Γραμμένη Οξιά - Αρτοτίνα - Πενταγιοί - Κροκύλειο

Βελούχι μου πεντάμορφο κι Οξιά ζωγραφισμένη, 

λιώστε τα χιόνια γρήγορα να χορταριάσει ο τόπος...» (δημ.τραγούδι)
 

Το Νοτιότερο δάσος Οξυάς στην Ευρώπη

Πορεία προς τον ουρανό

Καλώς ήρθατε στο νοτιότερο και ομορφότερο δάσος Οξιάς, "ζωγραφισμένο και τραγουδισμένο". Γραμμένη ...γιατί οι αρματολοί και οι κλέφτες, διερχόμενοι χειμώνα από την χιονισμένη Οξιά, όπου το παχύ στρώμα του χιονιού έφτανε ως τα κλαδιά των πανύψηλων δέντρων της οξιάς, έγραφαν με τα σπαθιά τους στους λείους φλοιούς των δέντρων τα ονόματά τους και άλλα εθνικά συνθήματα. Όταν το χιόνι έλιωνε, τα γράμματα φαίνονταν ψηλά, εκεί όπου δεν ήταν δυνατό να φθάσει κάποιος και να γράψει χωρίς το χιόνι. Με αυτόν τον τρόπο και με το πέρασμα του χρόνου, πολλές οξιές βρέθηκαν γραμμένες σαν βιβλία.

Ατενίζοντας στα νοτιοανατολικά τα Βαρδούσια

Εκεί που η Οξυά χωρίζει με τον Έλατο

Το βουνό αυτό βρίσκεται κυριολεκτικά στην αγκαλιά των γιγάντων...Βαρδούσια και Γκιώνα στα νοτιοανατολικά, Βελούχι (Τυμφρηστό) στα βόρεια και Καλιακούδα στα δυτικά.  Αυτά τα υπέροχα δέντρα με την περίσσεια ανοιξιάτικη και καλοκαιρινή καταπράσινη ομορφιά τους, το φθινόπωρο θα τα κάνει κίτρινα...κόκκινα και καφετιά...ώσπου να τα ραντίσει το πρώτο χιόνι και τα μαδήσει ο βοριάς που κατεβαίνει από το Βελούχι.

Φθινοπωρινά χρώματα

Κόκκινες και καφετιές αποχρώσεις

Κεφετιές αποχρώσεις του φθινοπώρου

 Πάνω στους κορμούς της γεννιέται η Ίσκα ( Το Αγαρικόν το έναυσμα ), μύκητας με φαρμακευτικές ιδιότητες!

 

Το Αγαρικόν το έναυσμα ή η κοινώς καλούμενη Ίσκα

Το Αγαρικόν το έναυσμα ή η κοινώς καλούμενη Ίσκα

Κατηφορίζοντας μετά την πεζοπορική διαδρομή της κορυφογραμμής προς το μικρό χωριό Σιτίστα (Γραμμένη Οξιά) στην εσχατιά της Ναυπακτίας, στο σταυροδρόμι που ανταμώνουν τέσσερις νομοί (Αιτωλοακαρνανίας, Ευρυτανίας, Φθιώτιδας και Φωκίδας) φθινοπωρινοί καρποί με κυρίαρχο είτε το κόκκινο χρώμα... είτε το πράσινο... είτε το καστανό!

Περνώντας το γεφύρι του ποταμού Εύηνου συναντούμε τον τηλεμετρικό σταθμό μέτρησης περιβαλλοντικών παραμέτρων!

Φτάνουμε στην Αρτοτίνα. Οι δύο βράχινοι γίγαντες που "κοιτάζει" το χωριό, είναι οι κορυφές "Πυραμίδα" (2347 m) και "Κωστάριτσα" (2215 m) των Βαρδουσίων! Το τοπίο είναι έξοχο, όλες τις εποχές του χρόνου, αλλά το χειμώνα παίζει εκτός συναγωνισμού!

Οι βράχινοι γίγαντες των Βαρδουσίων (Πυραμίδα 2347 m και Κωστάριτσα 2215m)

To καμπαναριό αγναντεύει τις σεβάσμιες κορυφές

Επόμενη στάση η θρυλική "Πενταγιού". Έτσι λένε οι ντόπιοι το χωριό - πατρίδα της Μαρίας Πενταγιώτισσας που επίσημα ονομάζεται Πενταγιοί, με εκτεταμένη θέα του νότιου και δυτικού συγκροτήματος των Βαρδουσίων!
Στην πλατεία του χωριού και κάτω από τη σκιά που προσφέρει ο τεράστιος πλάτανος μας υποδέχεται χορευτικό συγκρότημα (παραμονή της 28ης Οκτωβρίου σήμερα) 

Η θρυλική "Πενταγιού"

Κάτω από τον πλάτανο

Λίγο πριν μπούμε στο Κροκύλειο, κεφαλοχώρι της περιοχής... ένα ξαφνικό παιχνίδι του φωτός με τα κατακίτρινα φύλλα της λεύκας! Ολοκληρώνουμε τη διαδρομή με μια στάση στο πανέμορφο Δημοτικό Σχολείο του Κροκυλείου ...και την ευκαιρία που μας δίνουν για άλλη μία στάση τα γενέθλια χώματα του στρατηγού Μακρυγιάννη, περνώντας από τα ίχνη του χωριού Αβορίτη, όπου το μνημείο πάνω στο δρόμο φροντίζει να μας ξεμουδιάσει και να μας συγκινήσει!

Κροκύλειο

Παιχνίδι με το φως!

Συνεχίζουμε..!

 Πηγή: http://www.hellasweather.gr