Έφυγε από τη ζωή, σήμερα τα ξημερώματα, σε ηλικία 90 ετών ο πρώην βουλευτής και υπουργός της Νέας Δημοκρατίας Νίκος Γκελεστάθης.
Ο Νίκος Γκελεστάθης γεννήθηκε το 1930 στη Δεσφίνα Φωκίδας και σπούδασε νομικά στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Διετέλεσε βουλευτής Φωκίδας της ΝΔ επί 23 χρόνια, αφού εξελέγη το 1981 και εκλεγόταν ανελλιπώς μέχρι και το 2000 (1981, 1985, 1989 (Ιούνιο και Νοέμβριο), 1990, 1993, 1996 και 2000).
Διετέλεσε υπουργός Μεταφορών και Επικοινωνιών (1990 - 1992) και υπουργός Δημόσιας Τάξης (1992 - 1993), στην κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας με πρωθυπουργό τον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη.
Βγήκαν τα τέστ για τον κορονοϊό στο Ψηλό Χωριό Δωρίδας που είχε πάρει
ο ΕΟΔΥ. Σύμφωνα με πληροφορίες του Nafpaktianews.gr και τα 28 ήταν
αρνητικά. Αρνητικό βγήκε επίσης ακόμη ένα το οποίο ανήκει στην μητέρα
του παιδιού που ήταν θετικό πριν λίγες ημέρες με την κατάσταση στο
πανέμορφο ορεινό χωριό της Δωρίδας να επανέρχεται σε φυσιολογικά
επίπεδα.
Το Nafpaktia news.gr καθημερινά παρακολουθεί τις
εξελίξεις και σας ενημερώνει έγκυρα και έγκαιρα για ότι συμβαίνει. Δεν
χρειάζεται ανησυχία παρά μόνο προσοχή σε όσα λένε οι ειδικοί.
Το 1836 ο Μακρυγιάννης σκέφτηκε να απεικονίσει σε εικόνες τις μεγάλες στιγμές του αγώνα. Για το σκοπό αυτό κάλεσε το λαϊκό ζωγράφο Παναγιώτη Ζωγράφο και τους δύο γιους του και τους ανέθεσε την εικονογράφηση. Από το 1936 ως το 1839 περιέρχονταν τα πεδία των μαχών. Ο Π. Ζωγράφος έβαλε τη τέχνη του και ο Μακρυγιάννης τη γνώση του και τις δαπάνες. Ζωγραφίστηκαν συνολικά 25 πίνακες σε ξύλο. Μετά οι 24 από αυτούς ζωγραφίστηκαν ξανά από το γιο του Π. Ζωγράφου Δημήτριο με νεροχρώματα σε στρατσόχαρτο. Έγιναν 4 σειρές που ο Μακρυγιάννης δώρησε από μια στον βασιλιά Όθωνα και στους τρεις πρέσβεις της Αγγλίας, Γαλλίας και Ρωσίας. Η 25η εικόνα παραλείφθηκε γιατί έθιγε τον αρμοστή Άρμανσμπεργκ.
Για την καλύτερη κατανόηση των πινάκων σημειώνονται τα εξής: Πρώτον, ο Παναγιώτης Ζωγράφος πρέπει να είχε εργαστεί και ως αγιογράφος. Στη ζωγραφική των πινάκων ακολουθεί μικρογραφική τεχνική που δείχνει να είναι μείγμα αγιογραφικής τεχνικής και της περσικής μινιατούρας. Δεύτερον, ζωγραφίζει ακολουθώντας τη “προοπτική του πουλιού” σαν να βλέπει τα γεγονότα από ψηλά. Τρίτον, ακολουθεί μια ακόμη τεχνική της αγιογραφίας. Παρουσιάζει ταυτόχρονα διαφορετικές στιγμές στον ίδιο πίνακα.
Η μάχη των Βασιλικών κατά Μακρυγιάννη δια χειρός Π. Ζωγράφου
Η μάχη των Βασιλικών έγινε στις 26 Αυγούστου 1821. Οι Τούρκοι για να λύσουν τη πολιορκία της Τριπολιτσάς μάζεψαν 4000 στρατό στον Κάτω Δομοκό με σκοπό να περάσει στη Ναύπακτο και από εκεί στη Πελοπόννησο. Μια άλλη στρατιά από 8000 στρατό συγκεντρώθηκε στη Λαμία με σκοπό να περάσει στη Μεγαρίδα και μετά στη Πελοπόννησο. Για τη στρατιά αυτή των 8000 υπήρχαν δύο διαβάσεις της Φοντάνας και των Βασιλικών. Ο γερο-Γιάννης Δυοβουνιώτης πρόβλεψε, σωστά, ότι οι Τούρκοι θα χρησιμοποιούσαν τη διάβαση των Βασιλικών. Γενικός αρχηγός στη μάχη αναδείχτηκε ο Ιωάννης Γκούρας. Η μάχη αυτή έχει μεγάλη σχέση με τη περιοχή της Δωρίδας. Σχεδόν όλοι οι Δωριείς αγωνιστές πολέμησαν στη μάχη αυτή στο κέντρο και είχαν πρωταγωνιστικό ρόλο.
Η μάχη έγινε με τη τακτική της ενέδρας. Ο Γκούρας ήταν στην άμυνα του δεξιού της Ελληνικής παράταξης και υποχώρησε συντεταγμένα. Οι διάφορες φάσεις της διαδικασίας αυτής φαίνεται στο δεξιό μέρος της ζωγραφιάς. Οι Δωριείς ήταν δεξιά και αριστερά στο κέντρο. Αριστερά (μάλλον είναι έξω από το πλάνο) υπό τον Κωνσταντίνο Καλύβα. Δεξιά στο κέντρο υπό τον Κωνσταντίνο Μπίτη. Στο κάτω μέρος φαίνεται το πλευροκόπημα της Τουρκικής οπισθοφυλακής από τον γέρο-Δυοβουνιώτη. Επάνω αριστερά φαίνεται η τελειωτική φάση όπου κυκλώθηκε ο Τουρκικός στρατός στην Ανίβιτσα. Αυτή ήταν η μόνη οδός παράκαμψης των Βασιλικών. Εδώ πολέμησαν ο Γκούρας και ο Ρούκης. Στη μάχη αυτή διαλύθηκε η Τουρκική στρατιά και δεν πέρασε στη Πελοπόννησο. Η Τριπολιτσά έπεσε στις 23 Σεπτεμβρίου 1821.
Tο τελευταίο χρονικό διάστημα κάποιοι ασυνείδητοι, δηλητηρίασαν αδέσποτα ζώα συντροφιάς εντός των διοικητικών ορίων του Δήμου Δωρίδος. Τέτοιες πράξεις δείχνουν αντικοινωνική συμπεριφορά με παντελή αδιαφορία για τις ανάγκες, τα συναισθήματα και τα δικαιώματα των άλλων, και αδυναμία συμμόρφωσης με τους ηθικούς και κοινωνικούς κανόνες. Ο Δήμος Δωρίδος καταδικάζει τέτοιου είδους αποτρόπαιες συμπεριφορές και εφαρμόζει όλα όσα προβλέπει η κείμενη νομοθεσία (άρθρο 9 του Ν. 4039/2012) για τη βελτίωση της ποιότητας ζωής των δημοτών και την αρμονική συμβίωση αυτών με τααδέσποτα ζώα συντροφιάς.
Γνωστοποιούμε λοιπόν σε όλους όσοι προχωρούν ή επικροτούν τέτοιες ειδεχθείς πράξεις, ότι η κακοποίηση, ο βασανισμός η δολοφονία αποτελούν αυτεπάγγελτα διωκόμενα εγκλήματα και ακολουθούν τη διαδικασία του αυτοφώρου σύμφωνα με το Ν. 4039/2012 & 4235/2014, ενώ οι υπεύθυνοι τιμωρούνται με φυλάκιση τουλάχιστον 2 ετών και χρηματική ποινή έως 30.000€.
Δυστυχώς όμως, παράλληλα με την κακοποίηση παρατηρούνται καθημερινά αυξανόμενα περιστατικά εγκατάλειψής ζώων (κουτάβια ή ενήλικα ζώα) από τους ιδιοκτήτες τους γεγονός που διογκώνει το πρόβλημαμε τα αδέσποτα.
Υπενθυμίζουμε στους ιδιοκτήτες ζώων συντροφιάς να σέβονται και να τηρούν τις υποχρεώσεις που απορρέουν από την κείμενη νομοθεσία (άρθρο 5 Ν.4039/2012) περί υποχρεώσεων ιδιοκτητών δεσποζόμενων ζώων συντροφιάς.
Ειδικότερα :
Να μεριμνούν για τη στείρωση και ηλεκτρονική σήμανση του ζώουτους,
Να παίρνουν τα κατάλληλα μέτρα ώστε να μην εξέρχεται ελεύθερα ο σκύλος τους από τους χώρους ιδιοκτησίας τους.
Να μην εγκαταλείπουν το ζώο τους.
Να γίνεται ο περίπατος του σκύλου πάντα με συνοδό και την χρήση λουριού.
Να μεριμνούν για τον άμεσο καθαρισμό του περιβάλλοντος χώρου από τα περιττώματα των ζώων τους.
Να προσκομίζουν στον οικείο Δήμο αντίγραφο πιστοποιητικού ηλεκτρονικής σήμανσης.
Να δηλώνουν εντός πέντε (5) ημερών την απώλεια ζωής του σκύλου τους σε κτηνίατρο.
Να μεριμνούν για την τήρηση την κανόνων ευζωίας, την κτηνιατρική εξέταση, την πραγματοποίηση του αντιλυσσικού εμβολιασμού και την έκδοση βιβλιαρίου.
Η μη τήρηση των κανόνων υπόκεινται σε διοικητικές κυρώσεις και πρόστιμα.
ΜΑΖΙ μπορούμενα συμβάλλουμε στην προστασία, αλλά και μείωση του πληθυσμού των αδέσποτων ζώων.‘Αλλωστε,
«Το μεγαλείο και η ηθική πρόοδος ενός έθνους, μπορούν να κριθούν από τον τρόπο που φέρεται στα ζώα». Μαχάτμα Γκάντι
Η αυτού μεγαλειότης δήμαρχος
Καπεντζώνης ξεγυμνώνεται από τις επιλογές/μεταγραφές του και τον σκοπό αυτών,
αφού προτεραιότητα δίνεται μόνο στην πρόσκαιρη πολιτική του ενδυνάμωση
και επιβίωση, αλλά όχι στην ουσιαστική δουλειά για το μέλλον της Δωρίδας, μιας
και στερείται οράματος.
Επιλογές που δείχνουν οτι δεν εμπιστεύεται την ομάδα, με την οποία έλεγε
οτι θα διοικήσει, αλλά και που εκθέτουν τη λειτουργία του δήμου.
Τελευταίο παράδειγμα η προχειρότητα με την οποία αντιμετωπίζεται η
τουριστική προβολή του δήμου όπου μετά από διαφημιστικά στα τοπικά εντός νομού
site, για να αυξήσουμε(;) τον εσωτερικό τουρισμό (οι Πενταγιωτες να μάθουν την
Αρτοτίνα, οι Λιδωρικιώτες την Ερατεινή και οι Μαναγούλιωτες τη Γλυφάδα)
στάλθηκε για δημοσίευση 2 μέρες πριν το 15Αυγουστο, πάλι στα τοπικά site,
κείμενο διαφήμισης των χωριών μας. Ένα κείμενο που αρκετοί προλάβαμε να
διαβάσουμε πριν το ακυρώσει η δημοτική αρχή ζητώντας την απόσυρση του,
λόγω ιστορικών λαθών του συγγραφέα.
Όμως απόσυρση δεν έπρεπε να υπάρξει μόνο
στο κείμενο. Πρέπει να υπάρξει και στον αρμόδιο εντεταλμένο δημοτικό σύμβουλο
που τόσο καιρό αρνείται τη σύσταση τουριστικής επιτροπής, όπως
επίσης είναι και ο καθ' ύλην αρμόδιος τόσο για το λανθασμένο κείμενο όσο και
για την μέχρι σήμερα ολιγωρία.
Τα
παλιά χρόνια που το ψωμί έβγαινε με πολύ κόπο στο Λιδωρίκι, το
μεροκάματο ήταν δύσκολο να το βρει κανείς. Γι’ αυτό και οι νοικοκύρηδες
δεν έχαναν ποτέ ευκαιρία για ένα τέτοιο πρόσθετο έσοδο όταν το έφερνε η
τύχη. Μέσα, αλλά και τρόπος ζωής ήταν για όλους το τσεκούρι για τα ξύλα,
οι τσάπες και τα «δικέλλια» για το σκάλισμα και το σκάψιμο των χωραφιών
και κήπων, τα κλαδευτήρια και τα πριόνια για το κλάδεμα, οι αξίνες
(κασμάδες) για τις δύσκολες και βαριές δουλειές και οι παραμίνες
(ειδικοί λοστοί) για την διάνοιξη οπών σε βράχους, ώστε να τους
ανατινάξουν με εκρηκτικά.
Αν όμως οι νοικοκύρηδες και οι προκομμένοι
κάτοικοι ζούσαν από εργαλεία όπως και τα παραπάνω, υπήρχαν και κάποιοι
που τα απέφευγαν όπως ο διάβολος το λιβάνι. Και αυτοί ήσαν οι τεμπέληδες
που ζούσαν τον εφιάλτη να βρεθούν κάποτε στην ανάγκη να πιάσουν αξίνα
(κασμά) στα χέρια τους για να βγάλουν καμιά δραχμή για την οικογένεια
και τα παιδιά τους Τέτοιοι τεμπέληδες ήσαν και ο Μήτσος με τον Θανάση.
Ήσαν συχνοί θαμώνες στο παραδοσιακό και αλησμόνητο ταβερνάκι του
Κουτσούμπα. Το μόνο βάσανο που τους απασχολούσε ήταν ποιος από τους δυο
θα πλήρωνε το πρώτο κατρούτσο (κατοσταράκι) ρετσίνα, διότι ακολούθως
τους κερνούσαν πολλά ακόμη οι γνωστοί τους, που πήγαιναν στο ταβερνάκι.
Συχνά τριγυρνούσαν στις γειτονιές του Λιδωρικίου, σχεδιάζοντας την
επόμενη αμάκα τους, από κάποιον συγχωριανό τους. Η σχέση και των δύο με
αυτό που λέμε δουλειά ήταν ελάχιστη και για το μεγάλωμα των παιδιών τους
νοιάζονταν μόνο οι γυναίκες τους και οι παππούδες των παιδιών τους.
Άχρηστοι και άθλιοι και οι δύο, περιφέρονταν άσκοπα κάθε μέρα στο
Λιδωρίκι, αφού τελικά τους είχαν διώξει και από τα ταβερνάκια και τα
καφενεία της εποχής, μιας και τα χρέη (βερεσέδια) τους για τις ρετσίνες,
τα ρακιά και τους μεζέδες είχαν πιάσει ταβάνι.
Εκεί λοιπόν που
περπατούσαν, ο Μήτσος που προπορευόταν, αναπήδησε στα ξαφνικά έντρομος
και έβγαλε μία σπαρακτική φωνή που έκοψε την ανάσα του φίλου του, του
άλλου τεμπέλαρου που τον ακολουθούσε. «Τι έπαθις Μήτσου κι τρόμαξις;
Είδις κανένα φίδ’; », τον ρώτησε αμέσως ο Θανάσης, έτοιμος να το βάλει
στα πόδια. «Όχι ρε Θανάσ’. Δεν είδα φίδ’. Έναν κασμά είδα παραπιταμένου
κι τρόμαξα», απάντησε λαχανιασμένος από τη λαχτάρα του ο Μήτσος και
κίνησαν αμέσως να φύγουν και οι δύο από τη γειτονιά, κατασυγχυσμένοι για
το κακό που τους έτυχε μεσημεριάτικα.
Συνάντηση με τους εκπροσώπους της αναδόχου εταιρείας με σκοπό την υπογραφή της σύμβασης αλλά και την ανάλυση των τεχνικών λεπτομερειών εκτέλεσης του έργου, πραγματοποιήθηκε στο Δημαρχείο Ευπαλίου. Στη συνάντηση παρευρέθηκαν όλοιοι κατά τόπους αντιδήμαρχοι καθώς και υπηρεσιακοί παράγοντες. Ο προϋπολογισμός του έργου ανέρχεται περίπου στο ποσό 1.000.000,00€ με σημαντικά και μετρήσιμα οφέλη από την εν λόγω δράση:
Οικονομικό όφελος 60% από την κατανάλωση λιγότερου ρεύματος, για άλλες δράσεις
Καλύτερο φωτισμό–αίσθημα ασφάλειας
Λιγότεροι ρύποι -Περιβαλλοντικόόφελος
Απομακρυσμένος έλεγχος για τον εντοπισμό βλαβών
Δυνατότητα πληροφοριακής αναβάθμισης υφιστάμενης πλατφόρμας ελέγχου για τη μετάβαση της Δωρίδας σε smartcity(έξυπνη, δικτυωμένη πόλη).
Η συγκεκριμένη δράση έρχεται να υλοποιήσει μια εκ των βασικών δεσμεύσεων που είχε αναλάβει ο Δήμος Δωρίδος, εκπονώντας και καταθέτοντας το Σχέδιο Δράσης Αειφόρου Ενέργειας (Σ.Δ.Α.Ε) το 2015 στο πλαίσιο της υπογραφής του Συμφώνου των Δημάρχων στις Βρυξέλλες από τον Γιώργο Καπεντζώνη, ενώ παράλληλα αποφεύγονται βαριά πρόστιμα της Ε.Ε από τη μη εφαρμογή μέτρων εξοικονόμησης ενέργειας.
Να σημειωθεί ότι κατόπιν προσωπικής παράκλησης του Δημάρχου Δωρίδος, Γιώργου Καπεντζώνη, προς τους αναδόχους, οι ίδιοι δεσμεύτηκαν να παραδοθεί το έργο κατά πολύ νωρίτερα από την προβλεπόμενη ημερομηνία. Αυτό ευνοεί σε μεγάλο βαθμό το Δήμο, καθότι επί της ουσίας φέρνει κοντύτερα την ημερομηνία πρώτης λειτουργίας των νέων φωτιστικών σωμάτων και κατ’ επέκταση φέρνει νωρίτερα την εξοικονόμηση χρημάτων για το Δήμο.
Ο Δήμαρχος Δωρίδος, ευχαρίστησε όλους τους εμπλεκόμενους συνεργάτες του, εξέφρασε την ικανοποίηση του για την πορεία υλοποίησης των δεσμεύσεων του Δήμου προς την Ε.Ε, στο πλαίσιο εξοικονόμησης ενέργειας και δεσμεύτηκε για επόμενες δράσεις στον τομέα αυτό.
Ο Δήμος Δωρίδος και η κινηματογραφική λέσχη Άμφισσας ενημερώνουν
ότι, ακυρώνεται η προγραμματισμένη για Δευτέρα 10 Αυγούστου 2020
στην Πεντάπολη, προβολή παιδικής ταινίας ” ο Λούης και οι εξωγίηνοι”,
στο πλαίσιο των προληπτικών μέτρων προφύλαξης της Δημόσιας Υγείας από
τον κορονοιό και Σύμφωνα με τις οδηγίες του Υπουργείου Υγείας και του
ΕΟΔΥ.
Αγορά και τοποθέτηση κάδων απορριμμάτων στην πλατεία του χωριού
Το Δ.Σ. της Ένωσης Δαφναίων Δωρίδας 1935 θέλει να ευχαριστήσει για την άμεση ανταπόκριση και με μεγάλη τους χαρά τις:
Κα. Παπανδρέου Μαρία του Ανδρέα
Κα. Διαμαντή Μαρία του Παναγιώτη
Κα. Καπάρου Γεωργία
Κα. Διαμαντή Αθανασία του Χρήστου
Κα. Αποστολοπούλου Χαρίκλεια του Νικολάου
Κα. Τσώλη Γεωργία του Νικολάου
για τις έκτακτες εισφορές τους στην Ένωση ώστε να αγοραστούν τρεις
κάδοι απορριμμάτων οι οποίοι τοποθετήθηκαν στην πλατεία του χωριού μας.
Ευχαριστούμε επίσης και τον κο. Σπύρο Σκρέκη που με μεγάλη χαρά έκανε την τοποθέτηση των κάδων.
Παραθέτουμε φωτογραφίες από τους κάδους τοποθετημένους στην πλατεία.
Τριανταφυλλιές στην Δρουγόβρυση
Η ΄΄Ένωση Δαφναίων Δωρίδας 1935΄΄ προέβη στην μεταφύτευση έξι
τριανταφυλλιών στην Δρουγόβρυση με σκοπό να ομορφύνει η περιοχή και να
αναδειχθεί πάλι η ομορφιά της βρύσης η οποία είναι σημείο αναφοράς του
χωριού μας.
Δωρεά και τοποθέτηση ηλιακού προβολέα στο εξωκλήσι της Παναγίας
Η ΄΄Ένωση Δαφναίων Δωρίδος 1935΄΄ ευχαριστεί τον κο. Κώστα Σκρέκη
για την δωρεά ενός ηλιακού προβολέα ο οποίος τοποθετήθηκε στο εξωκλήσι
της Παναγίας στο νεκροταφείο του χωριού μας. Ευχαριστούμε επίσης τους κο. Σπύρο Σκρέκη και κο. Μάκη Αλαφογιάννη για την τοποθέτηση του προβολέα.
Φωταγώγηση πλατανιών και ηρώου στην πλατεία του χωριού
Η ΄΄Ένωση Δαφναίων Δωρίδος 1935΄΄ ευχαριστεί τον κο. Κώστα Σκρέκη
για την δωρεά ενός ηλιακού προβολέα ο οποίος τοποθετήθηκε στο εξωκλήσι
της Παναγίας στο νεκροταφείο του χωριού μας. Ευχαριστούμε επίσης τους κο. Σπύρο Σκρέκη και κο. Μάκη Αλαφογιάννη για την τοποθέτηση του προβολέα.
Ανάρτηση σημαίας και φωταγώγηση στου Ντελέμη την Κοτρώνα
Το Δ.Σ. της Ένωσης Δαφναίων Δωρίδας 1935 θέλει να ευχαριστήσει για την άμεση ανταπόκριση και με μεγάλη τους χαρά τους:
Κο. Αλαφογιάννη Γιώργο του Κωνσταντίνου
Κο. Αποστολόπουλο Γιάννη του Νικολάου
Κο. Μαρπίνη Γιώργο
Κο. Φιλίππου Δημήτρη
Κο. Λαγούδη Νίκο
Κο. Διαμαντή Θανάση του Δημητρίου
Κο. Αλαφογιάννη Δρόσο
Κο. Αλαφογιάννη Παναγιώτη
Κο. Παπανδρέου Ανδρέα του Παντελή
Κο. Κοντογιάννη Κώστα του Νικολάου
για τις έκτακτες εισφορές τους στην Ένωση ώστε να αγοραστούν δύο
ηλιακοί προβολείς και σημαία με το έμβλημα της ΄΄Ένωσης΄΄ τα οποία
τοποθετήθηκαν και κοσμούν μέρα και νύχτα του Ντελέμη την Κοτρώνα στον
Όχτο.
Δωρεά και τοποθέτηση μεταλλικής πινακίδας κάτω από την πλατεία του χωριού
Η μεταλλική ταμπέλα της παρακάτω φωτογραφίας τοποθετήθηκε κάτω από την πλατεία του χωριού μας. Ευχαριστούμε τους κο. Σπύρο Σκρέκη και κο. Κώστα Σκρέκη για την δωρεά της πινακίδας.
Επίσης ευχαριστούμε τον Πρόεδρο της Κοινότητας κο.Θανάση Γ. Διαμαντή, τον κο. Διαμαντή Νίκο και τον κο. Αλαφογιάννη Δημήτρη για την τοποθέτηση της πινακίδας.
Στο Δήμο Δωρίδος έχουμε συνηθίσει πλέον τα πολιτικά παιχνίδια, τη συμμαχίες και τις λυκοφιλίες. Εννια χρόνια τώρα είναι η μόνιμη πλέον στρατηγική του Δημάρχου Γιώργου Καπεντζώνη για την πολιτική του επιβίωση, η οποία αποτελεί όπως φαίνεται και αποκλειστικό του κίνητρο και σκοπό.
Στα πολλά παραδείγματα έρχεται να προστεθεί η πρόσφατη πρόσληψη του έμμισθου Γενικού Γραμματέα στο Δήμο Δωρίδος. Μια πρόσληψη που έγινε σχεδον κρυφά με τη σχετική πρόσκληση να ανακοινωνεται μόνο στο διαύγεια χωρίς να αναρτηθεί καν στη ιστοσελίδα του δήμου ή στα ΜΜΕ, και χωρίς καν να έχει γίνει έστω μια νύξη στο Δημοτικό Συμβούλιο.
Το πρώτο μας σχόλιο έχει να κάνει με τη διαδικασία επιλογής. Προφανώς και είναι στη διακριτική ευχέρεια του εκάστοτε δημάρχου να επιλέγει τα πρόσωπα - αλήθεια ποιους άλλους είχαμε ώς επιλογες και απορρίψαμε κ. Καπεντζώνη, και για ποιους λόγους;
Το δεύτερο μας σχόλιο έχει να κάνει με τις υπόνοιες συναλλαγής που αφήνουν αυτές οι διαδικασίες, και οι επιλογές των προσώπων. Και πώς να μη συμβεί αυτό όταν ο νέος γενικός Γραμματέας κ. Άνθης είναι σύζυγος της δημοτικής συμβούλου της αντιπολίτευσης κας Καζανά ή οποια μέχρι πρότινος έλεγε ότι θα πάει τον Δήμαρχο στον εισαγγελέα!
Ούτε σε σενάριο ταινίας, πολιτικού θρίλερ δε θα βλέπαμε τέτοιο πολιτικό αριβισμό, τέτοια διαπλοκή, τέτοιο εξευτελισμό διαδικασιών και προσώπων. Ο κυριος Καπεντζώνης είναι ο αποκλειστικά υπεύθυνος και υπόλογος στους δημότες για αυτό το τοξικό περιβάλλον που έχει δημιουργήσει στην πολιτική ζωή του Δήμου μας.
Κύριε Καπεντζώνη, σας εγκαλούμε τόσο καιρό για τα βοθρολύματα στα χωριά της Δωρίδας, αλλα η μπόχα έρχεται τελικά από αλλού και πλέον είναι ανυπόφορη.
Ευθύνη έχουν και οι Δημοτικοί Σύμβουλοι της συμπολίτευσης που ανέχονται και σιωπούν απέναντι σε αυτές τις πρακτικές. Η σιωπή σας δεν είναι απλα αποδοχή, είναι συνενοχή.
Σε ότι αφορά την κ. Καζανά: η ανεξαρτητοποίηση σας δεν καλύπτει ούτε τα προσχήματα. Αν υπάρχει έστω και λίγη πολιτική ευθιξια θα πρέπει να παραιτηθεί άμεσα και να δώσει στο Δημοτικό Συμβούλιο όλα τα στοιχεια που η ίδια επικαλούνταν ότι θα στείλουν το Δήμαρχο στον εισαγγελέα!
Οι δημότες της Δωριδας απαιτουν απαντήσεις ΤΩΡΑ.
ΟΡΑΜΑ ΓΙΑ ΤΗ ΔΩΡΙΔΑ
ΘΑΝΟΣ ΑΣΗΜΑΚΗΣ
Η Μεταμόρφωση του Σωτήρoς, μια παμπάλαια εκκλησία στις όχθες του Κόκκινου, παραπόταμου του Μόρνου, ήταν ένα από τα δυο εξωκλήσια του χωριού που και τα δυο γιόρταζαν τον Αύγουστο. Το άλλο ήταν της Παναγίας, γνωστό ως Αΐμονή, κτισμένο στις όχθες του Μόρνου σε ένα μικρό ύψωμα απέναντι από το αβορόρεμα και γιόρταζε στις είκοσι τρεις.
Από πολύ παλιά όλοι, μικροί μεγάλοι, περιμέναμε την μέρα αυτή με ιδιαίτερη προσμονή και από νωρίς το πρωί παρέες παρέες μαζευόμασταν και πιάναμε τις θέσεις μας γύρω από την εκκλησία. Η κάθε οικογένεια η μάλλον το κάθε σόι είχε "αγκαζάρει" από πάππου προς πάππου την θέση του. Μάλιστα κάποιοι μερακλήδες για να ενισχύσουν τον ίσκιο των μεγάλων πλάτανων που αφθονούσαν στην περιοχή, έκαναν και τα περίτεχνα τσαρδάκια σκεπασμένα με δεματσούλες.
Βέβαια η φήμη του πανηγυριού ξεπερνούσε τα όρια της κοινότητας μας και είχαμε πολλούς προσκυνητές από την διπλανή κοινότητα την Γρανίτσα (Διακόπι) και μπορώ να πω πως και λόγω της στενής γειτνίασης οι γρανιτσιώτες το θεωρούσαν και σαν δικό τους πανηγύρι. Πολλοί προσκυνητές ερχόντουσαν από το Βελούχι, την Αγλαβίστα, την Πενταγιού, το Κλήμα, το Σεβεδίκο, τον Αβορο, από τα διπλανά Χανιά και από τα Χάνια του Στενού και δεν απουσίαζαν και οι προσκυνητές από την πρωτεύουσα της επαρχίας μας το Λιδωρίκι.
Οι νοικοκυρές είχαν ετοιμάσει και είχαν φέρει μαζί τους τα λιτά αλλά πεντανόστιμα φαγητά τους και οπωσδήποτε τις περίφημες κολοκυθόπιτες και τηγανισμένα ψάρια από τον ποτάμι μας τον Μόρνο .
Ας γυρίσουμε στο πανηγύρι , αμέσως μετά την λειτουργία στρώναμε τραπέζι και ακολουθούσε γλέντι με ζωντανή μουσική από οργανοπαίχτες της γύρω περιοχής όπως οι Καρμαίοι από το Σεβεδίκο, Φαλιαμπάλιας, Πανάγος κτλ.
Βέβαια και οι δυο μαγαζάτορες του χωριού μας (Καραμπέτσος και Καραγιάννης) για τις ανάγκες της ημέρας μετέφεραν τα μαγαζιά τους στο προαύλιο χώρο της εκκλησίας, και παρόλη την νηστεία, το κοκορέτσι και η ψητή προβατίνα έδιναν και έπαιρναν ....
Για τα παιδιά ήταν ακόμη μεγαλύτερη η χαρά τους γιατί από το πάγκο που κάποιος μικροπωλητής έστηνε (Γιαλαμάς, Καλμαντής,κτλ) μπορούσαν (;) να αγοράσουν διάφορα μπιχλιμπίδια από σουγιάδες μέχρι σφυρίχτρες.
Επίσης και οι φωτογράφοι ήσαν παρόντες για τα οικογενειακά και όχι μόνο ενσταντανέ. Ο Γιαλαμάς από το Λιδωρίκι και ο Πανουργιάς (Κολοκυθάς) ο Νίκος που είχε καταγωγή από το χωριό μας .
Το γλέντι βαστούσε μέχρι αργά το απόγευμα και ουσιαστικά μέχρι την ώρα του σκάρου μια και οι περισσότεροι πανηγυρτζήδες είχαν και τα πράματα τους και έδιναν ραντεβού για το άλλο πανηγύρι του χωριού στις 23 Αυγούστου της Αΐμονής..
Ήταν 5 Αυγούστου του 1944, όταν αντάρτες του ΕΛΑΣ εξόντωσαν το γερμανικό τάγμα, που αλαζονικά επιχείρησε να καταλάβει το μικρό χωριό της Άμφισσας. Η "μαεστρία" της παγίδας και η ιστορική μάχη, όπως την διηγήθηκαν επιζώντες Έλληνες και Γερμανοί
της ΣοφίαςΚατσαρέλη 01 Αυγούστου 2015
Στα βουνά της Γκιώνας, στην Άμφισσα, λίγο μετά το Λιδωρίκι, στέκει ακόμη στα βάθη του χρόνου, ένα μικρό χωριό... ερημωμένο, αιματοβαμμένο, τέσσερις φορές καμένο από τους Γερμανούς. Ένα χωριό μαρτυρικό και τόσο σιωπηλά υπερήφανο, που αν επιχειρήσεις να αφουγκραστείς την ιστορία του, θα ανατριχιάσεις. Είναι οι Καρούτες. Εκεί, όπου στις 5 Αυγούστου του 1944, οι αντάρτες του ΕΛΑΣ εξόντωσαν το Γερμανικό τάγμα 250 επίλεκτων στρατιωτών, που επιχείρησε να το κατακτήσει.
Με αφορμή τη συμπλήρωση 71 χρόνων από την ιστορική - κι άγνωστη για πολλούς - μάχη, το WE του NEWS 247
φέρνει στο φως, το πώς ο Γερμανός κατακτητής πάτησε έναν τόπο και
πλήρωσε με αίμα και θάνατο την αλαζονεία του. Πώς οι Έλληνες αντάρτες
ακολουθώντας σχέδιο "οπισθοχώρησης", περικύκλωσαν τους Γερμανούς και
τους εγκλώβισαν στο κέντρο του χωριού, εξαπολύοντας σε βάρος τους την
επίθεση, που οδήγησε στη βαριά τους ήττα και παράδοση.
"Το χωριό καθάρισε αίματα και αποκαΐδια και
ξαναχτίστηκε όπως - όπως, με τον καιρό, σκεπάζοντας τα χαλάσματα. Οι 140
σκοτωμένοι εχθροί που ξόφλησαν έτσι δα για λογαριασμό τους, κάηκαν μέσα
στη ρεματιά που 'ναι στα πόδια του χωριού και τα καψαλιασμένα σκέλεθρά
τους παραχώθηκαν με τον καιρό, από τις κατεβασιές του βουνού. Οι
αντάρτες που έπεσαν στη μάχη, είναι λίγο πιο πάνω θαμμένοι, μέσα στον
κοινό τάφο τους, στο νεκροταφείο του χωριού. Μία άκρη στη νοτιοδυτική
γωνιά του κοιμητηρίου. Αυτός είναι ο τάφος με τους σκοτωμένους
πατριώτες. Ολότελα γυμνός κι ασημάδευτος ο τύμβος των γενναίων", γράφει στο βιβλίο του "Η μάχη στις Καρούτες" ο Η. Παπανικολής.
Καρούτες, Φωτογραφία του 1964. Το χωριό από το ανατολικό πλευρό του.
Κάτω δεξιά το νεκροταφείο. Φαίνεται η γωνία με το δέντρο, όπου είναι ο
τάφος των 30 ανταρτών, που έπεσαν στη μάχη
Πριν τη μάχη
Η αναδίπλωση πριν το αιματηρό ξέσπασμα του κατακτημένου
Στις 5 Αυγούστου του 1944, οι αντάρτες του ΕΛΑΣ, σε συνεργασία με Άγγλους και Αμερικανούς σαμποτέρ, παγίδεψαν στις Καρούτες ένα
Τάγμα 250 επίλεκτων Γερμανών στρατιωτών και το εξολόθρευσαν. Στη μάχη
σκοτώθηκαν περισσότεροι από 100 Γερμανοί με το Διοικητή τους.
Περισσότεροι από τους νεκρούς υπήρξαν οι αιχμάλωτοι. Σκοτώθηκαν και 29
αντάρτες και τρεις Καρουτιανοί πολίτες.
... Μία μέρα πριν, το πρωί της 4ης Αυγούστου, ο αντάρτης που φύλαγε
σκοπός στο ψηλότερο πέρασμα της Γκιώνας, στον Έλατο, ξεσήκωσε τους
συντρόφους του με φωνές πνιχτές: "Γερμανοί! Ανεβαίνουν φάλαγγα τις
στροφές... Να τους!" Σε λίγο, τριάντα ελασίτες αντάρτες από το τμήμα του
Έκτου Λόχου, από το Τάγμα του Κρόνου, της 5ης αντάρτικης ταξιαρχίας, με αρχηγό τον Κέρκη,
πιάνουν το πέρασμα στην ψηλότερη κόχη, που ορθώνεται στα 1.500 μ. πάνω
από την Άμφισσα. Μετρούν τους Γερμανούς, είναι κοντά 250, που σέρνουν
μαζί τους μεταγωγικά, πάνω κάτω 50 μουλάρια και άλογα, φορτωμένα με
υλικό εκστρατείας, όλμους, βαριά πολυβόλα, κιβώτια πυρομαχικών, ακόμη
και ένα ορειβατικό πολυβόλο.
Οι αντάρτες είναι απληροφόρητοι, αλλά δεν ξαφνιάζονται. Έχουν
ξαναμετρηθεί μαζί τους και δεν τους φοβούνται. Μόλις πριν έναν μήνα,
είχαν χτυπηθεί από γερμανικό τάγμα στην Άμφισσα, σε μία επιχείρηση που
δεν πέτυχε. Όμως οι αντάρτες ανέβηκαν ξανά στα βουνά, κουβαλώντας
νεκρούς και εξοπλισμό και περιμένοντας την εκδίκηση.
Η είδηση ότι Γερμανοί κατευθύνονται στο χωριό μεταδίδεται γρήγορα και αθόρυβα στα γύρω χωριά. Ο ομαδάρχης Κέρκης
ρίχνει λίγες σπαρτές ριπές και ο γεμιστής του πετά δύο ψιλοκρεμαστές
χειροβομβίδες. Η φάλαγγα των Γερμανών σταματά ξαφνιασμένη, ενώ οι
ακροβολιστές ξανοίγονται και απαντούν με τα αυτόματά τους. Στήνουν τα
πολυβόλα και χτυπούν με απανωτές ριπές... Μία ησυχία κλείνει το
επεισόδιο. Οι αντάρτες δεν φαίνονται πουθενά. Έχουν ήδη εξαφανιστεί στη
βουνοπλαγιά.
Το γερμανικό Τάγμα είναι ένα ισχυρό εκκαθαριστικό απόσπασμα από τη
γερμανική φρουρά, που κρατάει την Άμφισσα, το τρίτο Τάγμα από το
επίλεκτο Σύνταγμα 18 των "Ορεινών Κυνηγών" της Αστυνομίας, με εμπειρία
στον ανταρτοπόλεμο. Αποσπασματάρχης είναι ο λοχαγός Χάκερτ. Υποδιοικητής ο υπολοχαγός Όττο Βέμπερς.
Ο υπολοχαγός Όττο Βέμπερς - φωτογραφία από εκκαθαριστικές επιχειρήσεις, Απρίλιος 1944
Σε όλες τις πλευρές του κάμπου είναι μοιρασμένοι και αριστοτεχνικά
κρυμμένοι άνδρες του ΕΛΑΣ. Μετά από αρκετή καθυστέρηση, οι Γερμανοί μη
βλέποντας μεγάλη δύναμη μπροστά τους, αναθαρρεύουν και προχωρούν ξανά.
Είναι ήδη μεσημέρι, όταν ακόμα ψάχνουν τον άφαντο εχθρό. Το απομεσήμερο,
ακόμη ένα περιστατικό ανταλλαγής πυρών "εξ αποστάσεως", χωρίς και πάλι
κανείς να εμφανίζεται μπροστά τους. Η φάλαγγα συνεχίζει την πορεία της
προς το χωριό.
Η εντολή για την αναδίπλωση των ανταρτών έχει έρθει από το Λιδωρίκι. Ο καπετάνιος του τάγματος, ο Κρόνος,
ανεβαίνει μέχρι το πολυβόλο, για να εκτελεστεί σωστά το σχέδιο, χωρίς
να υποψιαστούν οι εχθροί. Μετράει την κατάσταση και δίνει οδηγίες, για
να διωχθούν σταδιακά οι άνδρες κι όσο γίνεται πιο κλέφτικα και να
παγιδευτούν ανύποπτοι οι Γερμανοί στις Καρούτες.
Στο μεταξύ, τα γερμανικά όπλα έχουν σωπάσει. Οι Γερμανοί δεν
κατάλαβαν την οπισθοχώρηση που έγινε μπροστά τους, χωρίς να το
καταλάβουν. Ομάδα οπισθοφυλακής με αρχηγό τον Θανάση Αρετούλη (Ήφαιστο) σπέρνεται γύρω από το ξωκλήσι. Περνούν απαρατήρητοι από τον εχθρό, καθώς ξανοίγονται προς το μέρος του. Ο λοχαγός Χάκερτ
είναι βέβαιος πως οι "λησταντάρτες" σκορπίστηκαν, για να αποφύγουν τη
γερμανική δύναμη και γύρω στις 6 το απόγευμα, οι Γερμανοί μπαίνουν χωρίς
αντίσταση στις Καρούτες. Ο Χάκερτ στέλνει από τον ασύρματο σήμα, ότι
έχει στα χέρια του το χωριό.
Ωστόσο, όλα τα γύρω χωριά είναι ήδη σε πολεμικό συναγερμό. Οι
κάτοικοι αδειάζουν τα σπίτια τους και οι αντάρτες είναι σε επιφυλακή.
Τους αποχαιρετούν οι ντόπιοι με μία ευχή "Ώρα καλή παιδιά! Ψυχή βαθιά!",
ενώ λένε τα ονόματά τους που είναι παρμένα από θεούς και ήρωες.
Το σχέδιο της επίθεσης από το "παρδαλό στράτευμα"
Το σχέδιο στην τελική του μορφή το παρουσιάζει ο επιτελάρχης Λογοθέτης, ο λοχαγός Γιώργης Σαμαρίδης από
τη Σάμο. Δεν συμφωνεί η μάχη να δοθεί πάνω από τις Καρούτες, όπου οι
Γερμανοί θα χρησιμοποιήσουν όλα τα όπλα τους. Ο εχθρός πρέπει να
παγιδευτεί και να χτυπηθεί καταδρομικά, μέσα στο χωριό. Το σχέδιο
εγκρίνεται και καταστρώνεται σε τρία φύλλα χαρτί, με ζωγραφισμένη κάθε
λεπτομέρεια. Ο σύνδεσμος με την εντολή για τη μάχη φτάνει στα γύρω
χωριά. Λείπουν πολλοί τραυματισμένοι αντάρτες, που γιατρεύονται, λείπουν
κι εκείνοι που δεν θα γυρίσουν ξανά στη μάχη...
Από το στράτευμα των ανταρτών, άλλος έχει χακί παντελόνι και μαύρη
τραγιάσκα, άλλος δίκοχο ιταλικό που γράφει "Ελευθερία ή Θάνατος" κι
άλλος φοράει τα ρούχα της δουλειάς του. Όσοι έχουν πίσω τους υποχρεώσεις
ή είναι ανήμποροι, καλούνται να μείνουν πίσω. Οι υπόλοιποι θα
περικυκλώσουν το χωριό, για να πολεμήσουν το πρωί. Οι άνδρες μοιράζονται
τα λίγα πυρομαχικά και το ξερό ψωμί και γεμίζουν τα παγούρια τους.
Ξεκινούν για να πάρουν καθένας τη θέση του, ο λόχος με τους Ζαχαριάδη και Καλλίδρομο, οι αντάρτες του Παρνασσού, ο έκτος λόχος, οι εφεδρικοί. Όλοι.
Καθώς ξημερώνει η 5η Αυγούστου, οι Γερμανοί στρατιώτες αρχίζουν να
ανοίγουν τα μάτια τους και γυρίζουν από δω κι από κει, έχοντας ξεχάσει
τον πόλεμο...
Το κέντρο του χωριού. Διακρίνονται η πλατεία, η βρύση, το σχολείο και η εκκλησία
Η μάχη
Το πρώτο θύμα και ο λόχος που έμαθε για τη μάχη το ίδιο πρωί
Στην βρύση του χωριού, κοντοζυγώνει ένα μουλάρι, για να πιει νερό. Είναι ο Κατσούλης,
το πρώτο θύμα της μάχης. Οι Γερμανοί το έβαλαν σημάδι κι όταν έσκυψε
στο νερό, του άδειασαν το παραμπέλουμ στο κεφάλι, για να τον βράσουν στο
καζάνι, για ένα μεγάλο τσιμπούσι.
Ο Χάκερτ νομίζοντας πως την προηγούμενη μέρα έτρεψε τους αντάρτες σε
φυγή, λύνει την επιφυλακή του και ανοίγει τον ασύρματο, περιμένοντας
εντολή να κινηθεί προς το Λιδωρίκι. Δεν έβγαλε μόνιμα φυλάκια στις
κορφές, δεν υπήρχε απειλή... έτσι πίστευε.
Στο μεταξύ φτάνουν οι σύνδεσμοι αξιωματικοί της Συμμαχικής Αποστολής. Είναι ο Αμερικανός υπολοχαγός Μπομπ Φορντ και ο Άγγλος ανθυπασπιστής Τζόε, ο αεροπόρος υπαξιωματικός Τομ και ο Κύπριος λοχίας Πέτρος, που εκτελεί χρέη διερμηνέα. Από ένα λάθος που έκαναν οι σύνδεσμοι, η διαταγή για την κίνηση του λόχου του ανθυπολοχαγού Λάλου Θηριώτη (Οδυσσέα)
έφτασε καθυστερημένα, στις 8 το πρωί της 5ης Αυγούστου. Μικρό το κακό,
αφού τα κοντινά χωριά στέλνουν στον λόχο τα ζώα που χρειάζεται, για να
μεταφέρει τον οπλισμό και να φτάσει εγκαίρως για τη μάχη. Έτσι κι έγινε.
Ο Οδυσσέας στήνει τα πολυβόλα του, μοιράζει άνδρες και στόχους και
στέλνει το σήμα. Όλα είναι έτοιμα. Η αντάρτικη λαβίδα γύρω από τις
Καρούτες έχει κλείσει σφιχτά...
Μέρες του 1945: Ο Ήφαιστος - κάτω δεξιά - και συναγωνιστές του από το Τάγμα του Κρόνου
Ο Γερμανός διοικητής πέφτει νεκρός με το "καλημέρα"
Ο Ταξίαρχος δίνει το σήμα για να πέσει ο συνθηματικός όλμος. Πριν
προλάβει να πέσει όμως, ακούγονται από το χωριό πέντε έξι ξερές
τουφεκιές. Τι είχε συμβεί; Το παλικαράκι που κουβαλούσε το σιδερένιο
κιβώτιο με τις σφαίρες, θέλησε να πλησιάσει λίγο περισσότερο τον γεμιστή
του και γλίστρησε. Ο μεταλλικός ήχος από τις σφαίρες που χύνονται στο
έδαφος, ξαφνιάζει τον Γερμανό φρουρό, που φωνάζει "Αλάααρμ". Μέχρι εκεί.
Η πρώτη αντάρτικη μπαταριά τον καρφώνει στον τόπο, ενώ η δεύτερη
σκοτώνει κι άλλον σκοπό που ανασηκώθηκε, για να δει τι συνέβη. Είναι 3 και κάτι το μεσημέρι. Η μάχη μόλις άρχισε!
Ξαφνικά γίνεται χαλασμός. Οι όλμοι σμπαραλιάζουν τον καταυλισμό των
Γερμανών. Το πρώτο βλήμα πέφτει στον δρόμο προς το νεκροταφείο και
κομματιάζει άλογα και μουλάρια. Το δεύτερο κάνει κομμάτια τον ασύρματο
και τους χειριστές του. Σιγά σιγά, όλα τα όπλα των ανταρτών μπαίνουν στη
μάχη. Χτυπούν το μέρος από την πλατεία προς το νεκροταφείο, σκοτώνοντας
τα ζώα που κουβαλούν τον εξοπλισμό. Οι αντάρτες ξανοίγονται ακάλυπτοι
και χύνονται στη μάχη.
Τρία απανωτά χτυπήματα στον εχθρό στα πρώτα κιόλας λεπτά αφήνουν τους
Γερμανούς ακάλυπτους και απροστάτευτους. Ένα βλήμα που σκάει δίπλα στον
μεγάλο πλάτανο του χωριού, σκοτώνει τον λοχαγό Χάκερτ.
Ο διοικητής τους έχει πέσει νεκρός, χωρίς να έχει προλάβει καν να δώσει
διαταγές. Οι επιδρομείς παραμένουν με έναν αξιωματικό, τον Βέμπερς,
χωρίς να μπορούν να χρησιμοποιήσουν τα βαριά όπλα τους. Στήνουν όμως
έναν αμυντικό "σκατζόχοιρο" στο σχολείο και τα σπίτια του χωριού,
πολεμώντας για τη ζωή τους.
Το σχολείο, σε πρόσφατη φωτογραφία. Η ανατολική αίθουσα έχει ερειπωθεί
Ο πρώτος νεκρός Έλληνας και μια αληθινή θυσία
Το σχολείο είναι το πιο δυνατό σημείο της γερμανικής άμυνας κι εκείνο που θα κρίνει τη μάχη. Η τρίτη διμοιρία του Ήφαιστου στο μεταξύ, κατευθύνεται προς την εκκλησία. Ο Ήφαιστος στηρίζει το μάουζερ του και αρχίζει να χτυπά. Ένας Γερμανός νεκρός, πεσμένος ανάσκελα, με μία τόση δα τρυπίτσα στο μεσόφρυδο.
Σ'αυτό το σημείο η διμοιρία έχει τον πρώτο νεκρό της. Ο αντάρτης Κώστας Μπούρας, ο Πρίαμος,
ξεφεύγει από το πάνω μέρος της εκκλησίας, για να περάσει απέναντι. Ο
εχθρός τον αντιλαμβάνεται όμως. Δύο σφαίρες τον βρίσκουν στο στήθος και
τον ρίχνουν στο έδαφος.
Ένας πυροβολητής τους ξεπερνάει όλους και τρέχει μόνος και ακάλυπτος στον περίβολο της εκκλησίας. Είναι ο Παναγιώτης Κολοβός από τον Ορχομενό.
Οι Γερμανοί τον βλέπουν και στρέφουν το μυδράλιο εναντίον του. Εκείνος
στήνει όρθιος πάντα το πολυβόλο του στο πεζούλι. Είναι αργά. Χτυπημένος
στα πλευρά, θα αφήσει την τελευταία του πνοή πάνω στο πολυβόλο του.
Είναι μία αληθινή θυσία.
Οι Γερμανοί που μπόρεσαν να γλιτώσουν, αποτραβιούνται στα σπίτια της
πλατείας, ενώ άλλες δύο διμοιρίες του έκτου λόχου κατηφορίζουν προς το
σχολείο, που γίνεται φρούριο. Είναι ένα από τα άκαυτα σπίτια (το χωριό
είχαν κάψει οι Γερμανοί και το 1942) και η στέγη του το προστατεύει από
τις χειροβομβίδες. Ο εχθρός αναθαρρεύει και αμύνεται, με χειροβομβίδες.
Τότε, ένας μικρόσωμος αντάρτης, ο Κρόνος, θα απαντήσει με
χειροβομβίδα. Άλλη λύση από τις χειροβομβίδες δεν υπάρχει. Ένας άλλος
μικρόσωμος αντάρτης, ο Σταμάτης Πολιτάνος (Πύργος) θα
τολμήσει να πλησιάσει, κρατώντας μία κίτρινη χειροβομβίδα, την οποία
πετά μέσα στο σχολείο, από την τρύπα της σόμπας. Το φρούριο έχει ανοίξει
την πόρτα του, όμως οι Γερμανοί θα μπουν γρήγορα στη διπλανή αίθουσα.
Ακολουθεί μάχη σκληρή για ώρα, με έναν Γερμανό να σκοτώνει αντάρτες που
επιχειρούν να εισβάλουν στον "χώρο" τους. Το χτύπημα θα έρθει από τον Κρόνο, τον Βελισσάριο και τον Κουρσάρο, που "γαζώνουν" με ριπές την πόρτα και ρίχνουν κι άλλη χειροβομβίδα. Όσοι βγαίνουν έξω, παραδίδονται νικημένοι. Η ώρα είναι πέντε... Το σχολείο είναι πια λάφυρο του έκτου λόχου.
Η μάχη συνεχίζεται στα πρώτα ορεινά σπίτια. Και εδώ κοστίζει πολύ
αίμα. Οι αντάρτες δίνουν μάχη από φράχτη σε φράχτη και από τοίχο σε
τοίχο, για περισσότερο από μιάμιση ώρα. Κανείς δεν περίμενε τόσο
λυσσασμένη αντίδραση. Ο Οδυσσέας βλέπει με τα κιάλια του τι συμβαίνει
και προστάζει τα μπροστινά του πολυβόλα, να βοηθήσουν. Οι Γερμανοί
δέχονται πισώπλατα χτυπήματα, ενώ οι αντάρτες ξεπηδούν από τους φράχτες
και μπαίνουν στα πρώτα σπίτια.
Ο κατά λάθος θάνατος του Ατρόμητου που "πάγωσε" τους αντάρτες
Στο ξεκαθάρισμα των βορινών σπιτιών, πέφτει νεκρός ο Ατρόμητος.
Είναι ο πιο αδικοχαμένος από όλους τους νεκρούς. Έχοντας αντιληφθεί την
ύπαρξη ενός ξεχασμένου μυδραλίου, αποφασίζει να το αρπάξει μόνος. Κάνει
σήμα στους συντρόφους του και φεύγει. Άσπρος όπως ήταν και ξανθός, φορά
στο κεφάλι του κράνος και κρατά ένα μάουζερ, λάφυρο από Γερμανό λοχία,
που σκότωσε στη μάχη της Άμφισσας. Ξεπαστρεύει κάμποσους Γερμανούς και
ανασηκώνεται και αρπάζει το μυδράλιο. Τότε, τον βλέπουν δύο - τρεις
εφεδροελασίτες και πιστεύοντας πως είναι Γερμανός, τον σκοτώνουν κατά
λάθος.
Ο ανταρτοπόλεμος συνεχίζεται. Από τα σπίτια που καταλαμβάνονται, οι
Γερμανοί βγαίνουν με τα χέρια ψηλά, δηλώνοντας την παράδοσή τους. Οι
μάχες όμως μεταφέρονται στα διπλανά σπίτια, όπου ο εχθρός έχει
ταμπουρωθεί. Τα σπίτια και οι μισοπεθαμένοι από τα τραύματά τους
Γερμανοί σταδιακά πέφτουν στα χέρια των ανταρτών.
Σε ένα σπίτι, ο Λυκούργος καλεί τους τραυματισμένους
Γερμανούς να παραδοθούν. Πιστεύοντας ότι δεν θα αντισταθούν άλλο, μένει
ακάλυπτος. Ένα αυτόματο μάρσιπ ξεπροβάλλει από τη γωνία του σπιτιού και
αδειάζεται πάνω του. Θερισμένος από σφαίρες, πέφτει στο έδαφος. Οι
άντρες του τον σηκώνουν συντετριμμένοι. Η ώρα είναι ήδη 5.30μμ.
Στα "πόδια" του χωριού, χαμηλά, δίνεται μάχη με πρωταγωνιστές τους
εκκαθαριστές. Τη μεγαλύτερη θραύση κάνουν εδώ τα πολυβόλα του Οδυσσέα.
Οι περισσότεροι Γερμανοί έχουν "γαζωθεί" από τις ριπές. Εφεδρικοί,
βαθμοφόροι και οδηγοί έχουν βαλθεί, να ξεκαθαρίσουν τον τόπο από τους
τρυπωμένους Γερμανούς. Εκεί θα βρει τον θάνατο ο Θανάσης Γκόλφης (Καπαρός),
ένας 28χρονος χωρικός από τη Λεύκα, που άφησε το πρωί το περιβόλι του
για να πολεμήσει. Παρακάλεσε τους αντάρτες να του δώσουν όπλο, αλλά
εκείνοι αρνήθηκαν και του ζήτησαν να φύγει. Εκείνος φεύγοντας, πήρε μαζί
του μία καραμπίνα και βρέθηκε κοντά στους εφεδρικούς.
Εύελπις, Σπύρος Νικολακόπουλος - Ολύμπιος. Στρατιωτικός διοικητής του 1ου λόχου του 11/36 Τάγματος Παρνασσίδας
Το τελευταίο οχυρό και η παράδοση
Σε ένα άλλο σπίτι, με μεγάλη τριγυριστή μάντρα, οι Γερμανοί κρατάνε
ακόμα το (προ)τελευταίο τους οχυρό, που θα πέσει με χειροβομβίδες και τη
βοήθεια των ανταρτών που έχουν "καθαρίσει" τα άλλα σημεία και σπεύδουν
για βοήθεια. Το τελευταίο οχυρό είναι στα τσιμαρέικα, δύο ή τρία καμμένα
σπίτια, έναν τόπο δυο στρέμματα όλον κι όλον.
Τριάντα Γερμανοί με δύο πολυβόλα, χειροβομβίδες και αυτόματα μάχονται
μέχρις εσχάτου, αποφασισμένοι για όλα. Φράχτες, χώματα, ντουβάρια
τινάζονται στον αέρα από τη σφοδρότητα της μάχης. Οι Έλληνες μετρούν
θύματα πολλά, ο τόπος γεμίζει τραυματίες. Ένας επονίτης 18 ετών, ο Λάμπρος από τη Θήβα, είναι ο πιο μικρός από τους νεκρούς αντάρτες.
Στο σημείο αυτό, η μάχη φαίνεται να έχει κερδηθεί, όμως οι Γερμανοί
δεν παραδίδονται. Οι αντάρτες παίρνουν από τα λάφυρα τα αυτόματα,
σφαίρες, χειροβομβίδες και προχωρούν. Ένας νεαρός, ο Γιάννης Τριανταφύλλου, ξέρει πώς να τους βγάλει από το σπίτι. Είναι το σπίτι του!
Το τέλος πλησιάζει. Το εχθρικό οχυρό έχει σιγάσει και τώρα
κατευθύνονται προς τα εκεί και οι άνδρες του έκτου λόχου, που έχουν στο
μεταξύ καθαρίσει όλη την πλαγιά και τα σπίτια. Οι Γερμανοί είναι από
παντού περικυκλωμένοι. Ζητούν να παραδοθούν σε Έλληνα αξιωματικό.
Ο Εύελπις Σπύρος Νικολακόπουλος (Ολύμπιος) πετάει
την εξάρτησή του και πλησιάζει. Από την κρυψώνα, εμφανίζεται ένας
Γερμανός αξιωματικός με αίματα στο δεξί χέρι και την πλάτη. Είναι ο
υπολοχαγός υποδιοικητής του εχθρικού τάγματος. Χαιρετίζει τον Έλληνα
στρατιωτικά και παρουσιάζεται:
- Όττο Βέμπερς, Ομπερλώυτναντ.
- Οφιτσίρ, του απαντά ο Ολύμπιος και του δίνει το
χέρι, δείχνοντας τους Γερμανούς που περιμένουν με έτοιμα τα όπλα τους.
Οι αντάρτες θα σεβαστούν όλους τους αιχμαλώτους, όπως βεβαιώνει και με
λόγο τιμής, σαν αξιωματικός προς αξιωματικό.
Ο Βέμπερς αποφασίζει να παραδοθεί. Σηκώνει το χέρι
ψηλά και καλεί τους άνδρες του κοντά του. Με το άλλο χέρι, φέρνει στα
χείλη τη σφυρίχτρα και σφυρίζει τη λήξη του αγώνα. Οι Γερμανοί
παραδίνονται.
Η ώρα είναι 7.30 μ.μ. Η μάχη στις Καρούτες τελείωσε...
"Αυτός ο αντάρτικος στρατός πρέπει να τιμηθεί.
Είναι ο λαός που στρατεύτηκε μόνος του και πολέμησε αβοήθητος τους
ξένους κατακτητές. Είναι οι απροσκύνητοι, που έκαναν την Αντίσταση". Η. Παπανικολής
Ο τάφος των νεκρών ανταρτών, στο νεκροταφείο του χωριού
* Πηγή: Η Μάχη στις Καρούτες (5.8.44) Ιστορημένη από τον Η. Παπανικολή
