Τουρισμός ή βιομηχανία η προτεραιότητα της Φωκίδας;

η Αφροδίτη Παπαθανάση γράφει για τη Φωκίδα και την Πολιτική στο «Ζω Φωκίδα!»

«Στη δική μου λογική δεν υπάρχει μια μοναδική προτεραιότητα. Θέλω το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα, με σταθερά, ασφαλή βήματα για κάθε τομέα και κλάδο δραστηριότητας.»



Εύκολα μπορείς να ονειρευθείς μια Φωκίδα πολιτισμικό και περιβαλλοντικό πάρκο. Εδώ βουνό και θάλασσα και αρχαιολογικοί χώροι και μνημεία δημιουργούν ένα ιδανικό περιβάλλον, μέσα στο οποίο -με δεδομένες περιβαλλοντικές υποδομές και προσβασιμότητα- αναπτύσσονται μικρές και μεσαίου μεγέθους τουριστικές μονάδες.

Αν εκτιμήσουμε ότι αυτή η κατεύθυνση λύνει σήμερα και αύριο κάθε πρόβλημα και είναι ικανή να εξασφαλίσει βιώσιμη ανάπτυξη με βιώσιμες θέσεις εργασίας, τότε δεν έχουμε παρά να αντλήσουμε τους αναγκαίους πόρους, να στήσουμε τις υποδομές και να υλοποιήσουμε τον σχεδιασμό μας αργά και σταθερά.

Αν όμως θεωρούμε ότι ο τόπος μας δεν αντέχει μοναδική κατεύθυνση –κάτι που και εγώ πιστεύω– τότε οφείλουμε να δούμε τον πίνακα των περισσοτέρων παρεμβάσεων.

Η χώρα αναζητά το παραγωγικό της πρότυπο, χωρίς περιβαλλοντικές και επιπλέον εργασιακές εκπτώσεις, για να κάνει ένα ασφαλές βήμα στην ανταγωνισμό του κόσμου. Το ίδιο, ως μικρό περιβάλλον, θα αναζητήσουν περιφέρειες και περιφερειακές ενότητες.

Τα ερωτήματα που δεν θα ήταν λάθος να συζητήσουμε, γιατί εμπεριέχουν την ανάγκη δομικών αλλαγών στη σχέση Κράτους – Αυτοδιοίκησης, υπέρ της Αυτοδιοίκησης, στο πλαίσιο ενός ρεαλιστικού σχεδιασμού θα ήταν τα ακόλουθα:

• Μπορείς τελικά σήμερα να «διατάξεις» την ανάπτυξη ή συγκεκριμένο είδος ανάπτυξη;
• Ποιος αποφασίζει; Η κάθε κυβέρνηση, η αυτοδιοίκηση ή η αγορά;
• Με ποια διαδικασία διαβούλευσης; Αρκεί το ΕΣΠΑ για να ορίσει ανάπτυξη σε μια περιοχή;
• Ποιος υλοποιεί και ποιος διασφαλίζει την συνέχεια των επιλογών;
• Πώς το νομοθετικό πλαίσιο –καθαρά πολιτικές επιλογές– μπορεί να είναι αρωγός ή τροχοπέδη ανάπτυξης;
• Με ποιους πόρους; Καθώς είναι προφανές ότι το ζητούμενο στη χώρα είναι η εισροή ιδιωτικών κεφαλαίων, καθώς οι εθνικοί πόροι δεν αρκούν.

Σε ποιο περιβάλλον θα γίνουν όλα αυτά; Η χώρα σήμερα έχει επενδυτικές ευκαιρίες, πέρα από την συζήτηση περί ιδιωτικοποιήσεων. Παρόλα αυτά, η αστάθεια, η υποχώρηση της χώρας σε θέματα διαφάνειας, οι καθυστερήσεις στην απονομή δικαιοσύνης και στην έκδοση κανονιστικών πράξεων και λιγότερο η υπερφορολόγηση είναι τα θέματα που εμποδίζουν το να έρθουν επενδυτές.

Θα μου πείτε για τη Φωκίδα μιλάμε εδώ, «απάντησε ευθέως και άφησε εκτός το γενικό πλαίσιο».

Δυστυχώς, βασική παρατήρηση είναι ότι το γενικό πλαίσιο επηρεάζει καθοριστικά το τι θα γίνει και πώς θα κινηθεί κάθε μικρότερο πεδίο ή περιβάλλον.

Επί του θέματος λοιπόν…

Η Φωκίδα, όπως και κάθε τόπος, θα πρέπει μέσα από συνεχή διαδικασία διαβούλευσης Αυτοδιοίκησης και Παραγωγικών Φορέων να θέτει τις κατευθύνσεις,  το πλαίσιο ενός στρατηγικού σχεδιασμού, σύγχρονου στις απαιτήσεις των καιρών. Ότι ξέραμε χθες – σήμερα, στην εποχή της γνώσης, της πληροφορικής και της τεχνολογίας  μπορεί να έχει ξεπεραστεί, να μην ισχύει. Σήμερα, όλη η πληροφορία μπορεί και υπάρχει σε μια εφαρμογή ενός κινητού, όποιος θέλει να βγει μπροστά στην κούρσα της ανάπτυξης γνωρίζει πως η διάχυση της γνώσης και οι νέες τεχνολογίας είναι το κλειδί.

Το ζητούμενο: βιώσιμη ανάπτυξη, διατήρηση πολιτιστικής κληρονομίας και  πόρων για τις επόμενες γενεές, βιώσιμες θέσεις εργασίας.

Στη δική μου λογική δεν υπάρχει μια μοναδική προτεραιότητα.

Θέλω το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα, με σταθερά, ασφαλή βήματα για κάθε τομέα και κλάδο δραστηριότητας.

 Χρειάζομαι:

    Τις συνέργειες των Αιρετών με τους ανθρώπους της αγοράς του Νομού, χρειάζομαι τη γνώση των επιστημόνων του Νομού.
    Χωροταξικό και ένα διαδραστικό χάρτη για το νομό, με όρια και συντεταγμένες, που θα έδινε σε κάθε επενδυτή την άμεση πληροφορία για το πού μπορεί να κατευθυνθεί και για ποιο είδος επένδυσης.
    Πλαίσια, κανόνες, απαγορεύσεις, νομοθετικό πλαίσιο που πρέπει να εφαρμοστούν.
    Για ειδικά τοπικά ζητήματα ανάπτυξης οφείλω να ζητήσω νομοθέτηση και κανονιστικές πράξεις, αν για παράδειγμα θέλω περισσότερους παραδοσιακούς οικισμούς ή τα Βαρδούσια εθνικό πάρκο ή την απαγόρευση κάθε επιφανειακής εξόρυξης στην Δημοτική Ενότητα Καλλιέων, οφείλω να το θέσω.
    Σύγχρονες τεχνολογίες που μου επιτρέπουν άμεσα –σε πραγματικό χρόνο- να εντοπίζω περιβαλλοντική παράβαση.

Τα διλήμματα και οι μεγάλες προκλήσεις:

Η προστασία του περιβάλλοντος. Τίθεται πολύ υψηλά στην επιχειρηματολογία για το ποια ανάπτυξη θέλω, ειδικά στη Φωκίδα με το θέμα της Μεταλλείας. Έχουν κοινή αλήθεια, με ευθύνη Πολιτείας για την ανοχή της, ότι έχουν γίνει λάθη και υπάρχουν περιβαλλοντικές πληγές από την εκμετάλλευση του βωξίτη στην περιοχή. Χωρίς καμιά διάθεση ισοσκελισμού ευθυνών και τομέων, να πούμε εδώ ότι η προστασία του περιβάλλοντος αφορά και άλλα θέματα, με αυτό των λυμάτων ως το πιο σημαντικό.

Ο πρωτογενής τομέας. Ίσως εδώ να είναι ένα από τα μεγάλα στοιχήματα. Η Ελλάδα δεν μπορεί να παραγάγει τόσα φθηνά προϊόντα που να κατακλύσει τις διεθνείς αγορές, μπορεί όπως να έχει καλά ποιοτικά προϊόντα που να σηματοδοτήσουν συγκεκριμένες περιοχές. Και αυτός ο κύκλος θα φέρει μικρές ή μεγαλύτερες μεταποιητικές – τυποποιητικές μονάδες, θα φέρει την ανάγκη γνώσης, έρευνας, ορθής προώθησης προϊόντων. Και αυτό αποτελεί υψηλή υπεραξία για κάθε τόπο. Συμβαίνει και στην περιοχή μας, με παραγωγούς και προϊόντα που είναι στην κορυφή.

Από την άλλη πλευρά κάθε προσπάθεια βιώσιμης τουριστικής ανάπτυξης θα χρειαστεί έναν τοπικό αγροδιατροφικό τομέα να την στηρίξει.

Μικρές και μεσαίες μεταποιητικές μονάδες. Υπάρχουν και πρέπει να αντέξουν –σε ένα δύσκολο οικονομικό περιβάλλον. Να αναπτυχθούν, να αποκτήσουν πρόσβαση σε νέες τεχνολογίες, εξωστρέφεια όπου αυτό είναι δυνατόν. Δεν μπορούμε να επηρεάσουμε φορολογικούς δείκτες, μπορούμε όμως να λύσουμε εκκρεμότητες και δικές μας υστερήσεις σε παροχή υποδομών προς αυτές. Κάθε προσπάθεια, από όποιον την προκαλεί, για θετικά κίνητρα ενίσχυσης, για πρόσβαση σε εξωστρεφείς δράσεις κα συμμετοχές, είναι βοήθεια καλοδεχούμενη. Απαραίτητη.

Γνώση και πληροφορία. Και παροχή βοήθειας. Αν μετά από τόσα χρόνια κρίσης, στο πέλαγος των κόκκινων δανείων από την μια και τις ταχύτητες των διεθνών αγορών από την άλλη, τα Επιμελητήρια χάσουν το στοίχημα, κάθε τόπος θα χάσει πολλαπλώς.

Εξωστρέφεια παντού. Προβολή του νομού και των ευκαιριών που διαθέτει. Είτε είναι το κτήριο του ΤΕΙ που μπορεί να φέρει (νομοθεσίας για Πανεπιστήμια επιτρέποντος) ξένους φοιτητές για καλοκαιρινά σχολεία, είτε είναι η Τουριστική Προβολή του νομού που οφείλει να γίνεται με όρους επαγγελματισμού και γνώσης, είτε αφορά την ανάδειξη  πολιτιστικής κληρονομίας και εκδηλώσεων.

Μερικές από τις δύσκολες –πολιτικά- αποφάσεις. Περισσότερους παραδοσιακούς οικισμούς, τα Βαρδούσια Εθνικό Πάρκο, την απαγόρευση κάθε επιφανειακής εξόρυξης ειδικά στην Δημοτική Ενότητα Καλλιέων. Ιδιώτες επενδυτές στις μαρίνες. Νομοθεσία,  2ο βήμα για την μεταλλευτική νομοθεσία, μετά το θέμα των ανταποδοτικών, για θέματα επιτάχυνσης χρόνου αποκατάστασης και ελέγχου σε πραγματικό χρόνο παρεμβάσεων. Πολιτικές για τα νερά, θέματα τιμολόγησής του –ήδη τρέχει απόφαση και κανείς δεν έχει πει στο νομό αν συμφωνούμε ή διαφωνούμε με αυτή. Εναλλακτικό σχέδιο αιτημάτων για τα θέματα λίμνης Μόρνου – θέματα με ιδιωτικοποίηση ΕΥΔΑΠ.

Συμπέρασμα

Κάθε δραστηριότητα που μπορεί να κινηθεί με σαφείς κανόνες και εποπτεία πρέπει να μείνει και να αναπτυχθεί στο νομό.

• Η Μεταλλεία δεν πρέπει να σβήσει ή να μετακινηθούν οι μονάδες.
• Το ίδιο ισχύει και για τις ιχθυοκαλλιέργειες και
• Για τις μικρές – μεσαίες (δεν εννοώ ευρωπαϊκά πρότυπα κατάταξης) βιοτεχνικές, μεταποιητικές,  ή αγροτικές μεταποιητικές μονάδες.
• Ο πρωτογενής τομέας έχει πολλές δυσκολίες αλλά και πολλές δυνατότητες.
• Και ο ορθός τουρισμός – η ορθή τουριστική ανάπτυξη απαιτεί πολιτικές θυσίες.
• Χρειαζόμαστε νέα αντίληψη δομών για την στήριξη του επιχειρείν και εισροή ιδιωτικών κεφαλαίων.
• Η γνώση είναι το κλειδί του αύριο.

Πηγή: http://www.zofokida.gr