Διασχίζοντας τα Βαρδούσια - Αρτοτίνα

Τέλη Μάη και αποφασίσαμε να κάνουμε ένα οδοιπορικό στα Βραδούσσια. Στην πόλη η ζέστη είχε αρχίσει, αλλά ξέραμε ότι στα 1350 μέτρα θα είχε κρύο. Εξοπλισμένοι με μπουφάν και φούτερ αλλά και πολλές κάρτες μνήμης και μπαταρίες για τις φωτογραφικές μας μηχανές, φύγαμε χαράματα για την Αρτοτίνα. Η διαδρομή μετά τη λίμνη του Μόρνου εκπληκτική. Κάθε στροφή του δρόμου και ένα απίστευτο τοπίο. Τα μάτια μας δεν χορταίναν να βλέπουν την παρθένα φύση, που απλώνοντας μπροστά μας. 

 

Φτάσαμε στην Αρτοτίνα, γενέτειρα του Αθανασίου Διάκου, μεσημέρι αργά. Μόνο και μόνο η θέα στα Βαρδούσσια απέναντι, που στε΄κουν επιβλητικά και άγρια, ήταν ικανή να μας αφήσει άφωνους.
Τις επόμενες ημέρες τις αφιερώσαμε να γυρνάμε τα δρομάκια της Αρτοτινας και να φωτογραφίζουμε τα γραφικά της πέτρινα σπίτια, αντιπροσωπευτικά δείγματα κλασικής ελληνικής αρχιτεκτονικής.
Ο καιρός βάραινε όσο πήγαινε και περισσότερο, αλλά δεν μας ένοιαζε, αφού το τοπίο γινόταν ολοένα και πιο όμορφο, με τα βαριά σύννεφα να ακουμπάνε τις κορυφές των τεράστιων ελάτων.
Η καταπράσινη φύση άρχισε να αναδύει ένα μοναδικό άρωμα, καθώς οι πρώτες σταγόνες βροχής έπεφταν στο χώμα. Σιγά σιγά το χώμα έγινε υγρό και εμείς μαζέψαμε τις μηχανές και γυρίσαμε στο σπίτι. 

 

 

Τα βραδυα γύρω από το τζάκι καθισμένοι βλέπαμε τις πρωινές φωτογραφίες μας και μία ακόμη φορά θαυμάζαμε την απέραντη ομορφιά του τοπίου. 

 

Αν δεν έχετε πάει στην Αρτοτίνα, να πάτε. Είναι εμπειρία μοναδική, είναι ένας προορισμός που έχει μείνει αναλλοίωτος στο χρόνο και έτσι μπορεί με την απλότητα του να εντυπωσιάσει κάθε επισκέπτη.
 

Nick Dessypris
Ιούνιος 2020
Πηγή : fb /vardousia life