Η "Ζηνοβία" επισκέπτεται την Ορεινή Δωρίδα

Το χιόνι που είχε σκεπάσει τελευταίες μέρες Βαρδούσια και Γκιώνας έκανε την επίσκεψή του από εχθές το απόγευμα και στα ορεινά χωριά της Δωρίδας. Δεν γνωρίζουμε να έχουν υπάρξει προβλήματα έως τώρα και ελπίζουμε το χιόνι να διατηρηθεί σαν διακόσμηση των ελάτων και όχι των δρόμων.

Το παρακάτω βίντεο τραβήχτηκε εχθές από το nafpaktianews:

Οι παρακάτω φωτογραφίες χθεσινές από το μαγαζί του χωριού στο Διχώρι.

Ομείως λίγο χιόνι έπεσε και στην Αρτοτίνα εχθές όπως ανήρτησε η ΙεράΜονή Αγίου Ιωάννου Αρτοτίνας:

Ευχές από τον Σύλλογο Αδελφότητας Τριστενιωτών

Το Δ.Σ του Συλλόγου Αδελφότητας Τριστενιωτών
εύχεται σε όλους τους συμπατριώτες
Καλές Γιορτές και Ευτυχισμένο το 2020

Τα Ημερολόγια του Συλλόγου Πενταγιωτών

Κυκλοφόρησε και φέτος το ημερολόγιο του Συλλόγου Πενταγιωτών, αφιερωμένο στα πανέμορφα τοπία του χωριού μας!!
Τιμή 5 ευρώ ανά τεμάχιο.

Στην Έκθεση "Οι Καλοί Ποιμένες. Αρχιερείς και Αρχιραβίνοι Μπροστά στο Ολοκαύτωμα" το Κροκύλειο

Κυριακή 29 Δεκεμβρίου 2019 και ώρα 10:30, ο Σύλλογος Κροκυλιωτών Ο Μακρυγιάννης, θα κάνει μία πολύ ενδιαφέρουσα επίσκεψη στο Εβραϊκό Μουσείο Ελλάδος, Νίκης 39, που παρουσιάζει την περιοδική του έκθεση «Οι Καλοί Ποιμένες. Αρχιερείς και Αρχιραβίνοι Μπροστά στο Ολοκαύτωμα».

H ιδέα για την έκθεση αυτή προήλθε από τον Πρόεδρο του ΕΜΕ, Σαμουήλ (Μάκη) Μάτσα. Όντας ο ίδιος ένα παιδί της Κατοχής, που διασώθηκε χάρη στην έγκαιρη φυγή των γονιών του και στην γενναιοφροσύνη γνωστών και αγνώστων, ζήτησε να ερευνηθούν οι συνθήκες κάτω από τις οποίες μέλη του ανώτερου χριστιανικού κλήρου και επιφανείς Ραβίνοι αποφάσισαν και ενήργησαν με διάφορους τρόπους, για να συνδράμουν τους καταδιωκόμενους Εβραίους τα χρόνια του ναζιστικού διωγμού. Σκοπός της είναι να παρουσιάσει κάθε θετική ενέργεια που αποκάλυψε η έρευνα του ΕΜΕ, κάθε προσπάθεια διάσωσης, κάθε χειρονομία συμπάθειας ή συμπαράστασης, μικρότερη ή μεγαλύτερη, για να τιμήσει και να εμπνεύσει. Επίσης, η έκθεση φιλοδοξεί να τονίσει τη σπουδαιότητα της ατομικής επιλογής εντός ενός εξαιρετικά πολύπλοκου, ασφυκτικού, αλλά και συχνά αντιφατικού πλαισίου. Οι ιστορίες αυτές εικονογραφούνται με πρωτότυπα αντικείμενα που ανήκαν σε μερικούς από τους ιεράρχες και συμπεριλαμβάνονται στην έκθεση.

Δεν λείπει από την έκθεση και η ιστορική παρουσία του Κροκυλείου που φιλοξένησε τον χειμώνα του 1943-44 τον ραβίνο Αθηνών Ηλία Μπαρζιλάι, μία εξέχουσα προσωπικότητα που όρθωσε το ανάστημά του στην δίωξη των Εβραίων της Αθήνας και συνέβαλε με την βοήθεια του Αρχιεπισκόπου Αθηνών Δαμασκηνό στη διάσωση εκατοντάδων από τους Γερμανούς. Μαζί μας θα είναι ο κ. Νισσήμ Μπενμαγιώρ, εγγονός του ραβίνου που επισκέφτηκε το χωριό μας το καλοκαίρι του 2016 και μας αφηγήθηκε τα γεγονότα της εποχής.

Ειδικά για το Σύλλογο θα υπάρξει ξενάγηση διάρκειας περίπου 40 λεπτών όχι μόνο στην έκθεση αλλά και στο μουσείο, ενώ μετά θα ακολουθήσει καφές στην Πλάκα.

Η συμμετοχή είναι δωρεάν αλλά για να υπάρξει καλύτερος προγραμματισμός, παρακαλούμε να δηλώστε τη συμμετοχή σας, στους Γραββάνη Βαγγέλη τηλ. 6977305956 και Μαυραγάνη Δημήτρη τηλ. 6946950819.

Εβραϊκό Μουσείο Ελλάδος, Νίκης 39, 105 57 Αθήνα, τηλ.: 210-32 25 582, e-mail: info@jewishmuseum.gr

Πρόσβαση στο ίντερνετ για το μεγαλύτερο μέρος της Δωρίδας

Ολοκληρώθηκε από το ΕΣΠΑ/ΕΠΑΝΕΚ το συγχρηματοδοτούμενο έργο με την ονομασία «RURAL BROADBAND», ένα έργο σύμπραξης Δημόσιου – Ιδιωτικού Τομέα με υπεργολάβο την RURAL CONNECT ΕΥΡΥΖΩΝΙΚΑ ΔΙΚΤΥΑ ΑΕΕΣ», μέλος του Ομίλου INTRACOM HOLDINGS.

Από σήμερα οι ενδιαφερόμενοι μπορούν πλέον να απευθυνθούν στις 4 εταιρείες κινητής τηλεφωνίας και να αποκτήσουν πρόσβαση στο ίντερνετ με καλές έως πολύ καλές ταχύτητες σε λογικές τιμές! Ειδικότερα οι διαθέσιμες ταχύτητες είναι 30-50 mpbs και σε διαφορετικές τιμές. Διατίθενται εμπορικά πακέτα ταχυτήτων 2/8/24/50 mbps download σε τιμές «χονδρικής». Η κάλυψη αφορά τη συντριπτική πλειοψηφία των χωριών της Δωρίδας (αφορά 4.356 κατοίκους σύμφωνα με την απογραφή του 2011) συν τους τουρίστες μας…

ΣΗΜ. Για τα χωριά της Δημοτικής Ενότητας Ευπαλίου είχε ήδη ολοκληρωθεί το έργο προ διετίας, η δε Δ.Ε. Τολοφώνας δεν συμπεριλήφθηκε στο Rural Broadband γιατί είχε κανονική πρόσβαση στο Internet.

Ένα μεγάλο ευχαριστώ στον συμπατριώτη κ. Πάνο Τσαλτάκη, Προϊστάμενο του Επιχειρησιακού Προγράμματος «Επιχειρηματικότητα-Ανταγωνιστικότητα-Καινοτομία» (ΕΠΑΝΕΚ) με καταγωγή από τη Δωρίδα (Ζωριάνο) ο οποίος συνέβαλλε τα μέγιστα στο σχεδιασμό, χρηματοδότηση και ολοκλήρωση ενός σύνθετου και απαιτητικού έργου.

Καλούνται οι κάτοικοι της Δωρίδας να ενεργοποιηθούν απευθυνόμενοι για συνδέσεις στους 4 παρόχους (COSMOTE, VODAFONE, WIND και FORTHNET).

Πέθανε σε ηλικία 108 ετών ο πρώην βουλευτής της ΕΔΑ Γιάννης Παπαδημητρίου

Γεννήθηκε το 1912 στο Ψηλό Χωριό της ορεινής Φωκίδας

Έφυγε εχθές από τη ζωή σε ηλικία 108 ετών «ο παλαίμαχος συνδικαλιστής – ιστορικός πρόεδρος του Σωματείου εργαζομένων στους ηλεκτρικούς σιδηροδρόμους τα χρόνια της ναζιστικής κατοχής και εκ των ιδρυτών του Δημοκρατικού Συνδικαλιστικού Κινήματος (ΔΣΚ) – πρώην βουλευτής της ΕΔΑ (1956-1967) Γιάννης Παπαδημητρίου».

Ο Γιάννης Παπαδημητρίου γεννήθηκε το 1912 στο Ψηλό Χωριό της ορεινής Φωκίδας. Σπούδασε Νομικά στην Αθήνα ενώ εργαζόταν στους ηλεκτρικούς σιδηροδρόμους. Εντάχθηκε από νεαρή ηλικία στο ΚΚΕ και διετέλεσε μέλος της Κεντρικής του Επιτροπής. Εκλεγόταν βουλευτής της ΕΔΑ, χωρίς διακοπή, από το 1956 έως το 1967.

Ανέπτυξε πλούσια αντιστασιακή δράση κατά την περίοδο της ναζιστικής κατοχής, καταδικάστηκε δύο φορές σε θάνατο μετά την Κατοχή, τελικά παρέμεινε στις φυλακές για μια οκταετία. Το 1967 συνελήφθη από τη χούντα και κρατήθηκε εκτοπισμένος έως το 1971 σε Γυάρο, Λέρο, Ωρωπό, Σαμοθράκη και Μπογιάτι.

Σύμφωνα με ανακοίνωση των παιδιών του, Κατερίνας Τσάβαλου-Παπαδημητρίου και Δημήτρη Παπαδημητρίου, «η κηδεία του και ο επίσημος αποχαιρετισμός του θα γίνουν την Παρασκευή 27 Δεκεμβρίου στις 16:00 στην εκκλησία Αγ. Γεωργίου Καρύτση στην Αθήνα».

Παράκληση της οικογένειας είναι αντί στεφάνων να ενισχυθεί, απ΄όσους το επιθυμούν, το έργο της ΜΚΟ Ηλιαχτίδα Νέας Σμύρνης και οι Γιατροί του Κόσμου. 

Πηγή: https://www.protothema.gr

Ανακοίνωση του Δημήτρη Παπαδημητρίου στη σελίδα του Συλλόγου Υψηλοχωριτών στο  facebook:

Αγαπητοί Υψηλοχωρίτες! Με βαθειά θλίψη και μεγάλη συγκίνηση σας ενημερώνω για την απώλεια σήμερα 25/12/2019 του πατέρα μου, Γιάννη Παπαδημητρίου. Γεννήθηκε στο Ψηλό Χωριό το 1912. Μεγάλωσε εκεί και αμέσως μετά το σχολείο ήρθε στην Αθήνα να εργαστεί και να σπουδάσει. Εργάστηκε ως εισπράκτορας στους ηλεκτρικούς σιδηροδρόμους και παράλληλα σπούδασε νομικά. Στην Κατοχή ανέπτυξε αντιστασιακή δράση ως πρόεδρος του σωματείου των εργαζομένων στους ηλεκτρικούς σιδηροδρόμους. Διατέλεσε βουλευτής με το κόμμα της ΕΔΑ από το 1956 ως το 1967. Εξορίστηκε από τη χούντα μέχρι τα τέλη του 1971. Στην πολυτάραχη ζωή του είχε πάντα βαθειά ριζωμένο στην ψυχή του το Ψηλό Χωριό. Θα τον αποχαιρετήσουμε αυτήν την Παρασκευή 27/12 στις 4μμ στον Αϊ Γιώργη στην πλ. Καρύτση στην Αθήνα. Στη συνέχεια, η ταφή του θα γίνει το Σάββατο 28/12 στις 1 μμ στον οικογενειακό μας τάφο στο Ψηλό Χωριό.

Καλά Χριστούγεννα !!!!!!

Ο Ομοσπονδία Συλλόγων Β/Δ Δωρίδας 

εύχεται στα χωριά της Ομοσπονδίας, στα μέλη των Συλλόγων 

και στους φίλους της ΟΡΕΙΝΗΣ ΔΩΡΙΔΑΣ

Καλά Χριστούγεννα !!!!!

Στολισμένο εφέτος το δέντρο στο Κουπάκι

Ευχές από τον Σύλλογο Κερασιωτών

Ευχές από τον Σύλλογο Κροκυλιωτών Ο Μακρυγιάννης

Ευχές από τον Σύλλογο Αρτοτινών "Ο Αθανάσιος Διάκος"

Ευχές Συλλόγων και φορέων της περιοχής

Ευχές από τον Πολιτιστικό Σύλλογο Γυναικών Κονιάκου 

Ευχές από τον Φορέα Διαχείρισης Εθνικού Δρυμού Παρνασσού

Ευχές από την Δωρική Αδελφότητα

Ευχές από το Λύκειο Ελληνίδων Φωκίδας 

 

Ευχές από τον Σύλλογο Κληματιωτών

¨Εθιμα Χριστουγέννων και Πρωτοχρονιάς της Κερασιάς

1. Το Αρραβώνιασμα και το Πάντρεμα της φωτιάς

Το αρραβώνιασμα γινόταν ξημερώματα των Χριστουγέννων.

Η νοικοκυρά έβαζε ένα ξύλο στο τζάκι και σύμφωνα με την παράδοση εκείνη την ώρα ότι ζητούσε μπορούσε να γίνει. Το πάντρεμα της φωτιάς γινόταν τα ξημερώματα της Πρωτοχρονιάς .

Στο τζάκι έμπαιναν δύο μεγάλα ξύλα που φρόντιζε ο νοικοκύρης να είναι ισομερή για να καίγονται  το ίδιο.

Σύμφωνα με την παράδοση εκείνη την ώρα που δεν αλλάζει μόνο η μέρα αλλά κι ο χρόνος,όποια ευχή κι αν έκανε αυτή θα γινόταν πραγματικότητα.

2. Το τάισμα της βρύσης

Πρωί- πρωί  την  Πρωτοχρονιά  οι  κάτοικοι  του  χωριού  που  ασχολούνταν με  την γεωργία  πήγαιναν  στις βρύσες,  ξεκινώντας  απο  την παλαιότερη και  σύμβολο της  Κερασιάς  τη  ΜΠΟΥΚΟΥΡΗ και τις  «τάιζαν».

Δηλαδή  τοποθετούσαν  μέσα  στις  γούρνες   ΟΣΠΡΙΑ  όπως  φασόλια, ρεβύθια, φακές,  ΔΗΜΗΤΡΙΑΚΑ  όπως  σιτάρι,  καλαμπόκι  και διάφορα  ΦΡΟΥΤΑ  όπως δαμάσκηνα  (τότε τα έλεγαν «ΝΤΑΟΥΣΑΝΙΑ»),  μήλα,  κάστανα  και μικρά  αχλάδια (τότε τα έλεγαν «ΑΓΚΟΡΤΣΑ»).

Όλη  αυτή  η διαδικασία  γινόταν  για  να  πάνε  καλά  οι σοδειές  και  τα  χωράφια τους  όλη  την  επόμενη  χρονιά.

3. Η  τρεχούμενη  βρύση

Ανήμερα της  Πρωτοχρονιάς  πριν  ανατείλει ο  ήλιος,  όλοι οι  συγχωριανοί πήγαιναν  και  έπαιρναν γλυκά,  λεφτά  και πήγαιναν σε  μία  τρεχούμενη βρύση.

Όταν  έφταναν  εκεί έλεγαν  στη  βρύση  «ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ», «ΚΑΛΗΜΕΡΑ»  και τοποθετούσαν  τα  λεφτά  κάτω  απ’ αυτή.   Στη  συνέχεια έλεγαν  «Όπως τρέχει το νερό  έτσι  να τρέχουν  τα λεφτά,  η  σοδειά  και η  υγεία».

Ο πρώτος που  θα πήγαινε  ήταν  ο πιο τυχερός .  Έπαιρναν νερό  και μια  «ζωντανή» πέτρα  για  να την  τοποθετήσουν  σε μία  γωνιά  του σπιτιού  τους  έτσι  ώστε  να είναι γερό.

4. Το σφάξιμο του γουρουνιού

Κάθε σπίτι  έθρεφε  ένα  γουρούνι το  οποίο  το  έσφαζαν την παραμονή.

Πέντε  με  δέκα  άντρες  του χωριού συγκεντρωνόντουσαν  και  το  έσφαζαν. Το  έγδερναν  και  στη συνέχεια  έφτιαχναν  λουκάνικα, τσιγαρίδες κ.λ.π.

Το  έψηναν,  έτρωγαν  και  τέλος  πήγαιναν  σε  γειτονικά  σπίτια  να  συνεχίσουν το γλέντι,  όπου  τα  τραπέζια  ήταν στρωμένα  με  ψητό,  κοντοσούβλι  και ντολμαδάκια  για να  κεράσουν  τους  επισκέπτες.

Πηγή: http://kerasia-fokidas.gr

«Καλύτερα Σκοτωμένη Παρά Χωρισμένη»

Ο κ. Λουκάς Κονανδρέας συγγενής του θύματος και συγγραφέας του βιβλίου που εξιστορεί ένα έγκλημα που συνέβη πριν από 63 χρόνια, μίλησε στο www.pagenews.gr για τους λόγους που τον οδήγησαν στην έκδοση της ιστορίας αλλά και τις δυσκολίες που αντιμετώπισε σε αυτό το «συγγραφικό ταξίδι»…

Συνέντευξη στη Χριστίνα Διαμαντοπούλου

Μια ερωτική περιπέτεια που κατέληξε σε αναγκαστικό γάμο. Μια εξωσυζυγική σχέση, η οποία για να συνεχιστεί, θα έπρεπε να βγει οπωσδήποτε η σύζυγος από τη μέση. Ένας πληρωμένος δολοφόνος. Ένα σύστημα δικαιοσύνης που θα ήταν εξίσου ένοχο, όσο και οι εγκληματίες, αν δεν υπήρχε ένας έντιμος ένορκος για να μειοψηφήσει. Ένας αποφασισμένος συγγενής, ο οποίος αγωνίστηκε σκληρά προκειμένου να οδηγήσει τον σύζυγο της ξαδέλφης του με τις τεράστιες διασυνδέσεις, όπως και τον φίλο του, ενώπιον της δικαιοσύνης… Αυτά είναι τα στοιχεία που συνθέτουν τη συγγραφή ενός συγκλονιστικού βιβλίου βασισμένο σε μια αληθινή ιστορία που συνέβη πριν από 63 χρόνια. Ο κ. Λουκάς Κονανδρέας γιατρός στο Κονέκτικατ των ΗΠΑ και γιος του ξαδέλφου του θύματος, είναι ο συγγραφέας του βιβλίου «Καλύτερα Σκοτωμένη Παρά Χωρισμένη» που αποφάσισε να μεταφέρει την ιστορία στο χαρτί και να την μοιραστεί με τον κόσμο που ήθελε να μάθει τι συνέβη. Ο συγγραφέας αυτής της συγκλονιστικής ιστορίας μίλησε στο www.pagenews.gr για τους λόγους που τον οδήγησαν στην έκδοση της ιστορίας αλλά και τις δυσκολίες που αντιμετώπισε σε αυτό το «συγγραφικό ταξίδι»…

Λαμβάνοντας υπόψη το χρονικό και κοινωνικό πλαίσιο στο οποίο ζούσε η Παναγιώτα, πιστεύετε ότι θα μπορούσε να πάρει διαφορετική απόφαση από αυτή που τελικά πήρε;Θα μπορούσε να είχε πάρει διαφορετική απόφαση και παρόλο που δυσκολευόταν να το καταλάβει μόνη, οι δικοί της άνθρωποι της το είχαν πει πολλές φορές. Ο πατέρας μου Θανάσης, το 1945-46, όχι μόνο της το πρότεινε και την πίεσε να αφήσει τον Γιώργο, αλλά στην απόγνωσή του αποφάσισε και έστειλε γράμμα στον αδελφό και την αδελφή της Παναγιώτας που ήταν τότε στη Νέα Ζηλανδία. Εκείνος, λοιπόν, την είχε προσκαλέσει στη χώρα του προτείνοντάς της το διαζύγιο, εκεί που η κοινωνία ήταν πολύ πιο ελεύθερη σε τέτοια θέματα.

Πώς σκέφτηκε και δεν έφυγε; Φαντάζομαι πως σημαντικός παράγοντας ήταν ο φόβος της…Στα πρώτα χρόνια του γάμου τους, η Παναγιώτα είχε την ελπίδα ότι αν έκανε ένα παιδί θα άλλαζε και ο άνδρας της και οι σχέσεις της μαζί του. Το παιδί δεν ήλθε. Το πέρασμα του χρόνου όχι μόνο δεν βοήθησε, αλλά έβλαψε κιόλας. Η δεκαετία του ‘40 ήταν γεμάτη πολέμους και μιζέρια και η συντηρητική κοινωνία του χωριού της δεν έκανε κανένα βήμα για να απελευθερωθεί από τις προκαταλήψεις της και το μίασμα του χωρισμού για μια γυναίκα. Παράλληλα, στα εμπόδια για έναν χωρισμό θα πρέπει να προστεθεί και η υποχρέωση που αισθανόταν η Παναγιώτα προς την μητέρα της που και θα την στενοχωρούσε ό, τι και να έκανε. Αν χώριζε θα την πλήγωνε και αν έφευγε θα την άφηνε μόνη της.

Τι σας κέντρισε το ενδιαφέρον στη συγκεκριμένη ιστορία, ώστε να αποφασίσετε να κάνετε τόσο εκτενή έρευνα, η οποία οδήγησε και στη δημιουργία του βιβλίου; Οι ήρωες στην ιστορία μου, η Παναγιώτα, ο Θανάσης, ο Δημοσθένης Δαπόντες και άλλοι μνημονεύθηκαν. Ζουν. Τους αποδόθηκε τιμή που την άξιζαν.Επίσης, είναι μια καλή ιστορία από την οποία μπορεί να μάθει ο αναγνώστης. Η ιστορία είναι βγαλμένη από τη ζωή και περιέχει λεπτομέρειες που ατενίζουν τη ζωή όχι μόνο με το γυμνό μάτι, αλλά με μικροσκόπιο. Οι χαρακτήρες της ιστορίας είχαν πάρει τέτοιες αποφάσεις που και μόνο η σκέψη αν κάποιος μας ζητούσε να τις πάρουμε εμείς, θα μας έφερνε ρίγος. Πολλοί που ήξεραν ότι ήμουν γιος του Θανάση και επομένως γνώστης λεπτομερειών με ρωτούσαν: «Και μετά τι έγινε. Τελικά δεν τον χώρισε; Πες μου, πες μου. Τελικά την σκότωσε; Δικάστηκαν τελικά;». Οι φίλοι μου ήθελαν να μάθουν και δεν σταματούσαν να με ρωτούν. Η ιστορία ήταν ενδιαφέρουσα και γι’ αυτό την ήθελαν. Και αν ήθελαν τόσο όσοι την άκουσαν, γιατί να μην την «ακούσουν» και άλλοι μέσω ενός βιβλίου; Τέλος, από προσωπική ικανοποίηση και ευχαρίστηση. Αισθανόμουν καλά να ξαναγυρίζω τον νου στα παιδικά εκείνα χρόνια. Όταν μάλιστα συνδύαζα το γεγονός αυτό με μια ανάλυση των θεμάτων της ιστορίας και μια ανάλυση των χαρακτήρων της ιστορίας (τους οποίους φυσικά ήξερα καλά) και των οποίων οι ενέργειες με δίδαξαν πολλά, το «αισθανόμουν καλά». Γινόταν μέθη μέσα μου.

Ποιες ήταν οι δυσκολίες -αν υπήρχαν- κατά τη διάρκεια της έρευνας και της συγγραφής του βιβλίου; Είχατε επαρκείς πληροφορίες για μια τέτοιου είδους συγγραφή; Η πολύ ζωηρή μνήμη των γεγονότων της βραδιάς εκείνης αλλά και των μετέπειτα εξελίξεων βοήθησε. Το ίδιο και το γεγονός ότι ο πατέρας μου συνέχισε να μιλά για την ιστορία τα μετέπειτα χρόνια, αλλά και οι συνομιλίες που είχα όταν επισκεπτόμουν την Ελλάδα από τις ΗΠΑ τα τελευταία 30 χρόνια. Οι ηλικιωμένοι που ξαναέβλεπα ήθελαν και κουβέντιαζαν για τα παλιά. Με λίγα λόγια αν και δεν σκόπευα να γράψω ένα βιβλίο ήταν σαν να δούλευαν οι συγκυρίες μόνες τους και να γραφόταν από τότε. Στον νου μου.Αλλά και πάλι όλα αυτά ήταν ανεπαρκή. Έτσι χρειάστηκε να ψάξω. Οι εφημερίδες ήταν εύκολο να φωτογραφηθούν αλλά είχε κόστος. Για τα πρακτικά από τις δίκες ένας Θεός ξέρει πώς με ώθησε να τα κυνηγήσω, όταν όλοι μου έλεγαν «στα 25 χρόνια καταστρέφονταν, όχι στα 50 που είναι τώρα». Ήμουν τυχερός να τα βρω επειδή φυλάσσονταν για εκπαιδευτικούς λόγους στο δικαστικό και το αστυνομικό σώμα. Αλλά ακόμη υπήρχαν αρκετά σκοτεινά σημεία για τα οποία χρειάστηκαν πάνω από 160 συνεντεύξεις. Αυτό ήταν και το πιο κουραστικό. Το πιο δύσκολο. Η κάθε μια χρειαζόταν προετοιμασία . Να σκεφτώ πώς να προσεγγίσω τον συνομιλητή μου ώστε να μπορέσει να ανοιχτεί. Στην αρχή της συνέντευξης έκανα μια γρήγορη αξιολόγηση του κάθε συνομιλητή μου, οι περισσότεροι των οποίων ήταν πάνω από 70, για να καταλάβω τι βάση να δώσω στις πληροφορίες που μου έδινε. Μερικοί που ανήκαν τότε στην αντίθετη παράταξη έλεγαν ότι «έχουν περάσει τόσα χρόνια πού να τα θυμάμαι» ή «Δεν τα αφήνουμε τώρα αυτά τα παλιά; Τι τα αναμοχλεύεις»;Σε μερικές περιπτώσεις περισσότερες απαντήσεις έδωσα εγώ ως γιατρός (!), παρά από όσες απαντήσεις πήρα εγώ στις ερωτήσεις μου. Αλλά σε γενικές γραμμές, ήταν μια μεγάλη εμπειρία. Δεν θα ξεχάσω ποτέ τα ρυτιδωμένα μέτωπα που συνοφρυώνονταν, καθώς γερασμένα μυαλά προσπαθούσαν να συλλάβουν φευγαλέες αναμνήσεις.

Μέσα από την τραγική ιστορία της ηρωίδας του βιβλίου ζωντανεύει και η ελληνική επαρχία της εποχής που διαδραματίζεται η υπόθεση, με χαρακτηριστική τη συντηρητική νοοτροπία. Πιστεύετε ότι αντίστοιχες νοοτροπίες και παθολογίες συντηρούνται ακόμα και σήμερα;Ο τρόπος που έφτασε η Παναγιώτα να πει το «Καλυτέρα Σκοτωμένη Παρά Χωρισμένη» ήταν ασυνήθιστο και ακραίο ακόμη και τότε. Υπάρχουν μερικοί άνθρωποι που είναι ασυμβίβαστοι. Και η Παναγιώτα ήταν ένας τέτοιος άνθρωπος όπως και ο πατέρας μου. Οι δυο τους είχαν αυτού του είδους DNA. Για το σήμερα -και με βάση το ότι η παρθενιά της γυναίκας θεωρείται δικό της θέμα και μόνο και τα διαζύγια στην Ελλάδα έχουν ξεπεράσει το 25%-, καταλαβαίνουμε πως οι νοοτροπίες και οι παθολογίες που δημιούργησαν το πρόβλημα στην Παναγιώτα και συνετέλεσαν στην δολοφονία της, είναι πια παρελθόν.

Το «Καλύτερα Σκοτωμένη παρά Χωρισμένη» είναι το πρώτο σας βιβλίο. Πώς αισθανθήκατε όταν βάλατε και την τελευταία τελεία στην ιστορία σας; Ανακούφιση ασφαλώς. Ήταν μακρύς ο δρόμος. Και ακολούθησαν τα 8 βραβεία εδώ στις ΗΠΑ που με έκαναν περήφανο αλλά όχι επηρμένο. Η περηφάνια μου επεκτείνεται στην οικογένειά μου και στην πατρίδα μου. Καλό είναι για όλους μας πιστεύω όταν ακούω Αμερικανούς που έχουν διαβάσει την ιστορία να λένε: «Πώς μπόρεσαν οι απλοί εκείνοι άνθρωποι, πριν 70 χρόνια, σε ένα μικρό χωριό στα βουνά και που πολλοί ήταν και αγράμματοι να επιζήσουν, να σκεφτούν, να ελιχθούν όπως έκαναν; ….Θα πρέπει να ήταν έξυπνοι άνθρωποι». Και κάποιος άλλος δίπλα να απαντά: «Εδώ ήταν έξυπνοι πριν 2500 χρόνια και μιλάμε για πριν 70;». Γίνεται αυτό να μην σε κάνει να αισθάνεσαι περήφανος ως Έλληνας;

Ποια συναισθήματα πιστεύετε ότι θα προκαλέσει το βιβλίο στους αναγνώστες; Λύπη, επειδή μια ενάρετη γυναίκα δολοφονείται αν και είχε την υπομονή και έκανε τη θυσία να μείνει σε έναν γάμο από αγάπη για τον σύζυγό της και από σεβασμό προς τις παραδόσεις της κοινωνίας που ζούσε. Αγανάκτηση, προς τις παραδόσεις και τους περιορισμούς της κοινωνίας που συνετέλεσαν στον χαμό της. Αλλά και αγανάκτηση προς την δικαιοσύνη που με τον επηρεασμό των ενόρκων δημιούργησε τα δικαστικά προβλήματα όπως αυτά συνέβησαν. Οίκτο, για την μητέρα της Παναγιώτας που σε μεγάλη ηλικία έχασε το μόνο παιδί που της είχε μείνει στην ΕλλάδαΘαυμασμό, για την επιμονή του Θανάση να συνεχίσει τον δικαστικό αγώνα με πολλές θυσίες και να φτάσει στην απονομή δικαιοσύνης. Θαυμασμό και προς τον Δημοσθένη Δαπόντε που μπόρεσε και άντεξε και διαφώνησε με τους άλλους ενόρκους και έδωσε την ευκαιρία για δεύτερο δικαστήριο. Αλλά και εξιλέωση και ευχαρίστηση που τελικά αποδόθηκε δικαιοσύνη.

Γιατί πρέπει να διαβάσει κάποιος το «Καλύτερα Σκοτωμένη παρά Χωρισμένη»;Γιατί είναι κατά γενική ομολογία μια καλογραμμένη και πολύ ενδιαφέρουσα ιστορία. Έχει, δηλαδή, τα δυο πιο σημαντικά συστατικά ενός καλού βιβλίου. Είναι, επίσης, μια αληθινή ιστορία με αντικειμενική καταγραφή όσων συνέβησαν, χωρίς να ωραιοποιεί πρόσωπα και καταστάσεις. Είναι ιστορία ζωής, όπως επανειλημμένα την έχουν χαρακτηρίσει εδώ οι Αμερικανοί αναγνώστες: «true to life insights». Πολλά από όσα αναφέρει τα έχουμε όλοι λιγότερο ή περισσότερο αντιμετωπίσει. Μαθαίνει ο αναγνώστης από το παράδειγμα πολλών χαρακτήρων της ιστορίας, πολλοί από τους οποίους ήταν απλοί, αγράμματοι και φτωχοί, αλλά στάθηκαν ικανοί να κάνουν τις απαραίτητες θυσίες και να υποστούν τις συνέπειες για τη στάση τους.Ο αναγνώστης μεταφέρεται σ’ ένα μικρό χωριό, μακρινό κι απομονωμένο. Παραξενεύεται και μαγνητίζεται από το γεγονός ότι μεγάλα πράγματα και ιστορίες ξεκίνησαν από εκεί.. Η χρονική διαδρομή του εγκλήματος και της εξιχνίασής του είναι αρκετά μεγάλη για να προκαλεί ενδιαφέρον: Είκοσι χρόνια. Από το 1935 ως το 1955. Ο αριθμός των ανθρώπων που ανακατεύτηκαν στην υπόθεση είναι εντυπωσιακός. Υπήρξαν τόσοι υποψήφιοι δολοφόνοι και τρόποι δολοφονίας. Οι έντεκα εν δυνάμει δολοφόνοι αντέδρασαν ο καθένας με διαφορετικό τρόπο, κάτι που φανερώνει την πολυπλοκότητα της ανθρώπινης συμπεριφοράς. Τα δικαστήρια, εξάλλου, που έγιναν ξεδιπλώνουν κοινωνικές, δικαστικές και πολιτικές καταστάσεις της εποχής εκείνης. Ο αναγνώστης μέσω του βιβλίου έχει τη δυνατότητα να αντιπαραβάλει το παρόν με το παρελθόν. Το βιβλίο δεν σταματά σ’ έναν φόνο ή σ’ ένα δικαστήριο, αλλά παρακολουθεί μέχρι το τέλος όλους τους πρωταγωνιστές, ικανοποιώντας την περιέργεια του αναγνώστη για το τι απέγινε ο καθένας στη συνέχεια. Τέλος, περιέχει πολλά ενδιαφέροντα ιστορικά και λαογραφικά στοιχεία που εμπλουτίζουν τη γνώση.

Πηγή: https://www.pagenews.gr

Νέο ΔΣ για τον Σύλλογο Διχωριτών

Σας ανακοινώνουμε τη σύνθεση του νέου Διοικητικού Συμβουλίου του Συλλόγου Διχωριτών "Η Αγία Παρασκευή 1936", ύστερα από τις εκλογές που διενεργήθηκαν την Κυριακή 24 Νοεμβρίου 2019, και μετά την πρώτη συνεδρίαση των νέων μελών, που έλαβε χώρα στα γραφεία του Συλλόγου την Τρίτη 3 Δεκεμβρίου 2019.

Νέο Διοικητικό Συμβούλιο (2019 – 2021)

Πρόεδρος: Βλαχογιάννης Γεώργιος

Αντιπρόεδρος Α’: Αλούπης Δημήτριος

Αντιπρόεδρος Β’: Χανακούλας Αθανάσιος

Γενικός Γραμματέας: Αρβανίτη Σταυρούλα

Ειδικός Γραμματέας: Αλεξίου Αθανάσιος

Ταμίας: Τσιαπαρίκος Κωνσταντίνος

Έφορος: Οικονομόπουλος Κοσμάς

Α’ Μέλος: Κουτσόπουλος Δημήτριος

Β’ Μέλος: Αλούπης Βασίλειος*

* Κατόπιν αποχωρήσεως της κ. Κουτσοπούλου Μαρίνας από τη θέση του Β´ Μέλους.

Τα νέα Ημερολόγια του Συλλόγου Ζωριανιτών "Ο Άγιος Νικόλαος"

Τα νέα Ημερολόγια είναι εδώ!
Όμορφες φωτογραφίες από το Ζωριάνο μας, σε καλαίσθητη εκτύπωση με εορτολόγιο στο τέλος!
Τιμή διάθεσης 10 ευρώ μαζί με ένα όμορφο στυλό 'Ζωριάνος'.
Επικοινωνήστε με τον πρόεδρο Γιώργο Νικολόπουλο, την ταμία Φρόσσω Τσαλτάκη ή οποιοδήποτε άλλο μέλος του Δ.Σ. για να τα προμηθευτείτε!

Στολίστηκε το δέντρο στον Κόκκινο

Το ΔΣ του Πολιτιστικού Συλλόγου Κοκκινιωτών ,

σας εύχεται χρόνια πολλά με υγεία, ευτυχία 

σε εσάς και στην οικογένειά σας!!!

ΚΑΛΑ ΧΡΙΣΤΟΎΓΕΝΝΑ!

Ευχές Δημάρχου για τις γιορτές

Διασκέδαση στο 5ο αντάμωμα του Συλλόγου Κληματιωτών

Την Κυριακή 8 Δεκέμβρη πραγματοποιήθηκε το 5ο αντάμωμα του Συλλόγου μας στο "Κουτούκι του Νικόλα" στον Άγιο Δημήτριο. Πολλά ήταν τα μέλη και οι φίλοι που ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμά μας. Άνθρωποι που είναι ... σταθερά δίπλα στο Σύλλογο, άλλοι που επανήλθαν μετά από καιρό, αλλά και νέα άτομα. Είμαστε πολύ χαρούμενοι και ικανοποιημένοι γι΄αυτό.

Περάσαμε μια όμορφη Κυριακή, από το μεσημέρι μέχρι αργά το απόγευμα
 

Κωστάριτσα Βαρδουσίων

Το να φτάσει κανείς στα ορεινά χωριά του νομου Φωκίδας είναι μια μικρή οδική περιπέτεια καθότι είναι αμέτρητες οι  φουρκέτες, οι ανηφόρες και οι κατηφόρες του οδικού δικτύου, που κάνουν τους επιβάτες του μικρού πούλμαν να κυττάζουν στο google map το πότε θα φθασουν. Και το χωριό Πενταγιοί, στα 950μ υψόμετρο μέσα σε μία πανδαισία χρωμάτων του ερυθρού στις αρχές του χειμώνα, είναι η ανταμοιβή αυτής της κουραστικής αλλά και εκστατικής διαδρομής.

Πινακίδα έξω απο το χωριό Πενταγιοί

Κοτοπιτάκια της Μαρίνας – Βουνίσια χειμωνιάτικη γεύση

Γράφει η Σίσσυ Νίκα – Δημοσιογράφος Γαστρονομίας και Πολιτισμού

Τα κοτοπιτάκια γεννήθηκαν, από την προσπάθεια να πείσουμε τον ανιψιό μου να δοκιμάσει έστω μια φορά το κοτόπουλο, που δήλωνε πεισματικά ότι δεν του άρεσε.

Στο πανέμορφο πέτρινο Διχώρι, των Βαρδουσίων, εκεί σε αυτή την απίθανη πλατεία του χωριού, την πλατανοσκεπασμένη που «εποπτεύει» τα βουνά μέχρι τη λίμνη του Μόρνου, μια χειμωνιάτικη μέρα ζήτησα από το Μαρινάκι, να μας φτιάξει μια κοτόσουπα αυγολέμονο, η αλήθεια είναι ότι λατρεύω αυτές τις σούπες της.

Κρατήσαμε λίγο κοτόπουλο και το αρωματίσαμε με τις πιπεριές, προσθέσαμε και τυράκια αγαπημένα και κάναμε πιτάκια που αρέσουν πολύ στον ανιψιό μου.
Έτσι μέσα στο φύλλο που ήταν λαχταριστό και ξεροψημένο είχαμε «κρύψει» το κοτόπουλο.

Τα πιτάκια έγιναν τόσο νόστιμα, που ο ανιψιός μου ξετρελάθηκε και από τότε μας υποχρεώνει, όταν έχουμε κοτόπουλο στο σπίτι να του φτιάχνουμε πιτάκια.

Με δυό λόγια βρήκαμε τον μπελά μας … αλλά τα πιτάκια της Μαρίνας τα αγαπάμε πολύ και για αυτό το λόγο μοιράζομαι τη συνταγή μαζί σας.

Κοτοπιτάκια της Μαρίνας
Από τη Μαρίνα Κουτσοπούλου, του εστιατορίου «Το μαγαζί του Χωριου» Διχώρι Φωκίδας

Υλικά

2 πακέτα φύλλα για πίτες χωριάτικο

1 κοτόπουλο, περίπου 800 γρ.

2 φύλλα δάφνης

2 κόκκους μπαχάρι

1 φέτα λεμονιού

300 γρ. πιπεριές Φλωρίνης και πράσινες, ψιλοκομμένες

200 γρ. τυρί φέτα ΠΟΠ, σπασμένη με το πιρούνι

200 γρ. τυρί Κατίκι Δομοκού

50 γρ. γραβιέρα, τριμμένη

3 κ.σ. άνηθο, ψιλοκομμένο

1 ποτήρι λευκό κρασί, μαλαγουζιά ή μοσχοφίλερο

1 φλιτζάνι ελαιόλαδο εκλεκτό

Ρίγανη

Αλάτι

Φρεσκοτριμμένα πιπέρια

Για τα φύλλα

Ελαιόλαδο

Για το φινίρισμα

1 κρόκο και λίγο γάλα

Τρόπος παρασκευής

Σε κατσαρόλα βράζουμε νερό και μόλις κοχλάσει ρίχνουμε αλάτι, τα φύλλα δάφνης και το μπαχάρι. Μόλις πάρει μια βράση προσθέτουμε το κοτόπουλο και αφήνουμε να σιγοβράσει. Λίγο πριν το τέλος βάζουμε μια φέτα λεμόνι και μετά από 5 λεπτά κατεβάζουμε από τη φωτιά.

 

Βγάζουμε το κοτόπουλο και το αφήνουμε να κρυώσει και αμέσως μετά αφαιρούμε τα κόκκαλα, κρατάμε το ψαχνό και το ψιλοκόβουμε. Το κοτόπουλο καθαρισμένο που χρειαζόμαστε είναι 500 γραμμάρια.

Σουρώνουμε το ζωμό κοτόπουλου και αν θέλουμε κάνουμε και μια ωραία κοτόσουπα ή τον κρατάμε στο ψυγείο σκεπασμένο για να τον χρησιμοποιήσουμε για σάλτσες.

Σε κατσαρόλα πλατιά σοτάρουμε σε ελαιόλαδο το κοτόπουλο και προσθέτουμε τις πιπεριές σε μέτρια φωτιά ανακατεύοντας και μόλις μαλακώσουν οι πιπεριές «σβήνουμε» με το κρασί.

Μόλις εξατμισθεί το κρασί προσθέτουμε τη ρίγανη, τον άνηθο, το αλάτι και το πιπέρι. Σιγοβράζουμε ανακατεύοντας μέχρι να απορροφήσει τα υγρά του και αφήνουμε να κρυώσει.

Παράλληλα ξεδιπλώνουμε τα φύλλα και έτσι όπως είναι κόβουμε κάθετα σε 5 λωρίδες.

Μόλις κρυώσει το κοτόπουλο προσθέτουμε τη φέτα, τη γραβιέρα και το κατίκι και ανακατεύουμε μέχρι να ενσωματωθούν.

Απλώνουμε τα φύλλα στον πάγκο της κουζίνας και με το πινέλο τα περνάμε με ελαιόλαδο και ανά δύο φύλλα γεμίζουμε με τη γέμιση. Στην άκρη των φύλλων βάζουμε μια κουταλιά γέμιση και τυλίγουμε τα κοτοπιτάκια σε τρίγωνα.

Στρώνουμε μια λαδόκολα στο ταψί και αραδιάζουμε τα πιτάκια μας.

Σε φλιτζάνι ανακατεύουμε το αυγό με το γάλα και με ένα πινέλο περνάμε τα κοτοπιτάκια.

Ψήνουμε σε καλά προθερμασμένο φούρνο στους 180ο C για 25 λεπτά.

Βγάζουμε τα κοτοπιτάκια από το φούρνο και προσοχή δεν πρέπει να τα σκεπάσουμε.

Πηγή: https://emvolos.gr

Στολίστηκε το Διακόπι

 Το Διακόπι στολίστηκε όμορφα και είναι έτοιμο πλέον να υποδεχθεί τους επισκέπτες του.

 

φωτο: Γιώργος Ξηρομάμος

Στο Διάκο της Αρτοτίνας

Στα αποκαλυπτήρια της προτομής του ΔΙΑΚΟΥ στην Αρτοτίνα τον Αύγουστο του 1930 ήταν προσκεκλημένος και ο Πρόεδρος του Συνδέσμου Παρνασσιδέων “Η ΑΔΕΛΦΟΣΥΝΗ” Δημ. Τσιπούρας, ο οποίος απάγγειλε το επόμενο ποίημα:

ΣΤΟ ΔΙΑΚΟ ΤΗΣ ΑΡΤΟΤΙΝΑΣ

Ποιός είδε τέτοιο θάμασμα, παράξενο μεγάλο,

Να στέλνουν δώρα τα βουνά, πεσκέσια τόνα στ’ άλλο!

Βαρδούσια το κεσέμι σας, που στείλατε σφαχτάρι,

στις Καταβόθρες, ψήθηκε στο μέγα πανηγύρι,

πάνω ’π’ ανθίζαν τα κλαριά κι έβγαζε η Γης χορτάρι,

στην Αλαμάνα στο πλευρό και δίπλα στο Γεφύρι.

Πεντέλη, το πεσκέσι σου, κατάλευκο, χιονάτο,

πόστειλες στα μαυριδερά και τα ψηλά Βαρδούσια.

Για δες πώς στέκει σήμερα ολόρθο, αιώνιο!... Νά το!

Θαρρείς τσαπράζι αργυρό σε στήθια αντρίκια πλούσια!

Θεέ μου! Πόσο είναι τρανά στοιχειών βουνών τα δώρα!

Ποιό άλλο ταίριαζε σφαχτό σε γλέντια οχτωχρόνια,

οπόθρεψε αστείρευτο και τότε κι ως τα τώρα

ένα λαό ολόκληρο και θα τον θρέφει αιώνια;

Κι ύστερα, τι ασπρότερο, σαν του ηλιού αχτίνα,

μπορούσε από τον κόρφο της η μάνα η Πεντέλη

να στείλει στην μανούλα του την ένδοξη Αρτοτίνα,

τραγούδι στα εκατόχρονα δίχως φωνή και τέλι;

Κι ο μυροβόλος Υμηττός πλέκοντας λίγες δάφνες

«πάρ’ τες, μου λέει προσταχτικά, βουνά, λαγκάδια σχίσε·

είναι η γιορτή του Διάκου μας, παιδί της Γκιώνας είσαι,

κι αυτή ’ναι ριζιμιά γιορτή, δεν είν’ από τις ξάφνες.

Στον πιο όμορφον ήρωα, του Σεφεριού μαγνάδι,

το Απολλώνειο κλαρί απ’ τη μυρωμένη χώρα

της δόξας της αμάραντης, σύρε τα πας αχνάδι!»

Αλήθεια! πόσο είναι τρανά στοιχειών βουνών τα δώρα!

Αναδημοσίευση από το βιβλίο του Κωνσταντίνου Γ. Τσέλιου

“Ο Αθανάσιος Διάκος στο δημοτικό τραγούδι” σελ. 92

Χριστούγεννα στο Θησείο με το κέρας της Αμάλθειας

ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΚΡΟΚΥΛΙΩΤΩΝ Ο ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗΣ

Κυριακή 22 Δεκεμβρίου, μία ιδανική ημέρα για οικογενειακή βόλτα στο Χριστουγεννιάτικο Θησείο και για επίσκεψη στο Μουσείο των Ηρακλειδών !

Εκεί τα παιδιά θα γνωρίσουν την ξακουστή κατσικούλα Αμάλθεια, που έθρεψε το νεαρό Δία με γάλα και μέλι και θα ανακαλύψουν τους θησαυρούς της γνώσης που κρύβονται στο θαυμαστό κέρατό της!

Θα υπάρξει ξεχωριστή δράση για τα παιδιά του Κροκυλείου που θα ξεκινήσει στις 13:15 και θα διαρκέσει 45λεπτά .

Απέναντι υπάρχουν καφέ για τους γονείς με θέα την Ακρόπολη καθώς και παιδική χαρά.

Το κόστος συμμετοχής είναι 3,00 € για κάθε παιδί.

Ο Σύλλογος θα προσφέρει στα παιδιά αναμνηστικό Χριστουγεννιάτικο δωράκι.

Δηλώσεις συμμετοχής μέχρι τις 17 Δεκεμβρίου στις Νίκη Σαΐτη τηλ. 6986799782 και Γιάννα Λούη τηλ. 6985993662.