Υπό τον τίτλο "Η Ορεινή Ελλάδα είναι γαμάτη για να ταξιδέψεις", το ηλεκτρονικο περιοδικό VICE εκθειάζει τις ομορφιές της Γκιώνας, της Οίτης, των Βαρδουσίων, του Καλλίδρομου και της Γραμμένης Οξιάς. Η ορεινή Ελλάδα χαρακτηρίζεται «καταδικασμένη», γιατί είναι ελάχιστα γνωστή σαν να την έχουν «καταδικάσει» να βρίσκεται ξεχασμένη στην αφάνεια. Κρυμμένη μέσα στις αγκαλιές των βουνών, περιμένει να την ανακαλύψουν και να προσφέρει στους επισκέπτες της, την άγρια ομορφιά των τοπίων της. Ιδιαίτερα μνεία γίνεται στα βουνά της Δωρίδας για τα οποία το άρθρο αναφέρει μεταξύ άλλων:
Γκιώνα
Παρότι η Γκιώνα έχει αλπικό χαρακτήρα οι πλαγιές της Γκιώνας προς το Λιδορίκι είναι κατάφυτες με κέδρους, έλατα και οξιές, ενώ βρίσκεις στα ξέφωτα υπάρχουν αγριοτριανταφυλλιές και σφεντάμια. Οι λύκοι που ζουν στα δάση της ζουν, είναι το νοτιότερο σημείο εξάπλωσής τους στην Ελλάδα. Υπάρχουν επίσης αγριόγιδα, αγριογούρουνα ενώ στις πλαγιές της πετούν γυπαετοί και χρυσαετοί. Εκεί υπάρχει η μεγαλύτερη ορθοπλαγιά των Βαλκανίων (Πλάκα της Συκιάς), ύψους 1100μ. Η βαθιά επίσης χαράδρα της Ρεκάς, χωρίζει το βουνό στα δύο και η ρεματιά του Λάζου διατρέχει το βουνό στην κατεύθυνση βορρά - νότου. Για την πρόσβαση των πεζοπόρων αναφέρονται τα χωριά Βίνιανη, Στρώμη, Καλοσκοπή και φυσικά η Συκιά. Σημαντική τέλος είναι η επισήμανση πως δεν έχει κηρυχθεί ακόμη εθνικός δρυμός λόγω των ορυχείων βωξίτη που λειτουργούν και συνεχίζουν να καταστρέφουν μέρος του.
Βαρδούσια
Οι λεγόμενες «Ελληνικές Άλπεις», χαρακτηρίζονται σαν από τα ποιό άγνωστα αλλά και πιο όμορφα βουνά της Ελλάδας, με τους λάτρεις της ορειβασίας να ορκίζονται στο όνομα του. Ένα μέρος που σου προσφέρει πανέμορφες εικόνες όλες τις εποχές. Για πρόσβαση αναφέρονται τα χωριά Αρτοτίνα και Μουσουνίτσα. Το διεθνές μονοπάτι Ε 4οδηγεί στα δύο ορειβατικά καταφύγια σε υψόμετρο 2000μ.
Η ψηλότερη κορυφή του πάνω από τον «Μέγα Κάμπο» ονομάζεται Κόραξ (Κόρακας), μια ώρα απότομης ανηφόρας από το καταφύγιο. Στα έγκατα του βουνού αποθηκεύεται το νερό από τα λιωμένα χιόνια και εκεί σύμφωνα με την μυθολογία κατοικούν οι Λάμιες και οι Μούσες που μπορούν να σε αρπάξουν και να σε πάρουν για συντροφιά μαζί τους.
Γραμμένη Οξυά
Σύμφωνα με τον θρύλο, η "Οξυά" και ο "Έλατος" ήταν αδέλφια που ήρθαν κάποτε στο νότο μέσα από ένα μακρύ ταξίδι ξεκινώντας τις παγωμένες χώρες του βορά. Η Οξυά που φτάνοντας στο βουνό απέναντι από το χωριό Γαρδίκι κουράστηκε και αποφάσισε να μη προχωρήσει άλλο προς τον νότο. Ρίζωσε εκεί δίνοντας το όνομά της στο βουνό και αποτελώντας το νοτιότερο δάσος οξυάς στην Ευρώπη. Αντιθέτως ο Έλατος συνέχισε μοναχός την πορεία του μέχρι τα βουνά της Πελοποννήσου. Η Σαράνταινα, που είναι η ψηλότερη κορυφή με υψόμετρο κοντά τα 2000 μέτρα, βρίσκεται εκτεθειμένη σε παγωμένα ρεύματα του Βορά και θεωρείται από τα πιο κρύα μέρη στην Ελλάδας. Ο θρύλος λέει πως το όνομά της το πήρε όταν σαράντα άτομα που γύριζαν από ένα γάμο πέθαναν από το κρύο στις πλαγιές της. Τα ονόματα των χωριών Κλαψί και Συμπεθερικό, σχετίζονται επίσης με την γαμήλια πομπή που αναφέρει η τοπική παράδοση Για πρόσβαση αναφέρεται το χωριό Γαρδίκι.
Στον επίλογο τονίζονται οι δραματικές αντιθέσεις στο τοπίο που δημιουργεί η συνάντηση των πελώριων ορεινών όγκων, στα οποία θρονιάζονται τα γραφικά και φιλόξενα χωριά της Ρούμελης με την τεχνητή λίμνη του Μόρνου. Το άρθρο γραμμένο από τον Νίκο Τόδουλο τελειώνει ως εξής:
"Ψηλές κορφές, απότομες ορθοπλαγιές, βαθιές χαράδρες, αλπικά λιβάδια, πυκνά δάση, δροσερές πηγές και ρεματιές, συνθέτουν το μωσαϊκό ενός τόπο που συνεχίζει να διατηρεί τη μαγεία του, το μύθο του και τη λαμπρότητά του. Ανήκει σε όλους που αφήνουν τη φύση να τους διδάξει, την περιπέτεια να τους συνεπάρει και την ψυχή τους να ονειρευτεί."
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.