Αρκετοί από μας θα θυμούνται τα λεωφορεία που όργωναν τους δύσβατους επαρχιακούς δρόμους τις δεκαετίες του ’50 και του ’60. Παρά τις αντιξοότητες, το ταξίδι με το λεωφορείο ήταν μια κουραστική αλλά ευχάριστη εμπειρία που πολλοί νοσταλγούν μέχρι και σήμερα.
Τα ταξίδια με το λεωφορείο ήταν ο μοναδικός τρόπος μετακίνησης για χιλιάδες Έλληνες σε μια εποχή που το αυτοκίνητο ήταν είδος πολυτελείας. Κάποια αυτά ήταν ιδιοκτησίας του Ιωάννη Σιώκου, που εκτελούσαν δρομολόγια από το Λιδωρίκι, προς Κόκκινο, τότε Λούτσουβο, Πενταγιού, Τρίστενο, Κερασιά, Αρτοτίνα, αλλά και προς Διακόπι, τότε Γρανίτσα, και μετά ανηφορίζοντας τη Μακριά Ράχη, προς Δάφνο, τότε Βουστνίτσα.
Ο φίλος Κώστας Καραγιάννης μας έστειλε τις φωτογραφίες αυτές.
Στην πρώτη, το λεωφορείο με το όνομα ΜΙΑΟΥΛΗΣ, φαίνεται ο ίδιος ο Ιωάννης Σιώκος μαζί με τον Παπα- Δημήτρη Μετάνια από τον Κόκκινο.
Στη δεύτερη, το λεωφορείο με το όνομα ΔΙΑΚΟΣ, βρίσκεται μπροστά στο φωτογραφείο του Σωτήρη Γιαλαμά στο Λιδωρίκι. Φαίνονται πάνω στο καπό ο Βασίλης Παλασκώνης, οδηγός από την Αρτοτίνα, δεξιά του ο Θύμιος Καραγιάννης, από τον Κόκκινο, δίπλα του ο Κώστας Ράπτης, από τη Γρανίτσα και πίσω του ο Τσίτσης, βοηθός από την Αρτοτίνα. Αργότερα ο Κώστας Ράπτης ήταν βοηθός στο λεωφορείο του Κοντογιώργου που έκανε το δρομολόγιο Λιδωρίκι – Διαακόπι – Δάφνο.
Πηγή: Εφημερίδα Ο ΛΙΔΩΡΙΚΙΩΤΗΣ ΑΦ106 Μαρ2021
Ο φευγάτος των Βαρδουσίων, μία ζωή λαθρεπιβάτης
Nοσταλγικές .... συγκοινωνιακές αναμνήσεις
Το χάνι του Κολοκυθά - Γκέκα
