Σάββατο 5 Μαΐου 2018

Ο όμορφος Δάφνος



Ο Δάφνος  είναι χτισμένος σε υψόμετρο 1.000 μέτρων στις πλαγιές των Βαρδουσίων. Πλούσιος σε νερά, γειτονεύει με τον ποταμό Κόκκινο, κύριο παραπόταμο κάποτε του π. Μόρνου που εκβάλει σήμερα στην τεχνητή λίμνη του.
Έξω από τον Δάφνος είναι τα «Βοστινισιώτικα λιβάδια», το μεγαλύτερο οροπέδιο των Βαρδουσίων μήκους 10χλμ. που αποτελεί και ένα υπέροχο βοσκοτόπι. Η εκκλησία του χωριού Αγ. Νικόλαος είναι τρίκλιτη βασιλική με τρούλο (μοναδική μαζί με την Βαρνάκοβα) και χτίστηκε το 1760.
Πολύ αξιόλογο κτίριο είναι και το Δημοτικό Σχολείο (κληροδότημα Συγγρού). Σύμφωνα με την απογραφή του 2001 έχει 80 κατοίκους. Το χωριό που μέχρι το 1927 ονομαζόταν Βοστινίτσα, ιδρύθηκε επί Τουρκοκρατίας. Το όνομα Δάφνος που πήρε μετά, ήταν το όνομα του ποταμού Μόρνου στην αρχαιότητα.
Στη θέση «Μάρμαρα» σώζονται μάρμαρα, με εγκοπές και οπές, που φαίνεται ότι ανήκαν σε πύργο ενώ ίχνη αρχαίου οικισμού και τάφων επισημάνθηκαν κοντά στην Αγ. Παρασκευή.


Η βουή από τους καταρράχτες του Κόκκινου, που πέφτουν με πάταγο το χειμώνα, αντηχεί στη γύρω περιοχή. Το χωριό περιβάλλεται από ελατοδάσος και τα σπίτια είναι χωμένα μέσα σε καρυδιές, κερασιές και πλατάνια. Ανάμεσά τους βρύσες με κρύα νερά.
Ανατολικά πάνω στις πλαγιές και τα οροπέδια των Βαρδουσίων, απλώνονται τα περίφημα και μοναδικά «Βοστινισιώτικα λιβάδια» με μήκος δέκα χλμ. και άνοιγμα μέχρι εννιακόσια μέτρα, με αρκετές νεροπηγές. Σ’ αυτά παλαιότερα βοσκούσαν 15 – 20 χιλιάδες, κυρίως πρόβατα, τα οποία το χειμώνα τα κατέβαζαν στην Αττική για να παραχειμάσουν και επανέρχονταν την άνοιξη. Οδοιπορούσαν επί πολλές ημέρες («διαβαταρέοι»), μέχρις ότου ανέλαβαν τα φορτηγά. Τώρα τρέφονται 600 βοοειδή και 3000 γιδοπρόβατα.

Η απόμερη θέση του χωριού, φανερώνει ότι ιδρύθηκε επί τουρκοκρατίας. Από το 1836 έως το 1869 ανήκε στο Δήμο Κροκυλείου ως Βουστενίτσα. Από το 1869 ως το 1912 προσαρτήθηκε στο Δήμο Υαίας (με πρωτεύουσα τη Γρανίτσα) ως Βοστινίτσα, που πιστεύεται ότι είναι λέξη σλαβικής προελεύσεως και σημαίνει «τόπος μελισσιών» (vostan = κηρένιος, κίτρινος στα σλαβικά). Η Κοινότητα Βοστινίτσας μετονομάστηκε το 1927 σε Κοινότητα Δάφνου, για να διατηρηθεί το αρχαίο όνομα του Μόρνου που ήταν “Δάφνος”.
Στην πλατεία με τα μεγάλα πλατάνια και το κατάστημα του χωριού, βρίσκεται ο ναός του Αγίου Νικολάου, από το 1760. Πρόκειται για τρίκλιτη Βασιλική με τρούλο, που κρίθηκε διατηρητέο Μεταβυζαντινό Μνημείο από το Υπ. Πολιτισμού. Ο τύπος του ναού αυτού απαντάται μόνο στο μοναστήρι της Βαρνάκοβας. Υπό την επίβλεψη της Υπηρεσίας Βυζαντινών Μνημείων, το 1993 ανακατασκευάστηκε ο ναός, με δαπάνη του Κυριάκου Φιλίππου της ΦΑΓΕ και της συζύγου του Δήμητρας Αναγνώστου.

Η οικογένεια Φιλίππου της ΦΑΓΕ κατάγεται από το Δάφνο, επίσης, από εδώ κατάγονται και οι Αδελφοί Αλαφογιάννη της «Άλφα Μπετόν» που έχουν συνεισφέρει σε κοινωφελή έργα της γενέτειράς τους.
Γραφικά και ανακαινισμένα είναι τα εξωκλήσια του χωριού: Αγ. Παρασκευή, Παναγία (στο κοιμητήριο), Άγ. Ιωάννης Χρυσόστομος, Άγ. Ιωάννης Πρόδρομος, Άγ. Γεώργιος, Άγ. Παντελεήμων, Άγ. Αθανάσιος, Άγ. Βλάσιος. Ο Τίμιος Σταυρός και η Αγ. Σοφία χτίστηκαν με ιδιωτική πρωτοβουλία. Μικρό πανηγύρι γίνεται στην Αγία Τριάδα. Ο Αγ. Δημήτριος χτίστηκε στα ερείπια Βυζαντινού μοναστηριού. Ανατολικά, ψηλά πάνω στη ράχη του Αϊ – Λιά, αγναντεύει το ομώνυμο εξωκλήσι, στη μνήμη του οποίου 20 Ιουλίου γίνεται μεγάλο πανηγύρι.
Το διώροφο διδακτήριο του Σχολείου, κληροδοτήματος Συγγρού, βρίσκεται σε καλή κατάσταση ενώ πάνω από αυτό σώζεται η τοιχοποιία του παλαιού σπιτιού του Βουλευτή της Δωρίδας Κότταρη.


 


Πέμπτη 3 Μαΐου 2018

Επιστολή - αφιέρωμα του Ι. Βήλου για το Σύλλογο Αρτοτινών και τον ήρωα Κ. Δρόσο

ΕΙΔΙΚΟ ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΡΤΟΤΙΝΑ 
ΚΑΙ ΤΑ 70 ΧΡΟΝΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΣ ΤΟΥ Δ.Σ. ΤΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ 
ΚΑΘΩΣ ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΗ ΜΕΓΑΛΗ ΤΙΜΗ 
ΣΤΟΝ ΗΡΩΪΚΟ ΛΟΧΙΑ ΜΑΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟ Β. ΔΡΟΣΟ
ΠΟΥ ΕΛΑΒΕ ΧΩΡΑ ΣΤΑ ΔΙΑΚΕΙΑ 2017



ΠΡΟΣ: Το Διοικητικό Συμβούλιο του Συλλόγου Αρτοτινών «Ο ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΔΙΑΚΟΣ»

Θεσσαλονίκη 1-2-2018

Αγαπητέ Πρόεδρε και εκτιμητά μέλη του Δ.Σ. του Συλλόγου Αρτοτινών, με την παρούσα επιστολή μου σας στέλνω τους θερμούς χαιρετισμούς μου και σας εύχομαι υγεία και κάθε επιτυχία στο πολύπτυχο και αξιόλογο έργο που επιτελείτε. Με αφορμή δε και τα όσα σημαντικά συνέβησαν στις 27 Αυγούστου 2017 στο χωριό μας, στην Αγαπημένη μας Αρτοτίνα, αποφάσισα να σας γνωστοποιήσω αυτά που και εγώ έζησα εκεί -μετά της συζύγου μου-, να προσθέσω κάποια δεδομένα, να καταγράψω τις εντυπώσεις μου, να ενισχύσω την πληροφόρησή σας, αλλά και να αραδιάσω μερικές ώριμες σκέψεις μου και ίσως ωφέλιμες προτάσεις μου, με συνοπτική πληρότητα.

Ο ζωντανός ήρωας της Αρτοτίνας Κων/νος Δρόσος του Βασιλείου, ομιλών στην κεντρική πλατεία του χωριού του και ευχαριστώντας αφενός τον πολύ κόσμο που τον τίμησε δεόντως και αφετέρου το Δ.Σ. του Συλλόγου Αρτοτινών «Ο ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΔΙΑΚΟΣ», για τη διπλή βράβευση που του επεφύλαξε, στις 27/8/2017.

Τρίτη 1 Μαΐου 2018

Απόφαση για μείωση του πλυθησμού των αγριογούρουνων

Ένα σημαντικό βήμα για την επίλυση του μεγάλου προβλήματος του υπερπληθυσμού του αγριόχοιρου

 

Η Κυνηγετική Συνομοσπονδία Ελλάδος, με ανακοίνωση που εξέδωσε, χαιρετίζει την υπογραφή της απόφασης 165390/590 (ΦΕΚ 1128/Β/28-3-2018), του Υπουργού Περιβάλλοντος & Ενέργειας, κ. Φάμελλου, για την εκτατική και ημισταυλισμένη χοιροτροφία.

Όπως αναφέρει στη ανακοίνωσή της, ο αρμόδιος υπουργός, με την υπογραφή της απόφασης, λαμβάνοντας υπόψη, τόσο τις προτάσεις της Κυνηγετικής Συνομοσπονδίας Ελλάδος, όσο και τις προτάσεις των Δασικών Υπηρεσιών, προχώρησε σε ένα σημαντικό βήμα για την επίλυση του μεγάλου προβλήματος του υπερπληθυσμού του αγριόχοιρου, απαγορεύοντας την ελεύθερη βόσκηση, αποδεικνύοντας για μια ακόμη φορά, την αποφασιστικότητά του για τη ριζική επίλυση θεμάτων.


Η απόφαση αυτή, δίνει τρείς μήνες περιθώριο, σε όσους ασκούν εκτατική και ημισταυλισμένη χοιροτροφία, να την περιορίσουν εντός των σταυλικών κ.λπ. περιφραγμένων εγκαταστάσεών τους, μέχρι το τέλος Ιουνίου 2018. Η ΚΣΕ τονίζει ότι η πρακτική αυτή, όπως εφαρμόστηκε (ΦΕΚ Β΄ 2120/2013) τα προηγούμενα 10-15 χρόνια, μόνο προβλήματα δημιούργησε στην ελληνική ύπαιθρο, με την επακόλουθη αύξηση του πληθυσμού του αγριόχοιρου, από την αναπαραγωγή και διασταύρωση των ήμερων και άγριων χοίρων.

Κυριακή 29 Απριλίου 2018

Ορεινές και παραθαλάσσιες ομορφιές στη δυτική Φωκίδα

Το χωριό Πενταγιού

Χωριά με πλούσια επαναστατική ιστορία, πανέμορφα φυσικά τοπία γύρω από την λίμνη του Μόρνου και από μεγάλους ορεινούς όγκους και μια διαμαντένια ακτογραμμή στον Κορινθιακό, συνδυάζονται αρμονικά στην περιοχή της δυτικής Φωκίδας.

Ο νομός Φωκίδας βρίσκεται στη Στερεά Ελλάδα και περιλαμβάνει 2 δήμους: τον Δήμο Δελφών στα ανατολικά και τον δήμο Δωρίδας στα δυτικά. Χαρακτηρίζεται από εναλλασσόμενο γεωμορφολογικό τοπίο, καθώς περιλαμβάνει τέσσερα από τα υψηλότερα βουνά της χώρας (την Γκιώνα, τον Παρνασσό, τα Βαρδούσια και την Οίτη), τη λίμνη του Μόρνου, από την οποία υδροδοτείται η Αθήνα, τον Ελαιώνα της Άμφισσας, ίσως την μεγαλύτερη έκταση με ελιές που υπάρχει σήμερα και μια ενδιαφέρουσα ακτογραμμή.

Η δυτική Φωκίδα, ο Δήμος Δωρίδος, αποτελείται αποκλειστικά από χωριά, με κεφαλοχώρι το Λιδωρίκι, αλπικά τοπία στα Βαρδούσια, την εντυπωσιακή λίμνη, δαντελωτές ακρογιαλιές στο Ευπάλιο και νησιωτικό χρώμα στον Τολοφώνα.

Τα ορεινά χωριά και το Λιδωρίκι


Το Λιδωρίκι, η πρωτεύουσα της πιο τραχιάς περιοχής της Ρούμελης (σήμερα του Καλλικρατικού Δήμου Δωρίδος), βρίσκεται στους πρόποδες της δυτικής πλευράς της οροσειράς της Γκιώνας, αγναντεύοντας τη λίμνη του Μόρνου, τα Βαρδούσια και τις κορυφές της Γκιώνας.

Στα χρόνια της Τουρκοκρατίας, αποτέλεσε καταφύγιο για πολλούς καπεταναίους και κλεφτοαρματολούς της Ρούμελης, ενώ κατά τη γερμανοϊταλική κατοχή, το μαρτυρικό χωριό κάηκε εντελώς στις 29 Αυγούστου του 1944 από Ναζιστικά στρατεύματα κατοχής.

Το επιβλητικό καμπαναριό του ναού της Ζωοδόχου Πηγής, αποτελεί σήμα κατατεθέν της κωμόπολης, η οποία ήταν μέχρι πρόσφατα το σημαντικότερο εμπορικό και οικονομικό κέντρο της ορεινής Φωκίδας, λόγω της φυσικής θέσης του.

Το Λιδωρίκι

To Λιδωρίκι


Μπορείτε να γνωρίσετε το παλιό χωριό (Βαρούσι) με την ξεχωριστή αρχιτεκτονική και τη δική του ιστορία και να επισκεφθείτε το Αρχαιολογικό Μουσείο όπου φυλάσσονται αρκετά ευρήματα των ανασκαφών της Αρχαίας Καλλίπολης.

Πάνω στον ορεινό δρόμο Λιδωρικίου – Άμφισσας, θα βρείτε το χωριό Καρούτες, σε υψόμετρο 1.040 μ., ανάμεσα σε δάσος από έλατα και κέδρους. Αποτελεί μαρτυρικό οικισμό, που κάηκε και καταστράφηκε τέσσερις φορές από τους κατακτητές και είχε και ανθρώπινα θύματα. Εκεί βρίσκεται και ο ναός του Αγίου Νικολάου ενώ το αντάμωμα του χωριού γίνεται την ημέρα του Αγίου Πνεύματος.

Άλλα χωριά που θα συναντήσετε στην περιοχή, είναι η Συκιά, κάτω από μια πανύψηλη κατακόρυφη βραχοσειρά της Γκιώνας, ο Δάφνος, χτισμένος αμφιθεατρικά στις δυτικές πλαγιές των Βαρδουσίων σε υψόμετρο 1.050 μ., το χωριό ( http://www.pentagiou.gr ) Πενταγιού (από εκεί προέρχεται και η πολυτραγουδισμένη, Μαρία Πενταγιώτισσα, η όμορφη «δασκαλοπούλα», που στην ποδιά της «σφάζονταν παλικάρια»), με τα γραφικά ξωκλήσια και την επιβλητική εκκλησία Παμμεγίστοι Ταξιάρχες, το όμορφο Κροκύλειο ( http://www.krokilio.gr ), το Μαλανδρίνο, η Αρτοτίνα και πολλά ακόμη μικρά χωριά.

Η λίμνη του Μόρνου


Η τεχνητή λίμνη του Μόρνου, δημιουργήθηκε το 1979 με κατασκευή φράγματος στον ποταμό Μόρνο, με σκοπό να δημιουργηθεί ένας ακόμα ταμιευτήρας για να καλυφθούν οι συνεχώς αυξανόμενες ανάγκες για την ύδρευση της Αθήνας.


Είναι η ένατη μεγαλύτερη τεχνητή λίμνη της Ελλάδας και καλύπτει με τα νερά της ένα λεκανοπέδιο δυτικά του Λιδωρικίου, που σχηματιζόταν ανάμεσα στη Γκιώνα και τα Βαρδούσια, συγκεντρώνοντας νερό, όχι μόνο από τον Μόρνο αλλά και από παραποτάμους του, που εκβάλλουν πλέον κατευθείαν στη λίμνη.

Αξίζει να κάνετε τον γύρο της λίμνης, για να θαυμάσετε το μοναδικό φυσικό τοπίο και τα διάσπαρτα χωριά.

Ιδιαίτερα εντυπωσιακό είναι το ότι για τη δημιουργία της λίμνης χρειάστηκε να εκκενωθεί το χωριό Κάλλιο, το οποίο μεταφέρθηκε σε άλλη θέση πάνω από τις όχθες της και όταν η στάθμη της λίμνης κατεβαίνει, σε περιόδους ξηρασίας, αποκαλύπτονται τα σπίτια του παλιού οικισμού!

Τα παραθαλάσσια χωριά και τα Τριζόνια


Κατεβαίνοντας από τα ορεινά της Φωκίδας, φτάνουμε στα παράλια του Κορινθιακού και μέσα σε λίγα μόνο χιλιόμετρα, μπορούμε να θαυμάσουμε ένα εντελώς διαφορετικό τοπίο.
Η Γλυφάδα

Στα δυτικά θα βρείτε τη Χιλιαδού, με την όμορφη αμμουδερή παραλία, τα beach bars και τα καφέ, το Ευπάλιο, με τα πανύψηλα πλατάνια, τις πηγές και τα άφθονα υπόγεια νερά και το γραφικό, παραθαλάσσιο Μοναστηράκι, που θυμίζει έντονα νησί.

Προχωρώντας ανατολικά, θα συναντήσετε τα χωριά Σκάλωμα και Μαραθιάς, με τις όμορφες παραλίες και τις τουριστικές υποδομές, την Σεργούλα και την Γλυφάδα, απέναντι από την οποία βρίσκεται το νησάκι Τριζόνια, το μοναδικό κατοικήσιμο στην περιοχή. Διαθέτει ένα πανέμορφο φυσικό λιμάνι, αγκυροβόλι για πολυτελή σκάφη και ιστιοπλοϊκά και κατά μήκος της ακτής του υπάρχουν πολλές παραδοσιακές ταβέρνες, εστιατόρια και καφέ για να απολαύσετε το μαγευτικό τοπίο που απλώνεται μπροστά σας.

Στα ανατολικά άκρα του Δήμου, θα βρείτε την Τολοφώνα και την Ερατεινή. Η τελευταία μάλιστα, αποτελεί αξιόλογο καλοκαιρινό θέρετρο, με μόνιμους και διερχόμενους παραθεριστές.

Ο ελαιώνας της Τολοφώνας αποτελείται από αρκετές χιλιάδες ελαιόδεντρα, τα περισσότερα από τα οποία έχουν ηλικία μεγαλύτερη των 100 ετών, ενώ στην γύρω περιοχή λειτουργούν ελαιοτριβεία και ένα συσκευαστήριο.

Ρουμελιώτικες γεύσεις


Στα ορεινά χωριά της Ρούμελης, θα βρείτε πολλές ταβέρνες με ψησταριές και αξίζει να δοκιμάσετε τα τοπικά κρέατα και πιάτα όπως το κοντοσούβλι από αρνί και προβατίνα, αρνάκι σούβλας, κοκορέτσι, σπληνάντερο κ.ά., αλλά και τις τοπικές πίτες (τυρόπιτα, τραχανόπιτα, κολοκυθόπιτα κ.ά.).



Στα παραθαλάσσια χωριά θα βρείτε επίσης φρέσκο ψάρι και θαλασσινά.

Περισσότερες πληροφορίες θα βρείτε στις ιστοσελίδες: http://www.fokida.gr και http://www.dorida.gr .

Πόπη Αθανασοπούλου
pathan@clickatlife.gr


Σάββατο 28 Απριλίου 2018

Προχωρά το πλάνο για το Βοτανικό Κήπο Δωρίδας





Στην έγκριση της προγραμματικής σύμβασης μεταξύ του δήμου Δωρίδος και του Ελληνικού Γεωργικού Οργανισμού – ΔΗΜΗΤΡΑ (Ε.Λ.Γ.Ο. – ΔΗΜΗΤΡΑ), για την υλοποίηση του έργου «Δημιουργία Βοτανικού Κήπου Δωρίδας», προχώρησε το δημοτικό συμβούλιο που πραγματοποιήθηκε το απόγευμα της Δευτέρας στο Λιδωρίκι.
Όπως ανέφερε στην εισήγησή του ο δήμαρχος Γιώργος Καπεντζώνης, πρόκειται για ένα θέμα που αποτελεί στην ουσία την υλοποίηση του οράματος της δημιουργίας Βοτανικού Κήπου στην Τοπική Κοινότητα Πενταγιών, Δημοτικής Ενότητας Βαρδουσίων, σε συνολική έκταση 8 στρεμμάτων περίπου.
Ο χώρος θα λειτουργεί ως ένα Κέντρο Προστασίας, Διατήρησης, Έρευνας, Ανάπτυξης, Αξιοποίησης, Προβολής και Διάθεσης κυρίως Αυτοφυών Αρωματικών – Φαρμακευτικών ειδών. Οι βασικοί σκοποί και στόχοι του Βοτανικού Κήπου Δωρίδας θα είναι περιβαλλοντικοί, εκπαιδευτικοί, ερευνητικοί, αναπτυξιακοί, πολιτιστικοί και συνεργασίας. Για να καταστεί δυνατή η υλοποίηση του έργου δημιουργίας βοτανικού κήπου είναι αναγκαία η εκπόνηση μελετών, όπως: (i) η μελέτη αρχιτεκτονικής τοπίου, (ii) η μελέτη ειδικής σήμανσης και (iii) η μελέτη εξοπλισμού χώρων εκπαίδευση – κατάρτισης, εργαστηρίων, ερμπαρίου και δημιουργίας προθηκών μουσείου – εκθετηρίου.
Πρόκειται για ένα σημαντικό έργο με απαιτήσεις σε υποδομές αειφόρου χαρακτήρα που χρήζει επιστημονικής υποστήριξης από εξειδικευμένο φορέα με εμπειρία στην μελέτη, υλοποίηση και λειτουργία Βοτανικών Κήπων. Το Εργαστήριο Προστασίας και Αξιοποίησης Αυτοφυών και Ανθοκομικών Φυτών του ΕΛΓΟ-ΔΗΜΗΤΡΑ με δεκαπενταετή πείρα στο συγκεκριμένο τομέα έργων, θα αναλάβει την εκπόνηση των απαιτούμενων μελετών.
Στον προϋπολογισμό του έτους είναι εγγεγραμμένο το ποσό των 24.800,00 € με τίτλο «Προγραμματική σύμβαση για την Δημιουργία Αλπικού Βοτανικού Κήπου στην ΤΚ Πενταγιών ΔΕ Βαρδουσίων», το οποίο πήρε το πράσινο φως για να διατεθεί για το σκοπό, ενώ παράλληλα ορίστηκε και η επιτροπή που θα παρακολουθεί το έργο.

Παρασκευή 27 Απριλίου 2018

Σαν σήμερα το 1864 πέθανε ο Στρατηγός Μακρυγιάννης


Ο Ιωάννης Τριανταφυλλοδημήτρης του Δημητρίου και της Βασιλικής γεννήθηκε στο Κροκύλειο Δωρίδας,σε παιδική ηλικία όμως κατέφυγε με την οικογένειά του στη Λιβαδειά, μετά από το φόνο του πατέρα του από τους  Τούρκους. Πέρασε επώδυνα και στερημένα παιδικά χρόνια. Από το 1804 ως το 1811 εργάστηκε ως ψυχογιός.Το 1811 εγκαταστάθηκε στην Άρτα, όπου εργάστηκε αρχικά ως επιστάτης στο σπίτι του Θανάση Λιδωρίκη και στη συνέχεια έκανε περιουσία ως έμπορος. Το 1820 μυήθηκε στη Φιλική Εταιρεία και διαδραμάτισε πρωταγωνιστικό ρόλο στην Επανάσταση. Πολέμησε σε πολλές μάχες, τραυματίστηκε πολλές φορές, συχνά βαριά.

Οι πληγές του οδήγησαν το κορμί του σε σταδιακή σήψη, η οποία τον συνόδεψε για την υπόλοιπη ζωή του. Μετά την ίδρυση του ελληνικού κράτους και την άφιξη του Καποδίστρια διορίστηκε γενικός αρχηγός της εκτελεστικής δύναμης της Πελοποννήσου, θέση την οποία έκρινε ως υποτιμητική της προσφοράς του και η οποία τον οδήγησε σε πικρία. Την περίοδο εκείνη ο Μακρυγιάννης έμαθε να γράφει, ώστε να μπορέσει να γράψει τα Απομνημονεύματά του, τα οποία θεωρήθηκαν από τους ιστορικούς της νεοελληνικής λογοτεχνίας ως πρότυπο γλωσσικού ύφους και αφηγηματικής τεχνικής και τον τοποθέτησαν στο χώρο του έντεχνου λόγου.

Μετά τη δολοφονία του Καποδίστρια, τον οποίο θεωρούσε υπαίτιο για την άδικη στάση του κράτους έναντι των αγωνιστών του ’21 τάχθηκε υπέρ των Συνταγματικών. Απογοήτευση δοκίμασε και από τη στάση του Όθωνα και αποσύρθηκε στο σπίτι του στη σημερινή περιοχή της Αθήνας που φέρει το όνομά του, μαζί με τη γυναίκα του Αικατερίνη Σκουζέ, με την οποία απέκτησε δώδεκα παιδιά.

Επανήλθε στον πολιτικό χώρο λίγο αργότερα και ως το 1834 εκλέχτηκε κατ’ επανάληψιν δημοτικός σύμβουλος της πρωτεύουσας. Οι ενέργειές του για παραχώρηση Συντάγματος οδήγησαν σε κατ’ οίκον περιορισμό του, συνέχισε ωστόσο να αγωνίζεται και διαδραμάτισε σημαντικό ρόλο στην εξέγερση της 3ης Σεπτεμβρίου του 1843.

Το 1853 φυλακίστηκε με την κατηγορία της εσχάτης προδοσίας και αποφυλακίστηκε ένα χρόνο αργότερα με ενέργειες του Δ.Καλλέργη. Από τότε αποσύρθηκε στο σπίτι του και μόνο μετά την έξωση του Όθωνα ξαναπήρε τιμητικά τον τίτλο του υποστράτηγου και το 1864 του αρχιστράτηγου. Την ίδια χρονιά εκλέχτηκε πληρεξούσιος Αττικής με απόφαση της Εθνικής Συνέλευσης.

Πέθανε στην Αθήνα από εξάντληση στις  27 Απριλίου  του  1864. Στο λογοτεχνικό του έργο ανήκουν επίσης τα Οράματα και θάματα, γραμμένα κατά τη διετία 1851-1852.

Πέμπτη 26 Απριλίου 2018

Ημερήσια εκδρομή στη Δημητσάνα από τον Σύλλογο Υψηλοχωριτών


Κυριακή, 17 Ιουνίου στις 7:45 π.μ. - 8 μ.μ.
Προσκαλούμε τους Ψηλοχωρίτες και τους φίλους του χωριού μας να εκδράμουν μαζί μας στη Δημητσάνα.....Λεπτομέρειες για τα αξιοθέατα που θα επισκεφθούμε σε λίγες ημέρες...Επειδή αναμένεται μεγάλη συμμετοχή προσπαθήστε να μας ενημερώσετε εγκαίρως. Για την συμμετοχή σας επικοινωνήστε με τα μέλη του ΔΣ του Συλλόγου μας το αργότερο μέχρι τις 30 Μαϊου. Τιμή κατ΄άτομο 15 ευρώ. Είμαστε όλοι μιά παρέα θα περάσουμε ωραία.

Τρίτη 24 Απριλίου 2018

Σαν σήμερα το 1821 εκτελέστηκε ο Αθανάσιος Διάκος

Από τους πρωτεργάτες του εθνικού ξεσηκωμού στην Ανατολική Στερεά Ελλάδα και ήρωας της μάχης της Αλαμάνας.


O Αθανάσιος Διάκος γεννήθηκε το 1788 στην Άνω Μουσουνίτσα της Φωκίδας (σημερινός Αθανάσιος Διάκος) και κατ’ άλλους στη γειτονική Αρτοτίνα, απ’ όπου καταγόταν η μητέρα του. Το πραγματικό του όνομα ήταν Αθανάσιος Γραμματικός.

Δευτέρα 23 Απριλίου 2018

Το ρολόι του Άη Γιώργη στο Κροκύλειο


Από το βιβλίο του Παρασκευά Μπακαρέζου Εν Κροκυλείω Δωρίδος

Ένα άλλο µεγάλο έργο που έκαναν οι Κροκυλειώτες, µε την ορµή που τους διέκρινε για κοινωφελή έργα, ήταν το ρολόι της εκκλησίας. Παραγγέλθηκε και κατασκευάστηκε στη Γαλλία. Για να γίνει όµως αυτό, έπρεπε να λυθεί ένα τεχνικό πρόβληµα που δηµιουργήθηκε στην πορεία. Η διαδροµή που έκαναν τα βάρη που δίνουν την κίνηση στο ρολόι ήταν µεγαλύτερη από το ύψος που είχε τότε το καµπαναριό. Γράφει πάλι ο µπαρµπα- Αργύρης: "Πριν από ογδόντα χρόνια (γράφτηκε το 1985) οι χωριανοί...πήγαιναν στο Λαύριο, στη γαλλική εταιρία... και δούλευαν. Από τους πρώτους που πήγαν ήταν οι Περλιγκαίοι...πιάστηκαν οικονοµικώς και άνοιξαν φούρνο... εσκέφθησαν...να αγοράσουν ένα ωρολόγι πόλεως για το χωριό... Έπιασαν τους χωριανούς και τους είπαν να δίνουν σ’ αυτούς από ένα ηµεροµίσθιο το µήνα. Είχαν όµως µεγάλη αντίδραση. Ο Σ..... ο Γιαννάκης και ο Κ.....µήτρος τους έπγιαναν τους χωριανούς και τους έλεγαν να µη δίνουν λεπτά, θα τα φάνε οι Περλιγκαίοι. Πέρασε λίγος καιρός, ήλθε το ωρολόγι στον Πειραιά και σηκώθηκε ο ρολογάς και ήλθε στο χωριό... Είδε και είπε σ’ αυτό το κωδωνοστάσιο δεν µπορεί να τοποθετηθεί το ωρολόγι, διότι είναι χαµηλό. Τι να κάµουν τότε, εσκέφθηκαν να χαλάσουν µερικά λεπτά που είχαν στείλει οι εργαζόµενοι στην Αµερική να φκιάσουν τα γεφύρια στο χωριό... Πήγαν στην Άµφισσα, συµφώνησαν µε ειδικούς τεχνίτες... να φκιάσουν νέο κωδωνοστάσιο. Μόλις το έµαθαν οι ραδιούργοι του χωριού, έγραψαν γράµµατα στην Αµερική ότι το συµβούλιο χάλασε τα λεπτά για κωδωνοστάσιο και δεν φκιάνει τα γεφύρια. Ήλθαν οι τεχνίτες και έφεραν και έναν εργάτη µε µία καµήλα... και εκεί που πέρναγε άπλωνε η καµήλα το κεφάλι της µέσα στα κήπια και άδραχνε κολοκυθιές, κολοκύθια, λάχανα... Αφού έγινε το κωδωνοστάσιο, έγραψαν στο ρολογά να πάρει το ωρολόγι να το φέρει ατµοπλοϊκώς στην Ερατεινή, να πάνε από δω να το πάρουν...  εκίνησαν νύχτα... πήγαν στην Ερατεινή, πήραν το ωρολόγι και τον ωρολογά και ήλθαν το βράδυ στο χάνι του Κωνσταντέλλου στο στενό... Την άλλη µέρα το έφεραν στο χωριό... έφερναν τη µηχανή σε δύο τέµπλες δεµένη... και ήσαν δύο άνδρες µπροστά και δύο πίσω... και οι άλλοι έρχονταν από κοντά να αντικαταστένουν εκείνον που κουράζεταν. Τις πλάκες και τα βάρη τα έφεραν µε ζώα. Ήταν το πρώτο ωρολόγι που έγινε στην επαρχία µας. Το παρήγγειλαν το 1908 και το τοποθέτησαν το 1909." (εφηµ. Το Κροκύλειο, Ιούλ.-Αύγ. 1985)

Σχετικά με το ψηλότερο καμπαναριό, στη διήγησή του ο Μπαρμπα-Αργύρης αναφέρει  ότι το παλιότερο  είχε δύο καμπάνες. Ακόμα πιο πριν, όπως  είδαμε, όταν πρωτοχτίστηκε η εκκλησία, οι χωριανοί   είχαν κρεμάσει μια μικρή καμπάνα σε ένα πουρνάρι. Τις τρεις αυτές καμπάνες  τις τοποθέτησαν στο νέο ψηλότερο καμπαναριό. Η πιο μεγάλη  από αυτές έσπασε και παρήγγειλαν νέα και μεγαλύτερη " ...αλλά ο τεχνίτης  δεν έβαλε  όλα τα υλικά και δεν έχει τη φωνή που έπρεπε να έχει. Η δεύτερη (καμπάνα) έσκασε  όταν κατέλαβαν οι Έλληνες την Χειμάρα... Την  έστειλε  το εκκλησιαστικό συμβούλιο και την έφκιασε στο ίδιο εργοστάσιο, αλλά την έφκιασε το παιδί του και την έφκιασε πολύ καλή. Από μακριά, άμα τις ακούσει κανείς, βλέπει τη διαφορά τους,  η μικρή  είναι  αηδόνι” (εφημ. Το Κροκύλειο, Ιούλ.-Αύγ.1985). Όταν ήμουνα παιδί  και παπαδάκι, θυμάμαι  και εγώ τον παπα - Γρηγόρη που έκανε μάθημα κωδωνοκρουσίας στο Χαραλάμπη: “Τον αδάμ τον αδάμ, το τάλαντον το τάλαντον."  Τέλος, η πέτρα που χρησιµοποιήθηκε στο χτίσιµο του καµπαναριού βγήκε στην τοποθεσία Παρασπόρια, εκεί όπου είναι οι αρχαίοι τάφοι. Πληροφοριακά σηµειώνεται ότι οι πέτρες για σκάλισµα έπρεπε, για να είναι κατάλληλες για τη δουλειά αυτή, να βγουν µέσα από το χώµα µε σκάψιµο, ώστε να έχουν υγρασία που επέτρεπε να σκαλίζονται εύκολα. Οι επιφανειακές πέτρες ήταν πολύ ξερές και όχι κατάλληλες για εύκολο πελέκηµα.


Ένα βίντεο από το εσωτερικό του ρολογιού που έχει δημιουργήσει ο Δημήτρης Μπαρμπούτης, μπορείτε να παρακολουθήσετε στον παρακάτω βίντεο του youtube.



Κυριακή 22 Απριλίου 2018

22 Απριλίου 1827, ο θάνατος του Καραϊσκάκη

Σαν σήμερα, στις 22 Απριλίου του 1827, ο Γεώργιος Καραϊσκάκης τραυματίζεται σοβαρά και λίγες ώρες μετά πεθαίνει. Ποτέ δεν απαντήθηκε με βεβαιότητα εάν το φονικό βόλι προήλθε από τις Τουρκικές γραμμές τιυ Κιουταχή ή από “αδελφικό” χέρι όπως εντόνως πιθανολογείται.
Μετά τον τραυματισμό του μεταφέρθηκε στο στρατόπεδό του στο Κερατσίνι και αφού μετάλαβε των Αχράντων Μυστηρίων, υπαγόρευσε τη διαθήκη του που ιδιόχειρα υπέγραψε. 


Ο Κοκκινιώτης ζωγράφος Χαράλαμπος Στέφος αποθανάτισε τη σκηνή μεταφοράς του λαβωμένου ήρωα με ξυλοκρέβατο σε έναν πολύ ωραίο πίνακα.
Τελευταία κουβέντα που είπε στους συμπολεμιστές του, κατά τον στρατηγό Μακρυγιάννη που τον επισκέφθηκε, ήταν "Εγώ πεθαίνω. Όμως εσείς να είστε μονιασμένοι και να βαστήξετε την πατρίδα".Την επομένη στις 23 Απριλίου 1827 ο Αρχιστράτηγος Γεώργιος Καραϊσκάκης υπέκυψε στο θανατηφόρο τραύμα του μέσα στο εκκλησάκι του Αγίου Νικολάου στο Κερατσίνι, ανήμερα της γιορτής του.

Σάββατο 21 Απριλίου 2018

Αγωνία για το Λύκειο Λιδωρικίου από τον Σύλλογο Γονέων



ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΓΟΝΕΩΝ & ΚΗΔΕΜΟΝΩΝ ΜΑΘΗΤΩΝ
ΛΥΚΕΙΟΥ ΛΙΔΩΡΙΚΙΟΥ
Λιδωρίκι 16-4-2018

Ανησυχώντας για το μέλλον των παιδιών μας και του τόπου σας ενημερώνουμε ότι έχει ήδη ψηφιστεί η κατάργηση των σχολείων μας ως δυσπρόσιτα.
Η δε πρόταση του υπουργείου για την αναμοριοδότηση του σχολείου προβλέπει την υποβάθμιση από 9 σε 6 μόρια .Για να θεωρείτε δυσπρόσιτο ένα σχολείο πρεπεί να έχει το ελάχιστο 10 μόρια .Μέσα στα κριτήρια που λαμβάνονται υπόψη για μια τέτοια μοριοδότηση είναι η απόσταση από την έδρα του δήμου,το υψόμετρο, συγκοινωνιακές συνθήκες κ.α.
Το Γενικό Λύκειο Λιδωρικίου υποδέχεται μαθητές που προέρχονται από ορεινότερα χωριά που απέχουν ως και 27 χλμ. από το σχολείο τους .Η υποβάθμιση λοιπόν του σχολειού φέρνει μαθητές και γονείς μπροστά σε εμπόδια σοβαρά που υπονομεύουν την ύπαρξη του σχολείου .Όποιος έχει κάνει έστω και μια μικρή επίσκεψη στον τόπο μας γνωρίζει ότι η απόσταση ,το υψόμετρο ,οι στροφές,το οδικό δίκτυο οι καιρικές συνθήκες το χειμώνα είναι ανυπέρβλητο πρόβλημα. Επίσης η νέα αυτή εξέλιξη έχει και επιπτώσεις στο ενδιαφέρον των εκπαιδευτικών για την στελέχωση των σχολείων ,με ότι αυτό συνεπάγεται!
Είναι επιτακτική ανάγκη για τα παιδιά τις οικογένειες και τη γενικότερη κοινωνία η ομαλή λειτουργία των ολιγομελών τμημάτων όλων των ομάδων προσανατολισμού καθώς και του εξεταστικού κέντρου του Γενικού Λυκείου Λιδωρικίου .
Το ότι διαμένουμε στην επαρχεία δεν αναιρεί το δικαίωμα των μαθητών στην ελεύθερη επιλογή κατεύθυνσης και στην πρόσβαση στο χώρο του σχολείου.
Μη μας εξωθείτε λοιπόν στην αστικοποίηση και ερήμωση του τόπου μας ή στην έλειπή μόρφωση των παιδιών μας .
Το ανάγλυφο της περιοχής καθιστά το Λιδωρίκι μια ιδιαίτερη περίπτωση .Εκτός από τους τεχνοκρατικούς υπολογισμούς υπάρχουν κοινωνικοί δείκτες και κοινωνικά κριτήρια .
Το ζήτημα αυτό αφορά όλους μας ,οι επιπτώσεις στην τοπική κοινωνία θα είναι ραγδαίες και καθόλου ευχάριστες γιατί θα λειτουργήσουν σαν "ντόμινο" σε όλους τους τομείς. Για όσους γνωρίζουν και μη ,στην κυριολεξία έχουμε προσφέρει στη χώρα μας γη και ύδωρ,τα μεταλλεύματα της περιοχής (βωξίτες κ.α.) καθώς και τη βασική υδροδότηση εκατομμυρίων ανθρώπων από τη λίμνη του Μόρνου χωρίς κανένα αντισταθμιστικό όφελος παρά μόνο με αρνητικές παρενέργειες στον τόπο.
Αν κάποιοι θέλουν να μετατρέψουν το Λιδωρίκι και τις γύρω περιοχές σε θέρετρο συνταξιούχων, ημεδαπών, ετεροδημοτών και λοιπών …ή σε έρημο τοπίο χωρίς ζωή και γέλιο παιδιών τους λέμε αποφασιστικά ΟΧΙ.

Το Δ.Σ του Συλλόγου

Σχετική επιστολή για το ανωτέρω πρόβλημα απεστάλθη στον Δήμο Δωρίδας.

Πέμπτη 19 Απριλίου 2018

Άγρια φαγώσιμα χόρτα

 




Στην Ελληνική ύπαιθρο υπάρχουν πολλά άγρια φαγώσιμα χόρτα. Πολλοί δεν τα γνωρίζουν εκτός από ένα δυο είδη, που ίσως έχουμε ψωνίσει για να φτιάξουν χόρτα ή πίτες. Τα άγρια χόρτα που φυτρώνουν στους αγρούς είναι ιδιαίτερα πλούσια σε βιταμίνη C, φλαβονοειδή, πολυφαινόλες, ω-3 λιπαρά οξέα και σε α-λινολενικό οξύ, συστατικά που συνεισφέρουν σημαντικά στην αντιοξειδωτική ικανότητα του οργανισμού. Θα προσπαθήσω να παρουσιάσω μερικά για την πιο εύκολη αναγνώριση, αξιοποίηση και χρήση τους στη διατροφή μας. Μετά την ανάγνωση έμπειροι και άπειροι συλλέκτες χόρτων μπορούν να τα εντοπίσουν στο Τρίκορφο που μας προμηθεύει αρκετά από αυτά. Ιδίως τώρα που έφτασε η άνοιξη. Η καλύτερη εποχή για όσους λατρεύουν τα άγρια χόρτα. Καλή συγκομιδή.

ΒΛΙΤΟ

Ετήσιο φυτό που φτάνει τα 80 εκατοστά. Το συναντάμε σχεδόν παντού σε ακαλλιέργητους και καλλιεργημένους τόπους. Αποτελεί μεγάλο ζιζάνιο στις καλλιέργειες γιατί πολλαπλασιάζεται πολύ εύκολα και γρήγορα. Ο σπόρος του μπορεί να φυτρώσει και μετά από δέκα χρόνια. Μαζεύονται οι τρυφερές κορφές τους από αρχή καλοκαιριού μέχρι το φθινόπωρο. Πρέπει να το κλαδεύουμε συχνά για να πετάει από τα πλάγια πριν προλάβει να κάνει σπόρους. Τρώγονται βραστά με ξύδι ή λεμόνι και σε συνδυασμό με σκόρδο ή τσιγαριστά με διάφορα άλλα λαχανικά όπως οι κολοκυθοκορφάδες. Φτιάχνεται μέχρι και γιαχνί με πατάτες και χρησιμοποιείτε και για πίτες μαζί με άλλα χόρτα.

ΒΟΛΒΟΙ

Πολυετή φυτά που φτάνουν τα 20 εκατοστά. Τα συναντάμε παντού σε χέρσα αλλά και καλλιεργημένα μέρη. Ανθίζουν από Φεβρουαρίου έως Απρίλιο ανάλογα τις περιοχές. Τα βλαστάρια με τα άνθη τους τρώγονται τσιγαριστά σε ομελέτες. Οι βολβοί βράζονται για να ξεπικρίσουν και σερβίρονται με λάδι και ξύδι ή γίνονται καταπληκτικό τουρσί για μεζέ!

ΖΟΧΙΑ

Ετήσιο φυτό που φτάνει τα 40-80 εκατοστά. Το συναντάμε σχεδόν παντού σε ακαλλιέργητους και καλλιεργημένους τόπους. Τα φύλλα του είναι ανοιχτοπράσινα οδοντωτά και περιέχουν γαλακτώδη χυμό. Μαζεύεται από τις αρχές του φθινοπώρου μέχρι το τέλος της άνοιξης. Η γεύση τους είναι λίγο γλυκιά και τρώγονται βραστά με μπόλικο λεμόνι και μπαίνουν και σε χορτόπιτες μαζί με άλλα χόρτα και μυρωδικά.

ΚΑΥΚΑΛΙΘΡΑ

Ετήσιο φυτό που φτάνει τα 20 εκατοστά Τη συναντάμε σχεδόν παντού σε ακαλλιέργητους τόπους. Μαζεύονται τα φύλλα και οι τρυφερές κορφές της από το χειμώνα έως την άνοιξη που ανθίζει. Τη χρησιμοποιούμε κυρίως σε πίτες αλλά και σαν μυρωδικό σε φασολάδες και σάλτσες.

ΡΑΔΙΚΙΑ ΑΓΡΙΑ

Πολυετή φυτά. Τα συναντάμε σχεδόν παντού σε ακαλλιέργητους τόπους. Μαζεύονται από το φθινόπωρο με τις πρώτες βροχές έως το τέλος της άνοιξης. Βράζονται και τρώγονται με λαδολέμονο ή μαγειρεμένα με κρέας

ΛΑΠΑΘΟ

Ετήσια φυτά που φτάνουν τα 50 εκατοστά. Τα συναντάμε σχεδόν παντού σε ακαλλιέργητους τόπους. Έχει γύρω στα 5 είδη πολύ διαδεδομένα στην Ελλάδα.
Τα φύλλα του είναι σκουροπράσινα και έχουν μια ελαφριά ξινή γεύση. Μαζεύεται από τις αρχές του φθινοπώρου μέχρι το τέλος την άνοιξη. Μαγειρεύονται βραστά μόνα τους ή με κρέας και χρησιμοποιούνται για χορτόπιτες.

ΣΙΝΑΠΙ ΒΡΟΥΒΑ


Ετήσιο φυτό που φτάνει τα 80 εκατοστά. Στην Ελλάδα το συναντούμε πολύ συχνά, κάτι που δικαιολογεί τη φράση «πάμε για βρούβες»! Οι αλεσμένοι σπόροι του χρησιμεύουν στην Παρασκευή μουστάρδας. Μαζεύονται τα φύλλα το φθινόπωρο έως την άνοιξη. Τα φρέσκα τρυφερά φύλλα τους τρώγονται βραστά μόνα τους ή με άλλα χόρτα και χρησιμοποιούνται με άλλα χόρτα σε χορτόπιτες.


ΓΛΙΣΤΡΙΔΑ

Ετήσιο φυτό που φτάνει τα 20 εκατοστά. Φημίζεται για τη βιταμίνη C και το σίδηρο που περιέχει. Ο λαός λέει πως αν βάλεις λίγα φύλλα γλιστρίδας κάτω από τη γλώσσα σου, ξεδιψάς (ίσως έτσι βγήκε και η φράση για τον πολυλογά, επειδή νιώθοντας ανακουφισμένος από δίψα, ξεκινά ασταμάτητο μονόλογο)! Από αρχές του καλοκαιριού μέχρι το φθινόπωρο. Τρώγεται ωμή σε σαλάτα και μπορεί να αντικαταστήσει τα μαρούλια σαν πράσινο λαχανικό. Επίσης δένει φανταστικά βραστή μαζί με βλίτα.

ΠΙΚΡΑΛΙΔΑ

Πολυετές αυτοφυές φυτό, φτάνει τα 25 εκατοστά ύψος. Η πικραλίδα βρίσκεται ριζωμένη συνήθως σε χωράφια ως ζιζάνιο ή σε ακαλλιέργητους τόπους. Η ρίζα και τα φύλλα της καταπολεμούν την πέτρα στη χολή. Επίσης είναι διουρητική, χωρίς όμως να μειώνει το κάλιο από τον οργανισμό. Από τον χειμώνα μέχρι την άνοιξη. Ωμή σε σαλάτες ή βραστά. Τα φύλλα της τα βάζουμε και σε λαχανόπιτες.


ΓΑΛΑΤΣΙΔΑ

Ανήκει στην οικογένεια των Ευφορβιϊδών (Euphorbiaceae) και είναι πολυετής πόα, με ξυλώδη βάση και ισχυρούς, αδιακλάδιστους βλαστούς ύψους μέχρι 1μ. Τα φύλλα είναι γραμμοειδή - λογχοειδή, μήκους έως 13 εκ. και συγκεντρώνονται σε πυκνούς σπονδύλους στο πάνω τμήμα του βλαστού. Τα άνθη διατάσσονται με 10-20 ακτίνες και εκφύονται από τις μασχάλες των φύλλων, με 13-40 ακτίνες οι οποίες ξεκινούν από τις βάσεις των φύλλων. Απαντάται σε θαμνώνες, ανοιχτά δάση και βοσκότοπους χαμηλών υψομέτρων. Το είδος είναι μεσογειακό και αρκετά διαδεδομένο στην Ελλάδα. Ένα από τα πιο δημοφιλή και νόστιμα άγρια χόρτα. Με γλυκιά μυρωδιά γάλακτος, τρώγεται ωμή σε σαλάτες αλλά μαγειρεύονται φρικασέ, γιαχνί, τσιγαριαστές και συνδυάζονται με πικρά χόρτα για να μαλακώνουν τη γεύση.




Τρίτη 17 Απριλίου 2018

Μία εργασία για την μετανάστευση από Πενταγιούς




Το παραπάνω απόσπασμα προλογίζει μία εξαιρετική εργασία που έκανε ο Κωσταντίνος Αθ. Μπαλωμένος για την μετανάστευση από τους Πενταγιούς. Η εργασία δημοσιεύθηκε πρόσφατα στο ΑΜΦΙΚΤΥΩΝ με τίτλο Από τους Πενταγιούς Δωρίδας, μετανάστες στην Αμερική (1904-1929) και καταγράφει όσους σύμφωνα με τα αρχεία του νησιού Έλλις μετανάστευσαν στις Ηνωμένες Πολιτείες. Αξίζει να τονίσουμε την επισήμανση του συντάκτη ότι η εργασία θα μπορούσε με την βοήθεια κάποιων ντόπιων ή του Συλλόγου, να εμπλουτιστεί με φωτογραφίες. Τέτοιες δημοσιεύσεις αξίζουν όχι μόνο προβολής αλλά και πολλών συγχαρητηρίων γιατί αποτελούν πολύτιμα ντοκουμέντα για τα χωριά μας και την τοπική ιστορία τους.

Κυριακή 15 Απριλίου 2018

Πανέμορφες εικόνες από το Κάλλιο και τη λίμνη

Το παλιό Βελούχοβο, σημερινό Κάλλιο Φωκίδας

Φωτο: Χρήστος Γιαννέλος

Όμορφες εικόνες από το χωριό Κάλλιο.....
Το παλιό Βελούχοβο, σημερινό Κάλλιο, βρίσκεται σε υψόμετρο 460 μέτρων και ανήκει στο δήμο Λιδωρικίου. Μετονομάστηκε σε Κάλλιο το 1915 και πήρε το όνομά του από την αρχαία Καλλίπολη.......

Από τα σπλάχνα των Βαρδουσίων κοντά στο χωριό ξεπετάγεται το νερό της γνωστής πηγής που επιτρέπει στους κατοίκους να διατηρούν πλούσια περιβόλια, με παντός είδους κηπευτικά και φρουτόδεντρα. Το χωριό βρισκόταν αρχικά στο χώρο, στον οποίον δημιουργήθηκε το 1980 η τεχνητή λίμνη. Για το λόγο αυτό το χωριό μεταφέρθηκε σε άλλη θέση, πάνω από τις όχθες της λίμνης, ενώ το παλιό χωριό καλύφθηκε από τα νερά της λίμνης. Κάθε φορά που η στάθμη της λίμνης κατεβαίνει, λόγω ξηρασίας, αποκαλύπτεται μέρος του χωριού.....

(Φωτο: Tracer Adventure Club)
(Φωτο: Nick Ifantis)
(Φωτο: Γιούλα Ψιμούλη)
Το Κάλλιο σήμερα, (Φωτό: Νότης Παπασιδέρης)
πηγή Βελούχοβο (Φωτο: Νότης Παπασιδέρης)

Σάββατο 14 Απριλίου 2018

Ετήσιος χορός του Συλλόγου Αλποχωριτών





Ο Σύλλογος Αλποχωριτών η "Πρόοδος" 

σας προσκαλεί στον ετήσιο χορό του χωριού 
που θα γίνει την Παρασκευή, 20 Απριλίου στις 9 μ.μ., 
στο κέντρο Πηνελόπη Και Μνηστήρες 
στην Πλατεία Πλαστήρα 8, Παγκράτι, 11854 Αθήνα.

 Ελάτε να διασκεδασουμε!