Κυριακή 24 Δεκεμβρίου 2017

ΤΟ ΣΤΡΙΦΤΟ, ένα παλιό Χριστουγεννιάτικο έθιμο στο Λιδωρίκι


του Κώστα Καψάλη



   Δεν μπορώ, αγαπητοί μας φίλοι, να θυμηθώ πότε ακριβώς μπήκε αυτό το..αγνό γιορτινό ..σπορ στη Λιδορικιώτικη ζωή, πάντως, παιδί ακόμα, στη δεκαετία του 50, ήταν σε..πλήρη..άνθιση.

   Τι όμως ήταν το στριφτό; ένα απλό..τζογαδόρικο παιχνίδι, που μπορούσε να παιχτεί οπουδήποτε, τα απαραίτητα..σύνεργα ήταν μόνο δυό κέρματα, κάπως μεγάλου μεγέθους, "στριφτάρες" τα λέγαμε, και φυσικά..πελάτες, παίχτες. Πως παιζόταν; απλά, πολύ απλά, όπως ξέρουμε όλοι τα κέρματα έχουν δυό όψεις, απ' τη μιά, συνήθως ένα πρόσωπο, και το λέγαμε "κορώνα", κι' απ' την άλλη μιά οποιαδήποτε παράσταση και γράμματα, τα "γράμματα", ένας απ' τους παίχτες έκανε τη "μάνα" και οι υπόλοιποι πόνταραν, όποιο ποσό μπορούσαν, υπήρχε όμως, συνήθως, κάποιο όριο, στο ποντάρισμα, γιά να υπάρχει κάποιος έλεγχος, και τα χρήματα τα κρατούσε κάποιος κοινής εμπιστοσύνης, μάνας και παιχτών.

   Η μάνα λοιπόν, αφού τέλειωνε το ποντάρισμα, έστριβε τα νομίσματα, πετώντας τα ψηλά, κατά τέτοιο τρόπο ώστε και στην άνοδο, αλλά και την κάθοδο, να περιστρέφονται, όπως ακριβώς και όταν στρίβουμε ένα νόμισμα στο..κορώνα η γράμματα, όταν λοιπόν κι' οι δυό στριφτάρες είχαν κεφάλι, κορώνες δηλαδή, κέρδιζε η μάνα, κι' όταν έρχονταν γράμματα, κέρδιζαν οι παίχτες, όταν ερχόταν ένα κι' ένα, η μάνα επαναλάμβανε το στρίψιμο, μέχρι νάρθει η κορώνα η γράμματα.

   Κατά το στρίψιμο, και πριν πέσουν οι στριφτάρες στο χώμα, μπορούσε, γιά διάφορους λόγους, να ακυρωθεί το στρίψιμο είτε απ' τη μάνα, είτε απ' τους παίχτες, κι' έφτανε γι'αυτό να να φωνάξουν: κομμένη, κι' η ριξιά, θεωρούνταν άκυρη, βέβαια πολλές φορές, η επανάληψη του: κομμένη, δημιουργούσε μικροπροβλήματα και..μικροκαυγάδες, αλλά ήταν μιά διαδικασία, κοινά αποδεκτή.

   Θα πρέπει, βέβαια, εδώ να τονίσουμε, πως γύρω-γύρω απ' τη μάνα, που έστριβε, οι..παίχτες - πελάτες, είχαν κάνει ένα κύκλο και ... αδημονώντας να δουν την ... έκβαση του αγώνα φώναζαν πολλά και.διάφορα, που μερικά δεν ... λέγονται, αλλά αυτό που επικρατούσε ήταν, φυσικά, το ... ΓΡΑΜΜΑΤΑΑΑΑ, γιατί αυτό τους ... βόλευε ...

   Όταν λοιπόν έρχονταν κορώνες, η μάνα έπαιρνε όλα τα συγκεντρωμένα λεφτά, κάτι που βέβαια δεν άρεσε στο ... κοινό, ενώ όταν έρχονταν γράμματα, ο κάθε παίχτης έπαιρνε το διπλάσιο ποσό απ' αυτό που είχε ποντάρει, και γινόταν σωστό.... πανηγύρι, γρήγορο, απλό και ... αποδοτικό παιχνίδι λοιπόν το στριφτό, και κυρίως προσιτό σε όλους, μιά και μπορούσαν τα παιδιά να ποντάρουν και μικροποσά, που σημειωτέον, τις μέρες εκείνες, Χριστουγέννων και Πρωτοχρονιάς, διέθεταν ... κάποιο ... χαρτζηλίκι, λόγω καλάντων, χαρτζιλίκι , που με το στριφτό, συνήθως, εξανεμιζόταν ... γρήγορα.
 
   Το παιχνίδι γινόταν σε ... απόμερα σημεία, σε μέρη που δεν φαίνονταν απ' το δρόμο, κυρίως στο γυμναστήριο του Γυμνασίου, αλλά και στις Λάκκες, και τον Ψαλά, βέβαια παρόμοιες ... εκδηλώσεις είχαμε και στις γειτονιές, Γυφτομαχαλά, Βαρούσι, αλλά το ... χοντρό, το δυνατό παιχνίδι, γινόταν στο Γυμνάσιο, και μη φαντασθείτε, πως στο ... άθλημα επιδίδονταν μόνο πιτσιρικάδες, όοχι, υπήρχαν και ... παιδικά ... τμήματα, και ... μεγάλων, αλλά και ... μεικτά, μικρών και μεγάλων.

   Βέβαια αυτό το παιχνίδι που ξεκίνησε σαν ένα παιχνίδι για το ... καλό, που λέμε, και παιζόταν τις γιορτές, στην αρχή τουλάχιστον με ... διασκεδαστική διάθεση, εξελίχθηκε, κυριολεκτικά, σε ...μάστιγα, που διαρκούσε μάλιστα όλο, σχεδόν, το χρόνο, με όχι και τόσο ευχάριστα αποτελέσματα, γιά να μην πω τραγικά, μερικές φορές.


   Κι' επειδή οι διαστάσεις που πήρε, με τον καιρό, ήταν ...ανεξέλεγκτες, όπως, φυσικά, και τα αποτελέσματα, οι  τζογαδόροι και φανατικοί οπαδοί του στριφτού, όταν το πράγμα είχε πιά παραγίνει και άρχισαν οι ενοχλήσεις, είτε απ' τις οικογένειές τους, είτε απ' την Αστυνομία, έλυσαν το ... πρόβλημά τους με την μεταφορά του ...αγώνα εκτός ...έδρας, σε ερημικά μέρη εκτός Λιδορικίου, η σε άλλα χωριά, που δεν θα είχαν και την..παρενόχληση της Αστυνομίας.

   Κάποια περίοδο μάλιστα, θυμάμαι, το πρόβλημα είχε γίνει, πιά, κοινωνική ...μάστιγα και η Αστυνομική επιτήρηση έντονη, οι παθιασμένοι παίχτες, λοιπόν, πήγαιναν να παίξουν έξω απ' το Γαλαξείδι, σε ένα έρημοκκλήσι, όπου και γινόταν πραγματική...σφαγή, μέχρι βέβαια που μαθεύτηκε το..στέκι, και πάρθηκαν τα κατάλληλα μέτρα, προς ..σωτηρίαν πολλών ..Λιδορικιωτών οικογενειαρχών....

   Με τα χρόνια, ατόνησε το ..δραχμοφάγο αυτό ..έθιμο, προς μεγάλην ανακούφισιν των πασχουσών οικογενειών, που ήταν..αρκετές, πολλοί, απ' τους φανατικούς, έφυγαν απ' το χωριό, και άλλοι έφυγαν απ' τη ζωή, ας είναι αναπαυμένοι, τώρα δεν ξέρω αν εξακολουθεί να υπάρχει το έθιμο αυτό, κι' αν υπάρχει πόσο χρόνο διαρκεί, πάντως γιά πολλά - πολλά χρόνια ήταν αναπόσπαστο κομμάτι της Λιδορικιώτικης ζωής. Βέβαια αυτό δεν σημαίνει πως ..εξέλιπεν ..ολοσχερώς ο τζόγος, αλλοίμονο, απλώς υπάρχει με άλλα...ονόματα , Θανάσης ...Βαγγέλης ή ....δεν ξέρω πως ...και παίζεται και με την άδεια της ...Αστυνομίας, όπως λέμε ...σε στεγασμένους ..χώρους ....

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.