Παρασκευή 29 Σεπτεμβρίου 2017

Υποβολή δηλώσεων συγκομιδής σταφυλιών

  








Π.Ε. ΦΩΚΙΔΑΣ
 Άμφισσα 29-9- 2017

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ – ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ

ΘΕΜΑ: Υποβολή δηλώσεων συγκομιδής σταφυλιών οινοποιήσιμων ποικιλιών Αμπέλου έτους 2017

Όλοι οι κάτοχοι αμπελουργικών εκμεταλλεύσεων, των οποίων η παραγωγή προορίζεται για οινοποίηση, υποχρεούνται σύμφωνα με τον Καν(ΕΚ) 436/2009 να υποβάλουν το αργότερο μέχρι 30 Νοεμβρίου 2017 δήλωση συγκομιδής.
Η δήλωση υποβάλλεται μόνο ηλεκτρονικά μέσω της ψηφιακής Υπηρεσίας «Δήλωσης συγκομιδής Αμπελουργικών Προϊόντων» της επίσημης ιστοσελίδας του Υπ.Α.Α.Τ .
Οι κάτοχοι αμπελουργικής έκτασης που οινοποιούν μόνοι τους το σύνολο της παραγωγής τους  υποβάλλουν μόνο δήλωση παραγωγής.
Σε περίπτωση ολοκληρωτικής καταστροφής του προϊόντος πρέπει να υποβάλλεται μηδενική δήλωση συγκομιδής . Η μη υποβολή δήλωσης αποκλείει τους παραγωγούς από τα ευεργετικά μέτρα όπως πρόγραμμα αναδιάρθρωσης, άδειες αναφύτευσης, για την επόμενη και την τρέχουσα αμπελοοινική περίοδο.
Για περισσότερες πληροφορίες μπορείτε να απευθύνεστε στη Διεύθυνση Αγροτικής Οικονομίας & Κτηνιατρικής Π.Ε. Φωκίδας στο τηλέφωνο 2265 350 544 κ. Απόστολο Τσιάμη.

Πέμπτη 28 Σεπτεμβρίου 2017

Μορφή και τρόπος συνοίκησης στα χωριά της Δωρίδας

  Ας πλησιάσουμε τώρα στα χωριά μας, να δούμε πώς είναι οικοδομημένα:

Απ´ ό,τι ξέρω, μόνο δύο χωριά σε όλη τη Δωρίδα οικοδομήθηκαν, αφού πρώτα έγινε κάποιο πολεοδομικό σχέδιο πράγμα που πολύ τα ομορφαίνει: η Πεντάπολη και τα Νέα Κούκουρα.

Στα δύο αυτά χωριά είναι φανερή η μορφή των συνοικισμών: ομάδες σπιτιών μέσα σε κανονικά μακρόστενα οικοδομικά τετράγωνα, κατά μήκος κεντρικού δρόμου.

Τα περισσότερα χωριά μας είναι χτισμένα κατά γειτονιές, σε ένα συγκεντρωτικό τύπο, γύρω από την πλατεία και το σχολείο με ακτινωτούς δρόμους ολόγυρα.

Παρατηρείται ακόμα η περίπτωση, όπου τα σπίτια βρίσκονται σε συστάδες, σαν ξεχωριστές γειτονιές.



Γενικά, τα χωριά στη Δωρίδα έχουν διαμορφώσει ένα ελεύθερο οικιστικό σχέδιο, χαρακτηριστικό για το καθένα.

Τρίτη 26 Σεπτεμβρίου 2017

Η ορεινή Δωρίδα μετά την επανάσταση

Απόσπασμα από την εργασία του Nick Gionis, 
Φθιώτιδα-Φωκίδα: Ιστορική αναδρομή στην περιοχή (19ος-20ος αιώνας)
ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΙΙ: ΚΟΙΝΩΝΙΑ
 
Η Δωρίδα έχει πιο πολύ κτηνοτροφικό παρά γεωργικό προσανατολισμό. Συγκεκριμένα η πρωτεύουσα της επαρχίας, το Λιδωρίκι ήταν φημισμένο για ταπολλά γιδοπρόβατα που εξέτρεφαν οι κάτοικοί του στη δεκαετία του 1850. Οι κάτοικοι του δήμου Αιγιτίου, του οποίου η έδρα βρίσκεται στην ίδια τηνπρωτεύουσα της επαρχίας ασχολούνται με την κτηνοτροφία και προσπαθούν να εκμεταλλευτούν τα πρόβατα για όλα τα αγαθά που μπορούν να τους αποδώσουν, όπως κρέας, γαλακτοκομικά προϊόντα και μαλλί. Τα υπόλοιπα χωριά του δήμου παράγουν ανάλογα προϊόντα εκτός από μερικές εξαιρέσεις οπότε καλλιεργούν δημητριακά και όσπρια. Ειδική περίπτωση όμως αποτελεί το χωριό Γρανίτσα. Το χωριό αυτό, με αρκετά εύπορους οικονομικά κατοίκους παράγει μετάξι κάτι το οποίο θεωρούνταν πολύ δύσκολο για να το καταφέρει κάποια ομάδα ανθρώπων εκείνης της εποχής, ειδικά σε έναν τέτοιο τόπο. (54)

Το Λιδωρίκι στο τέλος του 19 ου αιώνα θα παρουσιάζεται σαν μία πόλη πολυπληθής, μορφωμένη σχετικά και δραστήρια. Στην όλη θα λειτουργεί εκτός από ταχυδρομείο και σχολαρχείο, που θεωρούνταν ως βαθμίδα ανώτερης εκπαίδευσης από εκείνη στην οποία άνηκε το απλό δημοτικό σχολείο. Ο σχολάρχης της εποχής είναι ιδιαίτερα μορφωμένος και ενημερωμένος για τα πολιτικά τεκταινόμενα. Δεν διστάζει μάλιστα να κατακρίνει την πολιτική που ακολουθούσε εκείνη την εποχή ο Χαρίλαος Τρικούπης, δείχνοντας όμως τον σεβασμό του για τον Έλληνα πρωθυπουργό. (55)
Δημοτικό Σχολείο Λιδορικίου (Πηγή: lidoriki.com)

Κυριακή 24 Σεπτεμβρίου 2017

Άξιος διοργανωτής του 17ου Συνεδρίου της Ομοσπονδίας ο Κονιάκος


Το 17ο Αναπτυξιακό-Πολιτιστικό Συνέδριο Ομοσπονδίας Συλλόγων Βορειοδυτικής Δωρίδας ολοκληρώθηκε με μεγάλη επιτυχία το Σάββατο 5 Αυγούστου στον Κονιάκο Δωρίδας. Το συνέδριο αυτό ήταν το πρώτο που ανέλαβε να διοργανώσει σε συνεργασία με την Ομοσπονδία, η Αδελφότητα Κονιακιωτών Δωρίδος «Ο ΑΓΙΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ» και το πέτυχε με τον καλύτερο τρόπο. Παρόλο που ο Κονιάκος δεν διέθετε κάποιον μεγάλο κλειστό χώρο,  επιλέχθηκε η εναλλακτική λύση του ανοιχτού χώρου και συγκεκριμένα στην πλατεία του χωριού. Η ιδέα αποδείχθηκε τελικώς ιδιαίτερα επιτυχημένη για μία ζεστή ημέρα, μιας και ο κόσμος απόλαυσε την δροσιά του μεγάλου πλατάνου που "σκέπασε" όλους τους συνέδρους.

Σάββατο 23 Σεπτεμβρίου 2017

Ο Σύλλογος Πενταγιωτών στο κρατικό ραδιόφωνο



Σε μία ραδιοφωνική εκπομπή της ΕΡΤ-open 106,7 βρέθηκαν την Τετάρτη 13-09-2017 το απόγευμα, ο Πρόεδρος του συλλόγου Πενταγιωτών, Στέλιος Τσιώρης, μαζί με τον υπεύθυνο Δημοσίων Σχέσεων, Πέτρο Πενταγιώτη, προσκεκλημένοι της κας Φεβρωνίας Ρεβύνθη προκειμένου να παρουσιάσουν στους ακροατές την Πενταγιού Δωρίδας!

Πέμπτη 21 Σεπτεμβρίου 2017

Άτιμη κουμπάρα ...

Μιά πικάντικη χιουμοριστική ιστορία, άλλης εποχής...

Πηγαιμένος απ το χάραμα στην πόλη είχε φορτώσει στη σούστα του τσιμέντο και το κορμί της φοράδας έσταζε ιδρώτα.

-Χάι μωρή! Της σφύριξε το καμουτσί ο Μίλτος. Κουράγιο ώσπου να φτάσουμε στου κουμπάρου κι απέ θα σου βάνω τορβά να ξανασάνεις.

Περισσότερο για τον εαυτόν του τάλεγε ο Μίλτος. Άνθρωπος που του αρέσανε τα «ξυνά», μουσμουλευότανε από καιρό την κουμπάρα, κι όποτε είχε πέρασμα κατά κείθε τον έπιανε φαγούρα. Δεν ήτανε όποια κι όποια η κουμπάρα. Στρουμπουλή και ροδομάγουλη έσταζε αίμα από την αψάδα και σου κόρφωνε φωτιές όταν την έβλεπες. Φτασμένη, μόλις, στα τριάντα λικνιζότανε σαν την πέρδικα κι όταν περπάταγε στο χωριό αναστενάζανε οι άντρες.
Αναστέναζε κι ο Μίλτος που την θυμότανε, κι όλο σφύριζε το καμουτσί του για να φτάσει πρωτινότερα.
-Χάϊντε και φτάσαμε….
Τον βοήθησε κι η τύχη. Χτυπώντας στου κουμπάρου το σπίτι, τον υποδέχτηκε μόνη της η κουμπάρα. Λαχταριστή κι ολόδροση του άνοιξε χαμογελαστή την αυλόπορτα και τούδειξε όλη την ευχαρίστηση.
-Βρε καλώς τον κουμπάρο.
Πολύ τόθελε να την κλειδώσει στην αγκαλιά του ο Μίλτος, αλλά την τελευταία στιγμή κρατήθηκε και της χούφτιασε μόνο το χέρι.
-Ο κουμπάρος που είναι;
-Πήγε να θειαφίσει τα’ αμπέλι.
-Μεσημεριάτικα;
-Δε γινόταν αλλιώς. Απ το πρωί πάλευε μ’ άλλες δουλειές και τα κατάφερε να φύγει τώρα. Δε θάχει ξεβγεί ακόμα απ το χωριό.

Τρίτη 19 Σεπτεμβρίου 2017

Με τιμές υποδέχθηκε ο Ζωριάνος τα οστά του Νικόλαου Παπαγεωργίου


15/9/2017: Αθάνατος 
 
Με 53 έτη καθυστέρηση επέστρεψαν τα Οστά του Ήρωα Νικόλαου Παπαγεωργίου στη γη που γεννήθηκε στο Ζωριάνο Φωκίδος για να τα υποδεχτεί η Δωρική γη. Παρουσία επίσημων αρχών, συγγενών, συγχωριανών και φίλων, στρατιωτικό Άγημα απέδωσε τιμές στον Ήρωα Νικόλαο Παπαγεωργίου που έπεσε μαχόμενος για την πατρίδα στο Λωροβουνο Τηλληρίας στην Κύπρο το 1964.



Κυριακή 17 Σεπτεμβρίου 2017

Κροκύλειο από ψηλά


 Πηγή:  http://www.krokilio.gr

Πανοραμική του χωριού, αριστερά η πλατεία

Ένα drone πέταξε πάνω από το Κροκύλειο αυτό το καλοκαίρι και έδωσε εντυπωσιακά πλάνα. Χειριστής και ιδιοκτήτης του drone, ο Κώστας Σαΐτης του Λουκά, ο οποίος έστειλε στο e-mail του Συλλόγου Κροκυλιωτών ο Μακρυγιάννης, φωτογραφίες και βίντεο του χωριού από ψηλά. Η πτήση πραγματοποιήθηκε στις 12 Αυγούστου 2017 με αφετηρία την πλατεία του χωριού και το drone πέταξε αρκετά ψηλά και μακριά από το χωριό όπως φαίνεται στις παρακάτω πανοραμικές φωτογραφίες.

Σάββατο 16 Σεπτεμβρίου 2017

Πρόσκληση για τον εορτασμό της Ναυμαχίας της Αγκάλης

Σας προσκαλούμε να τιμήσετε με την παρουσία σας, τις τριήμερες εορταστικές εκδηλώσεις της Δημοτικής Ενότητας Ιτέας  του Δήμου Δελφών, στις 22, 23 & 24 Σεπτεμβρίου 2017 για την Τοπική Ιστορική Εορτή - Επέτειο της Ναυμαχίας της Αγκάλης.


Πέμπτη 14 Σεπτεμβρίου 2017

Ο τρύγος στη Δωρίδα

του Κώστα Καψάλη

Θέρος...τρύγος..πόλεμος..έλεγαν οι παλιότεροι..


 Σε κάθε χωριό και περιοχή της επαρχίας μας, υπάρχουν τοπικές, διαφορετικές συνήθειες γύρω απ' τον τρύγο γενικά, και αναφέρονται στην καλλιέργεια και το είδος των αμπελιών, στο φύλαγμα των σταφυλιών απ' το δραγάτη, τον αγροφύλακα δηλαδή, στο χρόνο του τρύγου και ένα σωρό άλλες εργασίες γύρω απ' την αμπελοκαλλιέργεια .

Τετάρτη 13 Σεπτεμβρίου 2017

Σήμερα η Πενταγιού στην ERT-OPEN 106,7

Η ΠΕΝΤΑΓΙΟΥ ΣΤΗΝ ERT-OPEN (106,7)
ΤΕΤΑΡΤΗ 13-09-2017
ΣΤΙΣ 19.00-20.00 !!

Ο Πρόεδρος του Συλλόγου Πενταγιωτών, Σέλιος Τσιώρης
 
Τη Τετάρτη, στις 13-09-2017 καί από τις 19.00 μέχρι τις 20.00, ο Πρόεδρος του συλλόγου Πενταγιωτών, Στέλιος Τσιώρης, μαζί με τον υπεύθυνο Δημοσίων Σχέσεων, Πέτρο Πενταγιώτη, έχουν προσκληθεί από την κα. Φεβρωνία Ρεβύνθη της ERT-OPEN να παρουσιάσουν στους ακροατές το χωριό μας, την Πενταγιού Δωρίδας!! Θα γίνει μιά εκτεταμένη παρουσίαση του χωριού, γεωγραφικά, πολιτιστικά, οικονομικά κ.λ.π., θα αναλυθεί ο θρύλος της πανέμορφης Μαρίας Πενταγιώτισσας που εδώ καί πολλά χρόνια διαφημίζει τον τόπο μας. Θα παρουσιαστούν οι τρόποι να επισκεφθούν τουρίστες την Πενταγιού, με την επαναλειτουργία του πανέμορφου ξενώνα μας, πότε έχουμε γιορτές τον χειμώνα, πότε μπορούν να έρθουν κυνηγοί !! Θα παρουσιαστεί επίσης η πρόταση μας γιά δημιουργία Αλπικού Βοτανικού Κήπου, σε συνεργασία με τα Πανεπιστήμια Θεσσαλονίκης καί Πάτρας, αλλά καί (κυρίως) με τον ΕΛΓΟ-ΔΗΜΗΤΡΑ (Leader που αναμένεται η έγκρισή του το φθινόπωρο) !!!
Θα ακουσθούν βέβαια καί τα παράπονα μας, όπως καί όλων των απομονωμένων ορεινών οικισμών, γιά την εγκατάλειψη μας σε όλα τα θέματα υποδομών, όπως γιατροί,ίντερνετ, τηλεόραση, εκπαίδευση κ.λ.π.
Η ακρόαση γίνεται θαυμάσια καί από υπολογιστή! Σε όλη την επαρχία καί στο εξωτερικό !!!

Κυριακή 10 Σεπτεμβρίου 2017

17ο Αναπτυξιακό & Πολιτιστικό Συνέδριο Ομοσπονδίας Συλλόγων ΒΔ Δωρίδας.


Σήμερα 05/08/17 στη πλατεία του χωριού μας πραγματοποιήθηκε το 17ο Αναπτυξιακό & Πολιτιστικό Συνέδριο Ομοσπονδίας Συλλόγων ΒΔ Δωρίδας με παρουσία του Δημάρχου Δωρίδας, αντιπροσωπεία του Δημοτικού Συμβουλίου και Συλλόγων 18 χωριών όπως επίσης παρευρέθηκαν πολιτευτές του νομού μας.
Παρουσιάστηκαν διάφορα θέματα σχετικά με την ανάπτυξη της ορεινής Δωρίδας .Η φιλοξενία από τους φορείς που διοργάνωσαν αυτό το συνέδριο ήταν άριστη.

Σάββατο 9 Σεπτεμβρίου 2017

Μισή μέρα στο σχολείο

του  Παρασκευά Μπακαρέζου από το Κροκύλειο

Πρωί, λίγο πριν τις οκτώ. Χαζοψιλόβρεχε κι ο Βάκος, μαθητής της πρώτης δημοτικού, ανέβαινε τον ανήφορο προς το σχολείο, στην άκρη του χωριού. Στη πλάτη του κρεμόταν σταυρωτά η υφαντή μαρούδα, μικρό σακούλι. Μέσα είχε το αλφαβητάριό του, ένα τετράδιο, το καλό, και τη πλάκα με το κοντύλι δεμένο στο ξύλινο πλαισιό της με σπάγγο. Φόραγε τα αρβύλια του, τα μοναδικά του παπούτσια για ένα χρόνο τουλάχιστον. Παντελόνι ντρίλινο μέχρι τη μέση της γάμπας και τις κλασσικές μαύρες πλεχτές κάλτσες από προβατίσιο μαλλί. Για πανωφόρι φόραγε ένα είδος κοντού σακακιού. Το είχε από τη διανομή ρούχων της αμερικανικής βοήθειας.΄Ηταν ένα περίεργο γκρι με δύο ποζ λουρίδες στον ώμο.΄Ηταν περήφανος για το ρούχο του. Το όνομα του σακακιού στα αγγλικά είναι κόουτ (coat). Στα κροκυλίωτικα ο τύπος του ρούχου αυτού είχε περάσει σαν κοτ με πολύ κοφτή προφορά. Για το Βάκο όμως που ήταν μικρός κι αυτός και το σακάκι του, ήταν «του κουτάκ’». ΄Όπως ο Βάκος περπάταγε πεταχτά, γιατί του άρεσε το σχολείο, ξαφνικά λύγισαν τα γόνατά του. Ξαφνικά θυμήθηκε ότι είχε ξεχάσει, μικρός όπως ήταν, να πάρει από το σπίτι το ξύλο για τη σόμπα. Το σχολείο ήταν ένα μεγάλο κτίσμα πολύ μακρύ και πολύ ψηλό. ΄Ηταν αδύνατο να ζεσταθεί αλλά στη μπροστινή αριστερή γωνία του ήταν μια ξυλόσομπα που ζέσταινε μόνο εκεί γύρω. Δεξιά της σόμπας ήταν η έδρα του δάσκαλου και ο πίνακας. Κάθε παιδί έφερνε κάθε μέρα από ένα ξύλο για τη σόμπα. Το κράτος την εποχή εκείνη δεν πλήρωνε για θέρμανση στα σχολεία. ΄Εβλεπες λοιπόν τα παιδιά να μαζεύονται στο σχολείο έχοντας τις μαρούδες κρεμασμένες στους ώμους τους και κρατώντας από ένα ξύλο στο χέρι σαν προϊστορικοί κυνηγοί-τροφοσυλλέκτες. Αργότερα ο δάσκαλος άλλαξε το σύστημα και κάθε γονιός έφερνε στην αρχή της χρονιάς ένα φόρτωμα ξύλα στο σχολείο. Αν είχε δυο παιδι’α. δυο φορτώματα. Ο Βάκος λοιπόν άρχισε να μυξοκλαίει γιατί δεν ήξερε τι να κάνει.΄Ηταν πολύ ήσυχο παιδί. Να γυρίσει σπίτι να πάρει ξύλο, θα αργούσε, τα άλλα παιδιά θα είχαν «μπει» και δεν συνηθιζόταν να μπαίνεις στο σχολείο αργοπορημένος. Εξ άλλου θα χρειαζόταν εξηγήσεις στο δάσκαλο και ήταν πολύ μικρός και χωρίς θάρρος για τέτοια δουλεία. Κάποια άλλα παιδιά που πέρναγαν τον κορόιδευαν που έκλαιγε. Η κοινωνία στο χωριό, κοινωνία επιβίωσης, από ανάγκη ήταν πολύ σκληρή στους αδύναμους, όπως και στα ζώα. Σε λιγάκι ήρθε κι ο Γιάννης μαθητής της έκτης δημοτικού. Με τη μαρούδα του κι αυτός κι ανάλογο ντύσιμο. Μόλις είδε το Βάκο τον πλησίασε και τον ρώτησε γιατί κλαίει. Οι πατεράδες των δύο παιδιών συνεργάζονταν σε διάφορες δουλείες  κι γι’ αυτό ο Γιάννης δεν τον κορόιδεψε.΄Όταν ο μικρός μέσα σε  αναφιλητά  του εξήγησε τι συμβαίνει, ο Γιάννης του είπε «γι’ αυτό σκας». Πήγε στην άκρη του δρόμου, βούτηξε ένα παλούκι, έσπασε το μισό με μια κλωτσιά και το ‘δωσε στον Βάκο. «Να το ξύλου σ’». Ο μικρός του ‘ριξε ένα βλέμμα που είχε μέσα του όλη την ευγνωμοσύνη ενός παιδιού, δηλαδή του κόσμου όλου. Του έμεινε για όλη του τη ζωή το πόσο εύκολα λύθηκε η απελπιστική, όπως νόμιζε, κατάστασή του. ΄Ηταν μια από τις εμπειρίες που σχημάτισαν το χαρακτήρα του. Μόλις έφτασαν στο σχολείο, ο Βάκος σκουπίζοντας τα δάκρυά του κι ο Γιάννης παρηγορώντας τον, ο δάσκαλος φώναξε «σύνταξη». Τα παιδιά παρατάχτηκαν κατά τάξεις. Το προαύλιο μπροστά στο σχολείο ήταν μικρό και ίσα που χώραγε τα παιδιά. Δίπλα ήταν ένα αμπέλι που μετά ο ιδιοκτήτης του το έδωσε στο σχολείο και μεγάλωσε το προαύλιο. Με τους μαθητές παραταγμένους  ένας «μεγάλος» της έκτης είπε τσάτρα-πάτρα το «Πάτερ ημών» και άρχισε η είσοδος με πρώτη την έκτη τάξη. Μέσα στο σχολείο τα παιδιά άφησαν τις μαρούδες τους και πήραν τις κούπες τους βγαίνοντας από την άλλη πόρτα για το γάλα στο πίσω προαύλιο. Κάθε παιδί είχε την αλουμινένια κούπα του που με χαραγμένα επάνω, με τη μύτη του σουγιά, τα αρχικά του Π.Μ., Γ.Μ., Π.Σ. κ.τ.λ. Ο πατέρας της Γιώτας δεν είχε να αγοράσει αλουμινένια κούπα και βρήκε ένα άδειο κουτί από γάλα Βλάχας, πήγε στον καλαντζή, κόλλησε ένα παφιλένιο χερουλάκι κι έτοιμη η κούπα για το γάλα. Σε μια γωνιά του ήταν το πηγάδι. Στην άλλη γωνιά ήταν ένα υπόστεγο, το μαγειρείο. Κάθε μέρα μια μάνα ερχόταν να βράσει ένα καζάνι γάλα σκόνη, της αμερικανικής βοήθειας κι αυτό. Οι γυναίκες έβγαναν νερό από το πηγάδι το ανακάτευαν με τη σκόνη και το έβραζαν. Το μυστικό που δεν ήξεραν πολλές γυναίκες, δεν ήταν εξοικειωμένες με το γάλα σκόνη – προϊόν άγνωστο στο χωριό, ήταν το συνεχές ανακάτεμα μέχρι να βράσει. Αν δε γινόταν αυτό το γάλα κόλλαγε στον πάτο του καζανιού και τσίκνιζε. Αυτό είχε συμβεί και σήμερα. Ακούγονταν φωνές σιγανές γιατί ο δάσκαλος καραδοκούσε. « Το κόλλ’σε σήμερα». ΄Οσα παιδιά  μπόραγαν το ‘χυναν κρυφά γιατί όπως είπαμε ενέδρευε με τη βέργα έτοιμη. Αφού τα παιδιά άλλα ήπιαν άλλα κρυφόχυσαν το γάλα, «μετασύνταξις» και είσοδος στο σχολείο, όπου στο μεταξύ δυο μεγάλοι είχαν ανάψει τη σόμπα, και άρχισε το μάθημα . Ο δάσκαλος διέταξε «Να σηκωθεί η πρώτη να ζεσταθεί». Τα παιδιά της πρώτης σηκώθηκαν από τα μπροστινά θρανία και στήθηκαν όρθια γύρω από τη σόμπα με τα χέρια τεντωμένα προς τη φωτιά και χουχουλίζοντας γιατί έκανε κρύο. Ο δάσκαλος άρχισε να οργανώνει το μάθημα, ήταν ένας με έξι τάξεις. Εκείνη τη χρονιά δεν είχε δασκάλα για τη δεύτερη αίθουσα του σχολείου και τις μισές τάξεις. Πρώτα έστειλε δυο μεγάλους χεροδύναμους τον Χαραλάμπ’ και τον Παναγιώτη, να βγάλουν νερό απ’ το πηγάδι για το γάλα της άλλης μέρας και να πλύνουν το καζάνι. Μετά άρχισε με τη Δευτέρα  αφού έβαλε την Τρίτη και την Τετάρτη να κάνει καλλιγραφία αντιγράφοντας από το αναγνωστικό της Τετάρτης τρεις σειρές. «Ο κυρ-Πανάγος φτάνει με τον ψαρή και τον ντορή και με τ’ αλέτρι. Κρεμάει στο μεγάλο πεύκο το ταγάρι του με το μαύρο ψωμί και τη ντομάτα». Βέβαια το κείμενο γραφόταν τότε με δασείες, ψιλές, περισπωμένες, οξείες και υπογεγραμμένες. Σήμερα έχουν μείνει μόνο οι οξείες με το όνομα τόνος.; Τα παιδιά έβγαλαν τις ξύλινες πένες με το μεταλλικό «πινάκ’» και το μελανοδοχείο. Τα υλικά αυτά τα αγόραζαν από το περίπτερο. «΄Ένα πινάκ’ κι ένα πενηνταράκ’ μιλάν’». Η Πέμπτη και η ΄Εκτη πήρε εντολή να διαβάσει το παρακάτω μάθημα της Γεωγραφίας.

Το σχολείο του Κροκυλείου το 1957

Τώρα αρχίζει το κανονικό μάθημα με τη Δευτέρα. Αριθμητική η προπαίδεια του 3. Ο δάσκαλος έγραψε σε μια άκρη του πίνακα το 1Χ3=3. 2Χ3=6 … 10Χ3=30. Μετά άρχισαν. Ο δάσκαλος κρατώντας τη βέργα, σαν μαέστρος όχι σαν τιμωρός αυτή τη φορά, έβαζε το ρυθμό «μία φορά το τρία ίσον τρία» και όλη η τάξη επαναλάμβανε εν χορώ «μία φορά το τρία ίσον τρία». Αυτό έγινε δύο τρεις φορές. Μετά ο δάσκαλος έσβησε τον πίνακα κι άρχισε να ρωτάει σκόρπια μαθητές στην τύχη. Ο δάσκαλος αυτός έκανε τις ερωτήσεις ονομαστικά. Παλιότερα ο δάσκαλος  είχε δώσει στους μαθητές νούμερα.΄Ελεγε λοιπόν. «Να μας το πει το Β 3». Αυτό σήμαινε το τρία της Β΄τάξης που αντιστοιχούσε σε ένα μαθητή. Συνέχισε λοιπόν ο δάσκαλος. «Για πες μας  Θανάσ’ εννιά φορές το τρία πόσο κάνει;». Μετά από κάποιες στιγμές αβεβαιότητας ο Θανάσης κατάφερε να απαντήσει: «Εικουσιφτά». Ο επόμενος όμως, ο Κώστας, δεν κατάφερε να κάνει το «τρεις εφτά» και η βέργα έπεσε στον ώμο του, όχι βάρβαρα, με ένα «αντε να χαθείς».

Το μάθημα αριθμητικής  τελείωσε και ο δάσκαλος παράγγειλε : «Να καθήσ’ η Πρώτη να σκουθεί η Δευτέρα». Οι μαθητές της Πρώτης κατέβασαν τα χέρια, με τις παλάμες  ανοιχτές σαν τον ήλιο και κάθησαν στα θρανία τους. Τα δευτεράκια περικύκλωσαν τη σόμπα κι άρχισαν να ζεσταίνονται. ΄Ηταν παράδεισος γι’ αυτά. Ούτε μάθημα έκαναν και ζεσταίνονταν κι όλας. Ο μόνος περιορισμός, δεν έπρεπε να μιλάνε. Το πιστικό όργανο σιωπής ήταν η βέργα του δασκάλου που δε δίσταζε μπροστά σε χέρια και μερικές φορές πόδια και πλάτες. Μετά ήρθε η σειρά της Πρώτης. Γραφή κι ανάγνωση: « Βγάλτε τις πλάκες και τα κουντύλια. Γράψτε την ορθογραφία». Τα παιδιά άρχισαν να γράφουν τις δύο σειρές που τους είχε ορίσει ο δάσκαλος την προηγούμενη μέρα. «Ψάρια, εδώ τα ψάρια. Θαλασσινά ψάρια».¨Επειτα ήρθε η ¨ωρα της κρίσεως. Ο δάσκαλος εξέτασε τις πλάκες και όπου έβρισκε λάθος, έριχνε και καμιά ξυλιά με τη βέργα. Μετά άρχισε η ανάγνωση: « Για πες μας εσύ Δήμητρα». Η Δήμητρα άρχισε με σπαραξικάρδια φωνή να διαβάζει σε τελείως αφύσικο μακρόσυρτο ύφος. « ΄Εχω ψα…ψάρια για … για ψη…τά, ψ’αρια για τη…τηγανιτά». Η Τρίτη και Τετάρτη είχε πάλι αριθμητική. Τον πολλαπλασιασμό. Ο δάσκαλος δίδασκε και τα παιδιά επαναλάμβαναν εν χορώ. ΄Όταν τελείωσε έκανε κι άλλους τέτοιους πολλαπλασιασμούς και εξέτασε δύο τρία παιδιά ανακατωτά. Τέλος πάντων το μάθημα τελείωσε με μείγμα μισοαπαντήσεων  και εμπλοκής της βέργας του δασκάλου. Η ώρα πέρναγε και πλησίαζε το διάλειμμα. Ο δάσκαλος βιάστηκε να εξετάσει και λίγο την Πέμπτη και ΄Εκτη στη γραμματική. Ρώτησε το Γιώργο να του πει ένα ουδέτερο ουσιαστικό σε «ο». « Του βιβλίου» απάντησε αμέσως ο Γιώργος. « Για κλίνε το τώρα». Ο Γιώργος άρχισε απνευστί : « Ονομαστική του βιβλίου, γενική του βιβλίου, δοτική του βιβλίου, αιτιατική του βιβλίου, κλητική ώ βιβλίου». Ο δάσκαλος γέλασε λίγο: «Μπράβο Γιώργου» και αμέσως μετά: « Διάλειμμα»!

Το διάλειμμα ήταν ολόκληρο ξεχωριστό κεφάλαιο. Τα μεγάλα αγόρια έπαιζαν κυνηγητό σε δυο ομάδες  με το «φτου ξελευθερία». Το παιχνίδι μερικές φορές γινόταν άγριο και παθιασμένο και επεκτεινόταν και στα χωράφια δίπλα στο σχολείο. Ο δάσκαλος παρακολουθούσε για να βάζει τα πράματα στη σειρά όταν ξέφευγαν. Τα κορίτσια κάθονταν κάτω απ’ τα δέντρα και παρίσταναν τις νοικοκυρές  τρώγοντας το κολατσιό τους, ψωμί με καρύδια, κάπως τελετουργικά σα να ήταν στο σπιτικό τραπέζι.Τα μικρότερα παιδιά πέρναγαν την ώρα του διαλείμματος με διάφορα: Μια παρέα μ΄΄ιλαγε για τη γάτα που κυνηγάει ποντίκια. Ο Σπύρος προσπάθησε να την παραστήσει: «Νιαρ-νιαρ, γρρρ». Ο Νίκος όταν ήρθε η σειρά του ξεπέρασε όλους τους άλλους σε πρωτοτυπία. ΄Εσκυψε με τη μύτη του κοντά στο έδαφος κι άρχισε να περπατάει ατσούμπαλα φωνάζοντας: «Νιοφ-νιοφ, θέλου πουντίκια». Δυστυχώς όλα τα ωραία πράγματα έχουν ένα τέλος. Ξαφνικά ακούστηκε ο διαπεραστικός ήχος της σφυρίχτρας του δασκάλου. Τα πάντα σταμάτησαν αμέσως και σε τρια λεπτά τα παιδιά ήταν σε παράταξη μπροστά στην είσοδο και άρχισαν να ξαναμπαίνουν στο κάτεργο.

Τώρα είχε μάθημα Γεωγραφίας της Ευρώπης η Πέμπτη και η ΄Εκτη. Ο Βάκος παρακολουθούσε την εξέταση. Ο δάσκαλος εκείνη την ημέρα έκανε γενικό μάθημα με ανακατωμένες ερωτήσεις: « Για πες μας Αλεξάντρα ποια είναι η πρωτεύουσα της Αλβανίας;». Η Αλεξάντρα τον κοίταζε αμίλητη. Ο δάσκαλος επέμενε: «΄Ελα μωρέ, Αλεξάντρα μη με τυραννάς». Η Αλεξάντρα δεν μπόρεσε να μπει στο νόημα. Ο Βάκος ήταν πολύ μικρός αλλά αναρωτιόταν γιατί να συμβαίνει αυτό αφού ο χάρτης ήταν δίπλα στον πίνακα κι εκεί έγραφε με μεγάλα γράμματα «Τίραννα». Πολύ αργότερα κατάλαβε τι συνέβαινε. Πολλά παιδιά δεν ήξεραν που πέφτει η Αλβανία στο χάρτη. Η πληροφορία ήταν μπροστά  στα μάτια τους αλλά η άγνοιά τους δεν τους άφηνε να την χρησιμοποιήσουν. Δυστυχώς συνέχιζε να συμβαίνει και στην ενήλικη ζωή πολλών από τα παιδιά.

Τέλος έφτασε η ευλογημένη δωδεκάτη ώρα για το τέλος του πρωινού μαθήματος. Ο δάσκαλος έδωσε το σύνθημα και όλα τα παιδιά ροβόλησαν κατά το χωριό άλλα φωνάζοντας, άλλα τρέχοντας, άλλα πιο ήρεμα. Είχαν τρεις ώρες για το απογευματινό...

Πέμπτη 7 Σεπτεμβρίου 2017

Το πανηγύρι του Κονιάκου


Η ΑΔΕΛΦΟΤHTΑ ΚΟΝΙΑΚΙΩΤΩΝ ΔΩΡΙΔΟΣ «Ο ΑΓΙΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ» ύστερα από συνεδρίαση των μελών του Δ.Σ. στις 24/8/2017 και μετά από σχετική επιστολή στον εκπρόσωπο της Τ.Κ. Κονιάκου και τον Δήμο Δωρίδος  αποφάσισε:
Επειδή το πανηγύρι του χωριού μας, το οποίο εορτάζουμε κάθε χρόνο στις 22 και 23 Αυγούστου (ημέρα της αποδόσεως της Κοιμήσεως της Θεοτόκου) σβήνει σιγά σιγά,  η Αδελφότητα αναλαμβάνει από εδώ και στο εξής την συνέχιση αυτού του θεσμού.
Είναι το παλαιότερο πολιτιστικό γεγονός για τους Κονιακίτες και μάλιστα για πολλά έτη ένα από τα καλύτερα Πανηγύρια της Δωρίδας.
Η Αδελφότητα, που έχει ως σκοπό και αποστολή εκτός των άλλων και την πολιτιστική πρόοδο του χωριού ΚΟΝΙΑΚΟΣ ΔΩΡΙΔΟΣ, με την δημιουργία αναλόγων έργων και την συλλογή του κάθε είδους λαογραφικού υλικού, αναπτυξιακών, αθλητικών και εξωραϊστικών έργων, παίρνει την πρωτοβουλία λοιπόν ούτως ώστε ο τρόπος διεξαγωγής του Πανηγυριού του χωριού μας να είναι αυτούσιος με εκείνον των προηγουμένων γενεών, όπως φυσικά πράττει σε κάθε εκδήλωση ή δραστηριότητα αναλαμβάνει σεβόμενη την παράδοση και τα ήθη και έθιμα του τόπου μας.
 
με τιμή, το Δ.Σ.
 

Κυριακή 3 Σεπτεμβρίου 2017

Ο Ζωριάνος μέσα από το facebook

Μέσα από μία ενδιαφέρουσα σελίδα στο facebook με τίτλο Ζωριάνο Φωκίδας μαθαίνουμε πολλά πράγματα για το γραφικό χωριό, όπως για παράδειγμα ότι ιδρύθηκε στους βυζαντινούς χρόνους και ότι η σημερινή θέση ττοποθετείται γύρω στο 1580 μ.Χ. . Από τον τοίχο της σελίδας, συγκεντρώσαμε και μερικές όμορφες φωτογραφίες  που σας παρουσιάζουμε:

Το εξώφυλλο της σελίδας

Σάββατο 2 Σεπτεμβρίου 2017