Το Σάββατο του Λαζάρου, τα μικρά παιδιά πρωί- πρωί πήγαιναν στα σπίτια για τα κάλαντα.
«Ήρθε ο Λάζαρος, ήρθαν τα Βάγια,
ήρθε των Παθών η Εβδομάδα.
Πες μας Λάζαρε πες μας τι είδες,
εις τον Άδη που επήγες.
Είδα φόβους, είδα τρόμους
είδα βάσανα και πόνους...»
Και οι νοικοκυραίοι τα φίλευαν αυγά, σταφίδες και σπάνια καμιά δεκάρα. Τα παιδιά έφτιαχναν από την προηγούμενη μέρα το λάβαρο, που θα έπαιρναν μαζί τους, για να πουν τα κάλαντα. Αυτό ήταν ένα ξύλο που, είχε σήμα του Σταυρού και βάζανε πάνω κουδούνια (κυπρέλια) από ζώα και ,ένα πανί που το στόλιζαν με δάφνες.
από την Διπλωματική Εργασία της Δάβουλου Παναγιώτας
με τίτλο "Λαογραφικά Στοιχεία της Αρτοτίνας"
Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας (Τρίκαλα, 2007)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.