Ο καραγκιόζης στο Λιδωρίκι και η ... εκδίκηση των μαθητών

 Πλησίαζε η βδομάδα των εξετάσεων στο Σχολαρχείο , όταν στο καφενείο του Ανδρίτσου εγκαταστάθηκε ο…Καραγκιόζης. Κοσμικό γεγονός !!!!!!
  Πρώτοι και καλύτεροι, ποιοί άλλοι; οι μαθητές, που με κανονικό εισιτήριο, σφραγισμένο μάλιστα απ’τον Έφορο, γέμισαν σχεδόν τον μικρό χώρο του μαγαζιού, έτσι όταν ήρθαν και οι μεγάλοι , δεν υπήρχε χώρος γι’αυτούς και δημιουργήθηκε κάποια αναταραχή .
   Το γεγονός αναφέρθηκε στον Σχολάρχη Παπαθανασίου κι αυτός (άριστος Δάσκαλος αλλά ... σκληρός με τους μαθητές του) μπήκε στη μικρή αίθουσα και διέταξε τους μαθητές να βγούνε έξω, έτσι και έγινε.

Πάστε  κόσμε , η  παράσταση ...αρχιζει

  Σε λίγες μέρες τελείωσαν οι εξετάσεις και τα μαθήματα, και ο Καραγκιόζης συνέχισε κανονικά τις παραστάσεις, αλλά στην πλατεία τώρα πιά, δύο, λοιπόν, απ’τους … θιγέντες μαθητές, ο Βασ. Α. Παπαιωάννου και ο Αθαν. Καραδήμας (της Ευτυχίας) , σκεφτήκανε πως παίρνοντας το απολυτήριο στο χέρι θα ήταν πια εκτός δικαιοδοσίας του… Παπαθανασίου και κατά συνέπειαν μπορούσαν, άνετα, να πάνε στον Καραγκιόζη.
   Μια και δυο λοιπόν πάνε στο Σχολείο, και με τη δικαιολογία ότι .. αδημονούσαν να μάθουν με ποιο βαθμό πέρασαν την τάξη, παρακαλέσανε ευγενικά τον Σχολάρχη, να τους δώσει τα απολυτήρια, έτσι και έγινε.
   Πήραν οι λεβέντες τα απολυτήρια, και το βράδυ από νωρίς-νωρίς, πρώτοι και καλύτεροι, τσούπ, στην πρώτη σειρά στον καναπέ του Ανδρίτσου, με το ένα πόδι πάνω στο άλλο, παραγγείλανε κι’από ένα τριαντάφυλλο, περιμένοντας ανυπόμονα να αρχίσει η παράσταση.
   Από απέναντι όμως, ο Σούλιος, ο Παπαθανασίου και οι άλλοι τους είδαν, και ο Σχολάρχης τότε σηκώθηκε, δήθεν κάπου να πάει , και τη στιγμή που περνούσε μπροστά απ’τους μαθητές, οι οποίοι τον χαιρέτισαν…ευγενικά, με σεβασμό, κρυφογελώντας, τους άστραψε ξαφνικά από ένα χαστούκι, χωρίς να πεί τίποτα.
Τα παιδιά φυσικά, εν ριπή οφθαλμού, εξαφανισθήκανε απ’τη Βαθειά και ακόμα …τρέχουν ...

   Η τελευταία όμως πράξη της ιστορίας μας, η εκδίκηση των μαθητών, παίχτηκε αργότερα, είναι εξάλλου γνωστό, ότι η εκδίκηση είναι πιάτο που… τρώγεται πάντα … κρύο, έτσι λοιπόν, οι φίλοι μας, γνωρίζοντας ότι ο Σχολάρχης τους είχε, εκτός απ’τα γράμματα αρίστη επίδοση και .. στίς γυναίκες και .. γνωστού όντος ότι πολλά βράδια έμπαινε απ’το παράθυρο στο δωμάτιο μιας νεαρής και όμορφης Δασκάλας, που έμενε στο σπίτι του παπα Τσίγκα, στο μεσαίο πάτωμα, υποβοηθούμενος απ’τον Ταγαία, παραφύλαξαν και την ώρα που ο Παπαθανασίου, σκαρφαλώνοντας με τη βοήθεια του φίλου του , είχε μισομπεί στο παράθυρο, μισός μέσα – μισός έξω, πήραν την εκδίκησή τους δια …. λιθοβολισμού .
   Πετροβόλησαν λοιπόν τον Σχολάρχη τους, με αποτέλεσμα για καιρό ο έρμος να υποφέρει και να στραβοπερπατάει, χωρίς όμως ποτέ να μάθει ποιοι ήταν αυτοί, που του κάνανε αυτή την κασκαρίκα.
   Πέρασαν χρόνια, ο Παπαθανασίου παντρεύτηκε την κόρη του Κομιντζή (Πετροπούλου) και ο Βασίλης ο Παπαιωάννου, Δικηγόρος πια στην Αθήνα, συναντήθηκαν σε μια εκδρομή του Γυμνασίου στην οποία ο Γυμνασιάρχης πια, Παπαθανασίου κάλεσε και τον παλιό μαθητή του και τώρα φίλο, τον Βασίλη.
   Στην εκδρομή, κάτι το κρασάκι, κάτι το τραγούδι και η όμορφη παρέα, αρχισαν να θυμούνται τα παλιά και να διηγούνται διάφορες ιστορίες, τότε λοιπόν ο Βασίλης, με λυμένη απ’ το κρασί γλώσσα, αποκάλυψε στον παλιό του Σχολάρχη ότι αυτός και ο Καραδήμας ήταν οι δράστες του … λιθοβολισμού.
   Ο Παπαθανασίου έμεινε εμβρόντητος, για λίγο τα’χε χαμένα, και σαστισμένος όπως ήταν αποκάλυψε με τη σειρά του, ότι για κείνο το επισόδειο είχε μαλώσει, κόβοντας και την καλημέρα, με εφτά (7) αδελφικούς του φίλους, γιατί πίστευε ότι αυτοί του είχαν κάνει τη ..νίλα.................

δανεισμένο από τις Λιδωρικιώτικες Ιστορίες

που είχε δημοσιεύσει ο Κώστας Καψάλης στο lidoriki.com