Διηγήσεις και Μύθοι για τα Βαρδούσια

 Γενικά για τα βουνά υπάρχουν πλήθος μύθων και παραδόσεων που αναφέρονται σε διάφορες δοξασίες ή σε γεγονότα της ζωής που τα τύλιξε ο μύθος και μ΄ αυτή τη μορφή έφτασαν μέχρι σήμερα.

1 Διαδεδομένος μύθος που σε πολλούς ήταν πιστευτός, ήταν αυτός του καλογέρου που ασκήτευε στην κορυφή του βουνού, σε κάποια σπηλιά. Μύθος κοινός αναφερόμενος σε πολλά ελληνικά βουνά. Για τα Βαρδούσια αναφέρονται δύο τέτοιες τοποθεσίες. Μια κοντά στην κορυφή του Κόρακα, στην Ασκητότρυπα* και μία στο Μοναστηράκι, κοντά στην καρυά της Αρτοτίνας. Μύθος αναφέρεται ότι κάποιος καλόγερος που ασκήτευε εκεί και σε κάποιον χειμώνα πέθανε. Βρήκαν γραμμένα λοιπόν, τα εξής «ούτε από πείνα υπέφερα, ούτε από δίψα, παρά απ΄ τη βουή του βουνού».

2 Για τα Βαρδούσια υπάρχει και άλλος μύθος που που διηγείται το πως μοίράσαν το νερό υπογείως οι παλιοί κάτοικοι της Ανω Μουσουνίτσας και Βελούχοβου. Έβαλαν στον αγωγό της Ανω Μουσουνίτσας τραγόμαλλα που τα στούπωσαν και ετσι λιγόστεψε η ροή του νερού. Για το νερό αυτό γράφει ο Αθανάσιος Ευστ. Παπαγεωργίου στο βιβλίο του «Η κοινότητα Αθανασίου Διάκου (πρώην Άνω Μουσουνίτσα)»: το χωριό μας εχει πολλά νερά, τα οποία πηγάζουν από πολλές πηγές, μεγαλύτερη των οποίων είναι το Κεφαλόβρυσο.
Το νερό κατά τις αφηγήσεις φθάνει στο Κεφαλόβρυσο από ένα υπόγειο ποτάμι, το οποίο με διακλάδωσή του τροφοδοτεί το Βελούχοβο (Κάλλιο Δωρίδας). Οι συγχωριανοί μας σφηγούνται πολλά γι' αυτό το υπόγειο ποτάμι.

Βελούχοβο, πηγή: topoguide.gr

 

 
3 Άλλος μύθος για τα Βαρδούσια λέει αναφερόμενος στα νερά του βουνού. Έρχονταν ξένοι να μετρήσουν τις πηγές. Όλη μέρα περπατούσαν και τις μετράγαν, αλλά μόλις νύχτωνε ερχόταν μια Λάμια και τους έτρωγε. Έτσι κανείς δεν μπορούσε να μάθει πόσες πηγές είχε το βουνό. Μια φορά ξεκίνησαν δύο μαζί και τη νύχτα κοιμήθηκαν ανάποδα, το κεφάλι του ενός στα πόδια του άλλου. Όταν τους είδε η Λάμια είπε: «Σαράντα πηγές φυλάω και εκατό βρυσούλες, τέτοιο τέρας με δύο κεφάλια πρώτη φορά βλέπω». Δεν τους πείραξε. Έτσι έμαθαν τις πηγές των Βαρδουσίων.

 

Πηγή: Εφημερίδα Κονιάκος ΑΦ 117 (ΑΠΡ-ΜΑΙ-ΙΟΥΝ 2021) 

 

***

* Σε σχέση με το δημοσιευόμενο στο υπ’ αριθμ. 117/2021 φύλλο της εφημερίδα μας κείμενο, με τον τίτλο «ΔΙΗΓΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΜΥΘΟΙ ΓΙΑ ΤΑ ΒΑΡΔΟΎΣΙΑ», εκθέτω τα ακόλουθα:

Αναφορικά με την αναφερόμενη στο δημοσίευμα αυτό «Ασκητότρυπα», αυτή δεν είναι παρά η Καλογηροσπηλιά, η οποία βρίσκεται σε υψόμετρο 2000 μέτρων περίπου κάτω από τη θέση «πάτημα» της Πέρα Κλεισούρας των Βαρδουσίων. Εκεί εμόνασε ένας καλόγηρος, αγνώστου επωνύμου, από την Κάτω Μουσουνίτσα. Τον τροφοδοτούσαν οι κτηνοτρόφοι της περιοχής και τα μέλη της πατρικής του οικογένειας. Αλλά οι καιρικές συνθήκες κατά χειμώνα σε αυτό το ύψος του βουνού είναι ανελέητες. Η θερμοκρασία κατεβαίνει στους μείον 40ο βαθμούς, η οποία διαρκεί, με αποτέλεσμα ο άτυχος καλόγερος να μη μπορέσει να αντέξει και να αποβιώσει μάλλον από πνευμονία. Ως «η βουή του βουνού» εννοεί ο καλόγερος αυτό το ελαφρό αεράκι του βουνού που κάνει τα έλατα να θροΐζουν και να μεταφέρει έντονα την παγωνιά εντός της απροστάτευτης Σπηλιάς. Σημειωτέον, ότι στην πατρική οικογένεια του Καλογήρου αποδόθηκε ακολούθως το όνομα «Καλογήρου» ως παρωνύμιο, το οποίο καθιέρωσαν μέλη της οικογενείας αυτής και ως επώνυμο. Ένας από τους τελευταίους απόγονους των Καλογήρου ήταν ο Ιωάννης Καλογήρου, συνταξιούχος αυτοκινητιστής, ο οποίος νυμφεύτηκε από τον Κονιάκο την Ελένη Αθαν. Λιάπη (Βαΐα), την αποκαλούμενη «Καραγκούνα» και κατοικούσε στην Καλλιθέα επί της οδού Ανδρομάχης. 

Όσον αφορά τους μύθους των Βαρδουσίων, αυτοί είναι αρκετοί. Κατά την 10ετία του 1920 ο Μανίκας (Γεώργιος Δ. Μάρκος) και ο Παπαδάκης (Γεώργιος Ιων. Κολοβός) έβοσκαν τα καλοκαίρια τα προβατοποίμνιά τους στην πέρα Κλεισούρα (Κοτρώνα) των Βαρδουσίων. Διηγήθηκαν αυτοί ότι ένα καλοκαίρι τα μεσάνυχτα ερχόταν επί πολλές νύχτες μουσική με κλαρίνα από το νότο, την Αγράδα και το Μιχαίϊκο, συνέχιζε στα Ζηρέλια και κατέληγε απέναντι στη Νεραϊαδότσουμα. Μάλιστα ο Κολοβός επέμενε ότι άκουγε δυνατά την μουσική αυτή, δεν τον πίστευαν οι Κονιακίτες και τον κορόιδευαν.

Για την Νεραϊδότσουμα, ρώτησα μικρός τσοπάνηδες της Κλεισούρας γιατί τη ράχη αυτή την λένε έτσι και η απάντηση ήταν, ότι την κατοικούσαν Νεράιδες, οι οποίες πήγαιναν τα μεσάνυχτα στη Κρύα Βρύση στο «Παλιοκάτουνο» και λούζονταν, αλλά δεν τις είδε κανένας. Όλα λοιπόν προϊόντα της ανθρώπινης φαντασίας; Ή όχι;

Γ.Ν.Μ.

Πηγή: Εφημερίδα Κονιάκος ΑΦ 119 (ΟΚΤ-ΝΟΕ-ΔΕΚ 2021) 

Η τρανή βρύση στον Κονιάκο

 Η τρανή βρύση υπήρξε η πηγή απ’ την οποία γινόταν η ύδρευση του χωριού μας απ’ την εποχή που ιδρύθηκε. Ονοματοποιήθηκε τρανή βρύση σε αντιδιαστολή με την κάτω βρύση που ήταν μικρότερη και η οποία καλύφθηκε απ’ το δρόμο (αυτοκινητόδρομο) και το νερό βγαίνει παρακάτω. Επίσης πιο δω υπήρχε και άλλη που την έλεγαν (βρωμόβρυση), διότι το νερό έβγαινε απ’ το έδαφος πού ήταν ίσο με το δρόμο και δεν τηρείταν πάντα καθαριότητα γύρω απ’ αυτήν. 

Στην τρανή βρύση, όπως συνέβαινε και σε άλλες περιοχές, ήταν ο τόπος συνάντησης γυναικών, που πήγαιναν με τη βαρέλα στον ώμο να γεμίσουν. Εκεί έπαιρναν αρκετές φορές σειρά, όταν μαζεύονταν πολλές, και όταν γέμιζαν τη βαρέλα την φορτώνονταν και γύριζαν στο σπίτι. Τη βρύση αυτή την είχε διευθετήσει, κατά μια διήγηση ο μακαρίτης ο Μώκος (Γ. Ν. Μπούτσικος) γύρω στο 1930 που ήταν πρόεδρος και αργότερα το 2003 αναπαλαιώθηκε από την Αδελφότητα. 

Η βρύση έπαιξε κάποιο ρόλο στα κουτσομπολιά της εποχής, τα συνοικέσια κ.ά. Στη βρύση όταν πρωτοπήγαιναν οι νεοπαντρεμένες την (τάιζαν) και οι νέες όταν ήταν ο καιρός για τα ριζικάρια έπαιρναν το λεγόμενο αμίλητο νερό, διότι μέχρι να το φέρουν στο σπίτι που θα γινόταν το σχετικό έθιμο δεν μιλούσαν καθόλου. Απ’ τη βρύση και γενικά από νερά δεν έπρεπε να περάσει γυναίκα κατά το χρόνο λοχείας της για προφυλαχθεί από κακό. Η βρύση έχει περιληφθεί και στα δημοτικά τραγούδια.

«Σαν πας μαλάμω μ’ για νερό και εγώ στη βρύση καρτερώ...». Φανερώνει τον καιροφυλακτούντα ερωτευμένο νέο ή «βρύση μαλαματένια πως βαστάς κρύο νερό». Άλλο, «κόρη πάει για τη βρύση τη βαρέλα να γιομίσει, και ένα νιός την ερωτούσε πως περνάει και δε μπορούσε».

Συνηθέστατα δε στη βρύση είναι στοιχειωμένος και κάποιος δράκος ή κάποιο ζώο ή νεράιδες σύμφωνα με παλιές διηγήσεις των παραμυθιών.

πηγή: εφημερίδα Ο ΚΟΝΙΑΚΟΣ ΑΦ 119 (ΟΚΤ-ΝΟΕ-ΔΕΚ 2021)

 

Σχετικές δημοσιεύσεις:

Μεταξύ παλιών και νέων προτύπων
Οι Βρύσες του Τριστένου και η ιστορία τους
Βρύσες στην Ορεινή Δωρίδα
Χριστουγεννιάτικα και Πρωτοχρονιάτικα έθιμα από το Μαυρολιθάρι
¨Εθιμα Χριστουγέννων και Πρωτοχρονιάς της Κερασιάς

 

 

Απεβίωσε ο Θανάσης Βώττας

 

Η Ελληνική παραδοσιακή μουσική έγινε φτωχότερη.

Ο Θανάσης Βώττας, ένας μεγάλος του δημοτικού τραγουδιού έφυγε από κοντά μας. Διατήρησε κι αυτός ζωντανή τη γνήσια δημοτική παράδοση για πολλά χρόνια, μέσα από γιορτές και πανηγύρια που πραγματοποιούνται κάθε χρόνο στα χωριά μας, συμβάλλοντας στο να διατηρούνται ζωντανά τα ήθη και έθιμα μας.

Τελευταία ταξίδι λοιπόν για τον αγαπημένο μας Θανάση Βώττα, που σε ηλικία 68 χρόνων, αφού αποχαιρέτησε τη Χριστίνα του (κόρη του Θανάση Αποστολόπουλου [Βάγια] και της Αγγέλως), τα παιδιά του και τα εγγόνια του, αναχώρησε προς την τελευταία του κατοικία.

Η κηδεία του έγινε στις 24-10-2021, Κυριακή μεσημέρι, στη γενέτειρά του, στον Κονιάκο.

 

Καλό ταξίδι Θανάση. 

Καλό παράδεισο. 

Ας είναι ελαφρύ το χώμα που θα το σκεπάσει.

 

 

 Σύνδεσμος Λιδωρικιωτών "Η Γκιώνα"

 

Ανάπλαση σε κεντρικό σοκάκι του Κονιάκου

Με την ολοκλήρωση των εργασιών ανάπλασης σε ένα από τα κεντρικότερα σοκάκια του χωριού μας, είμαστε επιτέλους στην ευχάριστη θέση να σας παρουσιάσουμε την τελική μορφή του!

 

 

Πρώτα από όλα όμως θα θέλαμε να ευχαριστήσουμε θερμά τον μεγάλο χορηγό αυτού του έργου, τον Σαράντη Μπούτσικο ο οποίος στηρίζει από την πρώτη στιγμή την Κοινότητα μας, είναι αρωγός σε κάθε μας προσπάθεια και φροντίζει να στέκεται πάντα δίπλα μας εξαιτίας της μεγάλης του αγάπης για το χωριό!

Το πλακόστρωτο σοκάκι διαμορφώθηκε από τον τεχνίτη και φίλο της Κοινότητας Αποστόλη Ντέμα ο οποίος βοήθησε και στη καθαριότητα του!

 

 

 

Θέλοντας να συνεργαστούμε και με άλλους Κονιακίτες σε αυτό το έργο, για τον φωτισμό του χώρου απευθυνθήκαμε στους Παναγιώτη και Χρήστο Σιδερία (γιος & εγγονός Ευθυμίας Μανώλη) οι οποίοι και ανέλαβαν εξ ολοκλήρου τον σχεδιασμό και την κατασκευή των φωτιστικών που τοποθετήθηκαν. Τους ευχαριστούμε πολύ για το υπέροχο αποτέλεσμα και έπεται συνέχεια!

 

 

Στη συνέχεια ο Δημήτρης Λύκος ανέλαβε να κατασκευάσει αφιλοκερδώς την σηματοδότηση του έργου τον οποίο επίσης ευχαριστούμε πολύ για το αισθητικό αποτέλεσμα και την κίνηση προσφοράς.

Τέλος, η ηλεκτροδότηση πραγματοποιήθηκε αφιλοκερδώς από τον πρόεδρο της Κοινότητας Γιάννη Μίχο.

Με την καινούργια λοιπόν εικόνα του μικρού σοκακιού επί της οδού Κλεπά, το οποίο πλέον φέρει το τοπικό όνομα του αείμνηστου πατέρα του χορηγού μας (Γεώργιου Μπούτσικου), ευχόμαστε η διέλευση όλων σε αυτό να είναι πιο ευχάριστη από ποτέ!

 

Τοπική Κοινότητα Κονιάκου Δωρίδος

 

 

 

 

Ολοκληρώθηκε η ανάπλαση του μνημείου Ηρώων στο Κονιάκο

Ολοκληρώθηκε η ανάπλαση του μνημείου Ηρώων στη κεντρική πλατεία του χωριού μας με την χρηματοδότηση της Αδελφότητας Κονιακιωτών Δωρίδος "ο Άγιος Γεώργιος". 

Την δική τους συμβολή στο έργο πρόσφεραν ο τέως πρόεδρος της Κοινότητας Μάρκος Νικόλαος και ο νυν πρόεδρος Μίχος Ιωάννης, που με την καθοδήγηση τους έδωσαν μορφή στο σχέδιο που είχαμε οραματιστεί.

 

 
Τέλος, η αγορά και η εγκατάσταση του ηλεκτρολογικού υλικού (φωτισμός μνημείου) έγιναν αφιλοκερδώς από τον πρόεδρο της Κοινότητας και η χρηματοδότηση του ιστού της σημαίας από τις Παπασταύρου Αθανασία, Κολοβού Ελένη (μέλη Δ.Σ. Πολιτιστικού Συλλόγου γυναικών) & Χολέβα Αργυρώ (πρόεδρος Πολιτιστικού Συλλόγου γυναικών).

Ευχόμαστε και σε άλλες τέτοιες σπουδαίες ενέργειες από την Αδελφότητα μας. 

 

Υπενθυμίζεται ότι κυκλοφορεί ήδη το επετειακό ημερολόγιο εις μνήμην των Αγωνιστών Κονιακιωτών της Επανάστασης του 1821. Παρακαλούμε να το προμηθευτείτε από τα μέλη του Διοικητικού Συμβουλίου.

Καλλωπισμός της πλατείας του Κονιάκου

Παρά τις αντίξοες συνθήκες ο  Πολιτιστικός Σύλλογος Γυναικών Κονιάκου κατάφερε και φέτος να γεμίσει την πλατεία του Κονιάκου με χρώματα και αρώματα!!

Το χωριό είναι έτοιμο να υποδεχτεί το Πάσχα και εύχεται Καλή Ανάσταση σε όλους!! 

 

 

 

 

Ο Κονιάκος στο 1821: Επετεικό ημερολόγιο της Αδελφότητας Κονιακιωτών

Όλοι οι τόποι της πατρίδας μας, όλες οι πόλεις και τα χωριά της, τα βουνά και τα λαγκάδια της έχουν κάτι να μας πουν, κάτι να μας ιστορήσουν από το μεγάλο ξεσηκωμό του 1821, γιατί έδωσαν το παρόν τους στο ύψιστο εκείνο ιστορικό γεγονός του έθνους μας.
Ανήκε, λοιπόν, σε κάθε γωνιά της ελληνικής γης κάποιο μερίδιο δόξας και τιμής, άσχετα αν η συμμετοχή υπήρξε μικρή ή μεγάλη. Όλα τα γεγονότα και τα μικρά και τα μεγάλα έχουν την αξία τους και όλα μαζί συνθέτουν τον ιερό πανεθνικό αγώνα του 1821. 

‘Ετσι, και η δική μας γωνιά, ο τόπος μας, το χωριό μας έχει τη δική του συμμετοχή στην επανάσταση του 1821 και μερίδιο στη δόξα. Κουρνιασμένο εκεί ψηλά στα Βαρδούσια, ανεμοδαρμένο απ’ τούς βοριάδες και τα δρολάπια, προσήλιο και σκληροτράχηλο, ανέμισε τη γκλίτσα, την κάπα και τη φουστανέλα του με τους ευθυτενείς και ρωμαλέους στην ψυχή και στο σώμα τσελιγκάδες του. Σε ειρηνικούς καιρούς, δεν έμεινε -ούτε τώρα μένει—αμέτοχο στην πνευματική και κοινωνική ζωή του τόπου μας και έχει δώσει δυναμικά το παρόν στούς εθνικούς μας αγώνες. 

Υπό την σκέπη του Αι Γιώργη, του προστάτου των απανταχού Κονιακιωτών, τα τέκνα του Κονιάκου πολέμησαν και γύρισαν. Αποτελεί, λοιπόν, χρέος μας να τιμήσουμε και μείς και να στρέψουμε τη σκέψη μας, ιδιαίτερα τούτες τις μέρες που ο Ελληνισμός θα τιμήσει τα 200 χρόνια από τον ιερό αγώνα του ‘21, προς όλους εκείνους τους συγχωριανούς μας, γνωστούς και αγνώστους, που σήκωσαν τό γιαταγάνι και το καρυοφύλλι και ρίχτηκαν μαζί με τούς άλλους Έλληνες στη φωτιά του πολέμου. 

Θα αναφέρουμε μερικά γεγονότα, από εκείνα που η γραφίδα κάποιων και η παράδοση του χωριού μας διέσωσε, εις τιμήν και μνήμην της δαφνοστεφανωμένης φάλαγγας των συγχωριανών μας εθνικών αγωνιστών του 21, που, όπως και πλήθος άλλων Δωριέων συμπατριωτών μας και μάλιστα διακεκριμένων, φλογίστηκαν απ’ τα οράματα της φυλής, ζώστηκαν τ’ άρματα και εισήλθαν δυναμικά στο στάδιο των αρετών. 

Η κήρυξη της Επανάστασης στη Δωρίδα έγινε στις 28 Μαρτίου 1821 στο Λιδωρίκι απ ‘τον Δήμο Σκαλτσά και τους συμπολεμιστές, του Τριαντάφυλλο Αποκουρίτη και Θόδωρο Χαλβατζή και με σύμπραξη του Αναγνώστη Λιδωρίκη, του Παπαγιώργη Πολίτη, του Αναγνώστη Μαργέλου, του χωριανού μας Πιτροπούλα (Παπαδημητρίου) και άλλων προυχόντων της Δωρίδας. Εξουδετέρωσαν τους Τούρκους και έπιασαν τον Γιουσούφ Εφένδη, Τούρκο διοικητή Λιδωρικίου. ‘Ετσι το Λιδωρίκι προς στιγμήν ελευθερώθηκε. Το χαρμόσυνο και συγχρόνως αναστάσιμο τούτο μήνυμα ξαπλώθηκε σ’ όλα τα χωριά της Δωρίδας. Γενικός ξεσηκωμός επακολούθησε. Δοξολογίες, ενθουσιασμός, συσκέψεις
και εκδιώξεις ή συλλήψεις Τούρκων και αγάδων των χωριών έδιναν και έπαιρναν. 

Πολλά διασώθηκαν γι’αυτές τις ημέρες, που φανερώνουν και τον ενθουσιασμό των πρώτων αναστάσιμων ημερών, μα και το φόβο των αμάχων, που ύστερα από λίγο άρχισε να πλανάται και τη φυγή τους σε σπηλιές και φυσικές αποκλείστρες με όλα τα δυσμενή επακόλουθα, όπως οι «Διπλές Σπηλιές» στο Ζίτσι, η λεγόμενη σπηλιά της Μαργάρως και η Ασκητότρυπα. 

‘Οσοι δεν ήταν ήδη ενταγμένοι σε κάποιο καπετάνιο και μπορούσαν, έτρεξαν κοντά στους δοκιμασμένους οπλαρχηγούς και ατρόμητους πολέμαρχους να ενταχθούν και να πολεμήσουν τον δυνάστη. Το όραμα της λευτεριάς άρχισε να ροδίζει. ‘Ολα, όσα προφήτευαν οι απλοϊκές λαϊκές διηγήσεις, όσα τα δημοτικά τραγούδια υπενθύμιζαν, το κρυφό σχολειό και οι δάσκαλοι του Γένους δίδασκαν, όσα η Εκκλησία κράτησε και δίδαξε επί τέσσερις αιώνες, άρχισαν να γίνονται πραγματικότητα. Το «πάλι με χρόνια με καιρούς πάλι δικά μας θάναι» φλόγισε το νου και την καρδιά των Ελλήνων και τούς οδήγησε σε ηρωισμούς και αυτοθυσίες άφθαστου μεγαλείου. 

Πέμπτη της Αναλήψεως

Σαν σήμερα… 

Κλεφτόβρυση, Λίπα, Καρτάκι και όπου υπήρχε στρούγκα. 

Στον Πόρο, στα Παλιόμαντρα, Ρούσσα λάκα. 

Μαζί με τα ψητά και το κρασί φυσικά, ξεχώριζε η γαλατόπιτα 

ή κίτρινη πίτα όπως την έλεγαν (επειδή είχε πολλά αυγά) 

και γιαούρτι πηγμένο μέσ’ την καρδάρα 

μιας και δεν υπήρχε η πολυτέλεια για πολλά σκεύη.

Κυρίως όμως χορός και τραγούδι, 

με το στόμα, παρέες κι αντικριστά.

Χρόνια Πολλά στα κοπάδια μας και σε όλο τον κόσμο, 

με υγεία και κάθε καλό στις οικογένειες όλων.

Πηγή: http://koniakos.gr

Οι Σημαντικές Περιοχές για τα Πουλιά της Φωκίδας

Οι Σημαντικές Περιοχές για τα Πουλιά (ΣΠΠ), αποτελούν ένα διεθνές δίκτυο περιοχών που είναι ζωτικές για την διατήρηση παγκοσμίως απειλούμενων ειδών, ενδημικών ειδών ή ειδών πουλιών που εξαρτώνται από τους συγκεκριμένους βιοτόπους για την επιβίωσή τους. Το δίκτυο αυτό φιλοδοξεί να εξασφαλίσει στα πουλιά κατάλληλους τόπους για αναπαραγωγή, διαχείμαση, ή στάση κατά μήκος των μεταναστευτικών διαδρόμων. Οι περιοχές αυτές έχουν αναγνωριστεί με βάση καθαρά επιστημονικά κριτήρια και στην Ελλάδα υπάρχουν 208.

Το να γνωρίζουμε που βρίσκονται αυτές οι περιοχές και ποια είναι η αξία τους σε σχέση με τα είδη πουλιών που φιλοξενούν είναι το πρώτο βήμα για να συμμετάσχουμε στη διατήρησή τους.

Η Ελληνική Ορνιθολογική Εταιρεία συμμετέχει στο πρόγραμμα αναγνώρισης, καταγραφής, και παρακολούθησης των ΣΠΠ στην Ελλάδα με στόχο την προώθηση των κατάλληλων μέτρων διατήρησης σε τοπικό, εθνικό και διεθνές επίπεδο. Το Πρόγραμμα των ΣΠΠ της Ορνιθολογικής είναι μέρος ενός ευρύτερου προγράμματος της BirdLife International (Important Bird Areas/ IBAs), μια παγκόσμια πρωτοβουλία που στοχεύει στην καταγραφή και προστασία όλων των περιοχών που είναι ζωτικές για την διατήρηση των πουλιών του πλανήτη.

Σημαντικές Περιοχές για τα Πουλιά στη Φωκίδα

• Όρος Βαρδούσια
• Όρος Γκιώνα, Χαράδρα Ρεκά, Λαζόρεμα και Βαθιά Λάκκα
• Νότιο και Ανατολικό τμήμα του Όρους Παρνασσός
• Γαλαξείδι

Μπορείς να δεις τα όρια των Περιοχών στον παρακάτω χάρτη…

Πηγή: https://www.zofokida.gr 

Το είδαμε από Δίκτυο Ενημέρωσης Φωκίδας <fokida.enimerosi@gmail.com>

Εκανα 50 χλμ. κάθε μέρα με τα πόδια για να μοιράσω τα γράμματα

Με την τσάντα των ΕΛ.ΤΑ. στον ώμο και μια γκλίτσα στο χέρι διήνυε 50 χιλιόμετρα καθημερινά στα Βαρδούσια για να παραδώσει στους κατοίκους των ορεινών χωριών της Φωκίδας γράμματα, επιταγές, φάρμακα αλλά και... τρόφιμα. «Με περίμεναν με μεγάλη αγωνία, με αγάπη και σεβασμό», τονίζει

ΡΕΠΟΡΤΑΖ: ΓΙΑΝΝΗΣ ΦΩΣΚΟΛΟΣ

jfoskolos@pegasus.gr

Κουτί αλληλογραφίας στο παλιό ταχυδρομείο των Πενταγιών (φωτο: Τάσος Γιανέλλος)

Κονιάκος, Τριβίδι, Λευκαδίτης, Συκιά, Δορικό, Κάλιο, Δάφνος ... Δεκαετία του 70. Χωριά σκαρφαλωμένα στα βουνά της Φωκίδας, στα Βαρδούσια και την Γκιώνα. Περιμένουν με αγωνία νέα από συγγενείς που βρίσκονται στην ξενιτιά και στην Αθήνα, από φαντάρους κι αγαπημένα πρόσωπα που είναι μακριά. Τον... μίτο της επικοινωνίας κρατά ο ταχυδρόμος, που αξημέρωτα ζώνεται την τσάντα του στο Λιδωρίκι και ξεκινά με τα πόδια μέσα στα βουνά, τα λαγκάδια και τις ρεματιές, για να μεταφέρει γράμματα, επιταγές, αλλά και φάρμακα, εφημερίδες, ακόμη και κατεψυγμένα τρόφιμα, ψάρια και κοτόπουλα... Μόλις φθάνει στην πλατεία με τον καφενέ βγάζει την καραμούζα και σφυρίζει για να μαζευτούν οι χωριανοί. Καθένας τους και μια ιστορία... «Κυρα- Βασιλική τι κάνει ο φαντάρος;» ρωτά ο ταχυδρόμος τη μαυροφορεμένη γιαγιά.

«Αχ, Γιάννη μου», του απαντά εκείνη, «πάλι δεν μου έγραψε ο εγγονός μου»... Και μετά κεράσματα και πεσκέσια -τυριά και αβγά- γεμίζουν την ταλαιπωρημένη δερμάτινη τσάντα των ΕΛΤΑ.

Ο ταχυδρόμος όμως δεν έχει και πολύ χρόνο να κοντοσταθεί. Ισα για να φάει καμιά φασολάδα, αν τυχαίνει να έχει φτάσει μεσημέρι. Περιμένουν άλλα χωριά κι άλλες αγωνίες πρέπει να πάρουν τη σειρά τους...

«Ο κόσμος τότε περίμενε τον ταχυδρόμο με πολλή αγωνία, με αγάπη και σεβασμό. Ηταν σημαντικό πρόσωπο, σαν να έβλεπαν κάποιον συγγενή τους. Εμένα, όλοι με φώναζαν με το μικρό μου όνομα: Γιάννης». Ο Γιάννης Βελάγιας, συνταξιούχος πια εδώ και τρία χρόνια, μας μιλά για μια εποχή κατά την οποία η ασύρματη επικοινωνία φάνταζε σχεδόν επιστημονική φαντασία.

Στην ελληνική επαρχία τουλάχιστον... Μια εποχή χωρίς e-mail, κινητά τηλέφωνα και Διαδίκτυο. Οταν ο ταχυδρόμος ήταν η μοναδική γραμμή επικοινωνίας των ανθρώπων στα απομονωμένα χωριά. Και όχι μόνο αυτό. Ηταν ο άνθρωπος που τους διάβαζε συχνά τα γράμματα που λάμβαναν. Ο άνθρωπος που έγραφε καμιά φορά τις επιστολές τους, που μετέφερε τα φάρμακα από την πόλη και ό,τι άλλο δεν μπορούσαν να βρουν στο χωριό.

«Ο ταχυδρόμος ήταν τότε τα πάντα γι αυτούς τους ανθρώπους», μας λέει ο κ. Βελάγιας, που δούλεψε ως αγροτικός ταχυδρόμος στο Λιδωρίκι Φωκίδας από το 1973 μέχρι το 1978. «Θυμάμαι ο παπα-Βλάχος έλεγε: ο παπάς και ο ταχυδρόμος δεν κερνάνε ποτέ... Κι έτσι ήταν. Με το που έμπαινα στο καφενείο, αμέσως η πρώτη κουβέντα όλων ήταν: Κέρασε τον ταχυδρόμο».

Μονοπάτια

Στα 22 του όργωνε τα Βαρδούσια από τα μονοπάτια που είχαν ανοίξει οι τσοπάνηδες για τα κατσίκια, με την τσάντα των ΕΛΤΑ στον ώμο και μια γκλίτσα στο χέρι. «Κάθε μέρα έκανα 50 χλμ. για να πάω από το ένα χωριό στο άλλο. Ξυπνούσα πέντε το πρωί κι έφτανα στο τελευταίο χωριό κατάκοπος κι εξαντλημένος.

Αλλά ο κόσμος δεν είχε πονηράδες. Τώρα δεν σου ανοίγουν την πόρτα, επειδή ξέρουν ότι τους πηγαίνεις γραμμάτια από τις τράπεζες και λογαριασμούς. Τότε είχανε μόνο το γράμμα τους να λάβουν. Αντε και καμιά επιταγή»...

Ο Γιάννης Βελάγιας έζησε στο πετσί του μια εποχή που δείχνει να έχει περάσει ανεπιστρεπτί. Το γράμμα, ως μέσο επικοινωνίας, ψυχορραγεί, αν δεν έχει ήδη πεθάνει. Οι τσάντες των ταχυδρόμων παραγεμίζουν με διαφημιστικά φυλλάδια, μπροσούρες, λογαριασμούς, μαζική αλληλογραφία.

Στον αιώνα του ηλεκτρονικού ταχυδρομείου και της ασύρματης επικοινωνίας, το προσωπικό γράμμα, ακόμη και η ευχετήρια κάρτα, είναι είδος υπό εξαφάνιση.

Τη δεκαετία του 70 όμως; Τότε όλα ήταν πολύ διαφορετικά. Τότε ο Γιάννης Βελάγιας μοίραζε γύρω στα δεκαπέντε γράμματα σε κάθε χωριό, φωνάζοντας τους ανθρώπους με το μικρό τους όνομα στο καφενείο ή το κοινοτικό γραφείο...

«Το πρώτο μου δρομολόγιο ήταν 3 Φεβρουαρίου του 1973. Δευτέρα, θυμάμαι. Μεγάλη περιπέτεια. Δεν την ξεχνάω. Ενας συνάδελφος μου έδειξε τον δρόμο μέσα από τα βουνά. Την προηγούμενη νύχτα δεν είχα κλείσει μάτι από το άγχος. Ξεκινάω τον δρόμο και πάω, πάω, πάω... Εδώ το χωριό, εκεί το χωριό, αλλά σπίτι πουθενά.

Τελικά ο Λευκαδίτης φάνηκε μετά από 12 χλμ... Ο πρώτος άνθρωπος που συνάντησα ήταν ο κυρ- Γιαννάκης. "Καλώς το παλικάρι. Νέος;" με ρωτά. "Νέος" του απαντώ.

"Αντε να δούμε εσύ αν θα στεριώσεις"... Αργότερα έμαθα πως κανείς δεν έμενε στο συγκεκριμένο πόστο, λόγω των πολύ μεγάλων αποστάσεων. Πριν από εμένα είχαν πάει άλλοι δέκα, αλλά έφυγαν. Εγώ, θες από πείσμα, θες από εγωισμό, στέριωσα. "Κάτσε να πιεις ένα κονιάκ", μου λέει ο κυρ-Γιαννάκης. Και μου έδωσε να πιω μπότζι - βρασμένο κονιάκ με ζάχαρη. Εκανε φοβερό κρύο. Αρχές Φλεβάρη.

Δεύτερη στάση το χωριό Συκιά και μετά ο Κονιάκος, αφού διέσχισα τον Μόρνο πάνω σε κάτι δοκάρια. Εκεί ρωτώ έναν χωριανό:

-Τι θα φάμε;

-Εχω μια ρώσικη σαλάτα κονσέρβα. Θες;

-Και ρώσικη -του λέω- και αμερικάνικη... Και για πρώτη φορά έφαγα ρώσικη σαλάτα, με ψωμί ζυμωτό κι ελιές.

Θύελλες

Ο 58χρονος σήμερα συνταξιούχος ταχυδρόμος θυμάται πολλούς χειμώνες με θύελλες, κι αυτός να πορεύεται κάπου μεταξύ Βαρδουσίων και Γκιώνας. «Το χιόνι να μου χτυπά το πρόσωπο. Να μην μπορώ να περπατήσω από τον βοριά. Και να προσεύχομαι μέσα μου, να φτάσω μέχρι την κορυφή του λόφου. Κι όμως πηγαίναμε με όλους τους καιρούς». Στον δρόμο έβλεπε ασβούς, αγριογούρουνα, αγριοκάτσικα, φίδια... «Μόνο λύκο δεν είχα δει»...

Και η πορεία συνεχίζεται βάσει συγκεκριμένου δρομολογίου. «Οριζαν τότε ότι ένας ταχυδρόμος μπορούσε να διανύσει 4 χλμ. την ώρα. Με τα πόδια βέβαια. Και έτσι υπολόγιζαν τι ώρα έπρεπε να φθάσουμε. Είχαμε φύλλο πορείας.

Δεν μπορούσες να φύγεις αν δεν σου έβαζε σφραγίδα ο πρόεδρος, ο δάσκαλος ή ο παπάς ότι πέρασες από το χωριό. Κι αν ήταν κάνα στραβόξυλο και τύχαινε να αργήσεις... Γιατί δεν υπολόγιζαν τις ανηφόρες και τις κατηφόρες, τη γλώσσα που σου έβγαινε σαν... γραβάτα από το κουβάλημα».

Στο χωριό Δορικό

«Εφερα φάρμακα στον δήμαρχο, αλλά αυτός δεν υπέγραφε γιατί καθυστέρησα»

«Στο χωριό Δορικό, ο πρόεδρος ήταν διορισμένος από τη χούντα. Είχε τη λογική "αποφασίζουμε και διατάζουμε".

Αν ξέφευγες δέκα λεπτά από το πρόγραμμα που είχε το φύλλο πορείας έκανε αναφορά. Οι περισσότεροι ταχυδρόμοι είχαν φύγει λόγω αυτού του ανθρώπου.

Σκεφτόμουν τι να κάνω για να τον αντιμετωπίσω... Την πρώτη φορά, λοιπόν, που πάω στο Δορικό μού ζητάει να του φέρω φάρμακα. Στο Λιδωρίκι τότε δεν είχε φαρμακείο. Μας τα έστελναν από την Αμφισσα με την αποστολή του ταχυδρομείου.

Αυθάδεια...

Παραλαμβάνω τα φάρμακά του και ρωτάω τον αγροτικό γιατρό ποια είναι τα πιο σημαντικά για την υγεία του. Ξεκινάω τη διαδρομή μου και φτάνω στο Δορικό με μισή ώρα καθυστέρηση. Φυσάω με την καραμούζα μου, μαζεύεται ο κόσμος κι αρχίζω να μοιράζω τα γράμματα.

Ερχεται και μου λέει με αυθάδεια: "Δεν θα υπογράψω το φύλλο πορείας, επειδή καθυστέρησες και θα σου κάνω αναφορά". Του απαντώ: "Είμαι ρομπότ; Εκατσα πιο κάτω να ξαποστάσω, να πάρω μιαν ανάσα.

Δεν έχω συνηθίσει την ανηφόρα στα κατσάβραχα"...

Μοίρασα τα γράμματα και στο τέλος τον ρωτάω ξανά: "Πρόεδρε θα υπογράψεις"; "Οχι", μου απαντά. Τότε λέω κι εγώ: "Κάποιος κ. Κωνσταντόπουλος που ζήτησε φάρμακα, ποιος είναι"; "Εγώ", απαντά εκείνος. "Ρε άνθρωπέ μου -του λέω- εγώ φορτώθηκα σαν γαϊδούρι και σου έφερα τα φάρμακά σου κι εσύ δεν σεβάστηκες ούτε αυτό;".

Ρίχνω κάτω τα χάπια που δεν ήταν τόσο σημαντικά, του δίνω τα άλλα και του λέω: "Πάρε κι αυτά για να ζήσεις. Και την άλλη φορά να πας μόνος στην Αμφισσα να τα αγοράσεις".

Οταν ξαναπήγα στο χωριό, η πρώτη του κουβέντα ήταν: "Κεράστε τον ταχυδρόμο". Του απαντώ, "ευχαριστώ πρόεδρε, δεν θέλω".

Τον κράτησα λίγο σε απόσταση, να μη νομίζει ότι όλοι οι άνθρωποι εξουσιάζονται. Τελικά καταλήξαμε να γίνουμε σχεδόν φίλοι...».

Δυσκολίες

«Προχωρούσα ώρες ατέλειωτες και ο δρόμος δεν σωνόταν με τίποτα»

«Δεν πρόκειται να ξεχάσω την πρώτη φορά που πήγα στον Δάφνο. Να προχωρώ ώρες ατελείωτες και να μη σώνεται ο δρόμος.

Βλέπω κάποια στιγμή έναν τσοπάνο μπροστά μου και του φωνάζω: "Γεια σου πρόεδρε". Ηταν όντως ο πρόεδρος του χωριού. Τον ρωτώ πόσο μακριά είναι και μου δείχνει ένα χωριό στο βάθος.

Απελπίζομαι και του λέω: "Θα πας εσύ τα γράμματα". Με χτυπά στον ώμο φιλικά: "Εδώ από κάτω είναι. Αντε, τράβα να φας και φασολάδα της κυρα-Βασιλικής".

Οντως το χωριό ήταν ακριβώς από κάτω. Μπαίνω στο μαγαζί του μπαρμπα-Γιώργη, του άντρα της κυρα-Βασιλικής, να φάω. Και τότε συνέβη κάτι που δεν θα το ξεχάσω ποτέ στη ζωή μου.

Αυτός είχε φτιάξει έναν αυτοσχέδιο μηχανισμό, που δούλευε με ένα φυσερό κι έβγαζε έναν τρομερό ήχο σαν φουγάρο πλοίου.

Εκεί που τρώω λοιπόν, ακούω μια βουή φοβερή και πετάγομαι έξω να δω τι γίνεται.

Κι εκείνη τη στιγμή, ο μπαρμπα-Γιώργης είχε πάρει ένα χωνί γραμμοφώνου και φώναζε: "Κυρά Βασίλωωωωωωωωωωωωωωω. Εχεις επιταγήηηηηηηηηηηηηηηηηηηηηηηηηηη". Ε, γέλασα με την ψυχούλα μου»...

Στο Τριβίδι

Γέφυρα ζωής για 70χρονο

«Μια μέρα στο Τριβίδι ένας γεροντάκος 70 χρονών, ο μπαρμπα-Κώστας, είχε πάθει δηλητηρίαση. Τότε δεν υπήρχαν ψυγεία κι έβαζαν τα τρόφιμα σε ντουλάπια με σήτες, που τα έλεγαν φανάρια.... Τον είχε πιάσει εμετός και διάρροια μαζί. Ηθελε να επικοινωνήσει με τον ανιψιό του στον Κονιάκο.

Μου λέει, γράψε ταχυδρόμε: Αγαπημένο μου ανιψούδ -μου υπαγόρευσε μια σύντομη επιστολή και με παρακάλεσε να επιστρέψω στον Κονιάκο για να την παραδώσω στον ανιψιό του- Με προφταίνς, δεν με προφταίνς. Με πάει από μπροστά κι από πίσω φλογέρα...

Ελα γρήγορα να με πάρς, δεν θα ζήσω. Και όντως έτρεξα πίσω στον Κονιάκο, έδωσα την επιστολή στον ανιψιό, ο οποίος πήγε και τον πήρε με το αγροτικό αυτοκίνητο και τον μετέφερε στην Αμφισσα στο νοσοκομείο. Ισα ίσα τον πρόλαβε. Αν δεν ήμουν εκεί θα είχε μάλλον πεθάνει»...

Πηγή: https://loutsovos.blogspot.com

Ευχές από τον Πολιτιστικό Σύλλογο Γυναικών Κονιάκου

Χειμερινή συνεστίαση για την Αδελφότητα Κονιακιωτών

Στις 16 Φεβρουαρίου 2020 ημέρα Κυριακή και από 20.00 μ.μ θά πραγματοποιηθεί η χειμερινή συνεστίαση 

της Αδελφότητας Κονιακιωτών Δωρίδος 

"Ο ΑΓΙΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ" 

στην Ταβέρνα "το Μαντρί", 

οδός τέρμα Βαρδουσίων Τερψιθέα, Aνω Γλυφάδα.

Τo πρόγραμμα περιλαμβάνει δημοτική μουσική. 

Τιμή εισιτηρίου 25 ευρώ κατά άτομο, 

όπου συμπεριλαμβάνει φαγητό, κρασί αναψυκτικά 

μουσική και χορό. 

Θα είναι ιδιαίτερη τιμή για όλους μας να παρευρεθείτε με τις οικογένειές σας και τους φίλους σας. 

Γιά κρατήσεις επικοινωνείστε με τα μέλη της Αδελφότητας

Η κοπή της πίτας για τον Σύλλογο Γυναικών Κονιάκου

Αντίο Φίλε των Παιδικών μας Χρόνων

Ητανε αρχές του 60, δεν θυμάμαι αν ήταν το 62 ή το 63, λίγη όμως σημασία έχει. Από τους πρώτους που φτάσαμε στο χωριό, ήταν τότε και ζήτημα τιμής ποιος πρωτοήρθε γιατί σαν παλιότερος ήταν πιο Κονιακίτης. Ο Νίκος ήρθε κι αυτός νωρίς και σε λίγες μέρες μαζευτήκαμε οι γνωστοί καμιά δεκαριά που κάθε χρόνο περιμέναμε να ξανασμίξουμε, και φυσικά ενωθήκαμε με τα αδέρφια μας που έμεναν ακόμη στο χωριό.

Ο Κώστας  έμενε στη γειτονιά πέρα από το ρέμα στο σπίτι του θείου του και δεν είχε ακόμη ανέβει. Ηταν απ’ τους μόνιμους της καλοκαιριάτικης συντροφιάς στις καλοκαιριάτικες περιπέτειές μας παρότι μικρότερος, και τον περιμέναμε να συμπληρωθεί η συμμορία. Ήταν κι ο Κώστας ό Λάμπρος ο Λάκης, ο Νίκος ο Γιάννης ο Αποστόλης, ο Χαράλαμπος, Γιώργος, ο Βαγγέλης, τους άλλους τους μεγαλύτερους δεν τους αναφέρω γιατί όχι μόνο δεν μας έκαναν παρέα αλλά μας μοίραζαν και καμιά καρπαζιά άμα μας εύρισκαν.

Ευχές Συλλόγων και φορέων της περιοχής

Ευχές από τον Πολιτιστικό Σύλλογο Γυναικών Κονιάκου 

Ευχές από τον Φορέα Διαχείρισης Εθνικού Δρυμού Παρνασσού

Ευχές από την Δωρική Αδελφότητα

Ευχές από το Λύκειο Ελληνίδων Φωκίδας 

 

Νέο ΔΣ για την Αδελφότητα Κονιακιωτών Δωρίδος "Ο Άγιος Γεώργιος"

Το νέο ΔΣ της Αδελφότητας Κονιακιωτών Δωρίδος "Ο Άγιος Γεώργιος", όπως προέκυψε από τις αρχιαιρεσίες που έγιναν στις 14 Απριλίου 2019, είναι:

1. Δημήτριος Χρήστου Χολέβας, Πρόεδρος
2. Αἰκατερίνη Μιχαήλ Δακουτρού, Α ́ Αντιπρόεδρος
3. Λάμπρος Νικολάου Μᾶρκος, Β ́ Αντιπρόεδρος
4. Παγώνα Παναγιώτου Μπαλατσούρα, Γεν. Γραμματέας
5. Αργυρώ Σπύρου Χολέβα, Ταμίας
6. Δημήτριος Ηλία Κολοβός, Μέλος
7. Απόστολος Κυριάκου Λιάπης, Μέλος
8. Δημήτριος Σταμάτη Λύκος, Μέλος
9. Ιωάννης Αποστόλου Μίχος, Μέλος
10. Γεώργιος Ιωάννου Μπαλατσούρας, Μέλος
11. Γαρυφαλλιά Παναγιώτου Μπούτσικου, Μέλος

Καλοκαιρινές δραστηριότητες στο Κονιάκο

Ημερίδα στο Λιδωρίκι για την ανάπτυξη Κονιάκου, Λευκαδιτίου και Συκιάς

            

                                ΔΩΡΙΚΟ ΤΡΙΠΟΛΟ                                           Κοι.Σ.Π.Ε. Ν. Φωκίδας

ΗΜΕΡΙΔΑ  : «ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ & ΤΟΠΙΚΗ ΑΝΑΠΤΥΞΗ, ΠΡΟΤΑΣΗ  ΑΝΑΠΤΥΞΗΣ ΚΑΙ ΑΝΑΔΕΙΞΗΣ ΤΗΣ ΠΕΡΙΟΧΗΣ  ΚΟΝΙΑΚΟΥ,  ΛΕΥΚΑΔΙΤΙΟΥ  & ΣΥΚΕΑΣ ΔΩΡΙΔΑΣ » Τρίτη, 13 Αυγούστου 2019  - (Αίθουσα Δημοτικού Συμβουλίου  Δήμου Δωρίδας, Λιδωρίκι) Π Ρ Ο Γ Ρ Α Μ Μ Α   Η Μ Ε Ρ Ι Δ Α Σ (ΥΠΟΣΤΗΡΙΚΤΕΣ: Δήμος Δωρίδας, Δωρική Αδελφότητα, Ένωση Δωριέων Επιστημόνων, Εφημερίδα ΥΠΑΙΘΡΟΣ ΧΩΡΑ)
11:00 – 11:15	Προσέλευση-Εγγραφές
11:15 – 11:25 11.25΄-11.40΄ 11.40΄- 11.50΄ 11.50΄- 12.00΄ 12.00΄- 12.10΄ 12.10΄- 12.20΄ 12.20΄- 12.30΄ 12.30΄- 12.45΄ 12.45΄- 13.25΄ 13.25΄-13.30΄	Κήρυξη  Έναρξης  - Χαιρετισμοί   Προεδρείο – Συντονισμός : Ομάδα έργου ΜΕΡΟΣ ΠΡΩΤΟ: «Η σημερινή εικόνα στην περιοχή των τριών χωριών ΚΟΝΙΑΚΟΥ, ΛΕΥΚΑΔΙΤΙΟΥ & ΣΥΚΕΑΣ» Συντονιστής Γεώργιος Παπαθανασίου, Γενικός Γραμματέας Ένωσης  Δωριέων Επιστημόνων (Ε.Δ.ΕΠ.) Ο ΚΟΝΙΑΚΟΣ - Δημήτρης Χολέβας , Πρόεδρος Αδελφότητας Κονιακιωτών ΤΟ ΛΕΥΚΑΔΙΤΙ - Ευθ. Κυριανάκης , Πρόεδρος Αδελφότητας Λευκαδιτιωτών    Η ΣΥΚΕΑ - Διονύσης Βλάχος , Πρόεδρος Συλλόγου Συκεωτών ΜΕΡΟΣ ΔΕΥΤΕΡΟ : ΟΙ ΕΙΣΗΓΗΣΕΙΣ Συντονιστής Ιωάννης Σάρρος , Δημοσιογράφος, Αρχισυντάκτης Εφημερίδας «ΥΠΑΙΘΡΟΣ ΧΩΡΑ»  Ομιλία : «Παρουσίαση Κοι.Σ.Π.Ε. Ν. Φωκίδας -«Γιάννης Βολίκας»  Γεωργία Γεωργίου, Δασοπόνος, Υπεύθυνη Προ & Επαγγελματικής Κατάρτισης – Κοι.Σ.Π.Ε. Ν. Φωκίδας «Γιάννης Βολίκας» Ομιλία : «Παρουσίαση υπηρεσιών Κέντρου Στήριξης Ν. Φωκίδας» Ευθύμιος Καραχάλιος, Λογιστής Φοροτεχνικός – Στέλεχος Κέντρου Στήριξης Κ.ΑΛ.Ο. Ν. Φωκίδας , Ομιλία : «Οι δυνατότητες στήριξης τοπικών πρωτοβουλιών με κοινωνικοοικονομικό πρόσημο» Ματίνα Κανάκη , Γεωπόνος, Γραμματέας του ΚΕΑΝ (Κύτταρο Εναλλακτικών Αναζητήσεων Νέων) Ομιλία : «Η αξιοποίηση οικιστικών χώρων με το Σύστημα AIRBNB» Γεώργιος Αποστολίδης, Σύμβουλος Επιχειρήσεων ΜΕΡΟΣ ΤΡΙΤΟ ΠΡΟΤΑΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΠΤΥΞΗ ΚΑΙ ΑΝΑΔΕΙΞΗ ΤΗΣ ΠΕΡΙΟΧΗΣ ΜΑΣ  Συντονιστής Ιωάννης Σάρρος , Δημοσιογράφος, Αρχισυντάκτης Εφημερίδας «ΥΠΑΙΘΡΟΣ ΧΩΡΑ» Ομιλία : «ΤΟ ΔΩΡΙΚΟ ΤΡΙΠΟΛΟ – Δημιουργία Φορέα στην περιοχή μας με στόχο τη βιώσιμη ανάπτυξη» Γεώργιος Παπαθανασίου, Σύμβουλος Επιχειρήσεων, Γενικός Γραμματέας Ένωσης  Δωριέων Επιστημόνων (Ε.Δ.ΕΠ.) Ομιλία : «Προβολή τόπου και τοπικών προϊόντων. Παραδείγματα στην Ελλάδα και στο εξωτερικό» Μιχάλης Δρίτσας, Μηχανολόγος Μηχανικός-Οικονομολόγος (ΜΒΑ) , Αντιπρόεδρος Δωρικής Αδελφότητας ΜΕΡΟΣ ΤΕΤΑΡΤΟ Υποβολή Ερωτήσεων – Τοποθετήσεις – Προτάσεις Λήξη Ημερίδας – Εκδήλωση Ενδιαφέροντος συμμετοχής στο εγχείρημα

Ο Κοι.Σ.Π.Ε. Ν. Φωκίδας ιδρύθηκε το 2006 και αποτελεί μία κοινωνική και συλλογική επιχείρηση που στηρίζεται στην συνεργατικότητα και δεν προσδοκά στο καθαρό οικονομικό όφελος, αλλά στο ανταποδοτικό κοινωνικό όφελος και στην δημιουργία κοινωνικής αξίας. Πίσω από την επιχειρηματικότητα που αναπτύσσει ο Κοι.Σ.Π.Ε., υπάρχει μία ιδιαίτερα αυξημένη ανθρώπινη ευαισθησία και προσέγγιση, έναντι της παραδοσιακής επιχειρηματικότητας, με βασικό στόχο την κοινωνικοοικονομική ενσωμάτωση και την επαγγελματική ένταξη ατόμων με ψυχοκοινωνικά προβλήματα ή άλλης ευαλωτότητας.

Σκοπός της δημιουργίας του Κέντρου Στήριξης Κ.ΑΛ.Ο. είναι η υποστήριξη της σύστασης, λειτουργίας και ανάπτυξης Κοινωνικών Επιχειρήσεων σε τοπικό επίπεδο, η διάχυση της ιδέας της Κοινωνικής Οικονομίας και η εδραίωσή της μέσω μόνιμων δικτύων συνεργασίας και τοπικών συμφωνιών.