Ένα αντίο στο Κώστα Καψάλη

Με ιδιαίτερη θλίψη έμαθα μέσω διαδικτύου για τον θάνατο του Κώστα Καψάλη. Η γνωριμία μας με τον Κώστα ήταν κυρίως τηλεφωνική και δεν έτυχε δυστυχώς να μιλήσουμε από κοντά. Συνεργαστήκαμε μάλιστα μία φορά όταν η μπάντα του Λιδωρικίου επισκέφτηκε το Κροκύλειο για να παίξει στα Μακρυγιάννεια 2015, η υγεία του όμως τότε δεν του επέτρεψε να παρεβρεθεί και ο ίδιος στην εκδήλωση.

Χωρίς το lidoriki.com που λειτούργησε για 11 σχεδόν, και την Τράπεζα Λιδορικιώτικης Φωτογραφίας, η δικτυακή μας γειτονιά έγινε φτωχότερη. Θα μας λείψουν. Το Ορεινή Δωρίδα, αναδημοσίευσε και πρόβαλε πολλές φορές το εξαιρετικό λαογραφικό υλικό που φρόντιζε να ανεβάζει ο Κώστας. Διαβάσαμε στην πρώτη του ανάρτηση με τίτλο αυτογνωσία: "Οι Λιδόρικιώτες,είτε το θέλουμε είτε όχι,ανήκουμε σε τρείς κατηγορίες, στους αδιάφορους, σε αυτούς που ζουν για το Λιδορίκι και τέλος σ'αυτούς που ζουν απ'το Λιδορίκι.". Πιστεύουμε πως ο Κώστας ζούσε για το Λιδωρίκι και ελπίζουμε να βρεθούν και άλλοι άξιοι συνεχιστές του έργου του.
 Θερμά συλλυπητήρια στην οικογένειά του.

Γραββάνης Βαγγέλης, 

Πρόεδρος του Συλλόγου Κροκυλιωτών

Στη μνήμη του αναδημοσιεύουμε, το παρακάτω κείμενο του Κώστα Μπερτσιά, με ημερομηνία 31 Οκτωβρίου 2017, που βρήκαμε στον αξιόλογο ιστοχώρο του Κόκκινου https://loutsovos.blogspot.gr/.  

Ο Κώστας Καψάλης, ένας γνήσιος Δωριέας ένας πραγματικός Λιδορικιώτης εγκατέλειψε οριστικά το μάταιο τούτο κόσμο ....

Ο Κώστας, για παρά πολλά χρόνια, μας κρατούσε καθημερινά συντροφιά με τον εξαίρετο ιστότοπο του  το γνωστό σε όλους τους Δωριείς (και όχι μόνο) τo lidoriki.com.
Άξιος συνεχιστής του αδελφού του Γιώργου στην έρευνα για την Δωρίδα και την Φωκίδα ευρύτερα. Ανέδειξε διαδικτυακά  τα ιστορικά έργα του Γιώργου και έδωσε  την ευκαιρία σε χιλιάδες κόσμο να γνωρίσουν και να αγαπήσουν την Φωκίδα.
Ο Κώστας ήταν ένας γνήσιος ιστοριοδίφης που με την εξονυχιστική του ματιά και την πλούσια περιγραφική του πένα έφερε στην επιφάνεια ιστορίες και γεγονότα μιας καθημερινής ζωής της περιοχής του Λιδορικίου που είχαν προ πολλού  χαθεί ..
Το φωτογραφικό υλικό που φιλοξενήθηκε στο blog του και ιδιαίτερα στην τράπεζα της λιδορικιώτικης φωτογραφίας  αποτελεί μια ανεκτίμητη προσφορά στον τόπο μας με «πάγωμα»  του χρόνου και της περασμένης λιδωρικιώτικης ζωής .
Τρυφερός άνθρωπος ο Κώστας ήταν φυσικό να εκφράζεται τέλεια μέσα από την ποιήση  μάλιστα κάποια ποιήματα του έχουν συμπεριληφθεί για μελέτη και ανάλυση στην εκπαιδευτική ύλη της μέσης εκπαίδευσης .
Η αγάπη για το χωριό του τον οδηγούσε σε όλη του την ζωή, πάλεψε σχεδόν μόνος του για την καθιέρωση της 29 Αυγούστου ως ημέρα εκδήλωσης τιμής και μνήμης του ολοκαυτώματος του Λιδορικίου από τους Γερμανούς κατακτητές.
Κατάφερε με  πολύ κόπο να δημιουργήσει με παιδιά του Λιδορικίου την φιλαρμονική  και ήταν πολύ περήφανος γι' αυτό.
Με τον πολιτιστικό όμιλο Λιδορικίου από το 2008 αγωνίστηκε και τα κατάφερε να δώσει ώθηση στα πολιτιστικά δρώμενα του τόπου μας.

θερμά συλλυπητήρια στην εξαίρετη οικογένεια του

καλό ταξίδι φίλε Κώστα
ελπίζω από κει ψηλά να μπορέσεις να κατευθύνεις έτσι τα πράγματα που να υλοποιηθεί ένα όραμα σου, να φτιαχτεί  η γέφυρα στο Στενό  και να συνεχιστούν οι αρχαιολογικές ανασκαφές στο Βελούχι με τον λογαριασμό των αντισταθμιστικών οφελών!!!!

΄"μικρά ταξίδια¨" ένα από τα αγαπημένα ποιήματα του Κώστα αν και τώρα οδοιπορεί το μεγάλο ταξίδι .....

Κ  ΜΠΕΡΤΣΙΑΣ

ΜΙΚΡΑ ΤΑΞΙΔΙΑ

Κάθε καινούρια μέρα, π’ ανατέλλει στη ζωή,

σαν ένα άγνωστο, μικρό ταξίδι, λες, πως..μοιάζει,

χωρίς συγκεκριμένο προορισμό και διαδρομή,

που ένα πέπλο ολόλευκο , θαρρείς , πως το σκεπάζει.

* *

Του μυστηρίου αυτού, η πρωτόγνωρη ομορφιά,

του άγνωστου η γοητεία, που το νου σου σαγηνεύει,

καθημερνά , καινούργιους χτύπους δίνει στην καρδιά,

και της ψυχής , κάθε καινούριο πόθο..γαληνεύει..

* *

Άμποτε , να ‘ν’ των ταξιδιών σου, πάντα αίσιοι οι καιροί,

Κύκλωπες , μα και Λαιστρυγόνες να μην ανταμώσεις,

ποτέ , στης μάγισσας της Κίρκης , να μη φτάσεις το νησί,

την ομορφιά την άγνωρη , του ταξιδιού ολόκληρη να νοιώσεις.

* *

Τις Μοίρες τις καλές, να ‘χεις μαζί σου , και η τύχη καλή,

του γυρισμού, το μακρινό το δρόμο , πάντα να σου δείχνει,

κι’ αν σε κακοκαιριές , κάποτε , πέσει το μικρό σου το σκαρί,

μη ξεχαστείς, μη πλανευτείς , άφηνε πάντα τα δικά σου ίχνη..

* *

Μη γελαστείς, πως στη ζωή θα βρεις ταξίδια … μαγικά,

τόπους πρωτόγνωρους , κι’ αλλιώτικους ανθρώπους,

σαν θα γυρίζεις πίσω, όλα θα σου φαίνονται απλά..καθημερνά,

θα νοιώθεις, πως δεν έφυγες ποτέ απ’ τους δικούς σου τόπους ..

 * *

Μ’ αν κάποτε , του νόστου σου η τύχη .. σβήσει και χαθείς,

σε κάποιου ταξιδιού σου, τις ατέλειωτες , γλυκές περιπλανήσεις,

μη μετανιώσεις, μη..δακρύσεις , και μη…παραπονεθεις,

στάθηκες τυχερός, με όσα στη ζωή σου μπόρεσες να.. ζήσεις …

Κώστας Καψάλης

Πηγή: