Οι καθυστερήσεις στην εκτέλεση του Leader Βοτανικός Κήπος

Από τον Πρόεδρο του Συλλόγου Πενταγιωτών (2010-2022) ΣΤΕΛΙΟ ΤΣΙΏΡΗ

 

 

Ετος γεν. 1947 Χημικός Μηχ.ΕΜΠ 1970. Διευθυντής παραγωγής Χαλυβουργική ΑΕ 1972-1980, Γεν. Διευθ. και μέλος ΔΣ της ΕΛΣΙ ΑΕ (Ελληνικά Σιδηροκράματα) στο Βόλο. Μέλος ΔΣ του ΕΒΕΤΑΜ (ερευνητική εταιρία για τα μέταλλα), Ιδρυτικό μέλος του Ελληνικού Ινστιτούτου Συσκευασίας στον ΟΠΕ (Οργανισμός Προώθησης εξαγωγών 1995-2000). Από το 2007 συνταξιούχος.

Το πιο εμπνευσμένο, αξιόλογο και φιλόδοξο αναπτυξιακό πρόγραμμα για την Ορεινή Δωρίδα, ο Αλπικός Βοτανικός Κήπος Δωρίδας στην Πενταγιού, παρουσιάζει περίεργες και αδικαιολόγητες καθυστερήσεις στην υλοποίησή του.

Η έγκριση του επετεύχθη τον Οκτώβριο του 2020, και προέβλεπε εξάμηνη διορία για την ανάθεση του όλου έργου σε εργολάβο (μέσω προκήρυξης του έργου) και εκταμίευση ποσού ίσου με το 10% του συνολικού ποσού του LEADER (600.000€).

Από την άνοιξη του 2021, κατάλαβα ότι καθυστερούμε υπερβολικά, αλλά αφού ενημερώθηκα ότι δόθηκε παράταση, τουλάχιστον βεβαιώθηκα ότι δεν θα χαθεί το έργο( για τα LEADER ισχύουν αυστηρότατες προθεσμίες).

Την άνοιξη του 2021, τέλος Μαΐου, με το γύρισμα της ταινίας της ΕΡΤ3 για την Πενταγιού και τον Βοτανικό Κήπο, ξανακερδήθηκε η χαμένη μας αισιοδοξία, που χάθηκε ξανά το καλοκαίρι με την παντελή έλλειψη επικοινωνίας με τον Δήμο Δωρίδας. Ούτε η επιστολή μου προς το ΔΣ του Δήμου βοήθησε. Τέλη Σεπτεμβρίου, πετύχαμε με τον Βαγγέλη Γραββάνη να μας δει ο Δήμαρχος στην Αθήνα, όπου διαβεβαιωθήκαμε ότι 30 Οκτωβρίου του 2021 θα προκηρυχθεί το έργο. Μάταια...

Στο περίφημο Αναπτυξιακό Συνέδριο του 2013 (Ομοσπονδία συλλόγων Β/Δ Δωρίδας) παρέστη και ο διάσημος Γάλλος καθηγητής στη Σορβόννη Gyu Burgel. Γνωστός φιλέλληνας, με 30 βιβλία για την Ελλάδα, δημοσίευσε όταν έφυγε, στις 5 Σεπτεμβρίου στην 1η σελίδα της MONDE, μία επιστολή του με τίτλο: ΠΕΝΤΑΓΙΟΥ, ΜΙΑ ΑΛΛΗ ΕΛΛΑΔΑ. 

Ήταν εντυπωσιασμένος από το πάθος όλων των ομιλητών και ακροατών για την αναστροφή του κλίματος εγκατάλειψης των ορεινών χωριών Ο καθηγητής το ήξερε πολύ καλά αυτό το πάθος, χιλιάδων ανθρώπων πανευρωπαικά για την διάσωση και αναβίωση των απανταχού ορεινών χωριών. Και δεν μας χάιδεψε! Λέει χαρακτηριστικά : αυτό που θέλετε θα το πετύχετε ΜΟΝΟ όταν αποκτήσετε μια αξιοκρατική κυβέρνηση, που θα φροντίζει για δίκαιη φορολογία και δίκαιες προσλήψεις, δίκαιη κατανομή των δαπανών.. Έχουμε άραγε;

Στην υποβολή του προγράμματος βοήθησαν πολύ σημαντικά πρόσωπα ! Από τον πρώην υπουργό Γεωργίας Αθ.Τσαυτάρη, τον νυν Δήμαρχο Αθήνας Κ.Μπακογιάννη, τον Βουλευτή Κοζάνης φίλο Γιώργο Αμανατίδη, τον συνεργάτη του Μπένου στο ΔΙΑΖΩΜΑ, Γιάννη Ζηρίνη, βουλευτές του Ν.Φωκίδας, εφημερίδες του νομού μας. Βοήθησε αποφασιστικά η Αναπτυξιακή του Ν.Φωκίδας...

Προφανώς πιο πολύ βοήθησε ο ίδιος ο Δήμαρχός μας Γιώργος Καπεντζώνης. Τρία Πανεπιστήμια, ΑΠΘ, ΠΑΤΡΑ και ΓΕΩΠΟΝΙΚΟ ΑΘΗΝΑΣ, όλοι αυτοί ρωτούν συνέχεια για το έργο. Και προφανώς εκατοντάδες συμπατριωτών μας. Και τι να απαντήσεις;

Τελευταία γνωριμία μου, από τις προσπάθειες για τον Βοτανικό Κήπο, υπήρξε Πρόεδρος μεγάλου Χρηματοπιστωτικού Ιδρύματος. Συναντηθήκαμε στο γραφείο του, μετά από πρόσκλησή του, και συγκινηθήκαμε από την ομοιότητα των προβληματισμών μας για την αναβίωση των ορεινών οικισμών, στις φθίνουσες περιοχές της Πατρίδας μας.

Κατάγεται και αυτός από ορεινή περιοχή κι έχουν τα ίδια και χειρότερα προβλήματα ! Και δεν πίστευε πως καταφέραμε να εγκριθεί ο Βοτανικός Κήπος. Και εδώ μπαίνει το κυρίαρχο πρόβλημα! Υπάρχει στην Ελλάδα Γραμματεία για ορεινές και φθίνουσες περιοχές; Και υπάρχει μόνο για να βγάζει επιδόματα ετήσια για τους έρμους που φυλάνε, όπως εμείς λέμε Θερμοπύλες;

Υπάρχει Εθνικό σχέδιο αναβίωσης και ανάδειξης ορεινών οικισμών; Και τι θα κόστιζε αυτό; Τίποτα! Πόσο θα ενθουσίαζε χιλιάδες καταγόμενους από ορεινά χωριά! Μυαλό δεν υπάρχει και Στρατηγική! Κρίμα..

Και τηλεφωνήθηκα πριν 10 μέρες με τον καθηγητή Burgel γιατί θέλει να δημοσιεύσει σε μεγάλο αμερικάνικο περιοδικό την επιτυχία για τον Βοτανικό Κήπο.. 

Κοπή Πίτας Ομοσπονδίας Συλλόγων Βορειοδυτικής Δωρίδας

Στο ξενοδοχείο ROYAL OLYMPIC της Αθήνας, στον 6ο όροφο με καταπληκτική άποψη του Ναού του Ολυμπίου Διός, και σε ένα ευχάριστο κλίμα, πραγματοποιήθηκε την Κυριακή 3 Απριλίου 2022, η καθιερωμένη εκδήλωση της κοπής της Πίτας της Ομοσπονδίας Συλλόγων Β/Δ Δωρίδας παρουσία πολλών εκπροσώπων των τοπικών αρχών και Συλλόγων, με ευχές και συζητήσεις μεταξύ των παρευρισκομένων.

Στην ομιλία της η Πρόεδρος Γιώτα Ζαχαρή-Τσακατούρα αναφέρθηκε στην πολυετή θητεία της στην Ομοσπονδία, στην ανάγκη συνεργασίας όλων των χωριών της Β/Δ Δωρίδας για την ανάπτυξη της περιοχής, και ενημέρωσε σχετικώς για το Συνέδριο της Ομοσπονδίας στις 7 Αυγούστου 2022 στο Τρίστενο Δωρίδας με θέμα: “Βιώσιμη ανάπτυξη Β/Δ Δωρίδας”.

Επίσης αναφέρθηκε στο Πανδωρικό Αντάμωμα στις 27 Νοεμβρίου 2022 στο Ο.Α.Κ.Α.. Τέλος ο Αντιπεριφερειάρχης Δελμούζος Γεώργιος έκοψε την πίτα ευχόμενος καλή χρονιά με υγεία, πρόοδο και επιτυχίες. Το Ψηλό Χωριό κέρδισε το φλουρί. Ευχή όλων μας να ανταμώνουμε με υγεία και αγάπη.

Παρευρέθηκαν: Δελμούζος Γεώργιος Αντιπεριφερειάρχης Φωκίδας, Χαλιορής Κων/νος Συντονιστής Γενικός Διευθυντής Ο.Α.Κ.Α., Αντωνόπουλος Κων/νος Γραμματέας Νομαρχιακής Φωκίδας ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ, Γιώτα Γαζή π. Αντιπεριφερειάρχης Φωκίδας, Καραχάλιος Δημήτριος Αντιδήμαρχος, Γλυμίτσας Γεώργιος π. Αντιδήμαρχος, Φλώρος Αναστάσιος Επικεφαλής Μείζονος Μειοψηφίας, Μαρτέκας Θοδωρής Δημοτικός Σύμβουλος Δωρίδας, Κοντοθανάσης Στυλιανός πρώην Πρόεδρος Ομοσπονδίας Συλλόγων Β/Δ Δωρίδας, Λυμπέρης Ιωάννης Πρόεδρος Δωρικής Αδελφότητας, Γλυμής Δημήτριος εκπρόσωπος του Συλλόγου Αγ. Ευθυμίας Φωκίδας, Πολιτιστικός Σύλλογος Γυναικών Κονιάκου, Κυριανάκης Μάκης εκπρόσωπος της Αδελφότητας Λευκαδιτίου, Χάρος Αναστάσιος εκπρόσωπος του Συλλόγου Κερασιωτών κ.ά.

Με επιστολή χαιρέτισε την εκδήλωση ο Καπεντζώνης Γεώργιος Δήμαρχος Δωρίδας (ασθενεί με covid) και με τηλεφωνικό μήνυμα χαιρέτισαν οι Μπούγας Ιωάννης Βουλευτής Γεν. Γραμ. Κ.Ο. Νέας Δημοκρατίας και ο Μαυρομάτης Εμμανουήλ Αντιδήμαρχος Δωρίδας.

 

πηγή: Εφημερίδα ΑΡΤΟΤΙΝΑ Α.Φ.149 Ιαν-Φεβ-Μάρ 2022

Κώστας Π. Χάρης, ένας δάσκαλος, έναν αιώνα

Γιάννης Η. Χάρης 

(Εφημερίδα των συντακτών 17 Ιουλ. 2021)

* Τούτες τις μέρες γύρισε οριστικά και αμετάκλητα στο χώμα του χωριού απ’ όπου ξεκίνησε, ένα πνιγμένο στα έλατα φτωχικό χωριό της ορεινής Δωρίδας (στον νομό Φωκίδας), Σουρούστι τότε, Κερασιά σήμερα, ο Κώστας Π. Χάρης, δάσκαλος και εκπαιδευτής δασκάλων. Και μαζί, θείος Κώστας.

 

Που έφυγε από τη ζωή πλήρης ημερών, στα 101 του χρόνια, έναν ολόκληρο αιώνα δηλαδή συν ενάμιση χρόνο, και μέσα σε απέραντη αγάπη, αφού αγάπη έδινε πάντα. Κι αφού στα 100 του έβγαλε το τελευταίο του βιβλίο: Για αναβάθμιση της σχολικής μας εκπαίδευσης: Δύο επείγουσες παράλληλες μεταρρυθμιστικές ενέργειες, για τη μεγάλη του εμμονή, την εκπαίδευση. Που την υπηρέτησε μια ολόκληρη ζωή, με το ίδιο πάθος από όλα τα πόστα, σ’ όλη την κλίμακα της ιεραρχίας. Και γράφοντας σχετικά βιβλία, και υποβάλλοντας εμπεριστατωμένες προτάσεις σε αρμόδιες υπηρεσίες και υπουργείο, από δική του καθαρά πρωτοβουλία, ώς τα τελευταία του σχεδόν… «Μου άρεσε και στο δημοτικό που δίδασκα, και στις ακαδημίες, και στη μετεκπαίδευση που δίδασκα τους δασκάλους» είχε πει σε συνέντευξή του στην Όλγα Σελλά, στην Καθημερινή (1.7.2012), με αφορμή την αναγόρευσή του σε επίτιμο διδάκτορα του Πανεπιστημίου Αθηνών.

 

* Πείσμα, επιμονή, αφοσίωση, προσφορά και αγάπη ήταν ο Κώστας Χάρης, για τη δουλειά του, τους μαθητές του, το χωριό του, την κοινωνία και τα κοινά, ο θείος που από το ΕΑΜ-ΕΛΑΣ ώς τα ύπατα εκπαιδευτικά αξιώματα μάς έκανε να καμαρώνουμε, ο θείος που θα τον θέλαμε όσο τίποτα πατέρα, κι ωστόσο ήμασταν ευτυχείς που τον είχαμε έστω θείο!

 

Πρώτα ο Κώστας Χάρης όμως. Που έπειτα από τον «μικροξενιτεμό» του, όπως τον έλεγε, για σπουδές μαζί με σκληρή δουλειά στην Αθήνα, πρωτοδιορίστηκε δάσκαλος τα χρόνια της Κατοχής, κι άνοιξε το σχολείο του χωριού, κι οργάνωσε συσσίτιο, κι έπειτα βοηθούσε όσο μπορούσε και σε γειτονικά χωριά, πέρα από το καθαυτό διδακτικό του έργο.

 

Κι έπειτα, Γραμματέας της Επιτροπής ΕΑΜ Β.Δ. Δωρίδας. Κι έπειτα, Γραμματέας της Επιτροπής Διαφώτισης Αγώνα στο 2/36 Τάγμα του ΕΛΑΣ.

 

Αρχές της δεκαετίας του ’50, μετεκπαίδευση στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, και μετά στο Πανεπιστήμιο του Εδιμβούργου, με μία από τις πέντε πρώτες υποτροφίες του αρτισύστατου ΙΚΥ. Με την επιστροφή του στην Ελλάδα, διορίζεται καθηγητής στην Παιδαγωγική Ακαδημία της Τρίπολης και αργότερα διευθυντής στην αντίστοιχη Ακαδημία της Λαμίας.

 

Έτος 1965, σύμβουλος στο νεοϊδρυμένο Παιδαγωγικό Ινστιτούτο, από τους πρωτεργάτες της εκπαιδευτικής μεταρρύθμισης Παπανδρέου-Παπανούτσου, πρόεδρος του Τμήματος για την πρωτοβάθμια εκπαίδευση και επόπτης των Παιδαγωγικών Ακαδημιών. Το 1967, με την κατάργηση του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου από την Απριλιανή Δικτατορία, επανήρθε στην προηγούμενη θέση (διευθυντής Παιδαγωγικής Ακαδημίας), και στη συνέχεια απολύθηκε από την υπηρεσία.

 

Mε τη μεταπολίτευση, αποκαταστάθηκε ως σύμβουλος του Ανώτατου Εκπαιδευτικού Συμβουλίου και έπειτα του ΚΕΜΕ και του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου. Το διάστημα 1976-80, με έδρα τη Βόννη, ανέλαβε την οργάνωση της εκπαίδευσης των παιδιών των Ελλήνων μεταναστών στις χώρες της Δυτικής Ευρώπης. Το 1982-85, Εκπρόσωπος του Υπουργείου Παιδείας στις Επιτροπές Παιδείας της ΕΟΚ και του ΟΟΣΑ. Την περίοδο της ελληνικής προεδρίας (1983), πρόεδρος της Επιτροπής Παιδείας της ΕΟΚ.

 

* Το συγγραφικό του έργο στρέφεται φυσικά γύρω από την εκπαίδευση: Η ψυχολογική κατανόηση και περιγραφή της ατομικότητας του μαθητή· Προβλήματα αγωγής στην οικογένεια και το σχολείο· Ελληνική Παιδεία για τον Ελληνισμό της Διασποράς· Από την παιδαγωγική θεωρία στην εκπαιδευτική πράξη. Ακόμα και το αυτοβιογραφικό του, με την τόσο πλούσια ζωή του, ένα συναρπαστικό ανάγνωσμα, νωπογραφία μιας ολόκληρης εποχής (με την τερατώδη κιόλας μνήμη του θείου: από το μολύβι που έκανε μια ολόκληρη δραχμή, και γι’ αυτό το αγόραζαν μισό, ώς τα θέματα στις εξετάσεις για την υποτροφία κτλ.), ακόμα κι αυτό λοιπόν γύρω από την εκπαίδευση είναι: Από το οδοιπορικό ενός δασκάλου: Σελίδες από τη ζωή και την εκπαίδευση στη διαδρομή του 20ού αιώνα (εκδ. Γαβριηλίδη, 2011, δυστυχώς ανεύρετο πια). Και το τελευταίο του, όπως έγραψα στην αρχή, τελειωμένο στα 99 του, έκδοση στα 100 του χρόνια, το 2020!

 

* Τώρα, με την ελευθερία της επιφυλλίδας, σύντομος λόγος για τον θείο, τον θείο Κώστα, φως στη δύσκολη καθημερινότητα της παιδικής ηλικίας, κάθε φορά που ερχόταν για λίγο από την «ξενιτιά» της Τρίπολης ή της Λαμίας, με τη θεία Λούλα και τις τρεις ξαδέρφες, τη Γιώτα, την Κατερίνα και τη Μαριάννα· τη θεία και τη μικρότερη κόρη, τη Μαριάννα, που έφυγαν ξαφνικά απ’ τη ζωή μέσα σε μια βδομάδα, πριν από 9 χρόνια. Κι έμεινε ο ακριβός θείος στα στοργικά χέρια της Γιώτας, της Κατερίνας και του Μανόλη, της Ελευθερίας και του Θοδωρή –τα δυο λατρεμένα εγγόνια. «Έδωσες αγάπη, παίρνεις αγάπη» του έλεγα, όταν μιλούσε συγκινημένος για την αγάπη με την οποία τον περιέβαλλαν.

 

Ο θείος-προστάτης άγγελος των πάντων, σίγουρα δικός μου, όταν π.χ. με πήρε (σέρνοντας σχεδόν) στην εγκυκλοπαίδεια «Ελλάς-Μπριτάνικα», τη «λέσχη» των κυνηγημένων απ’ τη χούντα, έτος 1971, στα 18 μου, και μ’ έβαλε έτσι στον κόσμο του βιβλίου, και λίγο αργότερα, με τη μεταπολίτευση, στις διορθώσεις των πρώτων Ανθολογίων για το δημοτικό, με την επίβλεψη του Ε. Χ. Κάσδαγλη. Το ταξίδι είχε αρχίσει, 50 ολόκληρα χρόνια, αναλογίζομαι τώρα, εμπνευστής ο θείος, ό,τι καλό υπήρξε μέσα σ’ αυτό έχει την αφετηρία του στον θείο.

 

Και λόγια δεν υπάρχουνε γι’ αυτό. Στο καλό, θείε.

Σχετικές αναρτήσεις:

Απεβίωσε ο Κωνσταντίνος Π. Xάρης (1920-2021)