμε νέα:

Tο περίφημο "Σύμπαν" δεν μπορεί ξανά να "συνωμοτήσει" για εμάς εάν δεν κάνουμε ΕΜΕΙΣ οι ίδιοι ΟΤΙ περνάνε από το χέρι μας.

Tο περίφημο "Σύμπαν" ΒΑΡΕΘΗΚΕ να ακούει συνέχεια την ίδια κασέτα:

"Για όλα τα στραβά φταίει ο Σύλλογος, φταίει ο Βρέττας με το Μητρόπουλο, φταίει ο Τσιτσής με τον Κωτσαρίκο και τα γελάδια της Φώτως, μπορεί να φταίει και η Μεγάλη Βρύση που μας "γλεντάει" και δε βγάζει νερό για τη γούρνα"

ΤΕΛΙΚΑ, ΔΙΑΧΡΟΝΙΚΑ ΓΙΑ ΟΛΑ ΜΑΣ ΦΤΑΙΝΕ ΟΙ ΑΛΛΟΙ, ΕΜΕΙΣ ΟΜΩΣ ΤΙ ΚΑΝΟΥΜΕ ΓΙΑ ΝΑ ΠΑΜΕ ΕΝΑ ΒΗΜΑ ΜΠΡΟΣΤΑ;

Οι ελληνικές παροιμίες είναι σοφές, δεν ξέρουμε ειλικρινά εαν και κατά πόσο "φταίνε" όλοι οι παραπάνω, δεν έχει νόημα να ψάχνουμε για λάθη και άστοχες ενέργειες.

Γνωρίζουμε όμως ότι την ΙΣΤΟΡΙΑ τη γράφουν όσοι "μπαίνουν στο γήπεδο και ιδρώνουν τη φανέλα".

Γνωρίζουμε ότι ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ το παλεύουν, όσο μπορούν, με ΟΠΟΙΑ μέσα μπορούν. Με τα λάθη και τις παραλείψεις κάποιες φορές, με τις καλές και τις κακές στιγμές τους.

Γεγονός είναι πάντως ότι η ΙΣΤΟΡΙΑ καμμία ιστορία) ΔΕ ΓΡΑΦΕΤΑΙ από την πολυθρόνα, από την ξαπλώστρα και από τον καναπέ.

Όπως λέει & η παροιμία "Της κοντής @@@@@ οι τριχες της φταίνε".

Για την ώρα.. Τα λίγα λόγια ζάχαρη και τα καθόλου μέλι.

Τίποτα δεν είναι ανέφικτο όταν οι άνθρωποι είναι ενωμένοι.

.........................................................to be continued.