Ο Μόρνος βρυχάται και σπέρνει την καταστροφή

απόσπασμα από το προς έκδοση βιβλίο με τίτλο: 

''ΘΑΜΜΕΝΑ ΟΝΕΙΡΑ , ΖΩΝΤΑΝΕΣ ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ''

του Κ. Γ. ΜΠΕΡΤΣΙΑ με καταγωγή από τον Κόκκινο

Τα καιρικά φαινόμενα του Φλεβάρη του 1962 ήταν εξαιρετικά ασυνήθιστα για την μικρή κοιλάδα του Μόρνου. Για αρκετές μέρες χιόνιζε διαρκώς και το ύψος του χιονιού μέσα στο κάμπο είχε φθάσει τους πενήντα πόντους, στα χωριά δε, που ήσαν ψηλότερα, το ύψος ξεπέρασε το μέτρο και η ζωή ανθρώπων και ζώων είχε γίνει πάρα πολύ δύσκολη. Τα πράγματα έγιναν πιο δύσκολα με τον ερχομό κάποιων ημερών με ηλιοφάνεια - Αλκυονίδες μέρες τις λέγαμε - που αντί να καλυτερεύσουν την κατάσταση την χειροτέρευσαν γιατί οι πολύ χαμηλές θερμοκρασίες της νύχτας πάγωσαν τα χιόνια σε τέτοιο βαθμό που ο ήλιος της ημέρας δεν κατάφερνε να τα ξεπαγώσει ούτε στο ελάχιστο.
 Μετά από μια βδομάδα υπερβολικής παγωνιάς ξαφνικά ο καιρός άλλαξε και το γύρισε σε βροχή. Έβρεχε καταρρακτωδώς, άνοιξαν οι ουρανοί για σχεδόν μια βδομάδα, τα παγωμένα χιόνια έλιωσαν και στο κάμπο και στα γύρω βουνά. Το νερό είχε πλημμυρίσει τα πάντα. Τα χωράφια γύρω από το σπίτι μας έγιναν μια απέραντη λίμνη που είχε σκεπάσει όλα τα δημητριακά που είχαμε σπείρει το φθινόπωρο. Όλα τα ρέματα, τα ρυάκια και τα αυλάκια έφερναν τόσο μεγάλες ποσότητες νερού που δεν τις χωρούσαν οι χαραγμένες από χρόνια κοίτες τους. Είχαν υπερπηδήσει τις όχθες και έτρεχαν επικίνδυνα αριστερά και δεξιά παρασύροντας και καταστρέφοντας ότι έβρισκαν στο διάβα τους.

Είμαστε κλεισμένοι όλη η οικογένεια στο σπίτι μας, ένα δίπατο αγροτόσπιτο, που ήταν καλά θεμελιωμένο σε θέση που προσέφερε φυσική προστασία. Ο μικρός λοφίσκος με την συστάδα των βελανιδιών, μας προστάτευε από το βοριά και το υπερυψωμένο πλάτωμα όπου ήταν χτισμένο το σπίτι,  μας παρείχε ασφάλεια από τα νερά του διπλανού ρέματος.
Οι άσχημες καιρικές συνθήκες μας είχαν σχεδόν απομονώσει αλλά δεν υπήρχε ανησυχία γιατί υπήρχαν τα απαραίτητα βασικά εφόδια που μας επέτρεπαν να ζήσουμε χωρίς σοβαρά προβλήματα για αρκετό καιρό.
 Η απόκοσμη βουή που ερχόταν από την πλευρά των ποταμιών και του μεγάλου ποταμιού, του Μόρνου, και του παραποτάμου, του Κόκκινου, προκαλούσαν έναν ενδόμυχο φόβο που τα βράδια γινόταν ακόμη πιο αποκρουστικός, λόγω της αντήχησης στην βουνοσειρά της Στόχοβας.  Επειδή το σπίτι μας ήταν κοντά στην συμβολή των δυο ποταμιών η βουή από την σύγκρουση των νερών των υπερχειλισμένων ποταμιών αποκτούσε μια αλλόκοτη χροιά που δύσκολα περιγράφεται .
Το μεγάλο πρόβλημα ήταν τα ζώα για τα οποία δεν υπήρχε η δυνατότητα να βγουν έξω από τον στάβλο να βοσκήσουν γιατί όλα τα λιβάδια ήταν σκεπασμένα με νερό. Ο παππούς ο Κώτσιος, που είχε την φροντίδα του κοπαδιού ήταν πολύ ανήσυχος γιατί οι μπάλες με το τριφύλλι που είχαμε στις αχυροκαλύβες τελείωναν, το ίδιο συνέβαινε και με βαμβακόπιτα και το κριθάρι που είχαμε στα αμπάρια.
Ήταν επίσης αδύνατο να πάει στο μικρό δάσος με τις κουμαριές και τις αγλανιές, που ήταν περίπου πεντακόσια μέτρα δυτικά από το σπίτι, όπου θα μπορούσε να κόψει κλαδιά και με το μουλάρι να τα φέρει για τροφή στα πρόβατα.
Η συνεχής και καταρρακτώδης βροχή και κυρίως τα πλημμυρισμένα ρέματα εμπόδιζαν μια τέτοια προσπάθεια.
Ο στάβλος ήταν ευτυχώς δίπλα στο σπίτι, ήταν καλής κατασκευής, οι τοίχοι ήταν πέτρινοι και η σκεπή -ταράτσα την λέγαμε - από ξύλα και χώμα δεν έβαζε νερά και τα ζώα τουλάχιστον δεν κινδύνευαν άμεσα από τα ακραία αυτά καιρικά φαινόμενα.
Αυτή την εποχή είχαν αρχίσει οι γέννες , που απαιτούσαν ιδιαίτερες φροντίδες, που αυτός ο παλιόκαιρος τις δυσκόλευε και μεγάλωνε την ανησυχία του παππού.
Ο παππούς αγαπούσε τα ζώα του και τα φρόντιζε με ιδιαίτερη επιμέλεια , μάλιστα στην εποχή που γεννούσαν, τα βράδια κοιμόταν κοντά στο κοπάδι.Σε κάποια γωνιά του στάβλου είχε φτιάξει το δικό του κονάκι με ένα πρόχειρο παραγώνι, όπου άναβε φωτιά για να ζεσταίνετε ο ίδιος αλλά και κανένα νεογνό που είχε πρόβλημα .
Αυτός ο παλιόκαιρος δεν ήταν εμπόδιο για τον παππού να είναι κοντά στο κοπάδι του και τα βραδιά συνέχιζε να κοιμάται μαζί τους .

Το ψωμί τελείωνε και η μάνα αφού ζύμωσε τρία τεσσάρα μικρά καρβέλια αποφάσισε να τα ψήσει στο τζάκι, ούτε λόγος να ανάψει τον φούρνο παρόλο που ήταν δίπλα στο σπίτι, στο άκρο της αυλής.
Βάλαμε αρκετά ξύλα στο τζάκι και κάηκε καλά και αφού φούσκωσαν και τα καρβέλια καθάρισε το παραγώνι ακούμπησε κάτω τα καρβέλια και από πάνω έβαλε την λαμαρινένια γάστρα την οποία σκέπασε με τα κάρβουνα. Στην άκρη έβαλε μια μικρή κουλούρα, που είχε κάνει με ζύμη , γεμισμένη με τυρί.
Σε μερικά λεπτά άρχισε να έρχεται στα ρουθούνια μας η γαργαλιστική μυρουδιά του ψωμιού που ψηνόταν και η ευχάριστη οσμή του τυριού από την κουλούρα. Τέτοια ερεθίσματα ανοίγουν την όρεξη ακόμη και σε χορτασμένους, πόσο μάλλον σε ανθρώπους σαν και μας που με πολύ δυσκολία η μάνα μας, κάλυπτε τις βασικές μας διατροφικές ανάγκες.
Πρέπει να βράδιαζε, αν και ήταν δύσκολο να το καταλάβεις, γιατί η χαμηλή νέφωση μαζί με την καταρρακτώδη βροχή δημιουργούσαν μια ατμόσφαιρα που έμοιαζε μονίμως σαν σούρουπο, όταν η γιαγιά η Μαρία έδωσε το σινιάλο:
-ελάτε να φάμε, φωνάξτε και το παππού-
Βγαίνω στο μπαλκόνι, έβρεχε ακατάπαυστα που μαζί με το σκοτάδι που είχε αρχίσει να γίνεται πυκνό ήταν αδύνατο να δεις πέρα από την μύτη σου.
Φωνάζω δυνατά:
-Παππού, παππού έλα να φάμε, το επαναλαμβάνω δυο τρεις φορές καμία απόκριση. Κατεβαίνω τις σκάλες και στα γρήγορα διασχίζω ένα διάδρομο έξι με επτά μέτρα και μπαίνω στο στάβλο και βάζω τις φωνές. Η φωνή του παππού ακούγεται κάπου στο βάθος να μου αποκρίνεται πως έρχεται.
Καθόμαστε όλοι γύρω από το τραπέζι . Το αχνό φως του λυχναριού που ήταν κρεμασμένο δίπλα στο παραγώνι και της λάμπας πετρελαίου που ήταν πίσω από το αργαλειό, που είχε στήσει η μάνα μου στην μια άκρη του δωματίου, ρομαντικότητα πρόσθετε στο σκηνικό, παρά φως για να διακρίνουμε τι θα τρώγαμε.
Αυτό μάλλον δεν μας ενοχλούσε απεναντίας μας ένωνε σαν παρέα και οικογένεια.
 Απόψε είχαμε μια σούπα από τραχανά που είχε ρίξει μέσα η γιαγιά κάποια κομμάτια από σύγκλινο και μπόλικη φέτα δίκης μας παραγωγής. Το σύγκλινο ήταν κομμάτια χοιρινού που είχαν πάρει μια βράση και τα συντηρούσαν σε πήλινα λαγήνια γεμάτα λίπος αφού ψυγεία δεν υπήρχαν .
Το καρβέλι που μόλις βγήκε ζεστό από την γάστρα,και η αχνίζουσα μυρωδάτη σούπα του τραχανά, μας απορρόφησε όλους στο φαγητό και κανείς μας δεν είχε χρόνο και διάθεση για κουβέντα. Όλοι ρουφούσαμε λαίμαργα τις κουταλιές και έτσι δεν δόθηκε στον παππού η ευκαιρία να μας πει την αγαπημένη χιλιοειπωμένη φράση του:
- όταν τρώμε δεν μιλάμε και δεν κουτσομπολεύουμε ...

Τελειώνοντας το φαγητό, ο παππούς πήγε στο στάβλο με τα πρόβατα που θα περνούσε το βράδυ και η μάνα μου έπιασε τον αργαλειό όπου αυτό τον καιρό ύφαινε κουρελούδες. Οι υπόλοιποι καθίσαμε γύρω από το τζάκι και ο πατέρας μου έριξε ένα μεγάλο ξερό πουρναρίσιο κούτσουρο που γρήγορα άρπαξε και οι φλόγες του φώτισαν όλο το δωμάτιο. Έξω ο καιρός λυσσομανούσε, να βρέχει καρεκλοπόδαρα, οι κεραυνοί να πέφτουν απανωτά και οι αστραπές να σχίζουν το βαθύ σκοτάδι κάνοντας την νύχτα μέρα. Η γιαγιά άρχισε να μουρμουρίζει κάτι για καταστροφή του κόσμου και να εκλιπαρεί την Παναγία να μας λυπηθεί.
Μάλλον και ο πατέρας μου πρέπει να ανησύχησε και για το κρύψει άρχισε να φωνάζει στην μάνα να σταματήσει με τον αργαλειό γιατί αυτό το τάκα τούκα μας έσπασε τα νεύρα .
Άλλες ήσυχες βραδιές, η αλήθεια είναι, ότι ο ήχος από τον αργαλειό ήταν μελωδικός και μας νανούριζε αλλά απόψε με τους εκκωφαντικούς κρότους των κεραυνών έξω, η μελωδία του αργαλειού μετατράπηκε σε ενοχλητική παραφωνία.
Εγώ θα πάω να κοιμηθώ, λέει ο πατέρας μου, κοιμηθείτε και σεις. Αύριο θα έχουμε καλό καιρό, που θα πάει; θα ξεθυμάνει, πόσο θα ρίξει ακόμη;
Μας καληνύχτισε και πήγε στο κρεβάτι του που ήταν στο διπλανό δωμάτιο .

ο Μόρνος κοντά στην Αιμονή στην συμβολή του με το Αβορόρεμα όταν ήταν ήρεμος

 

Δυο δωμάτια ήταν όλο το σπίτι, το μεγάλο, όπου είχαμε το τζάκι, είχε δυο μεγάλα κρεβάτια και χρησίμευε και για καθιστικό και για κουζίνα. Το ένα κρεβάτι προς την πλευρά των δυο παραθύρων κάποιες φορές το έβγαζε η μάνα μου και τοποθετούσε στην θέση του τον αργαλειό.

Το άλλο δωμάτιο το ανατολικό, που ήταν πολύ μικρότερο το διαχώριζε ένας ξύλινος τοίχος με μια μικρή πόρτα. Αυτό το δωμάτιο ήταν η κρεβατοκάμαρα των γονιών, υπήρχε ένα τραπέζι και μια καρέκλα κοντά στο μοναδικό παράθυρο με ένα μεγάλο ραδιόφωνο με λυχνίες, μάρκας philips με μια μεγάλη ξηρή μπαταρία.

Στον τοίχο πάνω από το τραπέζι υπήρχε ένας καθρέπτης, ο κλασικός της εποχής με την επιγραφή «καλημέρα» στην βάση του.

Ένα μεγάλο μπαούλο ήταν δίπλα στο σιδερένιο κρεβάτι σε ένα μικρό κοίλωμα με τα κλινοσκεπάσματα,τα χοντρά  ρούχα και τα στρωσίδια τακτοποιημένα με πολύ φροντίδα μέχρι το ύψος του ταβανιού, σαν γιούκο τον ξέραμε όλο αυτό τον μπόγο.

Στον γιούκο έκρυβε η μάνα κανένα  γλυκό  του κουταλιού από σταφύλι ή κυδώνι με την ψευδαίσθηση ότι δεν θα το βρίσκαμε...

Σε μια γωνιά του ταβανιού υπήρχε ένα ξύλινο πορτάκι, καταρράκτη το λέγαμε. που μπορούσαμε με την βοήθεια μιας σκάλας να σκαρφαλώσουμε και να μπούμε στον κενό χώρο που άφηνε η σκεπή με το ταβάνι.

Εδώ έβαζαν πράγματα που δεν πολύχρησιμοποιούσαμε ή αντικείμενα που δεν ήθελαν να είναι προσιτά στα παιδιά, όπως τα κυνηγητικά όπλα.

Στο μεγάλο δωμάτιο υπήρχε σε μια άκρη του πατώματος κοντά στο τζάκι ένα παρόμοιο πορτάκι που το λέγαμε καταπακτή, που μπορούσες εύκολα να κατέβεις στην αποθήκη του ισογείου όπου υπήρχαν τα αμπάρια με τα γεννήματα, τα βαρέλια με το κρασί και το τυρί, τα λαγήνια με το σύγκλινο, τα καλάθια με τις τροφές και όλα τα αγροτικά εφόδια στοιβαγμένα με τάξη.

Δεν πέρασε πολύ ώρα από την στιγμή που ο πατέρα πήγε για ύπνο που η γιαγιά μας φώναξε να κοιμηθούμε και ‘μεις τα παιδιά . Το φαρδύ κρεβάτι από ξύλα πλάτανου μας χωρούσε άνετα και τους τέσσερις.

Για να ζεσταινόμαστε καλύτερα εφαρμόζαμε το σύστημα του φακέλου, δηλαδή διπλώναμε καλά την φαρδιά κουβέρτα στα δυο άκρα και στο κάτω μέρος, που ήσαν τα πόδια μας και έτσι δεν υπήρχε ο κίνδυνος να ξεσκεπαστούμε κατά την διάρκεια του ύπνου. Προνομιακές θέσεις ήσαν οι ακραίες γιατί μπορούσες εύκολα να σηκωθείς γιαυτό υπήρχε πάντα ένας μικρό καυγάς για αυτές.

Βέβαια η μια θέση, η εξωτερική ανήκε δικαιωματικά στην γιαγιά που μας προστάτευε μην πέσουμε από το κρεββάτι και έμενε μόνο αυτή που ακουμπούσε στον τοίχο για τον σχετικό καυγά .

Κοιμηθήκαμε και ‘μεις και έμενε μόνο η μάνα να συνεχίζει την ύφανση των κουρελούδων στον αργαλειό.

Δεν πρέπει να έχει περάσει πολύ ώρα όταν ξυπνήσαμε όλοι από τι φωνές του παππού, που με ένα φανάρι λαδιού αναμμένο όρμησε στο δωμάτιο φωνάζοντας

-σηκωθείτε, θα πνιγούμε το ποτάμι έχει ξεχειλίσει και τα νερά του φθάνουν μέχρι το αλώνι.

Πεταχτήκαμε όλοι επάνω και βγήκαμε στο μπαλκόνι . Η βροχή είχε κοπάσει και τα σύννεφα είχαν αραιώσει και έβλεπες που και που κάποια αστέρια αλλά η βουή του νερού ήταν τέτοια που τρόμαζες στο άκουσμα της .

Είμασταν συνηθισμένοι με την βουή του ποταμού αλλά αυτό που ακούγαμε τώρα ήταν κάτι πρωτόγνωρο.

Ένας αλλόκοτος απειλητικός θόρυβος που ένιωθες την ορμή του νερού συνοδευόμενος από τριγμούς λες και έσερνε κάποιος αλυσίδες ανάκατα με πέτρες και ξύλα. Τρομάξαμε, εμείς τα παιδιά βάλαμε τα κλάματα και η γιαγιά με την μάνα μου άρχιζαν να ουρλιάζουν αλλόφρονες και να ζητούν έλεος από την Παναγία. Ο πατέρας μου μάλλον ήταν ο πιο ψύχραιμος και άρχισε να φωνάζει να σταματήσουμε τα κλάματα και τις υστερικές κραυγές γιατί δεν κινδυνεύαμε, αρπάζει από το παππού το φανάρι κατεβαίνει τα σκαλιά και πλησιάζει το αλώνι.

-Το νερό από το ποτάμι δεν μπορεί να ανεβεί εδώ, τα νερά στο αλώνι είναι από το μικρό ρυάκι και το αυλάκι που ήταν δίπλα στο σπίτι. Το ποτάμι, μας φωνάζει, έχει πηδήξει στα χωράφια που είναι στα τριακόσια μέτρα από εδώ στη θέση Καρασόνια .

-Μην φοβόσαστε είμαστε πολύ ψηλά .

-Μα ακούγεται δίπλα μας, τον διέκοψε η μάνα μου .

-Είναι νύχτα και ξεγελιέσαι Ευθυμία της απαντά

Συμφώνησε και ο παππούς με τα λεγόμενα του πατέρα και έτσι αισθανθήκαμε και ‘μεις καλύτερα, μπήκαμε μέσα στο σπίτι και η γιαγιά έβαλε ξύλα στο τζάκι και καθίσαμε όλοι αμίλητοι δίπλα στην φωτιά.

-Πρέπει να είναι πολύ μεγάλη η ζημιά διέκοψε την σιωπή ο παππούς, πολλά χωράφια θα έχουν γίνει ξεριάς. Κοντεύω τα75  και τέτοια καταστροφή δεν θυμάμαι, να έλθει ο Κόκκινος και ο Μόρνος στα Καρασόνια ... δεν μπορούσα να το φανταστώ ...

-Άστο θα το δούμε αύριο που θα ξημερώσει .. απαντά ο πατέρας μου.

Η μέρα που ξημέρωσε ήταν μια άλλη μέρα. Ουρανός κατακάθαρος και τα νερά γύρω από το σπίτι είχαν αποτραβηχτεί . Η άγρια όμως βουή του ποταμιού ακουγόταν ακόμη και τα κατακόκκινα νερά φαινόντουσαν να καλύπτουν ένα μεγάλο μέρος του κάμπου που εκτεινόταν σε μια απόσταση περίπου πεντακόσια μέτρα μπροστά από το σπίτι μας. Όσο περνούσε η ημέρα αποκαλυπτόταν η μεγάλη καταστροφή που είχε γίνει στα χωράφια που ήσαν κάτω από το αρδευτικό αυλάκι και προς την πλευρά του ποταμιού. Το πρόβλημα δεν ήταν τα νερά αλλά τα φερτά υλικά, κυρίως ποταμολίθια, που είχαν σκεπάσει το γόνιμο χώμα των χωραφιών και είχαν αχρηστεύσει παντελώς τους αγρούς.

Μετά το μεσημέρι κάποιοι ιδιοκτήτες των πλημμυρισμένων χωραφιών ήλθαν από το χωριό για να δουν τις ζημιές, δύσκολες ώρες για τους φτωχούς αγρότες, για μερικούς μάλιστα ήταν και η μοναδική αγροτική έκταση που είχαν και που με αυτή ζούσαν τις πολυμελείς οικογένειες τους. Ο θρήνος σιγά σιγά απλώθηκε σε όλους τους κατοίκους της κοιλάδας.

Τους πρώτους ανθρώπους που είδαμε μετά από σχεδόν δέκα μέρες ήταν η αδελφή του παππού μου η Ρήνα με τον γιό της τον Γιώργο και την γυναίκα του την Έλλη.

Όλοι έκλαιγαν για το κακό που τους συνέβη, δεν μπορούσαν να πιστέψουν ότι τα τρία στρέμματα εύφορο χωράφι που είχαν αγοράσει ακριβώς πριν τέσσερις μήνες δεν υπήρχε. Ο Κόκκινος μαζί με τον Μόρνο το είχαν μετατρέψει σε μια άγονη πλέον έκταση γεμάτη ποταμολίθια, είχε γίνει ένας ξεριάς ..

-ξέρεις τι είναι να έχεις πάρει δανεικά, να χρωστάς και να μην υπάρχει αυτό που αγόρασες; μονολογούσε με δάκρυα στα μάτια ο μπάρμπα Γιώργος ο Κρανιάς..

Αργά το απόγευμα ήλθαν στο σπίτι μας ο παππούς ο Νικολός και η γιαγιά, από την πλευρά της μάνας μου, σε πολύ άσχημη ψυχολογική κατάσταση. Τα μοναδικά τους κτήματα που ήσαν κοντά στην συμβολή του Μόρνου με τον Κόκκινο είχαν καταστραφεί ολοκληρωτικά. Η γιαγιά έκλαιγε γοερά και η αδελφή μου, η μικρή τετράχρονη Μαρία, προσπαθούσε να την παρηγορήσει λέγοντας της:

-μην κλαις γιαγιά, μην στενοχωριέσαι, θα σου δίνουμε εμείς μπομπότα να τρως ....έχουμε εμείς χωράφια και θα σπέρνουμε καλαμπόκια και σιτάρια και θα σας δίνουμε ...

Νοέμβρης 2019

πόνημα δημιουργικής γραφής

Κωνσταντίνος Γ. Μπερτσιάς

Πηγή: https://loutsovos.blogspot.com

Σχετικές Αναρτήσεις:

Η Αθηνά νικά ξανά τον Ποσειδώνα στο Μόρνο
Δυνατός σαν το σίδερο και γλυκός σαν τη ζάχαρη!!
Η γέφυρα του Μακρυγιάννη

 

 

Μένουμε Πάσχα Σπίτι από το Ψηλό Χωριό

 

Αγαπητοί συγχωριανοι..... και φίλοι


Σας εύχομαι Ολόψυχα Καλό Πάσχα με υγεία! Για να έχουμε υγεία όμως θα σας παρακαλέσω να κάνετε Πάσχα εκεί που είστε.

Το Ψηλό Χωριό δεν φεύγει. Θα το βρείτε οπότε το θελήσετε.
Γνωριζω πόσο το αγαπάτε.

Όμως κάνετε υπομονή, ακολουθήστε τις εντολές των αρμοδίων και μην με φερετε σε δύσκολη θέση να αναφερθώ εγώ σε τυχόν παράνομη μετακίνηση σας στο χωριό.

Το Πάσχα εφέτος θα είναι διαφορετικό για τον καθένα.

Έτσι εκτός του ΜΕΝΟΥΜΕ ΣΠΊΤΙ...
ΜΕΝΟΥΜΕ ΚΑΙ ΚΑΝΟΥΜΕ ΠΑΣΧΑ ΕΚΕΙ ΠΟΥ ΕΙΜΑΣΤΕ.

Ευχαριστώ

Γιώργος Βρεττας

Υπεγράφει η σύμβαση για την βελτίωση οδικού δικτύου στη Δωρίδα

Εχθές υπεγράφη στην   Άμφισσα υπογράφει από τον περιφερειάρχη Φάνη Σπανό, μεταξύ της αναδόχου εταιρείας Σακελλάρης Δ.-Λιάρος Χ (με έδρα στη Ναύπακτο) και  της Περιφέρειας Στερεάς Ελλάδας  η σύμβαση για την εκτέλεση των εργασιών του έργου:

ΑΠΟΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΑΣΦΑΛΤΙΚΟΥ ΟΔΟΣΤΡΩΜΑΤΟΣ ΤΕΧΝΙΚΩΝ ΕΡΓΩΝ & ΣΗΜΑΝΣΗΣ ΣΤΙΣ ΕΠΑΡΧΙΑΚΕΣ ΟΔΟΥΣ, Νο 5 ΣΤΡΩΜΗ-ΛΕΥΚΑΔΙΤΙ- ΛΙΔΩΡΙΚΙ, Νο 8 ΦΡΑΓΜΑ-ΑΡΤΟΤΙΝΑ, Νο 11 ΣΤΙΛΙΑ-ΠΕΡΙΘΙΩΤΙΣΣΑ-ΠΑΛΑΙΟΞΑΡΙ- ΤΕΙΧΙΟ & Νο 13 ΚΡΟΚΥΛΕΙΟ-ΑΛΠΟΧΩΡΙ 

Ο Προϋπολογισμός του έργου ανέρχεται στα 1.226.267,15€ και ο χρόνος εκτέλεσής του είναι ένας χρόνος (365 ήμερες). 

Το έργο αναμένεται να ανακουφήσει το οξύ πρόβλημα με τα κατεστραμένα οδοστρώματα που έχουν οι προσβάσεις των ορεινών χωριών μας. Είναι απαραίτητο όμως να σημειώσουμε πως για τον δρόμο "Κροκύλειο - Αλποχώρι", είχε υποβληθεί προ διετίας αίτημα από τους Συλλόγους 4 χωριών της  περιοχής (Κροκύλειο-Κουπάκι-Αλποχώρι-Ζωριάνο) που ζητούσαν επεμβάσεις στο συνολικό δρόμο  "Κουμεντάρι – Κροκύλιο – Κουπάκι – Ζωριάνο – Αλποχώρι" μήκους 20 χλμ. 

Τελικώς η Περιφέρεια συμπεριέλαβε μόνο το τμήμα αυτού "Κροκύλειο - Αλποχώρι", αφήνοντας έξω τον υπόλοιπο δρόμο "Κουμεντάρι  (φράγμα) - Κροκύλειο" μήκους 10 χλμ. καθώς και την διασταύρωση 1 χλμ. προς Κουπάκι. Ελπίζουμε το αίτημα να επανεξεταστεί, στα πλαίσια αυτής ή κάποιας άλλης εργολαβίας, δεδομένου ότι το κατάστρωμα του οδικού τμήματος "Κουμεντάρι - Κροκύλειο", χρήζει ανάλογων επισκευών και εξυπηρετεί το σύνολο των χωριών Κροκύλειο, Κουπάκι, Αλποχώρι και Ζωριάνο.

Καλντερίμια εντός του Οικισμού Απλοχωρίου

Όπως  θα  γνωρίζετε  στο  χωριό μας  εκτός  από  τον  δρόμο  που έρχεται  από  Ζωριάνου  και  το διασχίζει   με   κατεύθυνση   το Φτερούσι, ένα τσιμεντένιο δρόμο που  ενώνει  την  Εκκλησία  Αγ. Νικολάου με την Πλατεία Ηρώου και ένα χωμάτινο δρόμο από Αγ. Παρασκευή έως την Παναγία (με τσιμεντόστρωση  στο  τελευταίο τμήμα), δεν υπάρχει κάποιο άλλο δίκτυο αμαξιτών δρόμων προς τις γειτονιές και τα σπίτια του χωριού. Ευτυχώς  υπάρχει  ένα  δίκτυο μονοπατιών  -  καλντεριμιών  από παλιά,  που  ενώνει  τις  διάφορες περιοχές  του  Αλποχωρίου  με  το κέντρο του χωριού και το μαγαζί με τις πλατείες.

Δυστυχώς   μερικά   από   αυτά τα   μονοπάτια   -   καλντερίμια έχουν  εγκαταλειφθεί  στην  τύχη τους,  με  αποτέλεσμα  να  έχουν κλείσει  από  πυκνή  βλάστηση,  να έχουν  πέσει  πλαϊνές  πέτρινες ξερολιθιές,  και  να  έχει  γίνει κατολίσθηση    του    εδάφους, καθώς και διάβρωση από πηγαία ύδατα. Επίσης, ξύλινα γεφυράκια που  είχαν  κατασκευαστεί  από τον  Σύλλογο  πριν  μερικά  χρόνια έχουν  καταστραφεί  με  κίνδυνο ατυχήματος  σε  πιθανή  διέλευση και  αποσαθρωμένες  σκάλες  από μπετόν  που  είναι  επικίνδυνες. Ακόμα  επισημαίνεται  ότι  είναι απούσα  σε  μεγάλο  βαθμό  η σηματοδότηση  με  ενημερωτικές πινακίδες,  ώστε  να  ξέρει  ο  κάθε επισκέπτης   και   περιπατητής, πού  οδηγεί  το  κάθε  μονοπάτι-καλντερίμι.  Μετά  από  έλεγχο  με περπάτημα σε όλο το εύρος του Οικισμού   διαπιστώθηκε   ποια καλντερίμια   θέλουν   διάνοιξη καθάρισμα  και  επισκευή.  Αυτό μπορεί να γίνει και με εθελοντική εργασία  σε  συνεννόηση  με  τον Σύλλογο.   Όσον   αφορά   την σηματοδότηση, μετά από μελέτη, εντοπίστηκαν τα σημεία όπου θα τοποθετηθούν  οι  ενημερωτικές πινακίδες, τι ακριβώς θα γράφουν, με  βέλος  κατεύθυνσης  κι  αν  θα είναι μονές ή διπλές. Ο Σύλλογος έχει   έτοιμες   21   πινακίδες σήμανσης  εκ  των  οποίων  οι  έξι είναι  διπλής  όψης.  Είναι  από συνθετικό  αλουμίνιο,  μεμβράνη χαμηλής   αντανακλαστικότητας και κίτρινα γράμματα σε πράσινο φόντο.   Η   στήριξη   τους   θα γίνει   σε   στύλους   γαλβανιζέ Φ48  πακτωμένους  σε  μπετόν. Εννοείται  ότι  όλες  οι  διαδρομές που θα δείχνουν οι ενημερωτικές πινακίδες  θα  πρέπει  να  είναι προσβάσιμες   τουλάχιστον   σε πρώτη φάση.

Σε  δεύτερη  φάση  πρέπει  να επισκευαστούν,  να  καθαριστούν, και   να   βελτιωθούν   όλα   τα μονοπάτια  -  καλντερίμια  του χωριού  και  να  αντικατασταθούν τα  ξύλινα  γεφυράκια  και  οι κατεστραμμένες  σκάλες.  Επίσης στην  πλατεία  Αντρεόπουλου  θα τοποθετηθει   ένα   ενημερωτικό Στάντ  με  χάρτη  που  θα  δείχνει την   ευρύτερη   περιοχή   του Αλποχωρίου   πεζοπορικά   και οδικά.

Σε  τρίτη  φάση  θα  πρέπει  να ασχοληθούμε  με  τα  μονοπάτια που  ξεκινούν  από  το  Αλποχώρι ακτινωτά προς τις γύρω περιοχές, σημεία  ενδιαφέροντος  ή  άλλα χωριά.  Δηλαδή  να  εντοπιστούν ποια  είναι,  να  καθαριστούν,  να σηματοδοτηθούν σε όλο το μήκος τους,  με  ενημερωτικές  πινακίδες στην   αρχή   και   στο   τέλος. 

Επισημαίνεται ότι πριν από έξι με εφτά χρόνια έγινε μία προσπάθεια χάραξης,   σηματοδότησης   και καθαρισμού  τριών  με  τεσσάρων μονοπατιών από εθελοντές αλλά ήταν ελλιπής γιατί δεν υπήρχαν τα  αντίστοιχα  υλικά  και  με  την πάροδο των χρόνων χρειάζονταν μία καλύτερη αντιμετώπιση.

Κωστόπουλος Αλέξανδρος

Αττική και Δωρική Γη, το αέναο ταξίδι του νερού

Του Κωνσταντίνου Αντωνόπουλου *

10/3/2020

Η Αθήνα και η «οργή» του Ποσειδώνα

Είναι γνωστό ότι η περιοχή της Αττικής ήταν πάντα φτωχή σε βροχοπτώσεις και τα υδατικά αποθέματα δεν επαρκούσαν για την υδροδότησή της.

Σύμφωνα με την Ελληνική μυθολογία, η θεά Αθηνά και ο θεός Ποσειδώνας διεκδίκησαν το όνομα της πόλης.

Στο πλαίσιο της διεκδίκησης, η Αθηνά πρόσφερε στους Αθηναίους ως δώρο το Ελαιόδεντρο και ο Ποσειδώνας το Νερό. Οι Αθηναίοι προτίμησαν το όνομα και το δώρο της Αθηνάς. Ο Ποσειδώνας εξοργισμένος κατά τη μυθολογία, τιμώρησε τους Αθηναίους με λειψυδρία.

Πέρα όμως από τον μύθο και την μεταφυσική του ερμηνεία, αποτυπώνεται η παλαιότητα ενός υπαρκτού προβλήματος, που ταλαιπώρησε για χιλιάδες χρόνια του Αθηναίους.

 Τα ποτάμια, Ιλισσός και Κηφισός είχαν λιγοστά νερά. Ο Ηριδανός, ο Κυκλόβορος και ο Ποδονίφτης ήταν χείμαρροι.

Οι πηγές, (Καλλιρόη, Κλεψύδρα, Άγλαυρος, Ασκληπιείο) και οι κρήνες, (Εννεάκρουνος, Πανός, Πάνοπος, στοάς Αττάλου) έπαιζαν σπουδαίο ρόλο, αλλά δεν έλυναν το πρόβλημα.

Τα υδραγωγεία, με αρχαιότερο το Πελασγικό, αργότερα του Θησέα, το Πεισιστράτειο (540 π.χ), το Ανδριάνειο (140 μ.χ), οι ομβροδεξανές Χαμοστέρνας και Πικροδάφνης και κατά την τουρκοκρατία τα υδραγωγεία, Χασεκή και Τσακουμάκου, του Αγά και του Γουδή, δεν έδωσαν ούτε αυτά οριστική λύση στο πρόβλημα.

Μετά την απελευθέρωση

Οι νερουλάδες κυριάρχησαν για ένα περίπου αιώνα μετά την απελευθέρωση, μεταφέροντας και πουλώντας νερό στους Αθηναίους από την Κηφισιά και το Μαρούσι.

Το γύρισμα στον 20ο αιώνα

Η αύξηση του πληθυσμού της Αττικής, κυρίως μετά την Μικρασιατική καταστροφή (1922), δημιουργούσε διαρκώς νέες ανάγκες υδροδότησης

Το 1925 το Ελληνικό Δημόσιο υπέγραψε σύμβαση με την Αμερικανική εταιρεία ULEN και την Τράπεζα Αθηνών, για την κατασκευή έργων ύδρευσης της Πρωτεύουσας. Πρώτο μεγάλο έργο ήταν η κατασκευή του Φράγματος Μαραθώνα που ξεκίνησε το 1926 που ολοκληρώθηκε το 1929. Η ομώνυμη τεχνητή λίμνη υδροδοτούσε την Αττική από το 1931 που ολοκληρώθηκε η φάση πλήρωσης, μέχρι το 1959.

Το 1959, λόγω αύξησης του πληθυσμού της Αττικής, ξεκίνησε η εκμετάλλευση των νερών της φυσικής λίμνης Υλίκης, που ενίσχυσαν τα υδατικά αποθέματα της λίμνης του Μαραθώνα, αλλά όπως θα δούμε, ούτε με αυτή την επιλογή λύθηκε οριστικά το χρόνιο πρόβλημα της Αττικής.

Συγκέντρωση πληθυσμού στην Αττική μετά το 1950

Τις δεκαετίες 1950 και 1960, πραγματοποιούνται μεγάλες μετακινήσεις πληθυσμού από την επαρχία προς την Αττική, κατά κύριο λόγο για αναζήτηση εργασίας, σπουδές, κλπ.

Ένα από τα εκρηκτικά προβλήματα που προέκυψαν και έπρεπε να αντιμετωπισθούν, ήταν η αύξηση κατανάλωσης του νερού, σε συνδυασμό με τις δυνατότητες υδροδότησης από τις υπάρχουσες πηγές υδροληψίας της Αττικής.

Φράγμα και Λίμνη Μόρνου η λύση στο πρόβλημα

Προς το σκοπό αυτό έγιναν περί το 1960 στατιστικές παρατηρήσεις για την εξέλιξη κατανάλωσης νερού με πρόβλεψη μέχρι το έτος 1984. Από τις σχετικές αναλύσεις προέκυψε ότι η ετήσια κατανάλωση θα έφτανε τα έτη 1983-84 στα 300 εκατομμύρια κυβικά μέτρα νερού περίπου.

Οι υπάρχουσες πηγές υδροληψίας (Λίμνη Μαραθώνα, Πηγές Σουλίου, Βοιωτικού Κηφισού, Λίμνη Υλίκης κλπ) σύμφωνα με τις μετρήσεις, είχαν τη δυνατότητα να δίνουν 145 εκατομμύρια κυβικά μέτρα νερού ετησίως.

Το πρόβλημα ήταν τεράστιο και έπρεπε να ληφθεί άμεσα απόφαση για την αντιμετώπισή του. Για το λόγο αυτό κρίθηκε απαραίτητη η χρησιμοποίηση άλλων πηγών υδροληψίας. Η προκαταρκτική μελέτη ανατέθηκε με την από 21/5/1962 απόφαση του Υπουργείου Δημοσίων Έργων στους Ν. Αλτηγό, Κ. Κυριακό, και Η. Μαχαίρα. Η έκθεση τους παραδόθηκε το 1964 με πρόταση ύδρευσης της Αθήνας, από τον Ποταμό Μόρνο.

Η οριστική μελέτη ανατέθηκε, με την από 28/7/1965 σύμβαση στους Ν. Αλτηγό, Κ. Κυριακό, Η. Μαχαίρα, Κ. Ζέρη και Σ. Δάλλα.

Η μελέτη παραδόθηκε σταδιακά και εγκρίθηκε με την από 18/6/1969 απόφαση του Υπουργείου Δημοσίων Έργων.

 

Οι γέφυρες στο Στενό: Η παλαιά πέτρινη και η νεώτερη σιδερένια

Η λύση του ποταμού Μόρνου προέβλεπε, δυο στάδια για τις υδατικές ποσότητες που έπρεπε να αποκτηθούν μακροπρόθεσμα για την ύδρευση της Αττικής.

1ο Στάδιο: Απόληψη υδατικού δυναμικού της λεκάνης του ποταμού Μόρνου.

2ο Στάδιο: Ενίσχυση του υδατικού δυναμικού Μόρνου, από την λεκάνη του ποταμού Ευήνου.

Το σύνολο αυτών των πηγών υδροληψίας κρίθηκε ικανοποιητικό για την κάλυψη των αναγκών σε πόσιμο νερό, βιομηχανίες, κλπ.

Το πρώτο στάδιο

Το έργο στον Μόρνο άρχισε τον Μάιο του 1969 και ολοκληρώθηκε το 1979

Παραδόθηκε στην ΕΥΔΑΠ και λειτουργεί τροφοδοτώντας με νερό την Αττική ουσιαστικά από την έναρξη της γενικής δοκιμής το 1981.

Η πρώτη διύλιση νερού από τον υδαταγωγό Μόρνου έγινε στις 19/6/1981 στα διυλιστήρια Μενιδίου.

 

Τουριστικό περίπτερο στο Στενό

 

Τεχνικά χαρακτηριστικά Φράγματος και Λίμνης Μόρνου

Το Φράγμα είναι το ψηλότερο χωμάτινο στην Ευρώπη ύψους 126 μέτρων. Η χωρητικότητα της λίμνης είναι 764 εκατομμύρια κυβικά μέτρα, με συνολική επιφάνεια 19,9 τετραγωνικά χιλιόμετρα. Έχει περίμετρο 60 χιλιόμετρα και είναι σχεδόν ίση με την περίμετρο της μεγαλύτερης λίμνης της Ελλάδας, την Τριχωνίδα.

Σήμερα η λίμνη του Μόρνου είναι ο 2ος μεγαλύτερος ταμιευτήρας πόσιμου νερού στην Ευρώπη.

Αποτελεί το μεγαλύτερο έργο μεταφοράς νερού στην Ευρώπη. Με κανάλια μήκους 200 χιλιομέτρων, μεταφέρονται πάνω από 400 εκατομμύρια κυβικά νερού το χρόνο στην Αττική.

Το δεύτερο στάδιο

Το 1992 ξεκίνησε το 2ο στάδιο της αρχικής μελέτης, με την κατασκευή Φράγματος στον ποταμό Εύηνο και σήραγγα μεταφοράς νερού στη λίμνη Μόρνου. Το έργο αύξησε σημαντικά τα επίπεδα ασφαλούς και επαρκούς υδροδότησης της Αττικής.

Οι εργασίες του έργου ολοκληρώθηκαν το 2001.

Σύνοψη

Παρουσίασα όσο πιο συνοπτικά μπορούσα το μεγάλο πρόβλημα υδροδότησης της Αττικής από τα αρχαία χρόνια μέχρι σήμερα, καθώς και τις λύσεις που κατά καιρούς δόθηκαν.

Οι αρχαίοι μας πρόγονοί με τα μέσα που είχαν, εκπονούσαν τεχνικές μελέτες με σεβασμό στο περιβάλλον και ανέθεταν τα έργα στους καλύτερους επιστήμονες της εποχής. Δεν αναφέρω τον Παρθενώνα στην Ακρόπολη της Αθήνας, φέρνω ως παράδειγμα το γνωστό «Ευπαλίνειο όρυγμα», που άρχισε να κατασκευάζεται το 550 π.χ και υδροδοτούσε για 1.100 χρόνια το Πυθαγόρειο της Σάμου. ‘Έλαβε το όνομά του προς τιμή του αρχιτέκτονα του ορύγματος Ευπαλίνου.

Ο Μόρνος, η Δωρική γη και οι Δωριείς, υφίστανται τις περιβαλλοντικές και οικονομικές συνέπειες του μεγάλου αυτού έργου, που καλώς έγινε και έδωσε λύση στο μεγάλο πρόβλημα της Αττικής, αλλά το κράτος δεν ανέθεσε καμία μελέτη για τις επιπτώσεις στο περιβάλλον και τους κατοίκους, ίσως και μην το ενδιέφεραν.

Οι Δωρείς είναι οι διαχρονικά άγνωστοι για το Κράτος και την ΕΥΔΑΠ, που συνεχίζουν προκλητικά να τους αγνοούν.

Εμείς έχουμε υποχρέωση να μη το ξεχνάμε και να το θυμίζουμε συνεχώς σε όλους.

* Ο Κωνσταντίνος Αντωνόπουλος είναι Οικονομολόγος, Αντιπρόεδρος της Ένωσης Δωριέων Επιστημόνων και του Ομίλου Προετοιμασίας Στελεχών Αυτοδιοίκησης, π. Αντιδήμαρχος Δήμου Δωρίδος.

** Δημοσιεύθηκε τον Μάρτιο 2020 στην εφημερίδα «Το Ευπάλιο»

Σχετικές αναρτήσεις:

Ας δώσουμε προσοχή στην καρδιά της Δωρίδας 

Το έργο της στεγανοποίησης του ταμιευτήρα Μόρνου 

 

Εθελοντική συμμετοχή του TIHORACE στον αγώνα για την αντιμετώπιση του κορωνοϊου στη Δωρίδα

Ο Δήμαρχος Δωρίδος Γιώργος Καπεντζώνης, εκφράζει θερμές ευχαριστίες στον συμπατριώτη μας Θωμά Ρούμπα από το Τείχιο, για την εθελοντική συμμετοχή του στο Πρόγραμμα #Μαζί σου του Δήμου. Η συμμετοχή εκφράζεται με τη διάθεση 9θέσιου οχήματος τύπου VAN από το TIHIORACE, με τα διακριτικά «διαδώστε την αγάπη», για όσο διάστημα υπάρχει ο κίνδυνος διάδοσης του κορωνοϊού.

Το όχημα του TIHIORACE, που έχει ως βασική αποστολή την προσφορά γευμάτων αγάπης σε ευπαθείς και ευάλωτες ομάδες συνανθρώπων μας, εντάχθηκε ήδη στον συντονισμό και προγραμματισμό του Προγράμματος #Μαζί σου.

Παράλληλα με το «Βοήθεια στο Σπίτι» θα εφοδιάζουν με βασικά είδη διατροφής και φαρμακευτικής περίθαλψης, όσους συμπολίτες μας δεν επιτρέπεται να μετακινηθούν από τα σπίτια τους και αδυνατούν να εξυπηρετηθούν.

Ο Θωμάς Ρούμπας, εμπνευστής και βασικός συντελεστής του TIHIORACE με τις αθλητικές του δραστηριότητες έχει καταστήσει την περιοχή μας διεθνή προορισμό ορεινού τρεξίματος, ποδηλασίας, κλπ.

Ευχαριστούμε, τον εθελοντή οδηγό του οχήματος Λευτέρη Παρασκευά που άφησε τον τόπο κατοικίας του και όλες αυτή τη δύσκολη περίοδο, θα βοηθά τους πολίτες του Δήμου μας που έχουν ανάγκη.

Ευχαριστούμε επίσης, τον ιδιοκτήτη πρατηρίου υγρών καυσίμων στο Καστράκι Γιάννη Γεωργακόπουλο, για την δωρεάν χορήγηση καυσίμων κίνησης του οχήματος.

Η παράδοση έγινε την Κυριακή 29 Μαρτίου στο Ευπάλιο,  παρουσία του Αντιδημάρχου Γιάννη Φλέγγα, του Εντεταλμένου Δημοτικού Συμβούλου Κοινωνικών Υπηρεσιών, Ανδρέα Ευσταθίου και του Προέδρου του Τοπικού Συμβουλίου Ευπαλίου, Κωνσταντίνου Τσιούστα.

Μύνημα Δημάρχου για τον κρονοϊό και τη νέα ιστοσελίδα του Δήμου

 

Αγαπητοί μου συμπολίτες,

Ο Δήμος Δωρίδος με αίσθημα ευθύνης, αλληλεγγύης και καθημερινής στήριξης των πολιτών, από την απειλή του νέου εχθρού της ανθρωπότητας του «κορωνοϊού», δημιούργησε την ιστοσελίδα DORIDASOS.GR προκειμένου να σας κρατά ενήμερους, για τις εξελίξεις και τις προφυλάξεις που πρέπει να λαμβάνετε για την αντιμετώπισή του.

Η ιστοσελίδα παρέχει άμεση πληροφόρηση, για τις ανακοινώσεις των Υπουργείων, του Εθνικού Οργανισμού Δημόσιας Υγείας (Ε.Ο.Δ.Υ), του Δήμου και άλλων αρμόδιων φορέων.

Από το DORIDASOS.GR, έχετε τη δυνατότητα, να αντλείτε όλες τις απαραίτητες πληροφορίες, να λύνετε απορίες και να βρίσκετε εύκολα χρήσιμα τηλέφωνα ανάγκης.

Παρέχει επίσημη πληροφόρηση για:
Τις Υγειονομικές Υπηρεσίες του Ν. Φωκίδας και των πλησιέστερων Αστικών Κέντρων,

• Τη γραμμή υποστήριξης του Ε.Ο.Δ.Υ
• Τα Φαρμακεία,
• Την Αστυνομία,
• Τις Υπηρεσίες του Δήμου μας,
• Χρήσιμες πληροφορίες αντιμετώπισης του «κορωνοϊού»,
• Συχνές ερωτήσεις και απαντήσεις,
• Οδηγίες για την αποκομιδή των σκουπιδιών,
• Έντυπα κυκλοφορίας των πολιτών,
• Συνεχή ενημέρωση σε πραγματικό χρόνο,

Παρέχει τρόπους άμεσης επικοινωνίας για την εξυπηρέτηση των ηλικιωμένων και ευπαθών ομάδων, από τις υπηρεσίες του Δήμου Δωρίδος, είτε μέσω ηλεκτρονικών μηνυμάτων (e-mails), είτε μέσω ειδικών τηλεφωνικών γραμμών, ώστε να μην αισθάνεται κανένας συμπολίτης ή συμπολίτισσα μόνος ή μόνη.

Σ΄ αυτή τη δύσκολη για όλους μας περίοδο και την εξαιρετικά επείγουσα και απρόβλεπτη ανάγκη αντιμετώπισης των θεμάτων που κάθε φορά ανακύπτουν, πρέπει να δείξουμε Ψυχραιμία, Υπομονή, αλλά πάνω απ’ όλα Πειθαρχία στις επίσημες οδηγίες των ειδικών και πιστή τήρηση των κανόνων υγιεινής.

Ο καθένας από εμάς είναι υπεύθυνος να βοηθήσει – και μπορεί να βοηθήσει – ώστε η αντιμετώπιση του «κορωνοϊού» να είναι αποτελεσματική και η διάδοσή του να περιοριστεί στο ελάχιστο.

Σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να θέτουμε σε κίνδυνο την υγεία και τη ζωή μας και πολύ περισσότερο, δεν έχουμε το δικαίωμα να θέτουμε σε κίνδυνο την υγεία και τις ζωές των συμπολιτών μας.Είναι αναγκαία και απολύτως απαραίτητη, η επίδειξη ατομικής πειθαρχίας και υπευθυνότητας, για να περιοριστεί η πανδημία.

Παρακαλούμε ΜΗΝ προσέρχεστε στα Δημοτικά Καταστήματα. Για πολύ άμεσες και επείγουσες περιπτώσεις, επικοινωνήσετε τηλεφωνικά με το αρμόδιο τμήμα για να εξυπηρετηθείτε, χωρίς να κινδυνεύσει κανένας.

Ο Δήμος Δωρίδος λαμβάνει όλα τα ενδεδειγμένα μέτρα για τον περιορισμό μετάδοσης του ιού και παρακολουθεί στενά τις εξελίξεις για άμεσες παρεμβάσεις, όταν και όπου χρειαστεί.

Σίγουρα μπορούμε να αντέξουμε την παραμονή στο σπίτι μας, προκειμένου να αντιμετωπίσουμε το μεγαλύτερο πρόβλημα, που προέκυψε για τον άνθρωπο τον τελευταίο αιώνα.

Το πρόβλημα δεν αφορά κάποιους άλλους , ούτε κάποια άλλη μακρινή περιοχή. Αφορά εμάς, μας αφορά όλους και πρέπει να τηρούμε πιστά τα μέτρα.

Η νέα μας ιστοσελίδα DORIDASOS.GR είναι κάθε στιγμή δίπλα σας.

Κανένας και καμία δεν είναι μόνοι.
Δεν φοβόμαστε – Προστατευόμαστε – Μένουμε σπίτια μας! 

Ο Δήμαρχος Δωρίδος
Γιώργος Καπεντζώνης

Ο Δήμος Δωρίδος είναι #Μαζί σου

Πρόγραμμα για ευπαθείς ομάδες

Ο Δήμος Δωρίδος έστρεψε το βάρος του στις δομές που αφορούν την Κοινωνική Προστασία και Αλληλεγγύη σε όλους, ιδιαίτερα όμως σε όσους ανήκουν σε ευάλωτες και ευπαθείς ομάδες.

• Ενεργοποίησε το πρόγραμμα #Μαζί σου, αξιοποιώντας όλα τα εργαλεία που διαθέτει, καθώς και τις δυνατότητες που δίνει η πολιτεία, ενισχύοντας τις κοινωνικές δομές, όπως το «Βοήθεια στο Σπίτι».    
• Δημιούργησε την ιστοσελίδα DORIDASOS.gr για την επίσημη ενημέρωση των πολιτών.
• Εγκατέστησε τηλεφωνική γραμμή Κοινωνικής Αλληλεγγύης και Παροχών για τους συμπολίτες και συμπολίτισσες που έχουν ανάγκη.

Το Πρόγραμμα #Μαζί σου, περιλαμβάνει την παροχή υπηρεσιών κοινωνικής φροντίδας, σε άτομα που δεν μπορούν ή δεν επιτρέπεται να μετακινηθούν από το σπίτι τους και αδυνατούν να εξυπηρετηθούν, όπως:

• Ηλικιωμένοι,
• Άτομα με Ειδικές Ανάγκες, χωρίς υποστηρικτικό περιβάλλον,
• Χρονίως πάσχοντες από νοσήματα, που απειλούνται από τον κορωνοϊό (καρδιοπαθείς, πνευμονοπαθείς, διαβητικοί, ανοσοκατασταλμένοι, κλπ).

Καταγράφονται από τις Υπηρεσίες του Δήμου με τη βοήθεια των Πρόεδρων των Κοινοτήτων, οι ευάλωτες και ευπαθείς ομάδες, κάτοικοι του Δήμου, που δεν μπορούν ή δεν επιτρέπεται να μετακινηθούν από τα σπίτια τους και αδυνατούν κατά δήλωσή τους να εξυπηρετηθούν.

Το Πρόγραμμα #Μαζί σου:

1. Εφοδιάζει με είδη φαρμακευτικής περίθαλψης, καθώς και βασικά είδη διατροφής,όσους δεν επιτρέπεται να μετακινηθούν από τα σπίτια τους και αδυνατούν να εξυπηρετηθούν.
2. Προσφέρει δωρεάν είδη φαρμακευτικής περίθαλψης και είδη διατροφής στους κατοίκους που είναι οικονομικά αδύνατοι και δεν μπορούν ή δεν επιτρέπεται να μετακινηθούν από τα σπίτια τους και αδυνατούν να εξυπηρετηθούν.
3. Παρέχει συνδρομή, στις Υγειονομικές Υπηρεσίες που επιχειρούν εντός των ορίων του Δήμου, ανάλογα με τις οδηγίες τους.
4. Διεκπεραιώνει τα αιτήματα, των κατοίκων του Δήμου, που δεν μπορούν ή δεν επιτρέπεται να μετακινηθούν από τα σπίτια τους και αδυνατούν να εξυπηρετηθούν, σχετικά με την παραλαβή αιτήσεων – παράδοση πιστοποιητικών, και τα πάσης φύσεως πιστοποιητικά που εκδίδονται μέσω ΚΕΠ.
5. Πραγματοποιεί κάθε άλλη συναφή εργασία με ληφθέντα μέτρα για την αποτροπή διάδοσης του «κορωνοϊού».
6. Οι αρμόδιοι υπάλληλοι της Κοινωνικής Υπηρεσίας θα αξιολογούν κάθε αίτημα και θα δίνουν λύσεις σε θέματα, όπως: παράδοση φαρμάκων, τροφίμων, ζητήματα άμεσης διεκπεραίωσης με δημοτικές υπηρεσίες,κ.α

Όλα τα παραπάνω, προγραμματίζονται και υλοποιούνται από την Κοινωνική Υπηρεσία, με ένα τηλέφωνο στους αριθμούς 2634.35.0033, 2634.35.0022. Δευτέρα έως Παρασκευή, από 08:00 το πρωί έως 03:00 το μεσημέρι και στο e-mail: kkdoridos@gmail.com

Επίσης όλο το 24ωρο στο κινητό 6945.693.949, του Εντεταλμένου Δημοτικού Συμβούλου Κοινωνικών Υπηρεσιών (Βοήθεια στο Σπίτι, κλπ) κ. Ανδρέα Ευσταθίου, που έχει την ευθύνη του κεντρικού συντονισμού του προγράμματος.

Η εξυπηρέτηση ηλικιωμένων και ευπαθών ομάδων από το Δήμο Δωρίδας

«Δίπλα σας» με ένα τηλεφώνημα έχει τίτλο η Ανακοίνωση που εξέδωσε ο Δήμος Δωρίδας για την εξυπηρέτηση ηλικιωμένων και ευπαθών ομάδων.

Σύμφωνα με την ανακοίνωση από σήμερα και για όσο χρειαστεί να «μένουμε σπίτι» για την προστασία της υγείας όλων μας από την πανδημία, ο Δήμος Δωρίδος θα εξυπηρετεί στο σπίτι τους, συμπολίτες μας, που δεν μπορούν ή δεν επιτρέπεται να μετακινηθούν και χρειάζονται βοήθεια (π.χ. ευάλωτες ομάδες, άτομα σε περιορισμό κατ’ οίκον λόγω ασθένειας, υπερήλικες κ.λπ.).

Στόχος είναι η εξασφάλιση της πρόσβασής τους στα βασικά αγαθά που αφορούν τη διατροφή και την υγεία τους, με το συντονισμό των εμπλεκόμενων δημόσιων και ιδιωτικών φορέων.

Τα αιτήματα που θα καταγράφονται, θα αξιολογούνται και θα δρομολογείται, αναλόγως, η επίλυσή τους.

Οι ενδιαφερόμενοι μπορούν να καλούν:
Δευτέρα έως Παρασκευή , από τις 08:00 το πρωί έως 03:00 το μεσημέρι

• στα τηλέφωνα:  2634350033 , 2634350022
• ή στο email : kkdoridos@gmail.com

ή να επικοινωνούν, καθημερινά και σε εικοσιτετράωρη βάση, με τον κ. Ευσταθίου Ανδρέα, Πρόεδρο της ΔΗ.Κ.Ε.Δ. (Δημοτική Κοινωφελής Επιχείρηση Δωρίδος - Βοήθεια στο Σπίτι) και Εντεταλμένο Σύμβουλο Κοινωνικών Υπηρεσιών του Δήμου, στο τηλ. 6945693949.

Μήνυμα δημάρχου για την εθνική επέτειο της 25η Μαρτίου 1821

Αγαπητές μου συμπατριώτισσες και συμπατριώτες,

Σας εύχομαι χρόνια πολλά για τον εορτασμό της μεγάλης Γιορτής της Ορθοδοξίας, του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου, αλλά και της Εθνικής Επετείου της 25ης Μαρτίου, που αποτέλεσε την αφετηρία της Εθνικής Παλιγγενεσίας.

Οι συνθήκες εορτασμού της φετινής Εθνικής Επετείου διαφέρουν. Καλούμαστε, να αντισταθούμε απέναντι σε μία πρωτόγνωρη για τα ανθρώπινα δεδομένα αόρατη απειλή, να δώσουμε τη μάχη και να νικήσουμε τον κορωνοϊό. Καλούμαστε επίσης, να ορθώσουμε το ανάστημα μας απέναντι στην πιο προκλητική στάση της Τουρκίας,τα τελευταία χρόνια, στα βόρεια σύνορα μας και το Αιγαίο.

Αυτές οι δύσκολες καταστάσεις, δεν αναιρούν το γεγονός ότι οφείλουμε έστω και μέσα στα σπίτια μας, να εορτάσουμε όλοι την επέτειο της πιο καθοριστικής στιγμής στη σύγχρονη ιστορία του Έθνους μας, τιμώντας τον αγώνα των προγόνων μας. Η διατήρηση της ιστορικής μας μνήμης, αποτελεί στοιχείο απαραίτητο για την επιβίωση του Έθνους μας και πρέπει να επιτυγχάνεται σε κάθε συγκυρία.

Τα Διδάγματα του αγώνα των προγόνων μας αγωνιστών του 1821, σήμερα γίνονται πιο επίκαιρα από ποτέ. Η μάχη για την αποτίναξη του τουρκικού ζυγού βασίστηκε σε συγκεκριμένα χαρακτηριστικά της Ρωμιοσύνης. Αυτά δεν ήταν άλλα από την συγκρότηση της σύγχρονης εθνικής μας ταυτότητας, τη συνειδητοποίηση των εθνικών μας διεκδικήσεων και τελικά την αποκρυστάλλωση του ελληνικού εθνικού οράματος, χωρίς το οποίο ούτε η Επανάσταση μπορούσε να «εκκολαφθεί», ούτε το επαναστατημένο έθνος να αποδεχτεί και να αντέξει τις αλλεπάλληλες θυσίες των εξεγερμένων. Η γενναιότητα, η αυταπάρνηση και το υψηλό αίσθημα ατομικής ευθύνης απέναντι στην πατρίδα, ήταν τα χαρακτηριστικά στοιχεία των επαναστατημένων Ελλήνων. Αυτό πρέπει να πράξουμε και σήμερα. Να αναδείξουμε αυτές τις αξίες και να περιμένουμε καρτερικά.

Ειδικά η πανδημία του κορωνοϊού, σε καμία περίπτωση δεν θα μας κάνει να σκύψουμε το κεφάλι. Επιβάλλεται, να προστατεύουμε τον εαυτό μας και τους συμπολίτες μας,διατηρώντας υψηλό το αίσθημα της ατομικής ευθύνης. Παράλληλα ανασυγκροτούμε τις δυνάμεις μας για την επόμενη μέρα, που μόνο ελπιδοφόρα μπορεί να ξημερώσει.

Η πολιτεία πήρε έγκαιρα τα σωστά μέτρα για την ανάσχεση της εξάπλωσης του ιού. Οι πολίτες ανταποκρίθηκαν στη συντριπτική τους πλειοψηφία. Απομένει, να συμμορφωθούμε όλοι, επιδεικνύοντας υπευθυνότητα και επιμονή στην τήρηση των μέτρων ασφαλείας.

Η ατομική ευθύνη, η συλλογική προσπάθεια και η Εθνική Συνείδηση είναι υποχρέωση μας απέναντι στη ιστορία και το Έπος του 1821. Παράλληλα είναι και τα όπλα μας, για την καινούργια νίκη απέναντι στις σύγχρονες μεγάλες προκλήσεις που βιώνει η Πατρίδα μας.

Με αυτές τις σκέψεις, παραμονή του εορτασμού της Εθνικής Επετείου της 25ης Μαρτίου, σας εύχομαι Υγεία και Προκοπή.

Είθε το μήνυμα της απελευθέρωσης του Έθνους να γεμίσει ελπίδα, χαρά και αισιοδοξία τα σπίτια μας.

Ο Δήμαρχος Δωρίδος
Γεώργιος Καπεντζώνης

Ψωμί ζυμωτό σε ξυλόφουρνο

Ποιός θα μπορούσε να αντισταθεί σε μία τέτοια μυρωδιά από ξυλόφουρνο ;


ΥΛΙΚΑ
3 κιλά αλεύρι
Ζεστό νερό
Αλάτι 1 φλυτζανάκι
Προζύμι

ΕΚΤΕΛΕΣΗ

-Κοσκινάμε το αλεύρι μέσα στη σκάφη ή σε μιά λεκάνη.

-Απ΄το βράδυ της προηγούμενης ημέρας αναπιάνουμε το προζύμι , δηλαδή το ζυμώνουμε με ζεστό νερό και λίγο αλεύρι και το αφήνουμε να φουσκώσει.

-Μέσα στη σκάφη με το κοσκινισμένο αλεύρι ρίχνουμε το καινούργιο προζύμι, ζεστό νερό , το αλάτι και το λιώνουμε με τα δάκτυλα . Σιγά – σιγά ζυμώνουμε συμπληρώνοντας όσο ζεστό νερό χρειάζεται . Μόλις γίνει το ζυμάρι , το βάζουμε σε λαδωμένα ταψιά μέχρι τη μέση , γιατί φουσκώνει.

-Το αφήνουμε να φουσκώσει , δύο ώρες το καλοκαίρι ( ενώ το χειμώνα περισσότερο ) αφού το έχουμε σκεπάσει με τραπεζομάντηλο και κουβέρτα για να ζεσταθεί.

-Το βάζουμε στο φούρνο για ψήσιμο μία – μιάμιση ώρα.

-Έτοιμο !!!

Πηγή: http://www.tihio.gr