Αντώνης Σερέλης, ο ζωγράφος της Ζωριανίτικης ζωής

Ο Αντώνιος Σερέλης του Χρήστου και της Βιολέττας, το γένος Ζαχαροπούλου, γεννήθηκε στις 21 Αυγούστου 1921 στην Κόρινθο. Η καταγωγή και των δύο γονέων του είναι από τον Ζωριάνο Φωκίδος, όπου ήταν η μόνιμη κατοικία τους. Λίγους μήνες μετά την γέννησή του βρίσκεται στο χωριό της καταγωγής του όπου θα περάσει τα παιδικά του χρόνια. Χρόνια στερήσεων, τα οποία απάλυνε η μετανάστευση του πατέρα του στην Αμερική, τουλάχιστον μέχρι το κραχ του 1929.

Το 1933 και σε ηλικία 12 ετών αναζητεί την τύχη του στην Αθήνα, όπου έκανε διάφορες δουλειές προκειμένου να εξασφαλίσει τα προς το ζην.

Το 1939 παρουσιάζεται στον Ελληνικό Στρατό, όπου όμως λίγο καιρό μετά διαγιγνώσκεται με βαριάς μορφής πνευμονία, με την ρητή οδηγία των γιατρών ότι η μόνη του ελπίδα για να επιβιώσει είναι να επιστρέψει στο χωριό του, ακολουθώντας τις ιατρικές συμβουλές τους. Πράγμα το οποίο και συνέβη, καθώς ανάρρωσε πλήρως, η επιστροφή του όμως στο Ζωριάνο στάθηκε ταυτόχρονα και η αφορμή για να συμμετέχει ενεργά στην Εθνική Αντίσταση, ενώ αργότερα παρασημοφορήθηκε για την σημαντική δράση του τα χρόνια της κατοχής.

Αρχές της δεκαετίας του 1950 βρίσκεται πάλι στην Κόρινθο, οπότε και ξεκινά να εργάζεται ως τεχνίτης στον τοπικό σταθμό του ΟΣΕ. Παντρεύεται την Πηνελόπη Γιαννακοπούλου του Γεωργίου και από τον γάμο τους απέκτησαν δύο κόρες, την Βιολέττα και την Χριστίνα.

Ο ξαφνικός θάνατος της συζήγου του Πηνελόπης, το 1965 θα σημαδεύσει την οικογένειά του. Δύο χρόνια αργότερα θα παντρευτεί την Κατερίνα Καραπανάγου με την οποία αποκτά έναν γιο, τον Χρήστο.

 

Αλωνισμός

Την δεκαετία του 1980 συνταξιοδοτείται και αφιερώνεται απερίσπαστος στις υπόλοιπες δραστηριότητες της ζωής του, μεταξύ των οποίων και η ζωγραφική, μέχρι τον θάνατό του στις 15 Δεκεμβρίου 2011.

Άνθρωπος με βαθιές θρησκευτικές και πνευματικές αναζητήσεις, μελετούσε και στοχαζόνταν γύρω από τα νοήματα της ζωής. Μέσα από τις αναζητήσεις αυτές, χάραξε την εσωτερική του πορεία που ενίσχυσε την αγάπη για τις ρίζες του και για τον συνάθρωπό του και που τον τροφοδότησε με εσωτερική γαλήνη και  πραγματική λατρεία για την φύση.

Ξεκίνησε να ασχολείται με την ζωγραφική σε ηλικία 18 ετών, κυρίως όμως καλλιέργησε την έμφυτη αυτή κλίση του την τελευταία 30ετία της ζωής του, περίοδος μέσα στην οποία γεννήθηκαν όλα τα υπάρχοντα έργα του. Αυτοδίδακτος ζωγράφος με αγαπημένη του θεματολογία, το χωριό του, τον Ζωριάνο Φωκίδας και την φύση, απεικονίζει στους πίνακές του την ομορφιά και την αρμονία που αναζητούσε ίδιος γύρω του.

Το 1999 φιλοτέχνησε το εξώφυλλο του βιβλίου "Ευρετήριο των απανταχού Ζωριανιτών".  Η βιογραφία και το έργο του παρέμεναν έως τώρα αδημοσίευτα εκτός από τα έργα "νερόμυλος" και "αλωνισμός" που συμπεριλήφθηκαν στο βιβλίο "Ζωριάνος Δωρίδος" του Αθ. Καρκαβίτσα (έκδοση Συλλόγου Ζωριανιτών 2004). Τα βιογραφικά στοιχεία μας τα έδωσε η κόρη του Χριστίνα, ενώ το τελευταίο έργο που δείχνει τον Άγιο Νικόλαο, είναι έργο που έχει δωρηθεί στον Σύλλογο.

Νερόμυλος

Ο Άγιος Νικόλαος

Οι Δωριείς στη μάχη των Βασιλικών 199 χρόνια πριν

Το 1836 ο Μακρυγιάννης σκέφτηκε να απεικονίσει σε εικόνες τις μεγάλες στιγμές του αγώνα. Για το σκοπό αυτό κάλεσε το λαϊκό ζωγράφο Παναγιώτη Ζωγράφο και τους δύο γιους του και τους ανέθεσε την εικονογράφηση. Από το 1936 ως το 1839 περιέρχονταν τα πεδία των μαχών. Ο Π. Ζωγράφος έβαλε τη τέχνη του και ο Μακρυγιάννης τη γνώση του και τις δαπάνες. Ζωγραφίστηκαν συνολικά 25 πίνακες σε ξύλο. Μετά οι 24 από αυτούς ζωγραφίστηκαν ξανά από το γιο του Π. Ζωγράφου Δημήτριο με νεροχρώματα σε στρατσόχαρτο. Έγιναν 4 σειρές που ο Μακρυγιάννης δώρησε από μια στον βασιλιά Όθωνα και στους τρεις πρέσβεις της Αγγλίας, Γαλλίας και Ρωσίας. Η 25η εικόνα παραλείφθηκε γιατί έθιγε τον αρμοστή Άρμανσμπεργκ.

Για την καλύτερη κατανόηση των πινάκων σημειώνονται τα εξής: Πρώτον, ο Παναγιώτης Ζωγράφος πρέπει να είχε εργαστεί και ως αγιογράφος. Στη ζωγραφική των πινάκων ακολουθεί μικρογραφική τεχνική που δείχνει να είναι μείγμα αγιογραφικής τεχνικής και της περσικής μινιατούρας. Δεύτερον, ζωγραφίζει ακολουθώντας τη “προοπτική του πουλιού” σαν να βλέπει τα γεγονότα από ψηλά. Τρίτον, ακολουθεί μια ακόμη τεχνική της αγιογραφίας. Παρουσιάζει ταυτόχρονα διαφορετικές στιγμές στον ίδιο πίνακα.

Η μάχη των Βασιλικών κατά Μακρυγιάννη δια χειρός Π. Ζωγράφου

Η μάχη των Βασιλικών έγινε στις 26 Αυγούστου 1821. Οι Τούρκοι για να λύσουν τη πολιορκία της Τριπολιτσάς μάζεψαν 4000 στρατό στον Κάτω Δομοκό με σκοπό να περάσει στη Ναύπακτο και από εκεί στη Πελοπόννησο. Μια άλλη στρατιά από 8000 στρατό συγκεντρώθηκε στη Λαμία με σκοπό να περάσει στη Μεγαρίδα και μετά στη Πελοπόννησο. Για τη στρατιά αυτή των 8000 υπήρχαν δύο διαβάσεις της Φοντάνας και των Βασιλικών. Ο γερο-Γιάννης Δυοβουνιώτης πρόβλεψε, σωστά, ότι οι Τούρκοι θα χρησιμοποιούσαν τη διάβαση των Βασιλικών. Γενικός αρχηγός στη μάχη αναδείχτηκε ο Ιωάννης Γκούρας. Η μάχη αυτή έχει μεγάλη σχέση με τη περιοχή της Δωρίδας. Σχεδόν όλοι οι Δωριείς αγωνιστές πολέμησαν στη μάχη αυτή στο κέντρο και είχαν πρωταγωνιστικό ρόλο. 

Η μάχη έγινε με τη τακτική της ενέδρας. Ο Γκούρας ήταν στην άμυνα του δεξιού της Ελληνικής παράταξης και υποχώρησε συντεταγμένα. Οι διάφορες φάσεις της διαδικασίας αυτής φαίνεται στο δεξιό μέρος της ζωγραφιάς. Οι Δωριείς ήταν δεξιά και αριστερά στο κέντρο. Αριστερά (μάλλον είναι έξω από το πλάνο) υπό τον Κωνσταντίνο Καλύβα. Δεξιά στο κέντρο υπό τον Κωνσταντίνο Μπίτη. Στο κάτω μέρος φαίνεται το πλευροκόπημα της Τουρκικής οπισθοφυλακής από τον γέρο-Δυοβουνιώτη. Επάνω αριστερά φαίνεται η τελειωτική φάση όπου κυκλώθηκε ο Τουρκικός στρατός στην Ανίβιτσα. Αυτή ήταν η μόνη οδός παράκαμψης των Βασιλικών. Εδώ πολέμησαν ο Γκούρας και ο Ρούκης. Στη μάχη αυτή διαλύθηκε η Τουρκική στρατιά και δεν πέρασε στη Πελοπόννησο. Η Τριπολιτσά έπεσε στις 23 Σεπτεμβρίου 1821.

κείμενο: Παρασκευάς Μπακαρέζος
Πηγή: http://krokilion.gr

Ο Κροκυλιώτης ζωγράφος Σπύρος Πηλιούνης (1921-1992)

Ο Σπύρος Πηλιούνης (1921-1992) γεννήθηκε στην περιοχή Ζωγράφου Αττικής το 1921, αλλά έζησε και μεγάλωσε στην Βουλιαγμένη. Κροκυλιώτισα ήταν η μητέρα του Ευφροσύνη Πηλιούνη (το γένος Καντά).

Το ταλέντο του στις τέχνες εκδηλώθηκε από την παιδική του ηλικία και μετά το σχολείο σπούδασε στην σχολή του Στύλου Βυζαντίνου και εργάστηκε μαζί με τον Κλεόβουλο Κλώνη, σκηνογράφο του Εθνικού Θεάτρου, ως βοηθός του.

Υπήρξε επαγγελματικά αυτοδημιούργητος μέσα στον χώρο της εφευρετικής βιοτεχνίας και της καινοτομίας, ενώ παράλληλα εργαζόταν ακάματα επάνω στην καλλιτεχνική δημιουργία. Για πολλά χρόνια, τα έργα του εκθέτονταν και διαθέτονταν μέσω μίας διαρκούς καλλιτεχνικής έκθεσης στο διεθνές ξενοδοχείο «Απόλλων» της Βουλιαγμένης, από όπου και ξένοι διπλωμάτες είχαν την ευκαιρία να τα θαυμάζουν και να τα προμηθεύονται.

Με υλικά κυρίως το λάδι και τον μουσαμά, αλλά και κομμάτια απαστράπτοντος μαρμάρου, βότσαλα της θάλασσας και όστρακα, παστέλ, κάρβουνο και ακουαρέλα, εξωτερίκευε και μορφοποιούσε ένα υψηλό εσωτερικό καλλιτεχνικό δυναμικό.

Έκθεση του Κοκκινιώτη ζωγράφου Χαράλαμπου Στέφου "Κατοχή - Πείνα"

ΕΚΘΕΣΗ ΖΩΓΡΑΦΙΚΗΣ: Εγκαίνια 30 Αυγούστου 2019, 19:30

ΑΜΦΙΣΣΑ, Μουσείο Ελληνικής Επανάστασης – Οικία Πανουργιά

Ένα παλιό γνώριμο έργο, σε έναν νέο ελπιδοφόρο χώρο 

Η πρώτη περιοδική έκθεση στο καινούριο δημοτικό μουσείο, το Μουσείο Ελληνικής Επανάστασης ̶ Οικία Πανουργιά στην πρωτεύουσα του Δήμου, είναι γεγονός. Ένας φόρος τιμής στον καλλιτέχνη Χαράλαμπο Στέφο (1932-2009), που έζησε και δημιούργησε στη Φωκίδα, με το σημαντικό πολυετές του έργου να ξαναζωντανεύει σημεία των καιρών στον ισόγειο χώρο του ιστορικού μουσείου, αφιερωμένο στους εθνικούς αγώνες για Ελευθερία.

Η βιωμένη από τον ίδιον τον καλλιτέχνη εποχή της γερμανικής κατοχής, ιδωμένη με τα μάτια της νιότης του αποτυπώθηκε αργότερα, από το 1961 ως το 1965, με μία μεγάλη αποκαλυπτική σειρά έργων υπό τον τίτλο «Κατοχή ̶ Πείνα» να δηλώνει απερίφραστα τη ζωντανή μνήμη και την απορία για τον Άνθρωπο. 

Τα «προλεγόμενα» της περιοδικής αυτής έκθεσης παρουσιάστηκαν την ημέρα των εγκαινίων του μουσείου, δίνοντας το στίγμα του χώρου. Το σύνολο της εκθεσιακής παρέμβασης στο ιστορικό κτήριο αποκαλύπτεται την Παρασκευή 30 Αυγούστου 2019 στις 19:30. Η εικαστική παρέμβαση-έκθεση, σε σκηνογραφική επιμέλεια της αρχιτέκτονα-μουσειολόγου Τάνιας Παπαρίδη και σε γενικό συντονισμό της Μαρία-Νίκης Κουτσούκου, θα διαρκέσει ως τις 31 Δεκεμβρίου 2019.

Ώρες λειτουργίας: Παρασκευή ως Κυριακή 10.00-14.00 / Περιοδική έκθεση: Είσοδος Ελεύθερη.

Ο Πρόεδρος Δ.Σ. του Δικτύου Δελφών

ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΠΟΥΛΟΣ

Δήμαρχος Δελφών

Στον Χαράλαμπο Στέφο έχουμε αναφερθεί και σε αρκετές παλαιότερες αναρτήσεις 

Αξίζει να διαβάσετε:
Η σειρά έργων «Κατοχή-Πείνα» του Κοκκινιώτη ζωγράφου Χ. Στέφου
Ο ζωγράφος Χ. Στέφος, σύμβολο του Ρουμελιώτικου πνεύματος
Χαράλαμπος Στέφος: επιστροφή στο Κροκύλειο (10-16 Αυγούστου)
Ο Κοκκινιώτης ζωγράφος Χαράλαμπος Στέφος (1932-2009)

 

Ο Αθανάσιος Διάκος στη λαογραφία και την τέχνη

Η μνήμη του Α. Διάκου πέρασε στο θρύλο και έγινε περισσότερο κτήμα του λαού παρά της ιστορίας. Ενέπνευσε πολλούς λαϊκούς και έντεχνους εικαστικούς καλλιτέχνες και συγγραφείς ακόμα και εκτός Ελλάδος. Συνήθη θέματα είναι η προσωπογραφία του, η μάχη της Αλαμάνας και κυρίως η σκηνή της σύλληψής του. Η πρώτη απεικόνισή του που σώζεται είναι από τον Ε. Δημίδη (Παρίσι, 1841), η οποία και καθόρισε τα μετέπειτα έργα. Προσωπογραφία του ζωγράφισε και ο επτανήσιος καλλιτέχνης Δ. Τσόκος το 1861 με παραγγελία της κυβέρνησης. Στις δύο αυτές προσωπογραφίες βασίστηκαν πολλές μεταγενέστερες απεικονίσεις (λιθογραφίες, ξυλογραφίες κ.ά.) που έγιναν τον 19ο και τον 20ο αιώνα. 

Έργο του Κοκκινιώτη ζωγράφου Χαράλαμπου Στέφου στα γραφεία της Δωρικής Αδελφότητας (1974)

22 Απριλίου 1827, ο θάνατος του Καραϊσκάκη

Σαν σήμερα, στις 22 Απριλίου του 1827, ο Γεώργιος Καραϊσκάκης τραυματίζεται σοβαρά και λίγες ώρες μετά πεθαίνει. Ποτέ δεν απαντήθηκε με βεβαιότητα εάν το φονικό βόλι προήλθε από τις Τουρκικές γραμμές τιυ Κιουταχή ή από “αδελφικό” χέρι όπως εντόνως πιθανολογείται.
Μετά τον τραυματισμό του μεταφέρθηκε στο στρατόπεδό του στο Κερατσίνι και αφού μετάλαβε των Αχράντων Μυστηρίων, υπαγόρευσε τη διαθήκη του που ιδιόχειρα υπέγραψε. 

Ο Κοκκινιώτης ζωγράφος Χαράλαμπος Στέφος αποθανάτισε τη σκηνή μεταφοράς του λαβωμένου ήρωα με ξυλοκρέβατο σε έναν πολύ ωραίο πίνακα.

Τελευταία κουβέντα που είπε στους συμπολεμιστές του, κατά τον στρατηγό Μακρυγιάννη που τον επισκέφθηκε, ήταν "Εγώ πεθαίνω. Όμως εσείς να είστε μονιασμένοι και να βαστήξετε την πατρίδα".Την επομένη στις 23 Απριλίου 1827 ο Αρχιστράτηγος Γεώργιος Καραϊσκάκης υπέκυψε στο θανατηφόρο τραύμα του μέσα στο εκκλησάκι του Αγίου Νικολάου στο Κερατσίνι, ανήμερα της γιορτής του.

Μία έκθεση ζωγραφικής με χρώμα Κροκυλείου

Από το άνοιγμα της έκθεσης

  Το απόγευμα της 14ης Αυγούστου, ο καταγόμενος από το Κροκύλειο εικαστικός, Κώστας Κουνάλης εγκαινίασε την ατομική του έκθεση στην μεγάλη αίθουσα του Δημοτικού Σχολείου του χωριού, στα πλαίσια των εκδηλώσεων «Μακρυγιάννεια 2017». Ο καλλιτέχνης μετέφερε από το εργαστήριό του στα Χανιά, σχεδόν 20 πίνακες ζωγραφικής που παρουσίασε στη μεγάλη έκθεση του σχολείου. Πολλά από τα παρουσιαζόμενα έργα του, φιλοτεχνήθηκαν αποκλειστικά για την έκθεση.  Συγκεκριμένα, ένας πίνακας σε λάδι και μία σειρά σχεδίων (μολύβι σε χαρτί) είχαν αποκλειστικό θέμα τον Μακρυγιάννη. Ιδιαίτερη αίσθηση στους χωριανούς, προκάλεσε το έργο «Βρύσες» (λάδι 1.00x0.70m) που ήταν αναρτημένο στο κέντο της αίθουσας. Κάποια από τα έργα αντλούσαν την έμπνευσή τους από την Κρήτη, ενώ εξαιρετικές ήταν και οι μοντέρνες συνθέσεις του, με έντονο αλληγορικό ή μεταφορικό νόημα και δυναμισμό.

Η σειρά έργων «Κατοχή-Πείνα» του Κοκκινιώτη ζωγράφου Χ. Στέφου

Αρχές δεκαετίας του 60, ο Χαράλαμπος Στέφος δημιουργεί μια σειρά έργων με τον τίτλο «Κατοχή-Πείνα», μιας και τα θέματά τους ήταν παρμένα από τις δύσκολες στιγμές που πέρασε ο λαός μας σε εκείνη τη χρονική στιγμή της ιστορίας του, αλλά και από προσωπικά βιώματα του καλλιτέχνη, ο οποίος ήταν μικρό παιδί όταν ξέσπασε ο πόλεμος όμως στη μνήμη του χαράχτηκαν για πάντα εικόνες και περιστατικά.

Πορτραίτα Ηρώων της Δωρικής Αδελφότητας

Τα χωριά, οι Σύλλογοί τους και η Ομοσπονδία Συλλόγων Β/Δ Δωρίδας μπορούν δικαιολογημένα να υπερηφανεύονται για το πλήθος των ηρώων που έβγαλαν, με προεξέχοντες φυσικά τον Γιάννη Μακρυγιάννη και τον Αθανάσιο Διάκο, αλλά δεν είναι οι μόνοι. Η Δωρική Αδελφότητα χρησιμοποιεί με υπερηφάνεια τα πορτραίτα των δύο αυτών ηρώων στο λογότυπό της και σε όλα τα έγγραφά της. Παρουσιάζουμε τους δύο αυτούς πίνακες, που κοσμούν τα γραφεία της Δωρικής Αδελφότητας και που έχουν φιλοτεχνηθεί από τον Λουκά Λιάκο. Θυμίζουμε τέλος ότι προς τιμήν των ηρώων, οι Πολιτιστικοί Σύλλογοι Κροκυλείου και Αρτοτίνας διοργανώνουν τις αξιόλογες πολιτιστικές εκδηλώσεις Μακρυγιάννεια και Διάκεια αντίστοιχα.

Ιωάννης Μακρυγιάννης, Λουκάς Λιάκος (1977)

Αθανάσιος Διάκος, Λουκάς Λιάκος (1986)

    

Γιώργος Ρήγας, ο βιωματικός Ζωριανίτης ζωγράφος

φωτο: Μαργαρίτα Σ

Ο Γιώργος Ιωαν. Ρήγας (1921-2014) γεννήθηκε στο μικρό ορεινό χωριό Ζωριάνος στη Φωκίδα, οπού έζησε τα νεανικά του χρόνια.

Είναι αυτοδίδακτος λαϊκός ζωγράφος (ναΐφ) και η ζωγραφική του εμπνέεται από αναμνήσεις και προσωπικά του βιώματα από τη ζωή, αλλά και από έθιμα του χωριού του, τις γιορτές, τις εκδηλώσεις και τις δραστηριότητες των κατοίκων του και γενικότερα από εικόνες της ορεινής υπαίθρου, όπως αυτός τις έζησε.

Ευτύχησε να δει κατά τη διάρκεια του βίου του έργα του να εκτίθενται σε μουσεία, γκαλερί και διάφορους άλλους χώρους τέχνης τόσο στην Ελλάδα, όσο και στο εξωτερικό, (Γερμανία, Αγγλία, Γαλλία, Η.Π.Α. κ.λ.π.) και ήδη κάποια από αυτά έχουν αποκτηθεί από σημαντικούς ιδιώτες συλλέκτες και δημόσιους οργανισμούς. Εκθέσεις των έργων του, που διοργανώνονται μετά τον θάνατο του, εξακολουθούν να αποσπούν ενθουσιώδη σχόλια τόσο από το κοινό, όσο και από τεχνοκριτικούς.

Η διεθνής αναγνώριση του επισφραγίσθηκε με την καταχώρηση σχετικού λήμματος στην εγνωσμένου κύρους εγκυκλοπαίδεια τέχνης "World Encyclopedia of Naive Art", αλλά και από δημοσιεύματα διακεκριμένων κριτικών τέχνης, όπως η Αγγελική Ταμβάκη και άρθρα του διεθνούς τύπου.

ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ ΤΟΥ ΕΡΓΑ:

Η πολιορκία και η έξοδος της Βαρνάκοβας στις 26 Μαΐου του 1826

Κατά το έκτο έτος της επανάστασης (1826), λίγες εβδομάδες μετά την Έξοδο του Μεσολογγίου, δύναμη 4.000 ανδρών του Κιουταχή, προελαύνοντας προς τα ανατολικά, πολιορκεί την Βαρνάκοβα, όπου φιλοξενούνταν και Έλληνες που είχαν διαφύγει κατά την Έξοδο. Ηγούμενος είναι τότε ο Κοσμάς Θεοχάρης. Μαζί με τους μοναχούς και τα γυναικόπαιδα, μέσα στο μοναστήρι βρίσκονται αρκετοί οπλαρχηγοί της περιοχής και όχι μόνο (π.χ. Κίτσος Τζαβέλας). Η πολιορκία κρατάει ημέρες, ωστόσο οι Τούρκοι αδυνατούν να καταλάβουν το μοναστήρι. Ύστερα από επανειλημμένες προσπάθειες εκπόρθησης των οχυρώσεών του χωρίς επιτυχία, αποφασίζουν μυστικά να σκάψουν υπόγεια, κάτω από τη Μονή, με σκοπό να την ανατινάξουν. Το μυστικό τους προδίδεται, όμως, στους μοναχούς από έναν Αλβανό και στις 26 Μαΐου αποφασίζεται έξοδος, η οποία και πραγματοποιείται, με απώλεια δύο μοναχών και ενός λαϊκού. Η Βαρνάκοβα, έπειτα, ανατινάζεται από τους Τούρκους, για να ξαναχτιστεί μετά από πέντε χρόνια, το 1831, με (μάλλον προσωπική) επιχορήγηση 1.800 φοινίκων από τον Ιωάννη Καποδίστρια, ο οποίος θεωρείται δεύτερος κτήτωρ της Μονής.

Η πολιορκία της Ι.Μ.Βαρνάκοβας από την ναΐφ ζωγράφο Ιωάννα Ξέρα

Καλή πρωτομαγιά!

Καλή πρωτομαγιά με ένα έργο του ναΐφ ζωγράφου Γιώργου Ρήγα (1921-2014) από την Ζωριάνο

Η γιορτή της πρωτομαγιάς του Γιώργου Ρήγα (2003)

Ο ζωγράφος Χ. Στέφος, σύμβολο του Ρουμελιώτικου πνεύματος

Με εξώφυλο ενός έργου του Κοκκινιώτη ζωγράφου Χαράλαμπου Στέφου (1932-2009) και εκτενές αφιέρωμα υπό τον τίτλο "Ο Ζωγράφος Χαράλαμπος Στέφος, Το σύμβολο του Ρουμελιώτικου πνεύματος" είχε κυκλοφορήσει τον Ιούλιο του 1985 το περιοδικό ΣΤΕΡΕΑ ΕΛΛΑΣ, που παρουσιάζεται παρακάτω. Την εποχή εκείνη ο ζωγράφος ζούσε αλλά όπως αναφέρει γι΄αυτόν το άρθρο "δεν θορυβεί, δεν επαίρεται, δεν αυτοπροβάλλεται".
Το άρθρο παρουσιάζει όλες τις ατομικές και ομαδικές εκθέσεις στις οποίες συμμετείχε έως τότε ο ζωγράφος, ενώ αναφέρει χαρακτηριστικά "Έχει ένα περίεργο πνεύμα μετατροπής των οικιακών σκευών σε αντικείμενα ποιητικού μυστηρίου χωρίς όμως αυτά να χάνουν την έννοια των πλαστικών τους ιδιοτήτων".

 

Ο ιστοχώρος μας είχε αναφερθεί και παλαιότερα στο έργο του Χαράλαμπου Στέφου, καθώς επίσης και στην έκθεση ζωγραφικής που έγινε προς τιμήν του στο πλαίσιο των εκδηλώσεων Μακρυγιάννεια 2015 που έγιναν στο Κροκύλειο.

Έκθεσης Ζωγραφικής «Θεόδωρος Βρυζάκης»

Ο Δήμαρχος και τα μέλη του Δημοτικού Συμβουλίου,

σας προσκαλούν

στα εγκαίνια της έκθεσης Ζωγραφικής

« Θεόδωρος Βρυζάκης » του Μεγάλου Θηβαίου Ζωγράφου

της Ελληνικής Επανάστασης του 1821,

την Παρασκευή, 13 Μαΐου 2016 και ώρα 6:00 το απόγευμα.

Θα προβληθεί ντοκιμαντέρ από το αρχείο της ΕΡΤ με θέμα

«Ζωγράφοι της Σχολής του Μονάχου, Θεόδωρος Βρυζάκης».

Η έξοδος του Μεσολογγίου (1853)

Η έκθεση θα παραμείνει ανοιχτή για το κοινό καθημερινά

μέχρι και την Κυριακή 5 Ιουνίου 2016 κατά τις ώρες :

9.00 π.μ. έως τις 14.00

και 18.00 έως 20.00

Την έκθεση διοργανώνει ο Δήμος Δωρίδος,  σε συνεργασία με τον Σύλλογο Θηβαϊκής Αρχαιογνωσίας

Tom Στεφόπουλος, ο Κοκκινιώτης street-artist

Ο Αθανάσιος Ευθυμίου Στεφόπουλος γεννήθηκε στο Λούτσοβο (Κόκκινος Φωκίδας), πιθανώς το 1892 και και είχε το παραγκόμι Χατζάρας. Μεταναστεύσε για την Αμερική το 1910, στην αρχή βρέθηκε στο Seattle και αργότερα μετακινήθηκε στο Portland. Δυστυχώς, παρόλο που ο ίδιος ήταν ένας εξαιρετικά ταλαντούχος καλλιτέχνης, δεν ήταν σε θέση να ακολουθήσει πλήρως το όνειρό του και κατέληξε να δουλεύει το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του ως φρουρός στο βορειοδυτικό Πόρτλαντ στους σιδηροδρομικών σταθμούς για την SP & S Railroad Company.

Χαράλαμπος Στέφος: επιστροφή στο Κροκύλειο (10-16 Αυγούστου)

 

Ήταν στα Μακρυγιάννεια του 1991, όταν οι Κροκυλιώτες γνώρισαν από κοντά το έργο ενός πολύ σημαντικού ζωγράφου, του Χαράλαμπου Στέφου από τον Κόκκινο. Έζησε τα περισσότερα χρόνια του στην Άμφισσα και  έφυγε από την ζωή σε ηλικία 77 ετών αφήνοντας πίσω ένα πολύ σημαντικό έργο. Εφέτος, 24 χρόνια μετά τα έργα του Στέφου επιστρέφουν για άλλη μία φορά στο Κροκύλειο. Στην έκθεση με τίτλο «Χαράλαμπος Στέφος, επιστροφή στο Κροκύλειο», που γίνεται στα πλαίσια των εκδηλώσεων Μακρυγιάννεια 2015, θα φιλοξενηθούν στην μεγάλη αίθουσα του σχολείου πάνω από 25 έργα.

Ο Χαράλαμπος Στέφος ήταν αυτοδίδακτος, είχε ένα έμφυτο ταλέντο το οποίο ταυτιζόταν με την ίδια του την ύπαρξη. Η ζωγραφική έγινε για αυτόν δημιουργία, σχέδιο, πίνακας. Θαύμαζε το τοπίο τριγύρω του, τις εναλλαγές του φωτός, τις αλλαγές της ώρας στη φύση, τη διαδοχή των ημερών και των εποχών οι οποίες έφερναν και τις ανάλογες μεταπτώσεις στα συναισθήματα του. Το πάθος του για την ζωγραφική ήταν τόσο μεγάλο ώστε όταν δεν εργαζόταν, ζωγράφιζε, σε οποιεσδήποτε συνθήκες της καθημερινότητα του. Συμμετείχε σε πολλές ατομικές και ομαδικές εκθέσεις, τόσο σε Ελλάδα όσο και στο εξωτερικό. Έργα του βρίσκονται στις Δημοτικές Πινακοθήκες Αθήνας και Άμφισσας, στο ίδρυμα Εθνικής Τράπεζας, στο Λαογραφικό Μουσείο Άμφισσας, στην Ελληνική πρεσβεία της Χάγης, στη Δημοτική Πινακοθήκη Λαμίας και σε πολλές ιδιωτικές συλλογές στην Ελλάδα και στο εξωτερικό.

Τα εγκαίνια της έκθεση θα γίνουν στις 10 Αυγούστου το πρωί, ενώ θα παραμένει ανοιχτή με ελεύθερη είσοδο κάθε απόγευμα 6μμ-9μμ, μέχρι τις 16 Αυγούστου.

Ο Κοκκινιώτης ζωγράφος Χαράλαμπος Στέφος (1932-2009)

Από την ιστοσελίδα του Χαράλαμπου Στέφου:

Ο Χαράλαμπος Στέφος του Γεωργίου και της Αικατερίνης, γεννήθηκε στο Κόκκινο Δωρίδας το 1932. Ήταν το δεύτερο από τα τέσσερα παιδιά μιας οικογένειας της οποίας ο πατέρας δούλευε ως χτίστης μαζί με τα αδέρφια του και συντηρούσε την οικογένεια του. Το ξέσπασμα του Β' Παγκοσμίου Πολέμου αναγκάζει τον καλλιτέχνη να διακόψει το σχολείο και να φύγει από το χωριό του καθώς ο πατέρας του αρρώστησε βαριά και πέθανε. Όντας το μεγαλύτερο από τα τρία αγόρια έπρεπε να δουλέψει και να συντηρήσει τη μάνα του και τ αδέρφια του. Έτσι φτάνει στην Άμφισσα. Αρχικά, εργάζεται ως υπάλληλος σε ένα μπακάλικο ενώ μένει σε ένα μικρό δωμάτιο. Τα τρία αυτά χρόνια της ζωής του είναι ιδιαίτερα δύσκολα καθώς, μακριά από την οικογένεια του, βιώνει την πείνα, το κρύο και τη σκληρή πλευρά της ζωής στην καθημερινότητα του. Βλέπει πολλούς συνανθρώπους του να υποφέρουν και να δουλεύουν ίσα-ίσα για ένα κομμάτι ψωμί. Η ζωγραφική, όμως, ήτανε πάντα μέσα στην καρδία του και σε εκείνο το μικρό, φτωχικό δωμάτιο, μπορούμε να πούμε ότι την ανακάλυψε περισσότερο και την εξωτερίκευσε.

Έκθεση ζωγραφικής του Ζωριανίτη Γ. Ρήγα στο Σικάγο

Γ. Ρήγας: Ζωριάνος 1930

Από τις 13 Νοεμβρίου άνοιξε στο Εθνικό Ελληνικό Μουσείο του Σικάγο, έκθεση ζωγραφικής του Ζωριανίτη ναΐφ ζωγράφου Γιώργου Ρήγα (1912-2014). Στην έκθεση παρουσιάζονται πίνακες από τις αναμνήσεις του από τις αρχές του 20ου αιώνα τα ελληνικά χωριά, την παραδοσιακή ζωή και τις αξίες. Ο επισκέπτης μπορεί να θαυμάσει έργα πραγματικής λαϊκής τέχνης.